Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-106/10-2/AS
z 7 maja 2010 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IPPB5/423-106/10-2/AS
Data
2010.05.07
Referencje
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
artykuły spożywcze
banki
kontrahenci
koszty uzyskania przychodów
reklama
reprezentacja
usługi gastronomiczne
Istota interpretacji
Czy wydatki ponoszone w związku z udziałem w spotkaniach biznesowych z kontrahentami oraz ich organizowaniem (w tym wydatki na nabycie usług gastronomicznych, zakupy artykułów spożywczych) stanowią koszty uzyskania przychodów dla Banku?
Wniosek ORD-IN  395 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05.02.2010 r. (data wpływu 22.02.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:
UZASADNIENIE W dniu 22.02.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków Spółki ponoszonych w związku z organizowaniem spotkań biznesowych dla kontrahentów w biurze Banku, jak i w restauracjach (w tym wydatki na nabycie usług gastronomicznych, zakupy artykułów spożywczych). W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny: Podmiot prawa francuskiego – „S. S. A.” (zwana dalej: Bankiem) prowadzi w Polsce działalność poprzez lokalny oddział – „S. S. A.” (Spółka Akcyjna) Oddział w Polsce. Bank prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania kredytów konsumenckich osobom fizycznym dokonującym zakupów towarów w sklepach. Bank organizuje spotkania z kontrahentami, w czasie których omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe. Przykładowo Bank ustala warunki sprzedaży produktów bankowych, przedstawia aktualną ofertę handlową, negocjuje postanowienia umów zawieranych z kontrahentami, itp. Zdarza się, ze spotkanie z kontrahentem ma miejsce poza biurem Banku, np. przedstawiciel Banku proponuje kontrahentowi spotkanie w restauracji. W takim wypadku Bank ponosi koszt (np. lunchu, obiadu czy kolacji). Przedstawiciel Banku umawia się zazwyczaj w restauracji i zamawia posiłki z menu. W związku ze specyfiką prowadzonej działalności kontrahentami Banku są osoby prowadzące działalność gospodarczą w sklepach - często w dzierżawionych lokalach użytkowych. W obiektach tych często nie ma sal konferencyjnych, czy wydzielonych pomieszczeń, w których można prowadzić negocjacje handlowe, czy omawiać warunki współpracy. Przedstawiciel Banku zapraszając danego kontrahenta do restauracji płaci za takie spotkanie (za kawę, herbatę, obiad, czy kolację), gdyż tego wymagają zasady dobrego wychowania. Trudno byłoby wymagać od zaproszonego kontrahenta, aby sam uregulował swój rachunek. Powszechnie przyjętą zasadą jest bowiem to, że osoba zapraszająca do restauracji ponosi koszt takiego spotkania. Zasadnym staje się zatem odbywanie spotkań biznesowych w restauracji. Bank podkreśla, że takie spotkanie nie ma charakteru wytworności i okazałości, ani chęci okazania przepychu. Organizując spotkanie przedstawiciel Banku chce przede wszystkim omówić sprawy biznesowe w opisanym powyżej zakresie. Wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Bank. W związku z powyższym zadano następujące pytanie: Czy wydatki ponoszone w związku z udziałem w spotkaniach biznesowych z kontrahentami oraz ich organizowaniem (w tym wydatki na nabycie usług gastronomicznych, zakupy artykułów spożywczych) stanowią koszty uzyskania przychodów dla Banku... Zdaniem Wnioskodawcy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z organizacją spotkań z kontrahentami. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy z kosztów uzyskania przychodów ustawodawca wyłączył wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „reprezentacja”. Nie czyni tego również żadna inna ustawa podatkowa. W związku z tym należy sięgnąć do definicji słownikowej pojęcia reprezentacji, aby ustalić, jakie znaczenie ma ono w języku powszechnym. Reprezentacja, zgodnie z definicją słownikową (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod red. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007), oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Bank uważa, że ponoszone wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego i powinny być traktowane jako „zwykłe” koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Zaproponowanie kontrahentom kawy lub herbaty, poczęstowanie słodyczami, czy też zaproszenie na obiad do restauracji nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to praktyka powszechnie stosowana i ma na celu zbudowanie poprawnych relacji na linii firma - kontrahent, jak również ustaleniu zasad kooperacji służących przeprowadzeniu określonych działań gospodarczych. Organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami nie wiąże się, w opinii Banku, z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością, a zatem nie ma charakteru reprezentacyjnego. Ponieważ w trakcie spotkań omawiane są sprawy biznesowe, związane z działalnością Spółki należy uznać, że wydatki na organizację spotkań stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka wskazała końcowo, że takie stanowisko potwierdzają interpretacje organów podatkowych w:
a także wyroki WSA w Warszawie, np. III SA/Wa 1601/08 z dnia 21.01.2009 r. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:
Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Na podstawie powyższego przepisu możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który - racjonalnie oceniając - mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi. Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, bądź zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym każdy wydatek, poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania podmiotu. W złożonej rzeczywistości życia gospodarczego istnieje obiektywna i zasadnicza trudność w precyzyjnym wyznaczeniu linii rozgraniczającej poszczególne przejawy aktywności gospodarczej, wykazywanej przez przedsiębiorców. Chodzi tu o ich podstawową działalność (produkcję, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym, reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży wytwarzanych dóbr i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi kontrahentami. Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
Powyższe oznacza, iż wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów. Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” - Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. S.D (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojecie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności. Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym podmiot prawa francuskiego – „S. B. S. A.” (zwana dalej: Bankiem) prowadzi w Polsce działalność poprzez lokalny oddział –„S. B. S. A.” (Spółka Akcyjna) Oddział w Polsce. Bank prowadzi działalność gospodarczą w zakresie udzielania kredytów konsumenckich osobom fizycznym dokonującym zakupów towarów w sklepach. Bank organizuje spotkania z kontrahentami, w czasie których omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe. Przykładowo Bank ustala warunki sprzedaży produktów bankowych, przedstawia aktualną ofertę handlową, negocjuje postanowienia umów zawieranych z kontrahentami, itp. Zdarza się, ze spotkanie z kontrahentem ma miejsce poza biurem Banku, np. przedstawiciel Banku proponuje kontrahentowi spotkanie w restauracji. W takim wypadku Bank ponosi koszt (np. lunchu, obiadu czy kolacji). Przedstawiciel Banku umawia się zazwyczaj w restauracji i zamawia posiłki z menu. W związku ze specyfiką prowadzonej działalności kontrahentami Banku są osoby prowadzące działalność gospodarczą w sklepach - często w dzierżawionych lokalach użytkowych. W obiektach tych często nie ma sal konferencyjnych, czy wydzielonych pomieszczeń, w których można prowadzić negocjacje handlowe, czy omawiać warunki współpracy. Przedstawiciel Banku zapraszając danego kontrahenta do restauracji płaci za takie spotkanie (za kawę, herbatę, obiad, czy kolację), gdyż tego wymagają zasady dobrego wychowania. Trudno byłoby wymagać od zaproszonego kontrahenta, aby sam uregulował swój rachunek. Powszechnie przyjętą zasadą jest bowiem to, że osoba zapraszająca do restauracji ponosi koszt takiego spotkania. Zasadnym staje się zatem odbywanie spotkań biznesowych w restauracji. Wnioskodawca podkreślił, że takie spotkanie nie ma charakteru wytworności i okazałości, ani chęci okazania przepychu. Organizując spotkanie przedstawiciel Banku chce przede wszystkim omówić sprawy biznesowe w opisanym powyżej zakresie. Końcowo Wnioskodawca wskazał, że wydatki dotyczące spotkań z kontrahentami są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Bank. Odnosząc przywołane przepisy prawa do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, że wydatki ponoszone w związku z organizowaniem spotkań biznesowych z kontrahentami w biurze Banku na zakup artykułów spożywczych, jeśli nie noszą znamion wystawności, są zwyczajowo przyjęte, to jako wydatki nie wymienione w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów. Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Należy zwrócić przy tym uwagę, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego. W kontekście zdefiniowanego powyżej pojęcia „reprezentacja” oraz analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki w trakcie spotkań z kontrahentami poza biurem Spółki w restauracjach w celu omówienia różnego rodzaju spraw biznesowych, dotyczących m.in. ustalania przez Bank warunków sprzedaży produktów bankowych, przedstawiania aktualnej oferty handlowej, negocjowania postanowień umów zawieranych z kontrahentami, itp., bez wątpienia służą realizacji celów biznesowych Spółki, ale wynikają one z autonomicznie przyjętej taktyki handlowej Wnioskodawcy i wiążą się z kreowaniem oraz utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy – jak wskazał sam Wnioskodawca: to przedstawiciel Banku proponuje kontrahentowi spotkanie w restauracji, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów. Powoływanie się w tym kontekście przez Spółkę na okoliczność, że tego typu działania czy wydatki nie mają charakteru nadzwyczajnego, a jest to praktyka powszechnie spotykana nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji. Fakt prowadzenia rozmów biznesowych na „neutralnym gruncie”, w miłym otoczeniu i sprzyjającej atmosferze w celu omówienia bieżących spraw biznesowych, bądź prowadzenia negocjacji handlowych, czy omówienia warunków współpracy, wynika z określonej taktyki sprzedaży produktów Spółki, umacniać ma pozytywne relacje biznesowe z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą w sklepach, w których udzielane są kredyty konsumenckie osobom fizycznym dokonującym u nich zakupów. Spotkania tego typu - czy to przy kawie, herbacie, obiedzie lub kolacji są „usługami gastronomicznymi”, które odbywają się dla ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia w restauracjach, a zatem noszą znamiona reprezentacji, ponieważ wpływają na stworzenie dobrego wizerunku firmy, wykazaniu zasobności i profesjonalizmu. Za „reprezentację” bowiem, w potocznym rozumieniu, należy uznać działania zmierzające do stworzenia jak najkorzystniejszego wizerunku firmy. Nie chodzi bowiem o jednostkowy koszt poniesiony w związku organizacją spotkań z kontrahentami w restauracji, ale o cel, jaki zostanie dzięki takim spotkaniom osiągnięty przez Wnioskodawcę zarówno w przypadku nabycia drobnego poczęstunku (kawa, herbata), czy też zapłaty za posiłki z menu. Jak wykazano powyżej, wydatki te w sposób pośredni promują firmę. Nie ulega wątpliwości, że pojęcie „reprezentacji” pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności i działania tego typu podejmowane są w celu omówienia bieżących spraw biznesowych, bądź prowadzenia negocjacji handlowych, czy omówienia warunków współpracy z kontrahentami, a więc - jak określił to sam Wnioskodawca: zbudowania poprawnych relacji na linii firma - kontrahent, jak również ustalenia zasad kooperacji służących przeprowadzeniu określonych działań gospodarczych. Odbywanie spotkań biznesowych poza biurem Banku – zarówno, gdy stanowi autonomiczny wybór, bądź jest konsekwencją sytuacji, gdy w sklepach nie ma sal konferencyjnych lub wydzielonych pomieszczeń, w których można prowadzić negocjacje handlowe, czy omawiać warunki współpracy, jest przejawem aktywności gospodarczej o charakterze marketingowym związanej ze stosowaną przez Bank taktyką sprzedaży oferowanych usług, która ma na celu budowanie poprawnych relacji z kontrahentami i ustalenie zasad kooperacji służących przeprowadzeniu określonych działań gospodarczych. Jak wykazano powyżej, spotkania biznesowe w restauracjach - czy to przy kawie, herbacie, obiedzie lub kolacji, są „usługami gastronomicznymi”, które odbywają się w celu zbudowania poprawnych relacji na linii firma - kontrahent, jak również ustalenia zasad kooperacji , a zatem noszą znamiona reprezentacji. Podsumowując, w oparciu o przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki na zakup artykułów spożywczych w związku z organizowaniem spotkań biznesowych z kontrahentami w biurze Banku mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast wydatki ponoszone na napoje (kawa, herbata) i zakup posiłków (obiad, kolacja) w restauracji w związku ze spotkaniami biznesowymi organizowanymi z kontrahentami Banku, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Należy podkreślić końcowo, że zarówno przywołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego:
jak i wyrok WSA w Warszawie z dnia 21.01.2009r. sygn. akt III SA/Wa 1601/08, wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Istotnym jest fakt, iż na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Zatem każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie. Celem wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego jest przedstawienie poglądu dotyczącego rozumienia treści przepisów prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do konkretnej sprawy opisanej we wniosku, co uczynił zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa tut. Organ podatkowy. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock. Referencje
|
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.