Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.120.2019.1.WH
z 29 marca 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2019 r. (data wpływu 4 marca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 marca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka...AG (dalej: Spółka) jest spółką posiadającą siedzibę na terytorium Niemiec. Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku VAT w Polsce, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka jest członkiem międzynarodowej grupy, w której pełni funkcję dystrybutora podwozi/pojazdów ciężarowych i autobusów (dalej: Pojazdy). Spółka nabywa Pojazdy w ramach zakupów krajowych w Polsce lub w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od podmiotów z Grupy lub spoza niej. Spółka sprzedaje Pojazdy w ramach sprzedaży krajowej, eksportu towarów lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej: WDT). W przypadku WDT Spółka sprzedaje Pojazdy na rzecz spółek dystrybucyjnych w innych krajach UE, które posiadają ważny numer VAT UE (dalej: Nabywcy). Spółka weryfikuje ważność numerów VAT UE Nabywców.

W przypadku, gdy Pojazdy są przedmiotem WDT, Spółka dokumentuje dostawę towarów poprzez wystawienie faktury, która zawiera opis przedmiotu transakcji (specyfikacja dostarczonych Pojazdów), w szczególności: ilość, rodzaj i typ Pojazdu ze wskazaniem jego numeru, numer VIN, wartość Pojazdu, numer zamówienia. Dodatkowo, Spółka gromadzi potwierdzenia płatności za faktury dokumentujące WDT. Płatność może być dokonana w ramach oddzielnego przelewu bankowego lub zbiorczej kompensaty należności. Ze względu na specyfikę działalności gospodarczej tj. dystrybucji Pojazdów w ramach WDT na dużą skalę, Spółka nie jest w stanie zgromadzić dokumentów CMR dla każdego sprzedanego i przetransportowanego Pojazdu odrębnie. W celu potwierdzenia faktu dostarczenia Pojazdów z Polski do Nabywców w innych krajach UE, Spółka przygotowuje zbiorcze zestawienia dokonanych WDT dla Nabywców (dalej: Potwierdzenia). Potwierdzenia są przygotowywane dla każdego Nabywcy odrębnie i zawierają wszystkie WDT dokonane w jednym okresie rozliczeniowym (miesiącu).

Potwierdzenia zawierają następujące informacje:

• dane Spółki (nazwa, adres, numer identyfikacyjny VAT z prefiksem PL),
  

• dane Nabywcy (nazwa, adres, numer identyfikacyjny VAT z prefiksem kraju, do którego dostarczane są podwozia),
  

• datę wystawienia Potwierdzenia i jego numer,
  

• dane dotyczące transakcji tj. nr faktury, datę wystawienia faktury, numer zamówienia, numer identyfikacyjny Pojazdu (VIN).
  

• podpis wystawcy,
  

• podpis odbiorcy,
  

• sformułowanie: „Niniejszym odbiorca faktur oświadcza, że wyżej wymienione pojazdy zostały przetransportowane z Polski do jego siedziby”. Sformułowanie to może również przybrać formę: „Niniejszym potwierdzamy, że towary wskazane na powyższych fakturach zostały przetransportowane z Polski do [miejsce lub nazwa odbiorcy] w dniu [dokładna data lub miesiąc].”
  
  
  

Nabywca (osoba działająca w jego imieniu) podpisuje Potwierdzenie i przesyła skan w załączniku do wiadomości e-mail do Spółki.

Dla wszystkich WDT z Polski Spółka posiada:

• fakturę ze specyfikacją poszczególnych sztuk dostarczonych Pojazdów oraz
  

• dowód płatności za Pojazd oraz
  

• Potwierdzenie (razem: Dokumenty)
  
  
  

Spółka, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy dla WDT, posiada/będzie posiadała Dokumenty potwierdzające że Pojazdy będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z Polski i dostarczone do Nabywcy. Na podstawie Dokumentów, Spółka wykazuje/będzie wykazywała WDT opodatkowane stawką 0% VAT w rozliczeniu VAT za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym posiadane przez Spółkę Dokumenty stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, uprawniające Spółkę do zastosowania stawki VAT 0% do WDT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym posiadane przez Spółkę Dokumenty stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, uprawniające Spółkę do zastosowania stawki VAT 0% do WDT.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu VAT wg stawki VAT 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Spełnienie powyższych warunków formalnych uprawnia podatnika do zastosowania stawki VAT 0% do dokonanej WDT.

Biorąc pod uwagę treść powyższych przepisów, w celu zastosowania stawki VAT 0% do WDT Spółka powinna spełnić łącznie następujące warunki:

1. dokonać dostawy towarów,
2. dostawa powinna zostać dokonana na rzecz nabywców posiadających w momencie dostawy właściwy i ważny numer nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,
3. posiadać w swojej dokumentacji dowody potwierdzające, że towary zostały w ramach WDT dostarczone do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski,
4. być zarejestrowana jako podatnik VAT UE w momencie złożenia deklaracji podatkowej (w której wykaże WDT).
   
   

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka spełni trzy z czterech warunków do zastosowania stawki VAT 0% dla dokonywanych WDT, tj.:

• Spółka dokonuje dostawy Pojazdów na rzecz Nabywcy,
  

• Spółka sprzedaje Pojazdy na rzecz spółek dystrybucyjnych w innych krajach UE, które mają ważny numer VAT UE (Spółka weryfikuje ważność numerów VAT UE Nabywców),
  

• Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku od VAT w Polsce, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych i będzie nadal zarejestrowana w momencie złożenia deklaracji podatkowej, w której będzie wykazywała przedmiotowe WDT.
  
  
  

Oznacza to, że jeśli Spółka będzie posiadała w swojej dokumentacji dowody, potwierdzające że Pojazdy zostały w ramach WDT dostarczone do Nabywcy znajdującego się na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego, będzie ona uprawniona do opodatkowania WDT wg stawki VAT 0%.

W ocenie Spółki Dokumenty, którymi Spółka będzie dysponowała, stanowią dowody wskazane w przepisach ustawy o VAT wymagane dla zastosowania stawki VAT 0% dla dokonanych WDT, co potwierdza poniższe uzasadnienie.

Przepisy ustawy o VAT enumeratywnie wskazują jakie dokumenty mogą zostać uznane za dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Stosownie do przepisu art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, cyt.: „Dowodami, o których mowa ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), [...]
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.”
   
   

W sytuacji gdy dokumenty, o których mowa powyżej, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami takimi mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 42 ust. 11 ustawy o VAT).
   
   

Użycie przez ustawodawcę w przepisie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT sformułowania „w szczególności” oznacza, że wymieniony w tym przepisie katalog dokumentów ma charakter otwarty. Podatnik ma zatem prawo wykorzystać również inne dokumenty niż wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT w celu potwierdzenia wywozu towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa UE.

Podatnik nie ma przy tym obowiązku zgromadzenia wszystkich dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 i 11 ustawy o VAT. Zgodnie z ugruntowanym w tym zakresie stanowiskiem sądów administracyjnych oraz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, podatnik może zgromadzić tylko niektóre dokumenty, jeżeli posiadają one wystarczającą wartość dowodową. Potwierdza to m.in. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, cyt.: „ art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. (...) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów (...) do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

W świetle powyższego dla zastosowania przez Spółkę stawki VAT 0% do WDT wystarczy zatem, aby Spółka dysponowała jednym z dowodów wskazanych w przepisie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT i uzupełniła go dodatkowo dowodem wskazanym w treści przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka każdorazowo będzie w posiadaniu faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (Pojazdów). W takiej sytuacji należy uznać, że:

• faktura stanowi dokument, o którym mowa w przepisie art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT,
  

• posiadanie specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku odrębnej od faktury nie jest konieczne do zastosowania 0% VAT do WDT.
  
  
  

Powyższe stanowisko potwierdzają sądy administracyjne (Wyroki NSA z dnia 3 grudnia 2009 r., sygn. I FSK 1301/08 oraz z dnia 9 grudnia 2009 r., sygn. I FSK 1388/08) oraz organy podatkowe. Przykładowo:

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 kwietnia 2018 r., sygn. S- ILPP4/443-357/14/17-S/EWW, cyt.:
  „W powyższej kwestii zgodzić należy się więc ze stanowiskiem Zainteresowanego, zgodnie z którym aby skorzystać z prawa do opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawką podatku w wysokości 0%, nie musi on sporządzać specyfikacji sztuk ładunku jako odrębnego dokumentu. Wystarczy, że na fakturze VAT zawarte zostaną dane identyfikujące wywożone towary”.
  
  

Ponadto, oprócz faktury zawierającej specyfikację poszczególnych sztuk ładunku Spółka każdorazowo będzie również w posiadaniu potwierdzenia płatności za faktury dokumentujące WDT.

Oznacza to, że w stosunku do każdej WDT Spółka będzie zawsze posiadała co najmniej jeden z dowodów wskazanych w przepisie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT oraz co najmniej jeden z dowodów wskazanych w przepisie art. 42 ust. 11 ustawy o VAT tj.

• specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz
  

• potwierdzenie zapłaty za Pojazdy.
  
  
  

Dodatkowo, oprócz faktury wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku oraz potwierdzenia płatności za Pojazdy, Spółka będzie w posiadaniu Potwierdzenia.

Przy czym Potwierdzenia:

• zawierają następujące informacje:
  
  • dane Spółki (nazwa, adres, numer identyfikacyjny VAT z prefiksem PL),
    
  • dane Nabywcy (nazwa, adres, numer identyfikacyjny VAT z prefiksem kraju, do którego dostarczane są podwozia),
    
  • datę wystawienia Potwierdzenia i jego numer,
    
  • dane dotyczące transakcji, tj. nr faktury, datę wystawienia faktury, numer zamówienia, numer identyfikacyjny Pojazdu (VIN),
    
  • podpis wystawcy,
    
  • podpis odbiorcy,
    
  • sformułowanie: „Niniejszym odbiorca faktur oświadcza, że wyżej wymienione pojazdy zostały przetransportowane z Polski do jego siedziby”. Sformułowanie to może również przybrać formę: „Niniejszym potwierdzamy, że towary wskazane na powyższych fakturach zostały przetransportowane z Polski do … w dniu (dokładna data/miesiąc)”;
• są przygotowywane dla każdego Nabywcy odrębnie i zawierają wszystkie WDT dokonane w jednym okresie rozliczeniowym (miesiąc);
  
• są podpisane przez Nabywcę (osobę działającą w jego imieniu) i przesłane do Spółki w formie skanu w załączniku do wiadomości e-mail.
  
  
  
  

Wskazane powyżej cechy Potwierdzenia pozwalają Spółce uzyskać bezpośrednio od Nabywcy jednoznaczny, bezsprzeczny i bezpośredni dowód, iż Pojazdy będące przedmiotem WDT zostały do niego dostarczone na terytorium państwa UE innego niż Polska i na tym terytorium odebrane.

Przepis art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, jako jeden z dokumentów uprawniających do zastosowania stawki VAT 0% wskazuje m.in. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Ustawa o VAT nie precyzuje jednak jakie dane lub formę powinien mieć dokument, aby uznać go za dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Należy zatem uznać, iż każdy dowód, niezależnie od jego formy, potwierdzający przyjęcie przez nabywcę Pojazdu na terytorium kraju UE innym niż Polska, stanowi dowód w rozumieniu przepisu art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

W świetle powyższego, Potwierdzenia stanowią dowód w rozumieniu przepisu art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy o VAT, tj. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W świetle powołanych powyżej przepisów ustawy o VAT oraz argumentacji, należy uznać, że posiadane przez Spółkę łącznie Dokumenty tj:

• faktura zawierająca specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
  

• dowód zapłaty za Pojazd,
  

• potwierdzenie
  

- spełniają warunki dotyczące dokumentów wymaganych w celu zastosowania stawki VAT 0% do WDT.

Dokumenty stanowią dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT uprawniające Spółkę do zastosowania stawki VAT 0% do WDT.

Powyższe stanowisko, potwierdzają również liczne interpretacje indywidualne Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in.:

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 czerwca 2017 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.94.2017.1.AP, cyt.: „Spółka będzie gromadzić następujące dokumenty:
  
  1. kopię faktury VAT zawierającą ogólną specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (ponadto szczegółowe informacje na temat specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku znajdują się na nocie dostawy),
  2. zbiorcze zestawienie faktur dokumentujących dostawy dokonane na rzecz Nabywcy w danym okresie rozliczeniowym. Zestawienie to będzie przesyłane do Nabywcy drogą elektroniczną, po zakończeniu okresu rozliczeniowego, którego dotyczy; w praktyce, zazwyczaj będzie to okres miesięczny, a Wnioskodawca będzie przesyłał to zestawienie w ciągu 8-10 dni od zakończenia okresu rozliczeniowego. Zgodnie z ustaleniami pomiędzy Spółką a Nabywcą oraz informacją zawartą w przedmiotowym zestawieniu, w przypadku braku dokonania potwierdzenia do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy przesłane zestawienie, Spółka będzie uprawniona by przyjąć, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Możliwe są zatem sytuacje, w których Nabywca nie będzie zgłaszał zastrzeżeń w odniesieniu do otrzymanego zestawienia. Tym samym nie odeśle do Spółki informacji zwrotnej w tym zakresie.
  
  Na podstawie wyżej wymienionych dokumentów (w tym milczącej akceptacji zestawienia, o których mowa w pkt 2 powyżej) Spółka planuje wykazywać przedmiotowe dostawy w deklaracji za dany okres rozliczeniowy jako opodatkowane stawką 0% VAT.
  
  (...)
  
  W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.”
  
  
  

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 września 2017 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.310.2017.1.AP, cyt.: „Biorąc pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę dokumenty należy stwierdzić, że będzie on posiadał dowody, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Wnioskodawca posiadając w szczególności specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (dokument wymieniony w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy), której rolę pełnić będzie wystawiona kopia faktury dokumentująca dokonaną dostawę oraz oświadczenie nabywcy, że towary zostały dostarczone zgodnie z miejscem jego przeznaczenia (przedmiotowe oświadczenie jest dowodem, o którym mowa w art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy) będzie posiadał dokumenty, które łącznie potwierdzą fakt wywozu i dostarczenia towaru do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.
  Mając na uwadze opis sprawy i powołane przepisy stwierdzić zatem należy, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty będą upoważniały go do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla planowanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - na podstawie art. 42 ust. 1 w zw. z art. 42 ust. 3 oraz ust. 11 ustawy.”

• interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 25 kwietnia 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.132.2018.2.PC, cyt.: „Zatem mając na uwadze powyższe, skoro Wnioskodawca będzie posiadać faktury elektroniczne dokumentujące transakcje WDT zawierające specyfikację poszczególnych sztuk sprzedanych towarów i usług oraz otrzymane droga elektroniczną od Nabywcy potwierdzenie przyjęcia towarów, które jak wskazał Wnioskodawca będzie potwierdzać, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do tego Nabywcy pod wskazanym na fakturze adresem będzie mógł do transakcji stanowiących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów stosować stawkę podatku w wysokości 0%. W konsekwencji, stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę należało uznać za prawidłowe.”
  
  
  

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają wymogu, aby dokumenty potwierdzające WDT były sporządzone i zgromadzone wyłącznie w formie papierowej. Dopuszczalne jest zatem aby dokumenty te miały formę elektroniczną oraz były przesyłane również w tej formie elektronicznej, przy równoczesnym zachowaniu autentyczności takich dokumentów.

Możliwość posługiwania się dokumentami elektronicznymi dla zastosowania stawki 0% VAT potwierdzają sądy administracyjne oraz organy podatkowe. Przykładowo:

• wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 lutego 2006 r. sygn. akt III SA/Wa 2140/07, cyt.: „nie ma wymogu aby dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowy charakter transakcji miały formę „papierową”. Biorąc pod uwagę, że nigdzie nie stanowi się o formie dokumentów, dopuszczalna będzie każda forma, byle uprawdopodobniona była autentyczność tych dokumentów. Dowodem może być także dokument w formie elektronicznej lub przesiany faksem”.
  

• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 4 września 2018 r„ sygn. 0114-KDIP1-2.4012.415.2018.1.WH, cyt.: „powołane przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.”
  
  
  

W świetle powołanych powyżej przepisów oraz orzecznictwa sądów administracyjnych i organów podatkowych rodzaj, format oraz ilość gromadzonych dokumentów pozostaje bez wpływu na prawo podatnika do zastosowania stawki VAT 0% dla WDT.

Mając na uwadze wskazane powyżej przepisy ustawy o VAT, uzasadnienie oraz stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej i sądów administracyjnych należy uznać, że Spółka spełnia wszystkie warunki wskazane w przepisie art. 42 ust. 1 ustawy o VAT uprawniające ją do zastosowania stawki VAT 0% dla WDT, ponieważ:

1. Spółka dokonuje dostawy Pojazdów (WDT) na rzecz Nabywcy.
2. Dostawa jest dokonywana do podmiotów, które posiadają ważny numer VAT UE nadany im przez państwo będące miejscem przeznaczenia dla transportowanych Pojazdów.
3. Spółka będzie posiadała fakturę stanowiącą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, dowód zapłaty za Pojazd a także Potwierdzenie, które w sposób jednoznaczny potwierdzać będą dostarczenie Pojazdów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a w związku z tym stanowić będą dowód w świetle art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Dokumenty te Spółka otrzyma w terminie wskazanym w przepisach ustawy o VAT.
4. Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych i będzie nadal zarejestrowana w momencie złożenia deklaracji podatkowej, w której będzie wykazywała przedmiotowe WDT.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak wynika z ust. 2 pkt 1 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jednocześnie stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ponadto na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Według ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony),

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W świetle art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Z powołanych przepisów wynika, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego.

Należy wskazać, że w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W rozpatrywanej kwestii należy odwołać się do przepisu art. 138 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.) – dalej Dyrektywa – zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza terytorium danego państwa, ale na terytorium Wspólnoty, przez sprzedawcę, przez nabywcę lub na ich rzecz, dokonane dla innego podatnika lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem, działających w takim charakterze w państwie członkowskim innym niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów.

W myśl art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (zatem także w cyt. art. 138 ust. 1 Dyrektywy) stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Z powołanych przepisów Dyrektywy wyprowadzić można wniosek, że zakres warunków formalnych, jakie mogą zostać określone przez państwa członkowskie dla zastosowania przez podatników zwolnienia (ewentualnie stawki 0%) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może zostać ustalony swobodnie na tyle, na ile nie jest ograniczony celami sprecyzowanymi w tych przepisach Dyrektywy.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Niemiec. Spółka jest zarejestrowana na potrzeby podatku VAT w Polsce, w tym również dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka jest członkiem międzynarodowej grupy, w której pełni funkcję dystrybutora podwozi/pojazdów ciężarowych i autobusów. Spółka nabywa Pojazdy w ramach zakupów krajowych w Polsce lub w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od podmiotów z Grupy lub spoza niej. Spółka sprzedaje Pojazdy w ramach sprzedaży krajowej, eksportu towarów lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W przypadku WDT Spółka sprzedaje Pojazdy na rzecz spółek dystrybucyjnych w innych krajach UE, które posiadają ważny numer VAT UE. Spółka weryfikuje ważność numerów VAT UE Nabywców. W przypadku, gdy Pojazdy są przedmiotem WDT, Spółka dokumentuje dostawę towarów poprzez wystawienie faktury, która zawiera opis przedmiotu transakcji (specyfikacja dostarczonych Pojazdów), w szczególności: ilość, rodzaj i typ Pojazdu ze wskazaniem jego numeru, numer VIN, wartość Pojazdu, numer zamówienia. Dodatkowo, Spółka gromadzi potwierdzenia płatności za faktury dokumentujące WDT. Płatność może być dokonana w ramach oddzielnego przelewu bankowego lub zbiorczej kompensaty należności. Ze względu na specyfikę działalności gospodarczej tj. dystrybucji Pojazdów w ramach WDT na dużą skalę, Spółka nie jest w stanie zgromadzić dokumentów CMR dla każdego sprzedanego i przetransportowanego Pojazdu odrębnie. W celu potwierdzenia faktu dostarczenia Pojazdów z Polski do Nabywców w innych krajach UE, Spółka przygotowuje zbiorcze zestawienia dokonanych WDT dla Nabywców. Potwierdzenia są przygotowywane dla każdego Nabywcy odrębnie i zawierają wszystkie WDT dokonane w jednym okresie rozliczeniowym (miesiącu). Dla wszystkich WDT z Polski Spółka posiada: fakturę ze specyfikacją poszczególnych sztuk dostarczonych Pojazdów, dowód płatności za Pojazd oraz potwierdzenie. Spółka, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy dla WDT, posiada/będzie posiadała Dokumenty potwierdzające że Pojazdy będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z Polski i dostarczone do Nabywcy.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy posiadane Dokumenty stanowią dowody o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, uprawniające do zastosowania stawki VAT 0% do WDT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy ponownie wskazać, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest m.in. od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju Unii Europejskiej. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Wobec tego, zasadniczą kwestią w niniejszej sprawie jest to, aby posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty jednoznacznie świadczyły o tym, że towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 ustawy stanowią podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, które w przypadku, gdy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, mogą być uzupełnione dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie jest wymagane łączne posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Ponadto powołane przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Wnioskodawca będzie posiadał fakturę stanowiącą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, dowód zapłaty za Pojazd, a także Potwierdzenie podpisane przez odbiorcę towarów. Przy tym Wnioskodawca wskazał, że Dokumenty te w sposób jednoznaczny potwierdzać będą dostarczenie Pojazdów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem, skoro Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie posiadać Dokumenty potwierdzające, iż towary zostały wywiezione z Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, przy spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, ma prawo stosować do dokonanych dostaw stawkę VAT w wysokości 0% na podstawie art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Zatem okoliczność, czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może być zweryfikowana jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto trzeba podkreślić, że w niniejszej sprawie, w oparciu o informacje przedstawione przez Wnioskodawcę, jako element stanu faktycznego przyjęto, że Wnioskodawca realizuje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz Nabywców z innych niż Polska krajów członkowskich Unii Europejskiej. Tym samym wydana interpretacja nie rozstrzyga, czy faktycznie dostawy dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywców stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazuje się, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018, poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.