INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12.02.2010 r. (data wpływu 22.02.2010 r.) oraz piśmie uzupełniającym z dnia 10.03.2010 r. (data nadania 11.03.2010 r., data wpływu 15.03.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Banku ponoszonych podczas spotkań:

• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie oraz oddziałach Spółki - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej wydatków na zakup usług cateringowych - jest prawidłowe,
• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22.02.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Banku w związku z organizacją spotkań.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe:

Bank jest podmiotem świadczącym usługi finansowe. W ramach prowadzonej działalności Bank, w celu pozyskiwania nowych kontrahentów, jak również utrzymania relacji handlowych z dotychczasowymi kontrahentami i partnerami biznesowymi, organizuje spotkania biznesowe z potencjalnymi i dotychczasowymi kontrahentami (spotkania biznesowe, seminaria, prezentacje). W trakcie tych spotkań kontrahentom serwowany jest poczęstunek.

W związku tym Bank ponosi różne kategorie wydatków.

1. Pierwszą kategorię stanowią wydatki ponoszone na zakup m.in. kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, innych napojów bezalkoholowych, ciastek i słodyczy podawanych kontrahentom w siedzibie lub w oddziałach Banku.
2. Drugą kategorię stanowią wydatki ponoszone na zakup usług cateringowych dostarczanych do siedziby Banku lub jego oddziałów i obejmujących przygotowanie dań i napojów podawanych podczas dłuższych spotkań, negocjacji lub seminariów i służących ich sprawnemu przeprowadzeniu.
3. Trzecią kategorię stanowią wydatki poniesione w związku ze spotkaniem z kontrahentem, które ma miejsce poza biurem Spółki. Przykładowo przedstawiciel Spółki proponuje kontrahentowi spotkanie w restauracji. Powodem wyboru restauracji (lub lokalu gastronomicznego) jako miejsca spotkania z kontrahentem są często względy techniczne i lokalowe. W wielu przypadkach możliwość zamówienia usług cateringowych bez odpowiedniego wyprzedzenia nie jest możliwe. W takim wypadku Bank ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji). W czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe między innymi ustalane są warunki sprzedaży towarów, przedstawiana jest aktualna ofertę handlową negocjowane są postanowienia umów zawieranych z kontrahentami. Bank podkreśla, że spotkanie z kontrahentem w restauracji nie ma charakteru wytwornej okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy.
   
   

Spółka podkreśla, że wszystkie z powyżej opisanych przypadków stanowią zwyczajowy poczęstunek dla kontrahentów, który należy do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, nie mających charakteru wytworności czy wysokiego standardu. Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki ponoszone na zakup m.in. kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, innych napojów bezalkoholowych, ciastek słodyczy podawanych kontrahentom w siedzibie lub w oddziałach Banku stanowią koszty uzyskania przychodów Banku...
2. Czy wydatki ponoszone na zakup usług cateringowych dostarczanych do siedziby Banku lub jego oddziałów i obejmujących przygotowanie przekąsek (składających się przykładowo z zestawu kanapek, gorącej kawy i herbaty, owoców, sałatki) lub ciepłych posiłków podawanych podczas dłuższych spotkań, negocjacji lub seminariów stanowią koszty uzyskania przychodów Banku...
3. Czy wydatki poniesione w związku ze spotkaniem z kontrahentem, które ma miejsce poza biurem Spółki, w restauracji stanowią koszty uzyskania przychodów Banku...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

O ile poczęstunek nie jest nadzwyczaj wystawny, okazały, wyszukany, to wydatki na nabycie artykułów spożywczych mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 updop. Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku jak i w związku pośrednim z prowadzona działalnością a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów.

W konsekwencji, zdaniem Banku kosztami uzyskania przychodów będą wszelkie wydatki poniesione w związku z prowadzeniem działalności, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów i jednocześnie, co ma zasadnicze znaczenie dla rozstrzygnięcia w rozpatrywanej kwestii, omawiane wydatki nie będą zawierać się w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zwartym w art. 16 ust. 1 updop. Zdaniem Banku, omawiane wydatki nie będą w szczególności stanowiły kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Zgodnie z powołanym przepisem, do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W związku z faktem, iż updop nie zawiera legalnej definicji reprezentacji, zdaniem Banku w celu zdefiniowania pojęcia reprezentacji należy posłużyć się wykładnią językową. Reprezentacja oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. M. Szymczaka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998). Pojęcie „okazały” zdefiniowane z kolei zostało jako „wspaniały, wystawny, świetny, bogaty”, zaś „wystawny” jako „świadczący o zamożności; okazale urządzony, zorganizowany; bogaty, wspaniały, suty”.

W związku z powyższym, przez reprezentację rozumieć należy zespół zachowań i działań przejawiających się pewną okazałością czy wytwornością mających na celu kształtowanie oraz utrwalanie pozytywnego, jak najkorzystniejszego wizerunku firmy. W konsekwencji, w opinii Banku, dokonując analizy ponoszonych wydatków w kontekście normy zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop niezbędnym jest ustalenie, czy zaoferowanie kontrahentowi podczas spotkania biznesowego kawy i ciastka, albo innego poczęstunku, potraktowane może zostać za działanie służące reprezentowaniu Banku w sposób okazały, wystawny, odznaczający się wysokim standardem, wytwornością wspaniałością.

W ocenie Banku tak nie jest. Zaproponowanie kontrahentowi poczęstunku jest bowiem powszechnie uznawane za przejaw dobrego wychowania i trudno uznać, że jest to działanie nacechowane jakąkolwiek okazałością czy wystawnością. To właśnie brak takiego zachowania zostałby raczej uznany za postępowanie poniżej obowiązujących standardów czy lekceważące w stosunku do kontrahenta. Mając na uwadze powyższe, powszechnie przyjęty za obowiązującą normę poczęstunek w trakcie spotkań często przyczyniający się do ich sprawnego prowadzenia, utrzymania percepcji i dobrej kondycji wszystkich uczestników takiego spotkania nie może być utożsamiany z pojęciem reprezentacji. Taki poczęstunek będzie działaniem neutralnym dla wizerunku spółki, ani go znacząco nie poprawiającym ani nie pogarszającym, a nie przykładem działań mających na celu wywarcie szczególnie silnego wrażenia na innej osobie i budowanie prestiżowego wizerunku firmy. Tym samym, w ocenie Banku, w przedstawionej sprawie, w odniesieniu do wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, nie znajdzie zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Wydatki te stanowić będą natomiast koszty uzyskania przychodów, tak długo jak nie nosić będą znamion okazałości, wytworności czy wystawności.

Podkreślenia wymaga, iż powyżej przedstawione stanowisko znajduje również potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów (m.in. sygn. akt IPPB3/423-1062/08-2/MW, IP-PB3-423-474/08-2/MK, ILPB3/423-464/08-2/MC, ILPB3/423-364/08-2/MC, ITPB1/415-604/07/DP, IBPB3/423-405/08/PC, których tezy w ocenie Banku zachowują swą uniwersalność również w stanie faktycznym przedstawionym przez Bank. Przykładowo zacytować można interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2008 r., sygn. akt IPPB3/423-1062/08-2/MW, w której zawarte zostało: „odnosząc się do kwestii wydatków ponoszonych przez Spółkę na poczęstunek w trakcie spotkań z kontrahentami, takich jak kawa, herbata, soki, woda mineralna, ciastka, obiad oraz wydatków na poczęstunek w trakcie spotkań biznesowych organizowanych w siedzibie Spółki, tj. kawa, herbata, woda mineralna, soki, ciastka, stanowiących zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należących do powszechnie obowiązujących kanonów kultury należy stwierdzić, że w/w wydatki mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 updop, pod warunkiem, że przedmiotowe wydatki nie będą posiadały charakteru okazałości”. Także zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy zawartym w interpretacji indywidualnej z dnia 22 lutego 2008 r., sygn. akt ITPB1/415-604/07/DP „ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup kawy i ciastek stanowią jej koszty uzyskania przychodów, jako koszty związane z przychodami uzyskiwanymi z prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, o ile nie mają charakteru wystawności lub okazałości tj. o ile nie odbiegają od zasad ogólnie przyjętych w tego rodzaju przypadkach”.

Stanowisko Banku dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup usług cateringowych znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 18 lutego 2008 r. (sygn. IP-PB3-423-471/07-2/DG), w której stwierdzono, że „wydatki na usługę cateringową z uwagi na to że nie były wydatkiem samym w sobie służącym konsumpcji, lecz realizacji dalej idącego celu (...) stanowią kosz uzyskania przychodów”. Podobnie stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 24 lutego 2009 r. (sygn. III SA/Wa 1597/08). W zakresie zaś wydatków na posiłki ponoszone w trakcie spotkań z kontrahentami w restauracji to zdaniem Banku jak wskazano powyżej koszt zamawianych posiłków będzie stanowił koszt uzyskania przychodów o ile nie będą to posiłki wystawne, sute lub mające charakter okazałości. Podobnie wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji nr ILPB3/423-433/09-2/KS z 2 września 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się:

• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami w siedzibie oraz oddziałach Spółki - za prawidłowe,
• w części dotyczącej wydatków na zakup usług cateringowych - za prawidłowe,
• w części dotyczącej spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki - za nieprawidłowe.
  
  

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową.

Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Jak wskazano we wniosku, w ramach prowadzonej działalności Bank, w celu pozyskiwania nowych kontrahentów, jak również utrzymania relacji handlowych z dotychczasowymi kontrahentami i partnerami biznesowymi, organizuje spotkania biznesowe z potencjalnymi i dotychczasowymi kontrahentami (spotkania biznesowe, seminaria, prezentacje). W trakcie tych spotkań kontrahentom serwowany jest poczęstunek.

W związku tym Bank ponosi różne kategorie wydatków.

1. Pierwszą kategorię stanowią wydatki ponoszone na zakup m.in. kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, innych napojów bezalkoholowych, ciastek i słodyczy podawanych kontrahentom w siedzibie lub w oddziałach Banku.
2. Drugą kategorię stanowią wydatki ponoszone na zakup usług cateringowych dostarczanych do siedziby Banku lub jego oddziałów i obejmujących przygotowanie dań i napojów podawanych podczas dłuższych spotkań, negocjacji lub seminariów i służących ich sprawnemu przeprowadzeniu.
3. Trzecią kategorię stanowią wydatki poniesione w związku ze spotkaniem z kontrahentem, które ma miejsce poza biurem Spółki. Przykładowo przedstawiciel Spółki proponuje kontrahentowi spotkanie w restauracji. Powodem wyboru restauracji (lub lokalu gastronomicznego) jako miejsca spotkania z kontrahentem są często względy techniczne i lokalowe. W wielu przypadkach możliwość zamówienia usług cateringowych bez odpowiedniego wyprzedzenia nie jest możliwe. W takim wypadku Bank ponosi koszt posiłku (np. lunchu, obiadu, czy kolacji). W czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe między innymi ustalane są warunki sprzedaży towarów, przedstawiana jest aktualna ofertę handlową negocjowane są postanowienia umów zawieranych z kontrahentami. Bank podkreśla, że spotkanie z kontrahentem w restauracji nie ma charakteru wytwornej okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy.
   
   

Spółka podkreśla, że wszystkie z powyżej opisanych przypadków stanowią zwyczajowy poczęstunek dla kontrahentów, który należy do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, nie mających charakteru wytworności czy wysokiego standardu. Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, że wydatki na drobny poczęstunek podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie Banku oraz w jego oddziałach (zakup kawy, herbaty, soków, wody mineralnej, napojów, słodyczy) jak i dotyczące usług cateringowych, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte i jako wydatki nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

W kontekście zdefiniowanego powyżej pojęcia „reprezentacja” oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jednoznacznie wynika, że ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki w trakcie spotkań z kontrahentami w lokalach gastronomicznych: np. w restauracji (zakup napojów, posiłków) wiążą się z kreowaniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Ponadto należy zauważyć, iż poniesione przez Spółkę wydatki są wydatkami na reprezentację, gdyż odpowiadają reprezentacji mającej na celu przede wszystkim stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy i ułatwienie zawarcia umowy, bądź kontraktu.

Za „reprezentację” bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy.

Jak wskazał sam Wnioskodawca posiłki spożywane podczas spotkań biznesowych w restauracjach nie mają charakteru wytwornych ani okazałych, lecz stanowią „zwykły” lunch/obiad. Celem spotkań jest bowiem tylko i wyłącznie omówienie z kontrahentem spraw biznesowych, nie zaś wykreowanie określonego wizerunku czy też ukazanie zasobności Spółki.

Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji, bowiem działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem lub wystawne bankiety z ekskluzywnym menu.

Wprawdzie w czasie tych spotkań omawiane są bieżące sprawy biznesowe, negocjowane warunki umów to wątpliwości w ocenie tut. Organu podatkowego budzi również miejsce takiego spotkania tj. poza siedzibą prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Spotkania biznesowe mogą być bowiem organizowane w każdym innym miejscu zwłaszcza w siedzibie podmiotu gospodarczego bez konieczności ponoszenia dodatkowych wydatków związanych z profesjonalną obsługą oferowaną w kawiarni lub restauracji.

Możliwość skorzystania z posiłków czy napojów oferowanych w menu restauracji czy kawiarni bez wątpienia ma na celu stworzenie oczekiwanego, pozytywnego wizerunku firmy, (podnosi jej prestiż) a tym samym lepsze postrzeganie przedsiębiorcy w stosunku do pozostałych podmiotów gospodarczych z danej branży (które spotkania biznesowe odbywają we własnym zakresie, w swojej siedzibie). W odróżnieniu od spotkań organizowanych w siedzibie podatnika, w przypadku spotkań biznesowych w restauracji czy kawiarni trudno mówić o braku chęci wyeksponowania zasobności podmiotu gospodarczego zaś podawanym tam posiłkom (zwłaszcza w postaci lunchu, obiadu lub kolacji) odmówić cech okazałości i wystawności.

Fakt prowadzenia rozmów biznesowych na „neutralnym gruncie”, w miłym otoczeniu i sprzyjającej atmosferze sprzyjać ma pozytywnym relacjom handlowym. Wybór miejsca poza siedzibą Spółki jest zatem autonomicznym wyborem i wiąże się ze stosowaną taktyką sprzedaży. Spotkania tego typu - czy to przy kawie, drobnym poczęstunku, obiedzie lub kolacji są „usługami gastronomicznymi”, które odbywają się dla ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia w restauracjach, a zatem noszą znamiona reprezentacji, ponieważ wpływają na stworzenie dobrego wizerunku firmy, wykazaniu zasobności i profesjonalizmu.

Zapraszając klienta lub potencjalnego kontrahenta do restauracji pracownik Spółki poświęca im swoją uwagę, traktuje w sposób wyjątkowy „goszcząc” w imieniu Spółki. Nawet przysłowiowa kawa wypita podczas spotkania trwającego kwadrans wywołać może pozytywne skutki wizerunkowe na przyszłość. Nie chodzi bowiem o jednostkowy koszt poniesiony w związku z organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji, ale o cel, jaki zostanie dzięki takim spotkaniom osiągnięty przez Wnioskodawcę zarówno w przypadku nabycia drobnego poczęstunku, napojów, czy też zapłaty za posiłek. Jak wykazano powyżej, wydatki te w sposób pośredni promują firmę.

Niemniej nie ulega wątpliwości, że pojęcie „reprezentacji” pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności i działania tego typu podejmowane są w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.

Podsumowując, wydatki na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie oraz w oddziałach Wnioskodawcy oraz wydatki na usługi cateringowe, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże wydatki poniesione w związku z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami poza siedzibą Spółki w restauracji (w tym wydatki na zakup posiłków) nie mogą być uznane za koszty podatkowe, pomimo ich związku z przychodem, gdyż jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym zawierają się w katalogu wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Nadto podkreślenia wymaga, iż tutejszy Organ podatkowy wnikliwie przeanalizował orzecznictwo sądów administracyjnych i interpretacje organów skarbowych dotyczące przedmiotowego problemu powoływane przez Wnioskodawcę, w tym interpretacji art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje organów skarbowych oraz wyroki sądów administracyjnych dotyczące przepisów prawa podatkowego wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Z uwagi na powyższe przywołane interpretacje organów skarbowych i wyroki sądów administracyjnych, nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.