INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2009 r. (data wpływu 21.09.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup bonusu, względnie wyłączenia ich z kosztów uzyskania przychodów na zasadzie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez uznanie ich jako darowizny - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 30 listopada 2009 r. (data wpływu 04.12.2009 r.) oraz 17 grudnia 2009 r. (data wpływu 21.12.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup bonusu, względnie wyłączenia ich z kosztów uzyskania przychodów na zasadzie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poprzez uznanie ich jako darowizny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka powstała w dniu 14 maja 2008 roku. Udziałowcami założycielami byli właściciele osiedlowych sklepów spożywczych, którzy świadomi zagrożeń płynących z konkurencji obcego kapitału, postanowili powołać własną firmę. W chwili powstania, Spółka posiadała kapitał założycielski w kwocie 435.000,00 zł, który dzielił się w równych częściach na 29 udziałowców. Kupcy (właściciele sklepów spożywczych) wyłonili spośród siebie pięcioosobowy skład Rady Nadzorczej oraz powołali Zarząd. Cel, jaki został postawiony przed Zarządem Spółki, był jasny - negocjować jak najlepsze warunki handlowe dla pojedynczych sklepów, wykorzystując wspólny potencjał zakupowy. Zarząd w rozmowach handlowych reprezentował interesy Kupców i występował, jako Centrala Sieci Sklepów Spożywczych, z dużym potencjałem zakupowym sięgającym ponad 10.000.000,00 zł netto miesięcznie. Skoncentrowanie negocjacji w Centrali Spółki przynosiło pożądane efekty finansowe wyrażone w zawieranych umowach handlowych.

Główne założenia umów handlowych z Producentami i Dystrybutorami były następujące:

• wynegocjowanie możliwie najlepszych warunków handlowych wykorzystując efekt skali,
• negocjacje pod kątem upustu podstawowego udzielanego na fakturze zakupu poprzez wskazanych w umowie dostawców,
• negocjowanie dodatkowego kwartalnego upustu retrospektywnego za zakupy poszczególnych towarów danego producenta u jego wybranych dystrybutorów,
• negocjowanie opłat z tytułu uczestnictwa w organizowanych przez Spółkę akcjach promocyjnych, wspierających sprzedaż towarów Producenta w sieci sklepów Spółki,
• negocjowanie prowizji dla Spółki z tytułu pośrednictwa handlowego.
  
  

Oprócz wymienionych powyżej umów handlowych, Spółka podpisała umowy z poszczególnymi Kupcami reprezentującymi sklepy spożywcze. Główne założenia tych umów były następujące:

• uzyskanie upoważnień do reprezentowania przez Centralę Spółki właścicieli sklepów przed osobami trzecimi - dostawcami i producentami,
• upoważnienie do rozliczania wynegocjowanego przez Spółkę kwartalnego upustu retrospektywnego.
  
  

Zgodnie z zawartymi umowami handlowymi, przychody Spółki są tym większe, im większa jest liczba sklepów, a tym samym, generowany przez nie obrót. Ma to przełożenie w punkcie umowy z Dystrybutorami i Producentami, dotyczącym wypłacanej prowizji. Z kolei, właściciel sklepu ma tym większe wypłacane za pośrednictwem Spółki upusty retrospektywne, im więcej kupuje u wyznaczonych w umowie dostawców. Spółka, jako Centrala Sieci, oprócz standardowych umów, zawiera dodatkowe porozumienia promocyjne mające na celu intensyfikację sprzedaży towarów Producenta w Sieci Sklepów Spółki. Działania takie w prostej linii zwiększają obrót generowany przez Sklepy i przyczyniają się do wzrostu przychodów Spółki uzyskiwanych z prowizji. Jednym z takich działań jest podpisanie przez Spółkę programu lojalnościowego, którego podstawowym założeniem jest wzrost obrotów na wybranych Producentach o 10% w stosunku do analogicznego półrocznego okresu roku ubiegłego. Spółka ma zamiar osiągnąć z tytułu realizacji takiego programu dwa cele zwiększające Jej przychody. Pierwszym z nich jest uzyskanie przychodu z tytułu opłat związanych z uczestnictwem wybranych Producentów. Drugim jest zwiększenie obrotu na placówkach detalicznych i uzyskanie wyższej prowizji.

Aby osiągnąć ten ambitny cel, program zakłada bonus w postaci wycieczki zagranicznej dla wszystkich Kupców, którzy osiągną zakładane przyrosty sprzedaży. W cyfrach przedstawia się to następująco:

• koszt bonusu - 147.849,00 zł netto,
• uzyskane przychody z tytułu opłat od Producentów - 154.887,00 zł netto,
• różnica dla Spółki - 7.038,00 zł netto,
• wzrost prowizji dla Spółki o 10 % na wybranych Producentach - 5.240,00 zł netto,
• łącznie dodatkowe przychody dla Spółki osiągnięte poprzez wdrożenie programu lojalnościowego kształtują się na poziomie min. 12.278,00 zł netto.
  
  

Pismem z dnia 30 listopada 2009 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 18 listopada 2009 r. nr ILPB3/423-811/09-2/MC, Wnioskodawca doprecyzował stan faktyczny o następujące informacje:

1. przedmiotem podstawowej działalności gospodarczej Spółki jest centralne prowadzenie Sieci Sklepów Spożywczych, przejawiające się głównie w negocjowaniu warunków handlowych dla wszystkich jej udziałowców (29 osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) oraz uczestników. Na dzień 30 listopada 2009 roku Spółka organizuje dostawy dla 100 sklepów. Poniżej wymienione zostają wszystkie działalności Spółki wynikające z Jej statutu:
   70 DZIAŁALNOŚĆ FIRM CENTRALNYCH (HEAD OFFICES); DORADZTWO ZWIĄZANE Z ZARZĄDZANIEM;
   18 POLIGRAFIA I REPRODUKCJA ZAPISANYCH NOŚNIKÓW INFORMACJI;
   46 HANDEL HURTOWY, Z WYŁĄCZENIEM HANDLU POJAZDAMI SAMOCHODOWYMI;
   47 HANDEL DETALICZNY, Z WYŁĄCZENIEM HANDLU DETALICZNEGO POJAZDAMI SAMOCHODOWYMI;
   49 TRANSPORT LĄDOWY ORAZ TRANSPORT RUROCIĄGOWY;
   52 MAGAZYNOWANIE l DZIAŁALNOŚĆ USŁUGOWA WSPOMAGAJĄCA TRANSPORT;
   58 DZIAŁALNOŚĆ WYDAWNICZA;
   61 TELEKOMUNIKACJA;
   62 DZIAŁALNOŚĆ ZWIĄZANA Z OPROGRAMOWANIEM l DORADZTWEM W ZAKRESIE INFORMATYKI ORAZ DZIAŁALNOŚĆ POWIĄZANA;
   63 DZIAŁALNOŚĆ USŁUGOWA W ZAKRESIE INFORMACJI;
   68 DZIAŁALNOŚĆ ZWIĄZANA Z OBSŁUGĄ RYNKU NIERUCHOMOŚCI;
   72 BADANIA NAUKOWE l PRACE ROZWOJOWE;73 REKLAMA, BADANIE RYNKU l OPINII PUBLICZNEJ;
   74 POZOSTAŁA DZIAŁALNOŚĆ PROFESJONALNA, NAUKOWA l TECHNICZNA;
   77 WYNAJEM l DZIERŻAWA;
   78 DZIAŁALNOŚĆ ZWIĄZANA Z ZATRUDNIENIEM;
   82 DZIAŁALNOŚĆ ZWIĄZANA Z ADMINISTRACYJNĄ OBSŁUGĄ BIURA l POZOSTAŁA DZIAŁALNOŚĆ WSPOMAGAJĄCA PROWADZENIE DZIAŁALNOŚCI GOSPODARCZEJ;
   94 DZIAŁALNOŚĆ ORGANIZACJI CZŁONKOWSKICH;
   
2. głównym źródłem pozyskiwania przez Spółkę dochodu jest prowizja uzyskiwana od Producentów z tytułu zawartych umów handlowych,
3. właścicielami sklepów są głównie osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą na własne imię i nazwisko, względnie spółki cywilne lub jawne,
4. Spółka, aby realizować cele statutowe zawiera szereg umów handlowych. Do głównych umów handlowych zawieranych przez Spółkę należą:
   • umowa pomiędzy Spółką a Producentem lub Dostawcą,
   • umowa pomiędzy Spółką a Sklepem.
5. aby realizować program lojalnościowy, którego głównym celem jest wzrost obrotów i przychodów Spółki, związanych ze zwiększeniem prowizji, zgodnie z § 6 pkt 1 umowy wymienionej w pkt 2, Spółka zawarła z Producentami dodatkowo umowę – porozumienie promocyjne,
6. opłaty od Producentów dotyczą dwóch obszarów:
   • opłata z tytułu uczestnictwa w programie lojalnościowym,
   • procentowej prowizji liczonej od faktycznie osiągniętego obrotu.
   Opłaty te ponoszą Producenci, którzy zawarli umowy, o których mowa powyżej, a w zamian uzyskują wzrost obrotów na swoich wyrobach.
7. program lojalnościowy polega na procentowym wzroście obrotów w stosunku do analogicznego okresu roku ubiegłego generowanych przez Sklepy w czasie trwania programu. Wywiązanie się z realizacji programu przez Sklepy monitorowane było zarówno przez Producentów, jak i przez Spółkę. Kontrola polegała na wyznaczeniu targetu do wykonania przez poszczególny Sklep, uwzględniającego ustalone wzrosty, a następnie porównania wywiązania się z niego.
   Spółka przedstawiła przykład liczbowy takiego rozliczenia, z którego wynika, że w roku 2008 (w okresie maj - październik) Sklepy Spółki wykonały łączny obrót na poziomie 418.571,42 zł netto, w czasie trwania programu lojalnościowego Sklepy winny wykonać obrót 475.566,33 zł. Rozpatrując ten sam przykład pod kątem wzrostu przychodów Spółki, Spółka otrzymuje następujące dane. Spółka posiada umowę na 2% prowizji od obrotu. Zatem, w analizowanym okresie roku 2008 Spółka uzyskała 8.371,43 zł z tytułu prowizji. Dzięki wzrostowi obrotów zrealizowanemu poprzez program lojalnościowy, Spółka w analogicznym okresie roku 2009 osiągnęła dochód z prowizji w wysokości 9.511,33 zł.
8. uczestnikami programu lojalnościowego są zarówno udziałowcy Spółki, jak i też Jej uczestnicy. Wyznacznikiem brania udziału w programie były Sklepy, które podpisały umowę o współpracy ze Spółką.
   
   

Z kolei, w odpowiedzi na wezwanie II z dnia 11 grudnia 2009 r. nr ILPB3/423-811/09-4/MC, Wnioskodawca w piśmie z dnia 17 grudnia 2009 r. podał, iż:

1. głównym źródłem pozyskiwania przez Spółkę dochodu jest prowizja uzyskiwana od Producentów i Dystrybutorów z tyt. zawartych umów handlowych. Prowizją naliczaną co miesiąc lub co kwartał w wynegocjowanym procencie wartości obrotu netto towarami Producenta i Dystrybutora zakupionymi od wyznaczonych dostawców dostarczonych do sieci sklepów, Spółka obciąża Producentów i Dystrybutorów na podstawie faktury VAT.Sklepy nie ponoszą opłat franszyzowych z tyt. przynależności do sieci oraz nie ponoszą żadnych kosztów prowizji.
2. Spółka ponosi koszty marketingowe i pośrednio koszty związane z funkcjonowaniem biura,
3. rabat retrospektywny wynika z zawartych z Producentami i Dystrybutorami umów handlowych i jest przeznaczony na Sklepy. Rabat ten jest rozliczany za pośrednictwem Spółki w cyklach kwartalnych i zależy od obrotu danego sklepu z danymi Producentami i Dystrybutorami,
4. przyznawany bonus jest wycieczką,
5. beneficjentami wycieczki są Sklepy, które wykonały założone wzrosty sprzedaży,
6. ponoszona przez Producentów i Dystrybutorów opłata stanowi z jednej strony przychód Spółki, z drugiej zaś jest kosztem zakupu wycieczki,
7. jedynym kosztem ponoszonym przez Spółkę w związku z realizacją programu lojalnościowego jest koszt transportu (siedziba Spółki – Okęcie, Okęcie - siedziba Spółki),
8. każdy z Producentów i Dystrybutorów, uczestniczący w programie, w zawartym porozumieniu promocyjnym określił cele (wzrost obrotu lub obecność danych indeksów Producenta na półce), po wykonaniu których akceptował koszty z tym związane.
9. weryfikacja następowała poprzez audyty dokonywane przez przedstawicieli Producentów w sklepach sieci. Po weryfikacji następowało rozliczenie programu i akceptacja kosztów z tym związanych,
10. nie istnieje odrębny regulamin przyznawania nagród dla uczestników programu. Jedynym kryterium przyznawania nagrody w postaci wycieczki były porozumienia promocyjne w postaci dodatkowych umów.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy koszty zakupu bonusu stanowią koszty uzyskania przychodów...

Wątpliwości budzi brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czy bonus nie będzie potraktowany jako darowizna na rzecz osób trzecich.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty bonusu stanowią koszty uzyskania przychodów, ponieważ wdrożenie programu lojalnościowego bezpośrednio wpływa na wzrost dochodów Firmy.

Związek przyczynowo - skutkowy wynikający z programu lojalnościowego jest oczywisty. Polega on na wzroście przychodów Spółki z tytułu osiąganych opłat od Producentów z tytułu uczestnictwa w programie, a po osiągnięciu zakładanego celu - wzrostu obrotów generowanych przez Sklepy na ewidentnym wzroście dochodu Spółki z tytułu zwiększonej prowizji, zgodnie z zawartymi umowami. Innymi słowy, im większy obrót na Sklepach, tym większa prowizja uzyskiwana z tytułu tego obrotu dla Spółki. Cel ten został osiągnięty i jest odzwierciedlony w wynikach finansowych Spółki. Za rok 2008 Spółka osiągnęła dochód na poziomie około 20.000,00 zł, a podczas trwania programu lojalnościowego w 2009 roku do października, dochód wynosił ponad 270.000,00 zł.

Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (z późniejszymi zmianami) o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1.

Wdrożenie programu lojalnościowego oraz szereg innych działań doprowadziło do wzrostu dochodów Firmy w 2009 r. o ponad 250.000,00 zł. Dlatego, w ocenie Spółki, koszty bonusu stanowią koszty uzyskania przychodów i nie mogą zostać potraktowane jako darowizna na rzecz osób trzecich, której zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 14 w/w ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów.

Z zastrzeżenia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że są wydatki, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą. Katalog takich wydatków zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepis ten, w pkt 14, stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej (...).

Wobec braku definicji „darowizny” w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, rozstrzygnięcie, czy dana czynność stanowi darowiznę w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy, wymaga sięgnięcia – w myśl reguł wykładni systemowej – do przepisów aktu prawnego, w którym ta instytucja jest uregulowana. Tym aktem prawnym jest ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak z powyższego wynika, istotą darowizny jest bezpłatne świadczenie kosztem majątku darczyńcy. Aby uznać daną czynność za darowiznę, konieczne jest zatem wystąpienie dyspozycji majątkowej darczyńcy, prowadzące do zmniejszenia jego majątku.

W sytuacji przedstawionej we wniosku, w wyniku nieodpłatnego przekazania przez Spółkę bonusu w postaci wycieczki zagranicznej na rzecz Sklepów, dokonanego w ramach programu lojalnościowego, nie następuje zmniejszenie majątku Spółki. Jak wynika bowiem ze stanu faktycznego, Spółka uzyskuje przychód z tytułu opłat wnoszonych przez Producentów z tytułu uczestnictwa w programie oraz z tytułu procentowej prowizji od faktycznie osiągniętego obrotu.

Spółka uzależnia przyznanie bonusu od wzrostu obrotów na wybranych Producentach o 10% w stosunku do analogicznego półrocznego okresu roku ubiegłego. Tak więc, przyznanie go, wiąże się nierozerwalnie z czynnością dokonania wcześniejszych zakupów towarów u Producentów.

Należy też zaznaczyć, że możliwość uzyskania atrakcyjnych nagród, skłania Sklepy do kontynuowania zakupów u Producentów. W związku z tym, wpływa niewątpliwie na wzrost sprzedaży oferowanych produktów, a co za tym idzie, na osiągane przez Spółkę przychody z tytułu prowizji otrzymywanych od Producentów.

Reasumując, wydatki poniesione przez Spółkę na zakup wycieczek zagranicznych dla Sklepów, można uznać za koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, dokonywane przez Spółkę czynności nieodpłatnego przekazania bonusu Sklepom nie stanowią darowizn w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 14 tej ustawy.

Należy przy tym podkreślić, iż przedmiotowe wydatki należy właściwie udokumentować dla celów podatkowych, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.