Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1053/12/AP
z 14 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wskazanych we wniosku wydatków, jako poniesionych na remont i ulepszenie środka trwałego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji wskazanych we wniosku wydatków, jako poniesionych na remont i ulepszenie środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą głównie w zakresie hotelarstwa oraz nieruchomości. W dniu 05 listopada 2007 r. podatnik wraz z innymi podmiotami nabył własność nieruchomości zabudowanych trzykondygnacyjnym budynkiem (kamienica). Celem inwestycji było dokonanie remontu i modernizacji całego budynku, dobudowanie „przybudówki”, a następnie sprzedaż lokali. Zakup został zaksięgowany jako towar handlowy. Od momentu zakupu do chwili obecnej podatnik ponosił wydatki związane z remontem i modernizacją budynku.

Jako wydatki poniesione na remont potraktowano wszelkie nakłady poniesione na przywrócenie dawnego wyglądu i funkcji piwnic, klatki schodowej oraz dachu. Wszelkie nakłady zmierzające do unowocześnienia budynku, takie jak np. zmiana rozkładu lokali w budynku, zmiana funkcji niektórych pomieszczeń bądź ich adaptacja na inne niż dotychczasowe cele, modernizacja instalacji itp. nie zostały zaliczone do wydatków remontowych.

Ponadto Wnioskodawca poniósł wydatki związane z wypłatą „odszkodowań” dla lokatorów, którzy zdecydowali się na zwolnienie zajmowanych lokali.

Łączne wydatki poniesione na ww. cele przekroczyły wartość 30% wartości początkowej budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przed podatnika z tytułu remontu, modernizacji oraz wypłaty odszkodowań dla lokatorów, którzy zwolnili zajmowane lokale powinny zostać zaliczone do wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów 16g ust. 1 pkt 13, art. 16j ust. 2 pkt 2, art. 16j ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione na remont i wypłatę „odszkodowań” dla lokatorów nie będą stanowiły wydatków poniesionych na ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę i modernizację budynku będą stanowiły wydatki poniesione na ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka zauważa, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia „ulepszenie”. Definicja taka została sformułowana w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 13 marca 1995 r.: „Wartość początkową środków trwałych podwyższają wydatki na ich ulepszenie. Wydatki na ulepszenie są to wydatki powodujące zwiększenie wartości użytkowej tych środków z dnia ich przekazania do używania.

Do wydatków na ulepszenie środków trwałych zalicza się wydatki na ich:

1. przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
2. rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
3. rekonstrukcję, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
4. adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go winnym celu, niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych,
5. modernizację, tj. unowocześnienie środków trwałych. (...)
   
   

W razie poniesienia wydatków (nakładów) związanych z konkretnym środkiem trwałym, gdy nie zwiększa się jego wartość użytkowa, wydatki te są traktowane jako wydatki na remont i w całości stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie poniesienia. Dotyczy to również - bez względu na cenę nabycia - wydatków na nabycie części składowych lub peryferyjnych o tych samych właściwościach użytkowych (technicznych).”

Spółka podkreśla, że wyjaśnienie Ministerstwa Finansów dotyczy nieobowiązującego już rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 stycznia 1997 r. Niemniej jednak jest ono aktualne w obecnym stanie prawnym. Przy rozróżnianiu remontu od ulepszenia pomocne może być orzecznictwo sądów administracyjnych.

Poniżej przytoczono wybrane tezy orzeczeń:

• „przy interpretacji pojęcia „remontu”, należy brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 marca 2000 r., sygn. akt I SA/Wr 2915/98, publ. LEGALIS),
• „remont dachu, wymiana zużytych elementów budynku, np. okien, drzwi, wstawienie szyb należą do prac remontowych, mają charakter odtworzeniowy, przywracają jedynie pierwotną wartość użytkową budynku, nie zmieniając jego charakteru” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 grudnia 1999 r., sygn. akt I SA/Gd 1604/97, publ. LEGALIS),
• „różnica między nakładami na remont, a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych (konserwacja, naprawy), a drugie do podjęcia czy rozszerzenia działalności w drodze przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 czerwca 2001 r., sygn. akt I SA/Gd 2487/98, publ. LEGALIS),
• „istotą remontu jest wykonanie prac przywracających pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, nie zwiększających jego wartości początkowej, stanowiącej - zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z 1994 r. o rachunkowości — cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego, powiększoną o koszty jego ulepszenia (przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji), które powodują, że wartość użytkowa tego środka po zakończeniu ulepszenia przewyższa posiadaną przy przyjęciu do używania wartość użytkową, ponadto następuje on w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia)” (wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 1999 r., sygn. akt I SA/Łd 772/97, publ. LEGALIS).
  
  

W kontekście powyższego Spółka stwierdza, iż nie każdy wydatek poniesiony na środek trwały będzie stanowił o jego ulepszeniu. Istotny jest bowiem charakter poniesionych wydatków. Wydatki o charakterze odtworzeniowym, przywracające jedynie pierwotną wartość użytkową danego środka trwałego, których poniesienie nie spowoduje wzrostu wartości użytkowej w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, nie skutkują jego ulepszeniem.

Różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych a drugie do podjęcia, czy rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę cech użytkowych. Nie można przy tym uznać, że każda wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe z zastosowaniem nowocześniejszych materiałów jest ulepszeniem. Przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont - należy brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

Takie stanowisko zaprezentował też Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia 12 kwietnia 2011 r. w sprawie o sygnaturze IBPBI/2/423-96/11/AK, publ. http://sip.mf.gov.pl gdzie stwierdził: „Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka planuje przeprowadzić remont i modernizację budynku sanatoryjnego. Istotą przeprowadzonego remontu będą działania przywracające stan techniczny i użytkowy budynku, polegające na wymianie zużytych składników technicznych, które zostały zużyte w toku eksploatacji obiektu, obejmujące:

• wymianę okien,
• remont pokoi i łazienek (wymiana drzwi, wymiana posadzki, odmalowanie ścian, położenie wykładziny PCV, wymiana białego montażu w łazienkach),
• remont kuchni i jadalni (wymiana posadzki, wymiana drzwi, malowanie ścian oraz wymiana płytek ściennych).
  
  

Mając powyższe na uwadze, skoro wymiana zużytych elementów budynku na nowe będzie miała charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość i nie zmieni jego charakteru to ponoszone wydatki będą miały charakter remontowy, ujmowany w rachunku podatkowym jako koszty pośrednie zgodnie z dyspozycją ort. 15 ust. 4d updop. Art. 15 ust. 4d updop stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.”

Podobnie w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 25 lutego 2011 r., w sprawie o sygnaturze akt IBPBI/2/423-1723/10/CzP, gdzie stwierdzono: „W doktrynie przyjmuje się, że istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego użytkowania środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, niezmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji. W jego skład można zaliczyć wszystkie zmiany trwałe, przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, jego pierwotną zdolność użytkową, utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji.

Modernizacją, czy też ulepszeniem środka trwałego, w rozumieniu updop jest natomiast:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany.
  
  

Tak więc, modernizacja (ulepszenie) to działania związane ze środkami trwałymi, które powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami eksploatacji. (...)

Różnica między nakładami na remont a nakładami na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że pierwsze z nich zmierzają do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych, a drugie powodują istotne zmiany cech użytkowych rozbudowywanych, przebudowywanych, rekonstruowanych, adaptowanych czy modernizowanych środków trwałych. Z powyższego wynika, że przed zakwalifikowaniem określonych wydatków do kosztów ulepszenia środków trwałych lub remontów należy każdorazowo w stosunku do konkretnego środka trwałego szczegółowo przeanalizować zakres rzeczowy wykonywanych robót, porównując je do stanu początkowego (z dnia oddania do używania).”

Należy zauważyć, że wydatki poniesione z tytułu zapłaty przedmiotowych odszkodowań w żaden sposób nie wpływają na zmianę bądź zachowanie wartości użytkowych przedmiotowych lokali. Nie można ich zaliczyć ani do wydatków poniesionych na remont, ani poniesionych na modernizację. Jako takie nie wpływają zatem na stwierdzenie, czy budynek został ulepszony, czy też nie.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że wydatki poniesione na remont oraz na zapłatę „odszkodowań” dla lokatorów w żaden sposób nie podwyższają wartości użytkowej przedmiotowego budynku w przeciwieństwie do wydatków poniesionych na przebudowę, rozbudowę i modernizację, które bez wątpienia tę wartość użytkową podwyższają. Zatem jedynie wydatki poniesione na modernizację mogą zostać uznane za poniesione na ulepszenie budynku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Na podstawie art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Natomiast art. 16a ust. 1 updop stanowi, iż amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

W myśl art. 16a ust. 2 updop, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,

2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,

3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

-zwane także środkami trwałymi;

4. tabor transportu morskiego w budowie, sklasyfikowany w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 i Nr 220, poz. 1435 oraz z 2009 r. Nr 33, poz. 256 i Nr 222, poz. 1753) w grupowaniu o symbolu 30.11 „Statki i konstrukcje pływające”.

Aby składniki majątku wymienione w art. 16a updop, mogły zostać zaliczone do środków trwałych podatnika, muszą spełniać następujące warunki:

1. przewidywany okres ich używania musi przekraczać jeden rok – o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
2. muszą stanowić własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 updop,
3. muszą być kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania – ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie przez właściwe organy administracji państwowej. Kompletne i zdatne do użytku są takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających.
4. muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą lub oddane do używania na podstawie umowy leasingu (tzw. operacyjnego) najmu lub dzierżawy.
   
   

W myśl art. 16g ust. 13 updop, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Zgodnie z przyjętym w doktrynie poglądem z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia gdy następuje ich:

1. przebudowa, czyli zmiana (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
2. rozbudowa, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
3. adaptacja, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadania mu nowych cech użytkowych,
4. rekonstrukcja, tj. odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
5. modernizacja, tj. unowocześnienie środka trwałego.
   
   

Środki trwałe uważa się za ulepszone (w wyniku czego następuje zwiększenie ich wartości początkowej) przy łącznym spełnieniu następujących warunków:

• wydatki na ulepszenie muszą być związane z przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją danego środka trwałego,
• wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania,
• suma tych wydatków w roku przekracza 3.500 zł.
  
  

W świetle powyższego należy zauważyć, iż z literalnego brzmienia cyt. wyżej art. 16g ust. 13 updop wynika, że modernizacja (ulepszenie) to działania związane wyłącznie ze składnikami majątku, które stanowią środki trwałe.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze środkiem trwałym lecz z majątkiem obrotowym (Spółka ujęła zakupiony budynek w ewidencji jako towar, gdyż jak sama wskazała przeznaczony jest do sprzedaży, po wyodrębnieniu lokali). Tym samym w odniesieniu do tego składnika majątku na gruncie updop nie można mówić o jego ulepszeniu. Mając powyższe na względzie oraz stan faktyczny przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, iż poniesione przez Spółkę wydatki nie mogą być rozpatrywane w kontekście definicji ulepszenia środka trwałego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wskazać jednocześnie należy, iż wydatki te związane są z prowadzoną przez Spółkę działalnością, a zatem mogą stanowić koszty uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 updop. Jednakże dla ustalenia momentu ich zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, należy rozpoznać rodzaj powiązania tych kosztów z przychodami.

W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów - art. 15 ust. 4, ust. 4b - 4c updop,
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia - tzw. koszty pośrednie – art. 15 ust. 4d, 4e updop.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” - brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności Spółki, w warunkach której wydatki te są ponoszone.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Mając na uwadze powyższe regulacje prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż biorąc pod uwagę charakter działalności Spółki wydatki te nie byłyby ponoszone, gdyby nie prowadzona inwestycja zmierzająca do uzyskania przychodów ze sprzedaży określonych produktów (lokali mieszkalnych). Tym samym należy stwierdzić, że zrealizowanie celu gospodarczego Spółki, to jest uzyskanie przychodu w postaci ceny zbywanych lokali mieszkalnych uzależnione jest od poniesienia powyższych wydatków. Umożliwia to bezpośrednie powiązanie ich z przychodami osiąganymi ze sprzedaży poszczególnych produktów. W związku z powyższym przedmiotowe wydatki będą stanowiły koszty bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa art. 15 ust. 4 updop.

Reasumując, stanowisko Spółki w zakresie kwalifikacji wskazanych we wniosku wydatków, jako poniesionych na remont i ulepszenie środka trwałego jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji organów podatkowych oraz orzeczeń sądowych wyjaśnić należy, iż nie negując tych rozstrzygnięć tut. Organ wskazuje, iż wydane zostały w oparciu o odmienne stany faktyczne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.