INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 09.11.2009r. (data wpływu 02.12.2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy, w zaliczaniu odsetek od pożyczek do kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02.12.2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy, w zaliczaniu odsetek od pożyczek do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę pożyczki. Pożyczkodawca jest udziałowcem pośrednim wnioskodawcy, posiada on bowiem 100% udziału w kapitale zakładowym spółki, posiadającej 100% udziałów w kapitale zakładowym wnioskodawcy/pożyczkobiorcy.

Wnioskodawca/Pożyczkobiorca odsetki płacone od przedmiotowej pożyczki chce zaliczać do kosztów podatkowych, przyjmując że w takiej sytuacji nie powinno się stosować art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy gdy pożyczkodawca jest udziałowcem pośrednim wnioskodawcy, posiadającym 100% udziału w kapitale zakładowym spółki, posiadającej 100% udziałów w kapitale zakładowym wnioskodawcy/pożyczkobiorcy, powinno stosować się ograniczenie wynikające z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, czy też pożyczkobiorca odsetki płacone od przedmiotowej pożyczki może zaliczać do kosztów podatkowych...

Zdaniem wnioskodawcy.

O niedostatecznej kapitalizacji mówią art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61, ust. 6, 7 i 7b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Wynika z nich, że nie jest kosztem uzyskania przychodów część odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych spółce: przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25 proc. udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25 proc. udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec tych udziałowców (akcjonariuszy) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25 proc. udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza) osiągnie łącznie trzykrotność wartości kapitału zakładowego spółki. W ocenie podatnika, ograniczenie w zaliczaniu odsetek do kosztów podatkowych nie dotyczy pożyczek udzielanych przez tzw. udziałowców pośrednich. Chodzi o sytuację, gdy pożyczkodawca ma udziały w spółce, która z kolei jest udziałowcem pożyczkobiorcy. Czyli gdy pożyczamy od tzw. spółki babki. Zdaniem podatnika w takich sytuacjach nie powinno się stosować art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT. Przepisy te mówią tylko o udziałowcach (akcjonariuszach), którzy mają określony procent udziałów (akcji) w pożyczającej spółce. Skoro spółka babka nie jest udziałowcem pożyczkobiorcy, przepisy o niedostatecznej kapitalizacji nie powinny mieć zastosowania. Przykładem takiej interpretacji Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 28.01.2008 r. (ITPB3/423-119/07/MK). „Osoby trzecie, udzielające spółce pożyczki, niebędące udziałowcami (akcjonariuszami) lub też będące udziałowcami (akcjonariuszami) spółki, lecz nieposiadającymi wymaganego 25-proc. udziału w kapitale zakładowym, nie podlegają konsekwencjom wynikającym z przepisów ograniczających tzw. niedostateczną kapitalizację. Nie jest zatem spełniony warunek, wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT, posiadania przez spółkę udzielającą pożyczki i pożyczkobiorcę wspólnego udziałowca posiadającego nie mniej niż po 25 proc. udziałów pożyczkodawcy i pożyczkobiorcy. Wobec tego ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy nie będzie miało zastosowania w omawianej sprawie”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.