Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.132.2018.2.PC
z 25 kwietnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2018 r. (data wpływu 6 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki VAT dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest wiodącym dystrybutorem części motoryzacyjnych, jak również prowadzi sieć niezależnych warsztatów pod wspólną nazwą. W ramach tych rodzajów działalności. Spółka zajmuje się sprzedażą wielu asortymentów towarów oraz świadczeniem usług powiązanych z branżą motoryzacyjną. Spółka prowadzi sprzedaż nie tylko do odbiorców krajowych, ale też do klientów zagranicznych, zarówno z krajów będących członkami Unii Europejskiej (Niemcy, Grecja itp.) jak i z krajów nienależących do UE. Z uwagi na prowadzoną działalność. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik czynny VAT, również do dostaw wspólnotowych (VAT-UE). Spółka składa w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe VAT-7 za okresy miesięczne.

Z uwagi na wymogi przewidziane w art. 42 ustawy o VAT, Spółka w celu zastosowania preferencyjnej stawki VAT w wysokości 0% dla WDT podejmuje działania mające na celu możliwie jak najszybsze skompletowanie dokumentacji wywozu towarów poza granicę Polski: - gromadzi kopie faktur VAT, dokumenty specyfikacji załadunkowej towarów, dokumenty przewozowe bądź kserokopie tych dokumentów. Ponadto, Spółka dysponuje potwierdzeniami przelewu i ewentualnie korespondencją handlową z nabywcami. Jednakże, przeprowadzony przegląd wewnętrzny wskazał, że obecny proces zbierania dokumentów jest bardzo czasochłonny i wymaga znacznego zaangażowania wielu osób. Oznacza to większe koszty osobowe zatrudnianych pracowników, co w efekcie zwiększa koszty podatkowe działania i obniża podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym.

Obecnie, w celu usprawnienia procesu otrzymywania i archiwizacji potwierdzeń przyjęcia przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, Spółka zamierza rozpocząć przesyłanie faktur oraz faktur korygujących WDT w formie elektronicznej (niezależnie, kopia faktury sprzedaży będzie przesyłana wraz z przewożonym towarem).

Warunkiem wstępnym rozpoczęcia przesyłania faktur w drodze elektronicznej będzie uzyskanie uprzedniej akceptacji tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury tj. nabywcę towarów i usług Spółki. Akceptacja zostanie udzielona w formie pisemnej, odpowiednie oświadczenie w tym względzie zostanie złożone przez nabywców towarów i usług Spółki, zgodnie z obowiązującymi zasadami reprezentacji osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej.

Faktury elektroniczne dokumentujące transakcje WDT zawierające specyfikację poszczególnych sztuk sprzedanych towarów i usług będą wystawiane przez upoważnionych pracowników Spółki tj. tych pracowników, którzy na bieżąco odpowiadają za kontakty z nabywcami towarów i usług Spółki (przyjęcie zamówienia, jego obsługa i wykonanie). Faktura sprzedaży WDT będzie wystawiana w informatycznym systemie handlowym Spółki. Pracownicy upoważnieni do wystawienia faktur WDT zobowiązani są na mocy odpowiednich regulacji wewnętrznych obowiązujących w Spółce do odpowiedniego zabezpieczania sprzętu informatycznego przed nieupoważnionym dostępem do systemu handlowego osób trzecich. Wystawione w ten sposób faktury sprzedaży WDT będą automatycznie generowane do pliku .pdf. Nazwa pliku będzie unikatowa, nadawana automatycznie. Jakakolwiek zmiana treści faktury sprzedaży WDT lub korekta treści tej faktury po jej wystawieniu nie będzie możliwa - innymi słowy zachowana zostanie identyczność treści pomiędzy fakturą wystawioną, a przesłaną do kontrahenta.

Spółka i jej kontrahenci ustalą dedykowane adresy poczty elektronicznej e-mail, z których (i na które) wyłącznie mogą być przesyłane wiadomości zawierające faktury dokumentujące sprzedaż WDT lub korekty faktur w formie elektronicznej. W przypadku sprzedaży WDT będzie automatycznie generowana prośba do nabywcy zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski o potwierdzenie przyjęcia przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju pod wskazanym na fakturze sprzedaży adresem.

Prośba o potwierdzenie dostarczenia towarów będących przedmiotem dostawy będzie automatycznie przesyłana do nabywcy za pośrednictwem poczty elektronicznej na wskazany przez nabywcę adres poczty elektronicznej i zawierać będzie następującą treść: „Potwierdzam odbiór towaru udokumentowanego fakturą: numer z dnia na terytorium pod adresem . . .” w języku odbiorcy faktury.

Po wysłaniu pliku wiadomości tekstowej wraz z załącznikiem w postaci faktury w postaci .pdf. Nabywca w odpowiedzi na przesłaną wiadomość potwierdzi (lub nie potwierdzi) fakt dostarczenia towaru dostawy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej pod wskazanym na fakturze sprzedaży adresem. W przypadku braku odpowiedzi przez odbiorcę, Spółka będzie przesyłała kolejne prośby o potwierdzenie dostawy bądź dostaw w formie e-maila.

W treści e-maila będą znajdowały się odniesienia do jednej lub wielu faktur sprzedaży WDT.

Kopia odpowiedzi (e-maila) otrzymanej przez Spółkę zostanie zapisana na dysku sieciowym. W przypadku, gdy nabywca potwierdzi fakt otrzymania towaru na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska, potwierdzenie to będzie potwierdzać, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do tego nabywcy pod wskazanym na fakturze adresem. Uprawnienia do odczytu i zapisu plików w folderze opisanym powyżej będą mieli wyłącznie pracownicy upoważnieni przez Dyrektora Finansowego. W takim przypadku, zdaniem Spółki, będzie ona miała wystarczające potwierdzenie przyjęcia towarów przez Nabywcę, a w konsekwencji, Spółce będzie przysługiwało prawo do zastosowania do tejże transakcji WDT stawki 0% VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy potwierdzenie przyjęcia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) pochodzących od Spółki otrzymane drogą elektroniczną od Nabywcy w sposób opisany powyżej, jest wystarczającym dowodem dostarczenia towarów do tegoż Nabywcy znajdującego się w kraju UE innym niż Polska, na podstawie którego Spółka może wykazywać takąż wewnątrzwspólnotową dostawę towarów jako opodatkowaną stawką 0% VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy: przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego wniosku elektroniczna forma dokumentów potwierdzających dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do Nabywcy znajdującego się na terytorium innego niż Polska kraju UE spełnienia warunek, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT (łącznie potwierdzają one fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju). Tym samym, na ich podstawie Spółka może wykazywać przedmiotowe dostawy (WDT) w deklaracji za dany okres rozliczeniowy jako opodatkowane stawką 0% VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z treścią art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
   
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
   
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju (art. 42 ust. 3 ustawy o VAT):

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium innego kraju UE - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), oraz
  

• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
  
  
  

Jednocześnie, stosownie do treści art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy powyższe dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towaru do nabywcy w innym kraju UE, dowodami dokonania WDT mogą być również inne dokumenty, takie jak:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
   
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium innego kraju UE.
   
   
   

Z brzmienia wskazanych przepisów ustawy o VAT wynika, iż prawo podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% przy realizacji WDT uzależnione jest m.in. od posiadania dokumentów potwierdzających, że doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go na terytorium innego kraju UE.

Z przepisów tych nie wynika, że posiadanie przez podatnika oryginału listu przewozowego (np. stosowanego w międzynarodowym transporcie drogowym listu przewozowego CMR) stanowi warunek konieczny do zastosowania stawki VAT 0% przy realizacji WDT. W konsekwencji, jeżeli podatnik nie otrzymał oryginałów dokumentów transportowych od przewoźnika, podstawą do zastosowania preferencyjnych zasad opodatkowania VAT mogą być inne dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy do innego kraju UE.

W powyższym zakresie należy przede wszystkim zwrócić uwagę, iż Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale podjętej w składzie 7 sędziów (orzeczenie z 11 października 2010 r. o sygn. I FPS 1/10), dokonując wykładni przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT wskazał, iż „(...) wprawdzie w przepisach art. 42 ust. 3 i 4 ma miejsce ustawowe określenie dokumentów dowodzących, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, lecz z uwagi na treść art. 42 ust. 11, pozwalającego na dowodzenie tej okoliczności również innymi - nie tylko wymienionymi w tym przepisie - dowodami, ustawowy katalog dowodowy określony w ust. 3 i 4, nie może być uznany za zamknięty, a tym samym nie wyłącza w tym zakresie stosowania normy art. 180 § 1 O.p., zwłaszcza w sytuacji braku jednoznacznego unormowania formy i trybu pozyskiwania na dokumentach określonych w art. 42 ust. 3 pkt 1 i ust. 4 ustawy, potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (Polski). W takim przypadku mamy wprawdzie do czynienia z ustawowymi dowodami wykazania danej okoliczności, jednak w zakresie tylko takim, w jakim przepisy ustawy określają te dowody oraz dane, które powinny one zawierać. Z uwagi jednak na to, że przepisy te nie precyzują jednoznacznie (...) sposobu i formy pozyskania na tych dokumentach potwierdzenia dostarczenia towarów do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 3 pkt 1) lub do nabywcy w innym kraju członkowskim niż Polska (art. 42 ust. 4 pkt 4), nie można ich uznać za wyczerpująco określające żądane dowody, w sposób który pozwalałby wymienionym w tych przepisach dokumentom na jednoznaczne wykazanie dowodzonej nimi okoliczności”. W konsekwencji NSA w podjętej uchwale ocenił, iż dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r„ Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.”. W przedstawionej uchwale NSA zaprezentował więc stanowisko, iż podatnik posiada pewną swobodę w doborze dokumentów, którymi może udowodnić realizację transakcji WDT. Dokumenty takie muszą jednak łącznie potwierdzać fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stanowisko zaprezentowane przez NSA w powyższej uchwale potwierdzane jest w późniejszych wyrokach wydawanych przez sądy administracyjne (m.in. w wyroku WSA w Gdańsku z 9 października 2012 r.. sygn. I SA/Gd 893/12, wyroku NSA w Warszawie z 28 października 2011 r., sygn. I FSK 1538/10, wyroku NSA w Warszawie z 21 października 2011 r., sygn. I FSK 1549/10, wyroku NSA w Warszawie z 6 grudnia 2012 r., sygn. I FSK 163/12, wyroku NSA w Warszawie z 20 grudnia 2012 r„ sygn. I FSK 133/12, wyroku WSA w Szczecinie z 1 grudnia 2016 r., sygn. I SA/Sz 1031/16). Analogiczne stanowisko prezentują również organy podatkowe. Dla przykładu, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 4 lipca 2014 r. (sygn. ILPP4/443-169/14-2/BA) potwierdził wprost, że podatnik nie musi posiadać dokumentu CMR. Ważne jest jedynie to, aby inne zgromadzone przez Spółkę dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Natomiast w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 lipca 2015 r. (sygn. IBPP4/4512-191/15/EK) organ podatkowy zgodził się z wnioskodawcą, iż wiadomość e-mail może potwierdzać otrzymanie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, a zatem należy traktować ją jako dokument uzupełniający, zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Z kolei w interpretacji z 20 października 2016 r. (sygn. IBPP2/4512-595/16-2/JJ) ten sam organ podatkowy potwierdził, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca dla potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiada wskazane dokumenty tj. wygenerowany z systemu magazynowego nabywcy raport potwierdzający przyjęcie towarów sprzedanych przez Spółkę oraz faktury sprzedaży zawierającej m.in. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przy czym dokumenty te łącznie będą uprawdopodobniać przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, wówczas Spółka na podstawie tych dokumentów będzie miała prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wnioskodawca zwraca również uwagę, iż w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 17 stycznia 2017 r. (sygn. 0461-ITPP3.4512.791.2016.1.MZ) oraz w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 7 stycznia 2016 r. (sygn. ILPP4/4512-1-350/15-2/PR) organy podatkowe potwierdziły wnioskodawcom prawo do stosowania stawki 0% przy transakcjach WDT w przypadku dokumentowania realizacji tych transakcji w oparciu o dokumenty elektroniczne generowane z systemu podatnika (będącego elementem systemu SAP).

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że ograniczenie prawa podatnika do zastosowania preferencyjnego opodatkowania WDT do przypadków, gdy możliwe jest przedstawienie dowodów dokonania takiej dostawy w konkretnej formie, nie znajduje uzasadnienia w świetle Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. UE. L. 2006.347.1 ze zm., dalej: Dyrektywa VAT).

W myśl art. 131 Dyrektywy VAT, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 (w tym zwolnienia dla WDT przewidziane w art. 138 ust. 1 Dyrektywy VAT) stosuje się na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć. Zatem Dyrektywa VAT, nie określając rodzaju dokumentów potwierdzających fakt wywozu towarów (ich ustalenie pozostawione zostało w gestii poszczególnych krajów członkowskich), jednocześnie podkreśla konieczność takiego określenia warunków formalnych dla preferencyjnego opodatkowania WDT, aby umożliwić możliwie proste ich stosowanie i aby rezultaty nie były sprzeczne z celami sprecyzowanymi w przepisach omawianej dyrektywy. W ocenie Spółki, w świetle tych regulacji nie można uznać, że jedynie posiadanie konkretnych dowodów dokonania dostawy uprawnia podatnika do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do WDT. Przyjęcie takiej zasady byłoby nadmiernie restrykcyjne i w nieuprawniony sposób ograniczałoby dostęp podatnikom do preferencji podatkowych zagwarantowanych przepisami Dyrektywy VAT. Takie rozumienie przepisów Dyrektywy VAT potwierdzają również orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach C-409/04 Teleos pic i in. przeciwko Commisioners of Customs Excise oraz C-146/05 Albert Collśe przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn. w których Trybunał stwierdził, że oczywistym jest, że warunki stosowania zwolnienia podatkowego przy WDT (w Polsce stawki 0%) określa ustawodawstwo wewnętrzne państwa Wspólnoty, jednakże warunki te nie mogą wykraczać poza to, co jest niezbędne dla prawidłowego poboru podatku i unikania oszustw podatkowych, a w szczególności nie mogą godzić w zasadę neutralności podatkowej, zwłaszcza gdy fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej jest bezsporny.

Reasumując, zgodnie z prawidłową wykładnią przepisów ustawy o VAT dotyczących dokumentacji WDT, dla udowodnienia prawa podatnika do stosowania stawki 0% VAT wystarczające jest posiadanie dokumentów łącznie potwierdzających, że dostawa wewnątrzwspólnotowa faktycznie nastąpiła. Takimi dokumentami mogą być w szczególności przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego wniosku dokumenty (w tym potwierdzenia elektroniczne) potwierdzające fakt wywiezienia i dostarczenia Nabywcy z innego kraju UE towarów będących przedmiotem WDT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

W myśl art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   
   

Dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
   
2. (uchylony)
   
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
   
4. (uchylony)
   

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Trzeba w tym miejscu zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z pózn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec tego, nie należy utożsamiać pojęcia „dokumentu przewozowego”, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument można uznać każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, ze istnieje dowód przeciwny).

Należy tutaj wskazać, że w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizacje zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sadu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik możne także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co możne przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Wobec powyższego dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie jednoznacznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z treści wniosku wynika, że Spółka jest zarejestrowana jako podatnik czynny VAT, również do dostaw wspólnotowych (VAT-UE). Z uwagi na wymogi przewidziane w art. 42 ustawy o VAT w celu zastosowania preferencyjnej stawki VAT w wysokości 0% dla WDT Spółka podejmuje działania mające na celu możliwie jak najszybsze skompletowanie dokumentacji wywozu towarów poza granicę Polski, a mianowicie zamierza rozpocząć przesyłanie faktur oraz faktur korygujących WDT w formie elektronicznej (niezależnie, kopia faktury sprzedaży będzie przesyłana wraz z przewożonym towarem). Warunkiem wstępnym rozpoczęcia przesyłania faktur w drodze elektronicznej będzie uzyskanie uprzedniej akceptacji - w formie pisemnej - tego sposobu przesyłania faktur przez odbiorcę faktury tj. nabywcę towarów i usług Spółki. Faktury elektroniczne dokumentujące transakcje WDT zawierające specyfikację poszczególnych sztuk sprzedanych towarów i usług będą wystawiane przez upoważnionych pracowników Spółki tj. tych pracowników, którzy na bieżąco odpowiadają za kontakty z nabywcami towarów i usług Spółki (przyjęcie zamówienia, jego obsługa i wykonanie). Faktura sprzedaży WDT będzie wystawiana w informatycznym systemie handlowym Spółki. Wystawione w ten sposób faktury sprzedaży WDT będą automatycznie generowane do pliku .pdf. Nazwa pliku będzie unikatowa, nadawana automatycznie. Jakakolwiek zmiana treści faktury sprzedaży WDT lub korekta treści tej faktury po jej wystawieniu nie będzie możliwa - zachowana zostanie identyczność treści pomiędzy fakturą wystawioną, a przesłaną do kontrahenta. Spółka i jej kontrahenci ustalą dedykowane adresy poczty elektronicznej e-mail, z których (i na które) wyłącznie mogą być przesyłane wiadomości zawierające faktury dokumentujące sprzedaż WDT lub korekty faktur w formie elektronicznej. W przypadku sprzedaży WDT będzie automatycznie generowana prośba do nabywcy zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski o treści „Potwierdzam odbiór towaru udokumentowanego fakturą: numer z dnia na terytorium pod adresem . . .” z prośbą o potwierdzenie przyjęcia przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju pod wskazanym na fakturze sprzedaży adresem. Po wysłaniu pliku wiadomości tekstowej wraz z załącznikiem w postaci faktury w postaci .pdf. Nabywca w odpowiedzi na przesłaną wiadomość potwierdzi (lub nie potwierdzi) fakt dostarczenia towaru dostawy na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej pod wskazanym na fakturze sprzedaży adresem. W przypadku braku odpowiedzi przez odbiorcę, Spółka będzie przesyłała kolejne prośby o potwierdzenie dostawy bądź dostaw w formie e-maila. W przypadku, gdy nabywca potwierdzi fakt otrzymania towaru na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska, potwierdzenie to będzie potwierdzać, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do tego nabywcy pod wskazanym na fakturze adresem.

Na tle tak przedstawionego opisu sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy potwierdzenie otrzymane drogą elektroniczną od Nabywcy jest wystarczającym dowodem dostarczenia towarów do Nabywcy znajdującego się w kraju UE innym niż Polska, na podstawie którego Spółka może wykazywać wewnątrzwspólnotową dostawę towarów jako opodatkowaną stawką VAT 0%.

W ocenie Spółki, będzie ona miała wystarczające potwierdzenie przyjęcia towarów przez Nabywcę, a w konsekwencji, Spółce będzie przysługiwało prawo do zastosowania do tejże transakcji WDT stawki 0% VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, należy wskazać, że prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest m.in. od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju Unii Europejskiej. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Wobec tego, zasadniczą kwestią w niniejszej sprawie jest to, aby posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty jednoznacznie świadczyły o tym, że towary będące przedmiotem transakcji zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, jak wskazano powyżej, dokumenty wskazane w art. 42 ust. 3 ustawy stanowią podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, które w przypadku, gdy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, mogą być uzupełnione dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie jest wymagane łączne posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Ponadto powołane przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Jak wskazał w opisie sprawy Wnioskodawca, Spółka zamierza rozpocząć przesyłanie faktur oraz faktur korygujących WDT w formie elektronicznej. Faktury elektroniczne dokumentujące transakcje WDT zawierające specyfikację poszczególnych sztuk sprzedanych towarów i usług będą wystawiane w informatycznym systemie handlowym Spółki i automatycznie generowane do pliku .pdf. W przypadku sprzedaży WDT będzie automatycznie generowana prośba do nabywcy zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski o treści „Potwierdzam odbiór towaru udokumentowanego fakturą: numer z dnia na terytorium pod adresem . . .” z prośbą o potwierdzenie przyjęcia przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju pod wskazanym na fakturze sprzedaży adresem. Nabywca w odpowiedzi na przesłaną wiadomość potwierdzi fakt dostarczenia towaru na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej pod wskazanym na fakturze adresem. Kopia odpowiedzi (e-maila) otrzymanej przez Spółkę zostanie zapisana na dysku sieciowym.

Wnioskodawca stwierdza również, że w przypadku, gdy nabywca potwierdzi fakt otrzymania towaru na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska, potwierdzenie to będzie potwierdzać, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do tego nabywcy pod wskazanym na fakturze adresem.

Zatem mając na uwadze powyższe, skoro Wnioskodawca będzie posiadać faktury elektroniczne dokumentujące transakcje WDT zawierające specyfikację poszczególnych sztuk sprzedanych towarów i usług oraz otrzymane droga elektroniczną od Nabywcy potwierdzenie przyjęcia towarów, które jak wskazał Wnioskodawca będzie potwierdzać, że towary będące przedmiotem dostawy zostały dostarczone do tego Nabywcy pod wskazanym na fakturze adresem będzie mógł do transakcji stanowiących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów stosować stawkę podatku w wysokości 0%.

W konsekwencji, stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę należało uznać za prawidłowe.

W tym miejscu należy wskazać, że jednoznaczne rozstrzygniecie czy dokumenty, którymi będzie dysponować Spółka rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie zadanego pytania i jako element zdarzenia przyszłego przyjęto, że zostały spełnione pozostałe wymogi dla uznania przedmiotowych transakcji jako wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.