INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2009 r. (data wpływu 28 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację spotkań z kontrahentami:

• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na organizację spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki oraz w restauracji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi głównie działalność handlową w zakresie sprzedaży hurtowej systemów zabezpieczeń, telewizji przemysłowej i systemów klimatyzacyjnych. Dodatkową działalnością jest wynajem powierzchni biurowych.

Elementem koniecznym w prowadzeniu działalności gospodarczej Spółki są rozmowy handlowe z kontrahentami przeprowadzane telefonicznie lub osobiście w siedzibie (oddziale) Spółki.

Zważywszy na handlowy charakter działalności Spółki, spotkania z klientami odbywają się również poza biurem, to znaczy przedstawiciel handlowy Spółki jedzie w dogodne dla kontrahenta miejsce celem spotkania i omówienia oferty handlowej. Wtedy spotkanie odbywa się w biurze klienta lub na gruncie neutralnym, np. w restauracji. w trakcie spotkań omawiane są sprawy biznesowe, negocjowane są warunki umów, przedstawia się aktualną ofertę handlową, czasami przeprowadza się szkolenie dotyczące działania produktów oferowanych przez Spółkę itp.

W sytuacji, gdy spotkania odbywają się w biurach Spółki, kontrahentom zapewnia się napoje (np. wodę mineralną, sok, herbatę, kawę, do tego cukier, śmietankę do kawy) oraz drobne przekąski (np. ciasteczka, kanapki, skromny catering). Natomiast jeśli spotkania zorganizowane są w restauracji, napoje i posiłki zamawiane są z karty.

Spotkania z klientami Spółki, czy to w biurze przy kawie i ciastku, czy też w restauracji przy „zwykłym” lunchu nie mają charakteru wystawnego. Celem takich spotkań jest omówienie działań biznesowych. Nigdy celem takiego spotkania nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi „bogactwem” Spółki, nie organizuje się takich spotkań w celach prestiżowych. Poczęstunek w biurze lub zaproszenie do restauracji wynika z typowej praktyki handlowej – ogólnie przyjętych zasad kultury i nie ma nic wspólnego z wytwornością, okazałością, zaprezentowaniem podmiotu kojarzonym z reprezentacją.

Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z organizacją spotkań handlowych z kontrahentami (poczęstunek i napoje w firmie oraz posiłek i napoje w restauracji) stanowią koszty uzyskania przychodów dla Spółki...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami (poczęstunek i napoje w firmie oraz posiłek i napoje w restauracji) stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy wyłączono z kosztów uzyskania przychodów wydatki na reprezentację, w tym w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jednak ww. ustawa, podobnie jak inne ustawy podatkowe, nie definiuje pojęcia „reprezentacja”. Dlatego należy sięgnąć do definicji słownikowej pojęcia „reprezentacja”. Zgodnie z definicją zawartą w „Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN; Warszawa 2007), „reprezentacja” oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

Spółka uważa, ze ponoszone przez Nią wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproszenie kontrahenta do restauracji, czy też zaproponowanie poczęstunku w biurze, nie stanowi działania wyjątkowego kojarzonego z wytwornością czy wystawnością. Działania takie są typową, powszechną praktyką stosowaną w kontaktach z kontrahentami. Dlatego też, zdaniem Spółki, wydatki powyższe, jako związane z działalnością Spółki, stanowią koszt uzyskania przychodów.

Podobne stanowisko potwierdzają interpretacje organów podatkowych:

1. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB5/4240-24/09-2/AM z dnia 27.08.2009 r.,
2. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB3/423-666/08-2/KS z dnia 06.01.2009 r.,
3. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB3/423-1220/08-2/MW z dnia 30.10.2008 r.,
4. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB3/423-1062/08-2/MW z dnia 23.10.2008 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe - w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki,
• nieprawidłowe - w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w restauracji.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 28, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt działalności gospodarczej, należy przyjąć, że reprezentacja to działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, które mają na celu kształtowanie oraz utrwalanie właściwego wizerunku firmy poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów, poczęstunek, czy wręczanie upominków.

Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka organizuje spotkania z kontrahentami. Ich celem jest omówienie różnego rodzaju spraw biznesowych. Przykładowo, Wnioskodawca negocjuje warunki umów, przedstawia aktualną ofertę handlową, czasami przeprowadza szkolenie dotyczące działania produktów oferowanych przez Spółkę itp. Kontrahentom podczas takich spotkań zapewniane są napoje (np. woda mineralna, sok, herbata, kawa, do tego cukier, śmietanka do kawy) oraz drobne przekąski (np. ciasteczka, kanapki, skromny catering).

Zdarza się również, że spotkanie z kontrahentem ma miejsce poza biurem Spółki w restauracji, wówczas napoje i posiłki zamawiane są z karty. Spółka podkreśla, że takie spotkanie w restauracji nie ma charakteru wytworności czy okazałości, a celem, dla którego organizowane jest spotkanie, nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi „bogactwem” Spółki.

W świetle powyższych przepisów, należy stwierdzić, iż wydatki, które Spółka ponosi na drobny poczęstunek, tj. wodę mineralną, sok, herbatę, kawę oraz cukier i śmietankę do kawy oraz drobne przekąski takie jak ciasteczka, kanapki, skromny catering, podawany podczas spotkań z kontrahentami w Jej biurze, należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury (nie mający charakteru okazałości), to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Natomiast, w kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacji oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na posiłki w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracjach, wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy. Noszą one zatem znamiona reprezentacji i tym samym, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W tym miejscu wskazać należy, iż powoływanie się przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

Ponadto, w odniesieniu do powołanych przez Spółkę orzeczeń organów podatkowych stwierdzić należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.