Naczelnik Urzędu Skarbowego w Stalowej Woli, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4, art. 216 § 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) oraz art. 12 ust. 1 pkt 2 i art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), po rozpatrzeniu pisma spółki z ograniczoną odpowiedzialnością H. z dnia 24.02.2005 r. (znak: HO/024/05) postanawia uznać, że stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę jest nieprawidłowe w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

W dniu 25.02.2005 r. wpłynął do tut. organu podatkowego wniosek spółki z ograniczoną odpowiedzialnością H. w S. w sprawie udzielenia pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego. Głównym przedmiotem działalności spółki jest sprzedaż mebli za granicę. Od producenta mebli, który jest głównym dostawcą mebli spółka otrzymuje nieodpłatnie katalogi i ulotki reklamowe w różnych ilościach. Przekazanie tych materiałów następuje w oparciu o fakturę proforma, na której podana jest nazwa towaru, ilość, cena, wartość oraz odbiorca, czyli spółka. Jednostka otrzymuje także od producentów mebli nieodpłatnie materiały, które mają służyć do wystroju salonów meblowych kontrahentów zagranicznych spółki. Materiały dekoracyjne spółka otrzymuje także na podstawie faktury proforma, ze wskazaniem bezpośrednio salonu odbiorcy zagranicznego. Z pisma wynika także, iż otrzymane nieodpłatnie materiały reklamowe i dekoracyjne przekazywane są dalej nieodpłatnie kontrahentom spółki za granicę, także w oparciu o fakturę proforma. Z datą jej wystawienia i przekazania materiałów kontrahentom spółka zaliczała w koszty uzyskania przychodu wartość odpowiadającą wartości wydanych materiałów, z tym, że materiały reklamowe w postaci katalogów i broszur traktowała jako koszt reklamy limitowanej, natomiast materiały dekoracyjne jako reklamę limitowaną stosując limit wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka zapewniała także transport tych materiałów za granicę przy okazji transportu towarów handlowych (mebli). Pytanie dotyczy rozstrzygnięcia czy otrzymane nieodpłatnie materiały reklamowe i dekoracyjne stanowią przychód spółki oraz winny być zaliczane odpowiednio w koszty uzyskania przychodu, czy należy uznać je za realizacje kampanii reklamowej producenta. Według spółki nieodpłatnie otrzymane katalogi i materiały dekoracyjne w myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych są dla spółki przychodem oraz są kosztem uzyskania przychodu w momencie ich nieodpłatnego wydania.

Tutejszy organ przed wydaniem niniejszej interpretacji dokonał szczegółowej analizy przedstawionego w piśmie z dnia 24.02.2005 r. stanu faktycznego oraz dokonał oceny prawnej stanowiska podatnika i stwierdził, co następuje:

W opinii tut. organu podatkowego stanowisko podatnika w powyższej sprawie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami jest wartość otrzymanych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymywanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. Przychody zawsze wiążą się z pewnym przysporzeniem majątkowym, tj. korzyścią znajdującą, chociażby pośrednio, odzwierciedlenie w majątku podatnika. Odnosi się to również do nieodpłatnych świadczeń, przez które należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

W sytuacji spółki z o.o. „H.” powyższy przepis nie będzie miał zastosowania, gdyż zgodnie z opisanym stanem faktycznym otrzymane od kontrahentów katalogi i materiały reklamowe i dekoracyjne nie stanowią przedmiotu obrotu handlowego, nie posiadają wartości handlowej, służą do celów reklamowych i marketingowych promujących producentów mebli. Prowadzona przez spółkę działalność gospodarcza polega głównie na sprzedaży mebli za granicę reklamowanych w katalogach przez producentów mebli. W przypadku katalogów i ulotek reklamowych oraz materiałów dekoracyjnych rola spółki „H.” sprowadza się jedynie do nieodpłatnej realizacji części kampanii reklamowej firmy produkującej meble. Spółka nie ponosi z tego tytułu żadnych kosztów, ani nie osiąga przychodów.

W związku z powyższym przekazanie materiałów reklamowych, o których mowa powyżej nie kreuje u podatnika dodatkowego przychodu w formie nieodpłatnego świadczenia w myśl przepisów art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast zgodnie z przepisami zawartymi w art. 15 ust. 1 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Z powyższego przepisu wynika, iż aby wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu winny być spełnione następujące warunki:

• koszt został przez podatnika poniesiony,
• poniesienie kosztu ma służyć osiągnięciu przychodu.

W opisanej we wniosku sytuacji wynika, że spółka nie ponosi kosztów bezpośrednio związanych z transportem katalogów i pozostałych materiałów reklamowych kontrahentów zagranicznych, czyni to niejako przy okazji w związku z transportem własnych towarów handlowych. Zatem w świetle obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, iż brak jest podstaw do zakwalifikowania przez spółkę zarówno do przychodów, jak i do kosztów uzyskania przychodu nieodpłatnie otrzymanych materiałów reklamowych, katalogów i materiałów dekoracyjnych producenta mebli, przekazywanych dalej nieodpłatnie kontrahentom zagranicznym spółki. Otrzymane bowiem materiały nie są wprowadzane do obrotu jednostki, „nie zostają” w spółce i tym samym nie mają wpływu na zwiększenie zasobów majątkowych jednostki ani nie powiększają wartości towarów handlowych będących przedmiotem działalności spółki. Stanowisko spółki przedstawione we wniosku jest więc nieprawidłowe.

Informuje się dodatkowo, że:

• interpretacja dotyczy stanu prawnego na dzień złożenia wniosku i obowiązuje do dnia zmiany przepisów, z którym to dniem utraci swoją ważność,
• interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Ponadto tut. organ zaznacza, że nie poddawano ocenie załączników, a interpretacja odnosi się wyłącznie do przedstawionego przez wnioskodawcę i przytoczonego w treści postanowienia stanu faktycznego.