INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05 sierpnia 2009 r. (data wpływu 13.08.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podwyższenia wartości początkowej budynku biurowego o poniesione wydatki na przebudowę sieci energetycznej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie podwyższenia wartości początkowej budynku biurowego o poniesione wydatki na przebudowę sieci energetycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja i przesył energii cieplnej.

W związku z planowaną zmianą siedziby Spółki, przystąpiono do budowy nowego budynku biurowego. Warunkiem przystąpienia do prac budowlanych była przebudowa sieci energetycznej, polegająca konkretnie na przebudowie odcinka linii kablowej niskiego napięcia, która przebiega pod budynkiem biurowym.

Wydatki ponoszone na przebudowę urządzeń energetycznych Spółka pokryła z własnych środków. Na mocy umowy z Zakładem Energetycznym Wnioskodawca zobowiązany został do nieodpłatnego przekazania przebudowanej sieci Zakładowi Energetycznemu.

Umowa zawiera następujący zapis „Urządzenia przebudowane w ramach zawartej umowy stanowią własność Przedsiębiorstwa Energetycznego”.

Na obecnym etapie Spółka przekazała nieodpłatnie na rzecz Zakładu Energetycznego przebudowaną sieć energetyczną. Przebudowa sieci była konieczna, pozwoliła na kontynuację dalszych prac budowlanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy poniesione nakłady na przebudowę sieci podwyższą wartość początkową budynku biurowego, czy należy je odnieść do pozostałych kosztów operacyjnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione wydatki na przebudowę sieci powiększą wartość początkową budynku biurowego.

Koszt wytworzenia środków trwałych obejmuje ogół poniesionych kosztów zarówno pośrednich, jak i bezpośrednich poniesionych w okresie trwania budowy (art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Dlatego, zdaniem Spółki, wydatek poniesiony na przebudowę sieci energetycznej powinien zwiększyć wartość początkową budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Kwestia ponoszenia wydatków związanych z budową sieci i wykonaniem przyłączy ciepłowniczych, gazowych oraz elektrycznych została uregulowana przepisami prawa energetycznego. Zgodnie z nimi, przedsiębiorstwa energetyczne zajmujące się przesyłaniem oraz dystrybucją paliw gazowych, energii elektrycznej i ciepła są obowiązane do zawarcia m.in. umowy o przyłączenie. Mają też one obowiązek zapewnienia realizacji i finansowania budowy oraz rozbudowy sieci na potrzeby podmiotów ubiegających się o przyłączenie, na warunkach określonych w przepisach wykonawczych do ustawy - Prawo energetyczne.

Natomiast problematykę kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych reguluje art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest:

1. istnienie pomiędzy nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo – skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów,
2. prawidłowe udokumentowanie poniesionego wydatku.

Ponadto, zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależnione jest od tego, czy nie znajduje się on w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w grupie wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza więc, że podatnik może zaliczyć w ciężar kosztów podatkowych wszelkie faktycznie poniesione wydatki, które mają lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, z wyłączeniem wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów – to wydatek racjonalnie i gospodarczo uzasadniony, pozostający w związku przyczynowo – skutkowym albo gospodarczym z przychodem z danego źródła lub źródłem przychodu.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że w związku ze zmianą siedziby przystąpił On do budowy nowego budynku biurowego. Warunkiem podjęcia prac budowlanych była przebudowa sieci energetycznej przebiegającej pod budynkiem. Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, iż nieodpłatnie przekazał przebudowaną sieć energetyczną na rzecz Zakładu Energetycznego.

Co do zasady, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na realizację inwestycji polegającej na przebudowaniu sieci energetycznej pod budowę budynku będącego Jego własnością, stanowią koszty uzyskania przychodów. Jednakże, aby prawidłowo ustalić charakter poniesionych wydatków należy rozstrzygnąć, czy wydatki dotyczą kosztów związanych z działalnością Spółki, czy są związane z wytworzeniem nowego środka trwałego, tj. budynku biurowego, czy może służą wytworzeniu odrębnego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

   - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zatem, aby składniki majątku wymienione w cytowanym wyżej przepisie mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika muszą spełniać następujące warunki:

1. przewidywany okres ich używania musi przekraczać jeden rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
2. muszą stanowić własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
3. muszą być kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
4. muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą lub ich oddaniem do używania na podstawie umowy leasingu, najmu lub dzierżawy.

Art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, uważa się, w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Natomiast, zgodnie z art. 16g ust. 4 cytowanej wyżej ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Wobec powyższego, odnosząc się do stanowiska Spółki, iż wydatki na przebudowę sieci energetycznej stanowią element kosztu wytworzenia środka trwałego tj. budynku biurowego, należy uznać za błędne. Nie zostały one bowiem poniesione w związku z prowadzoną budową. Celem ich poniesienia było uzyskanie dostępu do sieci energetycznej oraz prawidłowy pobór energii elektrycznej. Ponadto ze względu na brak praw własności oraz kompletności (przebudowana sieć nie działa samodzielnie, a stanowi element całej sieci należącej do Zakładu Energetycznego) nie można jej uznać za odrębny środek trwały.

Z uwagi na stwierdzenie, że przedmiotowa sieć energetyczna nie jest elementem kosztu wytworzenia budynku biurowego, nie stanowi odrębnego środka trwałego, to odpisy z tytułu jej zużycia nie są kosztem uzyskania przychodu.

W myśl powołanego wcześniej przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca dokonał pewnego podziału kosztów uzyskania przychodów, a mianowicie, na koszty bezpośrednie, tj. związane z uzyskaniem przychodów i koszty pośrednie, tj. koszty związane z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

W związku z tym, iż poniesione przez Spółkę wydatki na przebudowę sieci energetycznej związane są z możliwością uzyskania dostępu do sieci energetycznej i prawidłowego poboru energii elektrycznej, to wydatki te dotyczą całokształtu działalności Spółki. Zatem stanowią Jej pośrednie koszty podatkowe.

Moment potrącalności kosztów uzyskania przychodów, których związek z przychodami jest pośredni określa art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Natomiast za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 4e ww. ustawy).

Reasumując, wydatki na przebudowę infrastruktury energetycznej stanowią - zgodnie z art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszty uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie informuje się, iż kwestie dotyczące podatku od towarów i usług rozstrzygnięte zostały w odrębnych interpretacjach z dnia 29 października 2009 r. nr ILPP1/443-961/09-4/MT oraz nr ILPP1/443-961/09-5/MT.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.