Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.127.2018.2.AT
z 7 maja 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2018 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania stawki VAT 0% na okoliczność wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania stawki VAT 0% na okoliczność wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT UE. Wnioskodawca dokonuje wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów (dalej: „WDT”), o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy VAT. Wniosek dotyczy WDT, dla których transport towarów jest dokonywany przez przewoźników/spedytorów działających na zlecenie Wnioskodawcy, bądź nabywców i jednym ze środków transportu jest samolot. Przedmiotem wniosku są te przypadki WDT, dla których w posiadaniu Wnioskodawcy zawsze znajdują się co najmniej następujące dokumenty: 1. faktura dokumentująca WDT, 2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, 3. kserokopia/skan listu przewozowego (np. CMR [drogowy list przewozowy], AWB [lotniczy list przewozowy]) - z którego nie wynika jednoznacznie, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, gdyż jest to pierwszy egzemplarz listu przewozowego zatrzymany przez Wnioskodawcę po podpisaniu przez kierowcę/kuriera poświadczającego przejęcie towaru do transportu.

Wnioskodawca zaznacza, że nie jest to egzemplarz listu przewozowego zawierający podpis nabywcy poświadczający dostarczenie mu towarów na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Numer listu przewozowego jest łącznikiem wszystkich wymienionych w 3 powyższych punktach dokumentów. Znajduje się na każdym z nich. W konsekwencji Wnioskodawca dysponuje dla każdej z WDT będących przedmiotem wniosku zestawem 3 powyższych dokumentów mających wspólny numer listu przewozowego.

Dodatkowo Wnioskodawca dysponuje w terminie złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym zobowiązany jest wykazać daną WDT, co najmniej jednym z niżej wymienionych dokumentów/dowodów (może to być jeden bądź więcej dowodów): A. otrzymane od przewoźnika/spedytora odrębne potwierdzenie dostarczenia przedmiotu wysyłki do innego niż Polska państwa członkowskiego przeznaczenia - potwierdzenie to może przyjąć formę zestawienia obejmującego zbiór numerów listów przewozowych oraz zawierające oświadczenie przewoźnika/spedytora o dostarczeniu ww. przesyłek do miejsc określonych na poszczególnych listach przewozowych. Potwierdzenie będzie miało papierową postać podpisaną przez przedstawiciela przewoźnika/spedytora, wyznaczonego do kontaktów z Wnioskodawcą, bądź stanowić przesłany przez przewoźnika/spedytora skan podpisanej papierowej postaci potwierdzenia. B. zamówienie nabywcy na towary będące przedmiotem WDT („PO” - purchase order) - może ono przybrać postać skanu (mogło wpłynąć w takiej formie od nabywcy, bądź zostać zeskanowane przez Wnioskodawcę z papierowej postaci, którą po zeskanowaniu Wnioskodawca zniszczył) albo korespondencji mailowej, w której Wnioskodawca z nabywcą skonkretyzowali szczegółowe warunki WDT (w tym: przedmiot, termin dostawy oraz płatności itd.). C. potwierdzenie zapłaty (wyciąg bankowy, na którym bank Wnioskodawcy wykazał wpływ zapłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy) - zarówno otrzymanej po dokonaniu WDT jak i przed dokonaniem WDT (przedpłata, zaliczka, itp.). D. wydrukowany przez Wnioskodawcę w papierowej formie zrzut cyfrowy z ekranu (tzw. „print screen”) - na którym widnieje komunikat ze strony internetowej danego przewoźnika/spedytora z tzw. systemu śledzenia przesyłek kurierskich („tracking system”) wskazujący m.in. numer listu przewozowego oraz datę czynności polegającej na doręczeniu przesyłki w miejscu przeznaczenia - zazwyczaj przewoźnicy usuwają tę informację z systemu śledzenia przesyłki po pewnym okresie (np. po 30 dniach) - z tego względu Wnioskodawca jest zmuszony do wydruku cyfrowego zrzutu ekranu zanim komunikat o doręczeniu zostanie przez przewoźnika/spedytora usunięty z bazy dostępnej dla Wnioskodawcy online. E. pobrane w formie pdf i wydrukowane potwierdzenie doręczenia (przykładowe potwierdzenie zostało załączone do niniejszego wniosku) - ze strony internetowej danego przewoźnika/spedytora z tzw. systemu śledzenia przesyłek kurierskich („tracking system”) wskazujący m.in. numer listu przewozowego oraz datę czynności polegającej na doręczeniu przesyłki w miejscu przeznaczenia - zazwyczaj przewoźnicy usuwają tę informację z systemu śledzenia przesyłki po pewnym okresie (np. po 30 dniach) - z tego względu Wnioskodawca jest zmuszony do pobrania ww. komunikatu o doręczeniu zanim zostanie przez przewoźnika/spedytora usunięty z bazy dostępnej dla Wnioskodawcy online. Brak któregokolwiek spośród wskazanych wyżej w punktach A-E dokumentów/dowodów w terminie złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać daną WDT, wynika z różnych okoliczności, np.: nie upłynął jeszcze termin płatności lub nabywca opóźnia się z wpłatą wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy z tytułu WDT, dany przewoźnik/spedytor nie zgadza się na przedstawioną wyżej w punkcie A formę potwierdzania. Wnioskodawca podkreśla jednakże, że w WDT będących przedmiotem wniosku, zawsze posiada co najmniej jeden spośród wskazanych wyżej w punktach A-E dokumentów/dowodów w terminie złożenia pierwotnej deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać daną WDT - zgodnie z właściwym dla niej obowiązkiem podatkowym.

W związku z powyższym opisem postawiono następujące pytanie.

Czy w świetle art. 42 ust. 1 pkt 2, ust. 3 oraz ust. 11 ustawy VAT oraz przedstawionego wyżej opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% dla danej WDT: dla której posiada w terminie złożenia pierwotnej deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać daną WDT - wszystkie dokumenty wymienione w punktach 1-3 oraz co najmniej jeden dokument/dowód spośród wymienionych w literach A-E; bez konieczności wstrzymania wykazania WDT na kolejne okresy rozliczeniowe, o którym mowa w art. 42 ust. 12-12a ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 42 ust. 1 pkt 2, ust. 3 oraz ust. 11 ustawy VAT oraz przedstawionego wyżej opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% dla danej WDT: dla której posiada w terminie złożenia pierwotnej deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać daną WDT - wszystkie dokumenty wymienione w punktach 1-3 oraz co najmniej jeden dokument/dowód spośród wymienionych w literach A-E; bez konieczności wstrzymania wykazania WDT na kolejne okresy rozliczeniowe, o którym mowa w art. 42 ust. 12-12a ustawy VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Przepisy prawa:

W WDT stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy VAT). Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy VAT - WDT podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że: 1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej; 2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju; 3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 - zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy VAT - są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju: 1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), 2. (uchylony), 3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, 4. (uchylony) - z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy VAT - w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności: 1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie; 2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu; 3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania; 4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. W świetle art. 42 ust. 12 ustawy VAT, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za: 1) okres kwartalny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2; 2) okres miesięczny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2. W myśl natomiast ust. 12a przywołanego artykułu, w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

Rodzaje dokumentów potwierdzających WDT:

W ocenie Wnioskodawcy, zwrot „w szczególności” użyty w treści przepisu art. 42 ust. 11 ustawy VAT, winien być interpretowany w ten sposób, że katalog dokumentów opisanych w tej normie jest jedynie przykładowy, zaś zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Tym samym, dopuszczalnym jest posługiwanie się przez podatników innymi dokumentami stanowiącymi dowody, o których mowa w przepisie art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT - o ile tylko dokumenty te będą wskazywać, że nastąpiło wywiezienie towarów z terytorium kraju i zostały one dostarczone do nabywców na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z terytorium kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT. W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Tym samym prawo podatnika do zastosowania przy WDT preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE. Forma i sposób otrzymania dowodów WDT. Przepisy ustawy VAT nie uzależniają zastosowania - dla dokonanej WDT - stawki podatku w wysokości 0% od sposobu otrzymywania dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, zatem każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów zostanie uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentom przesłanym, np.: w formie elektronicznej, skanem czy faksem. Dla zastosowania stawki w wysokości 0% dla transakcji WDT nie jest konieczne zatem posiadanie oryginałów dokumentów w formie papierowej, wystarczy ich wersja elektroniczna. Jeżeli są to dokumenty przesyłane w formie elektronicznej, niebudzące wątpliwości co do ich autentyczności, mogą one stanowić dowody (dokumenty) potwierdzające, że towary będące przedmiotem danej WDT zostały dostarczone na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego. Przykładowo w uchwale 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego („NSA”) z dnia 11 października 2010 r. (sygn. I FPS 1/10, „Uchwała”), NSA stwierdził, że: ,,(...) w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”. Zbliżoną do tezy NSA przedstawionej w Uchwale, zawiera również uzasadnienie wyroku NSA z dnia 5 lutego 2009 r. (sygn. I FSK 1882/07). W uzasadnieniu tym NSA wskazał, że: „(...) jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym, powinien mieć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust. 11, w celu skorzystania ze stawki 0% VAT przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów. Nie ma również podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi w formie elektronicznej lub przesłanemu faksem”. Ponadto prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w analogicznych stanach faktycznych potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w następujących interpretacjach indywidualnych: sygn. 0112-KDIL1-3.4012.668.2017.1.IT z 14 lutego 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.51.2018.1.SM z 8 lutego 2018 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.481.2017.2.AP z 18 grudnia 2017 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.497.2017.2.AT z 31 października 2017 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.337.2017.1.JN z 10 października 2017 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.336.2017.1.JN z 10 października 2017 r.

Konkluzja, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do zastosowania w WDT stawki podatku w wysokości 0% już w momencie składania pierwotnej deklaracji VAT za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w danej WDT, kiedy będzie dysponował wszystkimi dokumentami wymienionymi w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w punktach 1-3 oraz dodatkowo co najmniej jednym z dokumentów przedstawionych w punktach A-E, tj.: A. otrzymane od przewoźnika/spedytora odrębne potwierdzenie dostarczenia przedmiotu wysyłki do innego niż Polska państwa członkowskiego przeznaczenia - potwierdzenie to może przyjąć formę zestawienia obejmującego zbiór numerów listów przewozowych oraz zawierające oświadczenie przewoźnika/spedytora o dostarczeniu ww. przesyłek do miejsc określonych na poszczególnych listach przewozowych. Potwierdzenie będzie miało papierową postać podpisaną przez przedstawiciela przewoźnika/spedytora, wyznaczonego do kontaktów z Wnioskodawcą, bądź stanowić przesłany przez przewoźnika/spedytora skan podpisanej papierowej postaci potwierdzenia. B. zamówienie nabywcy na towary będące przedmiotem WDT („PO” - purchase order) - może ono przybrać postać skanu (mogło wpłynąć w takiej formie od nabywcy bądź zostać zeskanowane przez Wnioskodawcę z papierowej postaci, którą po zeskanowaniu Wnioskodawca zniszczył) albo korespondencji mailowej, w której Wnioskodawca z nabywcą skonkretyzowali szczegółowe warunki WDT (w tym: przedmiot, termin dostawy oraz płatności itd ). C. potwierdzenie zapłaty (wyciąg bankowy, na którym bank Wnioskodawcy wykazał wpływ zapłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy) - zarówno otrzymanej po dokonaniu WDT, jak i przed dokonaniem WDT (przedpłata, zaliczka, itp.). D. wydrukowany przez Wnioskodawcę w papierowej formie zrzut cyfrowy z ekranu (tzw. „print screen”) - na którym widnieje komunikat ze strony internetowej danego przewoźnika/spedytora z tzw. systemu śledzenia przesyłek kurierskich („tracking system”) wskazujący m.in. numer listu przewozowego oraz datę czynności, polegającej na doręczeniu przesyłki w miejscu przeznaczenia - zazwyczaj przewoźnicy usuwają tę informację z systemu śledzenia przesyłki po pewnym okresie (np. po 30 dniach) - z tego względu Wnioskodawca jest zmuszony do wydruku cyfrowego zrzutu ekranu zanim komunikat o doręczeniu zostanie przez przewoźnika/spedytora usunięty z bazy dostępnej dla Wnioskodawcy online. E. pobrane w formie pdf i wydrukowane potwierdzenie doręczenia (przykładowe potwierdzenie zostało załączone do niniejszego wniosku) - ze strony internetowej danego przewoźnika/spedytora z tzw. systemu śledzenia przesyłek kurierskich („tracking system”) wskazujący m.in. numer listu przewozowego oraz datę czynności, polegającej na doręczeniu przesyłki w miejscu przeznaczenia - zazwyczaj przewoźnicy usuwają tę informację z systemu śledzenia przesyłki po pewnym okresie (np. po 30 dniach) - z tego względu Wnioskodawca jest zmuszony do pobrania ww. komunikatu o doręczeniu zanim zostanie przez przewoźnika/spedytora usunięty z bazy dostępnej dla Wnioskodawcy online.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy – zgodnie z którym w świetle art. 42 ust. 1 pkt 2, ust. 3 oraz ust. 11 ustawy VAT oraz przedstawionego wyżej opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% dla danej WDT: dla której posiada w terminie złożenia pierwotnej deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać daną WDT - wszystkie dokumenty wymienione w punktach 1-3 oraz co najmniej jeden dokument/dowód spośród wymienionych w literach A-E; bez konieczności wstrzymania wykazania WDT na kolejne okresy rozliczeniowe, o którym mowa w art. 42 ust. 12-12a ustawy VAT – należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r, poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się – co do zasady – terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) – pkt 3 ww. artykułu.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy – przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. l i 13, art. 109 ust. 2 i art. 10, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 – art. 41 ust. 3 ustawy.

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. I tak, zgodnie z tym przepisem, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

• z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy – w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Według art. 42 ust. 12 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

1. okres kwartalny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
2. okres miesięczny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

W myśl art. art. 42 ust. 12a ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Tym samym prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru z terytorium Polski i dostarczenie ich do nabywcy w innym kraju UE.

Należy wskazać, że w powołanej przez Wnioskodawcę uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. sygn. akt I FPS 1/10, Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Niewątpliwie celem przyjętej regulacji, określającej dokumenty podstawowe (art. 42 ust. 3 i 4 ustawy) oraz uzupełniające (art. 42 ust. 11 ustawy) dla wykazania wywozu towarów i ich dostawy na terytorium innego państwa członkowskiego, co stanowi przesłankę konieczną dla zastosowania stawki 0% w przypadku WDT, jest przede wszystkim ochrona budżetu państwa przed ewentualnymi nadużyciami polegającymi na wykazaniu dostaw krajowych czy też dostaw, które nie zostały nigdy dokonane, jako transakcji wewnątrzwspólnotowych objętych stawką 0%. Zdaniem NSA, przepisy zobowiązujące podatnika do dostarczenia przekonywującego dowodu na to, że towary będące przedmiotem WDT fizycznie opuściły Polskę, jako kraj dostawy, nie mogą wykraczać w swojej treści oraz ich wykładni poza to, co niezbędne jest do wykazania tej okoliczności. Przepis krajowy nie może zatem pozbawiać podatnika prawa do stosowania stawki 0% w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej jedynie z uwagi na niespełnienie przez niego obowiązków formalnych wymagających przedstawienia dokumentów zawierających ściśle określone dane, jeżeli fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy), został przez niego wykazany innymi, zgodnymi z przepisami prawa dokumentami. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Powołane przepisy nie uzależniają ponadto zastosowania stawki podatku w wysokości 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca posiadać będzie następujące dokumenty (dowody) dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów:

1. faktura dokumentująca WDT,
2. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
3. kserokopia/skan listu przewozowego (np. CMR [drogowy list przewozowy], AWB [lotniczy list przewozowy]) - z którego nie wynika jednoznacznie, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, gdyż jest to pierwszy egzemplarz listu przewozowego zatrzymany przez Wnioskodawcę po podpisaniu przez kierowcę/kuriera poświadczającego przejęcie towaru do transportu.

Ponadto, Wnioskodawca dysponuje w terminie złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym zobowiązany jest wykazać daną WDT, co najmniej jednym z niżej wymienionych dokumentów/dowodów (może to być jeden bądź więcej dowodów):

1. otrzymane od przewoźnika/spedytora odrębne potwierdzenie dostarczenia przedmiotu wysyłki do innego niż Polska państwa członkowskiego przeznaczenia - potwierdzenie to może przyjąć formę zestawienia obejmującego zbiór numerów listów przewozowych oraz zawierające oświadczenie przewoźnika/spedytora o dostarczeniu ww. przesyłek do miejsc określonych na poszczególnych listach przewozowych;
2. zamówienie nabywcy na towary będące przedmiotem WDT („PO” - purchase order) - może ono przybrać postać skanu (mogło wpłynąć w takiej formie od nabywcy, bądź zostać zeskanowane przez Wnioskodawcę z papierowej postaci, którą po zeskanowaniu Wnioskodawca zniszczył) albo korespondencji mailowej, w której Wnioskodawca z nabywcą skonkretyzowali szczegółowe warunki WDT (w tym: przedmiot, termin dostawy oraz płatności itd.);
3. potwierdzenie zapłaty (wyciąg bankowy, na którym bank Wnioskodawcy wykazał wpływ zapłaty na rachunek bankowy Wnioskodawcy) - zarówno otrzymanej po dokonaniu WDT, jak i przed dokonaniem WDT (przedpłata, zaliczka, itp.);
4. wydrukowany przez Wnioskodawcę w papierowej formie zrzut cyfrowy z ekranu (tzw. „print screen”) - na którym widnieje komunikat ze strony internetowej danego przewoźnika/spedytora z tzw. systemu śledzenia przesyłek kurierskich („tracking system”), wskazujący m.in. numer listu przewozowego oraz datę czynności polegającej na doręczeniu przesyłki w miejscu przeznaczenia - zazwyczaj przewoźnicy usuwają tę informację z systemu śledzenia przesyłki po pewnym okresie (np. po 30 dniach) - z tego względu Wnioskodawca jest zmuszony do wydruku cyfrowego zrzutu ekranu zanim komunikat o doręczeniu zostanie przez przewoźnika/spedytora usunięty z bazy dostępnej dla Wnioskodawcy online;
5. pobrane w formie pdf i wydrukowane potwierdzenie doręczenia (przykładowe potwierdzenie zostało załączone do niniejszego wniosku) - ze strony internetowej danego przewoźnika/spedytora z tzw. systemu śledzenia przesyłek kurierskich („tracking system”), wskazujący m.in. numer listu przewozowego oraz datę czynności polegającej na doręczeniu przesyłki w miejscu przeznaczenia - zazwyczaj przewoźnicy usuwają tę informację z systemu śledzenia przesyłki po pewnym okresie (np. po 30 dniach) - z tego względu Wnioskodawca jest zmuszony do pobrania ww. komunikatu o doręczeniu zanim zostanie przez przewoźnika/spedytora usunięty z bazy dostępnej dla Wnioskodawcy online.

Brak któregokolwiek spośród wskazanych wyżej w punktach A-E dokumentów/dowodów w terminie złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać daną WDT, wynika z różnych okoliczności, np.: nie upłynął jeszcze termin płatności lub nabywca opóźnia się z wpłatą wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy z tytułu WDT, dany przewoźnik/spedytor nie zgadza się na przedstawioną wyżej w punkcie A formę potwierdzania.

Mając na uwadze opis sprawy i powołane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca posiadając opisane we wniosku dokumenty w przedstawionej konfiguracji (tu: w sytuacji, gdy będzie posiadał prócz dokumentów wymienionych w pkt 1-3 również co najmniej jeden z dokumentów wskazanych w lit. A-E) nie zawsze będzie uprawniony do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% na okoliczność WDT. Wskazać bowiem należy, że w niniejszej sprawie podstawą do zastosowania wskazanej preferencji jest posiadanie niektórych dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnionych dokumentami wymienionymi w art. 42 ust. 11, które łącznie będą potwierdzały dostarczenie towaru do nabywcy na terytorium kraju członkowskiego Unii Europejskiej innego niż terytorium kraju (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. sygn. akt I FPS 1/10). Przy czym dokumenty te należy posiadać na warunkach wskazanych w art. 42 ust. 1 pkt 2 i ust. 12. Oznacza to, że w sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę nie ma/nie będzie podstawy do zastosowania preferencyjnej stawki VAT przy WDT w każdej sytuacji, ponieważ Wnioskodawca będzie zasadniczo w posiadaniu – prócz dokumentów wymienionych w pkt 1-3 – jedynie (tu: co najmniej) jednego z dokumentów wymienionych w lit. A-E i wobec tego może się zdarzyć, że nie posiada On/nie będzie posiadał nadal dokumentów, z których będzie jednoznacznie wynikało dostarczenie przesyłki do nabywcy w terminach wskazanych w art. 42 ust. 1 pkt 2 i ust. 12 ustawy.

W związku z powyższym, w sytuacji, gdy do momentu złożenia przez Spółkę deklaracji za dany okres rozliczeniowy w posiadaniu Wnioskodawcy są/będą dokumenty wymienione w pkt 1-3 oraz dodatkowo tylko niektóre dokumenty wskazane w lit. A-E, gdy dokumenty te łącznie będą potwierdzały dokonanie WDT na rzecz kontrahenta w rozumieniu art. 42 ust. 1 pkt 2 w zw. z ust. 3 oraz art. 42 ust. 11 – Wnioskodawca jest/będzie uprawniony do zastosowania stawki 0%. Sytuacja taka będzie miała miejsce w przypadkach posiadania przez Spółkę oprócz dokumentów wymienionych w pkt 1-3 wniosku, dokumentów dodatkowych opisanych w lit. A, D lub E, o ile faktycznie potwierdzają łącznie dostarczenie towaru do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Natomiast jeśli do momentu złożenia deklaracji za dany okres rozliczeniowy w posiadaniu Wnioskodawcy są/będą dokumenty wymienione w pkt 1-3 oraz dodatkowo tylko niektóre dokumenty wskazane w lit. A-E, gdy dokumenty te łącznie nie będą potwierdzały dokonania WDT na rzecz kontrahenta w rozumieniu powołanych przepisów – Wnioskodawca nie jest/nie będzie uprawniony do zastosowania stawki 0%. Sytuacja taka będzie miała miejsce, kiedy oprócz dokumentów wymienionych w pkt 1-3 Spółka będzie w posiadaniu wyłącznie dokumentów opisanych w lit. B lub C, bowiem nie wynika, iż będą one dokumentowały fakt dostarczenia towarów do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego niż Polska. Niemniej jednak, pod warunkiem otrzymania w późniejszym terminie stosownych dokumentów potwierdzających fakt WDT na warunkach opisanych w tych przepisach, Wnioskodawca uprawniony jest/będzie do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla czynności WDT w trybie art. 42 ust. 12 i 12a ustawy.

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Końcowo zastrzega się, że przedmiotem merytorycznej analizy nie były dokumenty załączone do wniosku (potwierdzenie doręczenia przesyłki), ponieważ wykracza to poza dyspozycję art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Stan faktyczny/zdarzenie przyszłe winien wynikać wyłacznie ze złożonego wniosku, nie zaś z załączników do tego wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.