2017.12.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.481.2017.2.AP
z 18 grudnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2017 r. (data wpływu 17 października 2017 r.) uzupełnionym dnia 28 listopada 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Wniosek został uzupełniony dnia 28 listopada 2017 r. o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest m.in. produkcja wyrobów metalowych, usługi cynkowania oraz produkcja maszyn rolniczych i leśnictwa.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik VAT UE; z podatku VAT rozlicza się za okresy miesięczne.

W ramach swojej działalności Wnioskodawca dokonuje dostaw towarów na rzecz kontrahentów z innych krajów Unii Europejskiej (dalej UE), które transportowane są z terytorium Polski na terytorium innego kraju UE. Podmioty nabywające towary od Wnioskodawcy są zarejestrowane dla celów podatku od wartości dodanej oraz posiadają numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez inne państwo członkowskie UE, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (Wnioskodawca sprawdza te podmioty w systemie VIES i przechowuje wydruk z tej informacji w zbiorze dokumentacji związanej z tą transakcją).

Dostawa towarów, ale tylko gdy jest dokonywana „nowemu” kontrahentowi lub kontrahentowi, który nieterminowo regulował wierzytelności, poprzedzona jest wystawieniem przez Wnioskodawcę faktury proforma, na podstawie której nabywca towaru dokonuje zapłaty przed uruchomieniem procedury dostawy towaru (wydania towaru z magazynu Wnioskodawcy przewoźnikowi).

Transport należący do obowiązków Wnioskodawcy zleca on przewoźnikowi przy użyciu środków transportu drogowego przewoźnika, przy czym w zależności od umowy z kontrahentem wg ustalonych warunków Incoterms towar dostarczany jest przez Wnioskodawcę do kontrahenta z UE lub do wyznaczonego miejsca w Polsce, skąd dalej transportem organizowanym już przez nabywcę – przez innego przewoźnika – do jego kraju (w tej sytuacji przewoźnik kontrahenta potwierdza przejęcie towaru od przewoźnika Wnioskodawcy na dokumencie CMR oraz WZ).

Faktura jest wysyłana nabywcy towaru pocztą tradycyjną wraz z kompletem dokumentów do potwierdzenia przez nabywcę, tj. wraz z dokumentem CMR – podpisanym przez przewoźnika, specyfikacją dostawy, oraz dodatkowym potwierdzeniem otrzymania towaru na terytorium swojego kraju nabywcy z UE.

W odniesieniu do dokonywanych dostaw towarów, Wnioskodawca dodatkowo gromadzi dokumenty takie jak: faktura, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku potwierdzona podpisem odbiorcy towaru oraz dokumenty transportowe CMR, w tym kopię dokumentu CMR podpisanego przez kierowcę przewoźnika odbierającego towar zaraz po załadunku z magazynu Wnioskodawcy, a także dodatkowy dokument potwierdzający otrzymanie towaru przez nabywcę pn. potwierdzenie (zdarza się, że na specyfikacji lub/i potwierdzeniu nabywca składa podpis i pieczęć potwierdzając odbiór towaru, lecz nie wpisuje daty dokonania tej czynności), dowód zapłaty na rachunek bankowy oraz dokumentację handlową.

W praktyce zdarza się jednak, że dokumenty CMR lub/i specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku potwierdzona podpisem nabywcy towaru, a także dokument zwany potwierdzeniem Wnioskodawca otrzymuje najpierw drogą mailową w formie skanów (i tylko w taki sposób) a dopiero – w terminie późniejszym – czasami dostarczane są oryginały tych dokumentów.

Zdarza się również, że Wnioskodawca nie otrzyma dokumentu CMR (ani skanu ani oryginału) od przewoźnika wykonującego transport towarów Wnioskodawcy na zlecenie kontrahenta z UE, tj. wtedy gdy Wnioskodawca dostarcza towar wyłącznie do umówionego miejsca w kraju a stamtąd kontrahent z UE odbiera towar przez swojego przewoźnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy jeżeli Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dalej WDT), tj.: fakturę (czasami też fakturę proforma), dowód zapłaty, kopię dokumentu CMR podpisanego przez kierowcę odbierającego towar zaraz po załadunku, potwierdzenie odbioru towaru przez przewoźnika oraz otrzymane przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy drogą mailową skan dokumentu CMR oraz skan podpisanej przez kontrahenta z UE specyfikacji towarów, a także skan dodatkowego dokumentu potwierdzającego dostawę pn. potwierdzenie odbioru towaru przez nabywcę z UE, to czy uprawniają one do zastosowania stawki 0% do tej dostawy WDT?
Czy jeżeli Wnioskodawca posiada dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, tj.: fakturę (czasami też fakturę proforma), dowód zapłaty, potwierdzenie odbioru towaru przez przewoźnika odbierającego towar zaraz po załadunku z magazynu Wnioskodawcy oraz otrzymany przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy drogą mailową skan podpisanej przez kontrahenta z UE specyfikacji towarów, a także skan dodatkowego dokumentu potwierdzającego dostawę pn. potwierdzenie odbioru towaru przez nabywcę z UE, ale nie posiada dokumentu CMR, w sytuacji gdy transport towaru z terytorium Polski (z miejsca, do którego przewoźnik Wnioskodawcy dostarczył towary) dokonywany jest przez nabywcę, to czy uprawniają one do zastosowania stawki 0% do tej dostawy WDT?
Czy jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 i nr 2 jest twierdząca, to czy warunkiem zastosowania stawki 0% jest otrzymanie w terminie późniejszym oryginałów tych dokumentów, jeżeli skany te dostarczane są zwykłym mailem lub na maila przeznaczonego do otrzymywania faktur elektronicznych i czy stawkę tę można zastosować także w przypadku braku oryginału tych dokumentów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Posiadane dowody, którymi dysponuje on przed dniem upływu terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym zastosuje do dokonanej dostawy WDT stawkę podatku VAT w wysokości 0%, jednoznacznie i łącznie potwierdzają, iż towar został dostarczony do nabywcy pod adres siedziby, miejsce zamieszkania lub inne miejsce dostawy znajdujące się w innym kraju UE, nawet jeżeli posiada tylko skan dokumentu CMR i skan potwierdzenia przyjęcia dostawy podpisanej przez kontrahenta z UE na specyfikacji towarów oraz skan dodatkowego dokumentu pn. potwierdzenie, potwierdzający odbiór towaru przez nabywcę z UE, przesłane drogą mailową do Wnioskodawcy (mail zwykły) lub na maila przeznaczonego do otrzymywania faktur elektronicznych.

Ad. 2. Pomimo braku CMR od przewoźnika nabywcy, pozostała zgromadzona dokumentacja jednoznacznie wskazuje, że dostawa WDT miała miejsce. Są to wystawione faktury (w tym czasami faktura proforma), dokonana zapłata przez nabywcę przed rozpoczęciem procedury dostawy lub po dokonanej dostawie w terminie późniejszym (choć sporadycznie zdarzają się przypadki braku zapłaty za dostarczony towar i Wnioskodawca musi wszczynać procedurę jej ściągania, z wykorzystaniem właściwych organów lub instytucji z danego kraju UE), dokumenty potwierdzające przyjęcie towarów przez przewoźnika Wnioskodawcy oraz przewoźnika nabywcy, w tym kopię dokumentu CMR (lub jeden z egzemplarzy CMR, jeżeli przewoźnik sporządza kilka egzemplarzy lub jeżeli sporządzane są w systemie komputerowym drukowany jest dodatkowy egzemplarz) podpisanego przez kierowcę przewoźnika Wnioskodawcy odbierającego towar zaraz po załadunku z magazynu Wnioskodawcy, a także dokumentacja zgromadzona w dziale handlowym i skany dokumentów specyfikacji oraz potwierdzenia.

Ad. 3. Skan dokumentu to kopia (zdjęcie) oryginalnego dokumentu, zatem ma on te same walory dowodowe co dokument oryginalny. Z tego względu do zastosowania stawki 0% przy WDT wystarczy posiadanie skanu dokumentu i otrzymanie lub nie otrzymanie oryginału dokumentu w terminie późniejszym nie warunkuje zastosowania preferencyjnej stawki podatku, jeżeli z innych dokumentów wynika, iż nabywca z UE otrzymał towar Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, rozumie się dostawę towarów, które są wywożone z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego UE pod warunkiem (ust. 2 pkt 1), że nabywcą towarów jest podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego państwa członkowskiego.

Ponieważ Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów na rzecz kontrahenta z UE i towary te są wywożone z Polski do innego kraju UE i za transport tych towarów z terytorium RP jest odpowiedzialny Wnioskodawca lub nabywca oraz nabywca jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym kraju UE, to dokonywane przez Wnioskodawcę transakcje dostawy towarów stanowią WDT w rozumieniu ustawy o VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, do WDT stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, WDT podlega opodatkowaniu stawką podatku 0%, pod warunkiem, że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Przy czym ustawodawca – w ust. 3 i 4 art. 42 ustawy VAT – wskazał, że dowodami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
w przypadku wywozu towarów w ramach WDT bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku dokumentu, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:
- imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego WDT oraz nabywcy tych towarów;
- adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
- określenie towarów i ich ilości;
- potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania lub pod adresem, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
- rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.

Jednakże w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła WDT, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z powyższych przepisów wynika, że dostawa towaru dokonywana w ramach WDT podlega opodatkowaniu 0% stawką VAT, pod warunkiem, że:

nabywcą towaru jest podatnik podatku od wartości dodanej, który dokona opodatkowania tej transakcji w swoim kraju należącym do UE jako nabycie wewnątrzwspólnotowe,
dostawca towaru posiada dostateczne i wiarygodne potwierdzenie w zgromadzonej dokumentacji, iż towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, czyli że towar opuścił terytorium kraju i został dostarczony do nabywcy pod adres siedziby, miejsce zamieszkania lub inne miejsce dostawy znajdujące się w innym kraju UE. W sprawie Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, że nabywca towaru jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym w innym niż Polska kraju UE i posiada ważny nr identyfikacji podatkowej zawierający dwuliterowy kod nadany mu w tym kraju UE (Wnioskodawca w swojej dokumentacji przechowuje potwierdzenie statusu podatnika podatku od wartości dodanej wygenerowane z systemu VIES).

W kwestii dokumentacji potwierdzającej faktyczne dostarczenie towaru do nabywcy z innego państwa członkowskiego Wnioskodawca uważa, iż posiadane dowody, którymi dysponuje przed dniem upływu terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym zastosuje do dokonanej dostawy WDT stawkę podatku VAT w wysokości 0%, jednoznacznie i łącznie potwierdzają, iż towar został dostarczony do nabywcy pod adres siedziby, miejsce zamieszkania lub inne miejsce dostawy znajdujące się w innym kraju UE, nawet jeżeli posiada tylko skan dokumentu CMR i skan potwierdzenia przyjęcia dostawy podpisanej przez kontrahenta z UE na specyfikacji towarów oraz skan dodatkowego dokumentu pn. potwierdzenie, potwierdzający odbiór towaru przez nabywcę z UE, przesłane drogą mailową do Wnioskodawcy (mail zwykły lub na maila przeznaczonego do otrzymywania faktur elektronicznych).

Prawo do zastosowania stawki w wysokości 0% Wnioskodawca zachowa nawet wówczas, jeżeli w terminie późniejszym nie otrzyma oryginałów tych dokumentów lub w ogóle nie posiada dokumentu CMR (nawet skanu) od przewoźnika, który dokonywał transportu towarów na zlecenie nabywcy z miejsca na terytorium Polski, do którego towar z siedziby Wnioskodawcy przewoził przewoźnik Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo braku oryginałów dokumentów CMR czy specyfikacji, czy w ogóle braku CMR od przewoźnika nabywcy, pozostała zgromadzona dokumentacja jednoznacznie wskazuje, że dostawa WDT miała miejsce. Są to wystawione faktury (w tym czasami faktura proforma), na których widnieje nr rejestracyjny środka transportu przewoźnika Wnioskodawcy, dokonana zapłata przez nabywcę przed rozpoczęciem procedury dostawy lub po jej dokonaniu, dokumenty potwierdzające przyjęcie towarów przez przewoźnika Wnioskodawcy oraz przewoźnika nabywcy, w tym kopia dokumentu CMR podpisanego przez kierowcę odbierającego towar zaraz po załadunku z magazynu Wnioskodawcy (lub dodatkowy egzemplarz CMR), a także dokumentacja zgromadzona w dziale handlowym i skany dokumentów CMR (choć nie zawsze) i specyfikacji oraz potwierdzenia (Wnioskodawca dysponuje również nr listu przewozowego w przypadku transportu firmą kurierską).

Potwierdza to NSA w uchwale z dnia 11 października 2010 r. sygn. akt I FPS 1/10 „W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju”.

Również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z dnia 31 lipca 2017 r. nr 0112-KDIL1-3.4012.238.2017.1.KB stwierdził: „przepisy zobowiązujące podatnika do dostarczenia przekonywującego dowodu na to, że towary będące przedmiotem WDT fizycznie opuściły Polskę, jako kraj dostawy, nie mogą wykraczać w swojej treści oraz ich wykładni poza to, co niezbędne jest do wykazania tej okoliczności. Przepis krajowy nie może zatem pozbawiać podatnika prawa do stosowania stawki 0% w przypadku dostawy wewnątrzwspólnotowej jedynie z uwagi na niespełnienie przez niego obowiązków formalnych wymagających przedstawienia dokumentów zawierających ściśle określone dane, jeżeli fakt, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy), został przez niego wykazany innymi, zgodnymi z przepisami prawa dokumentami (...) dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem” oraz w piśmie z dnia 7 lipca 2017 r. nr 0111-KDIB3-3.4012.43.2017.1.LG „Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych”.

Z kolei z pisma Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 22 czerwca 2017 r. nr 0114-KDIP1-2.4012.182.2017.1.PC wynika, iż dokumenty potwierdzające dokonanie dostawy towarów w ramach WDT mogą mieć formę skanu.

Wg Słownika Języka Polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl/slowniki/skan.html) skan to „plik komputerowy powstający w wyniku skanowania jakiegoś obrazu graficznego”. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy skan dokumentu to kopia (zdjęcie) oryginalnego dokumentu i z tego względu ma on te same walory dowodowe co dokument oryginalny.

Z tego względu do zastosowania stawki 0% przy WDT wystarczy posiadanie skanu dokumentu i otrzymanie lub nie otrzymanie oryginału dokumentu w terminie późniejszym nie warunkuje zastosowania preferencyjnej stawki podatku, jeżeli z innych dokumentów wynika, iż nabywca z UE otrzymał towar Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.)  zwanej dalej ustawą  opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 13 ust. 1 ustawy – przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy  przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik VAT UE. W ramach swojej działalności Wnioskodawca dokonuje dostaw towarów na rzecz kontrahentów z innych krajów Unii Europejskiej (dalej UE), które transportowane są z terytorium Polski na terytorium innego kraju UE. Podmioty nabywające towary od Wnioskodawcy są zarejestrowane dla celów podatku od wartości dodanej oraz posiadają numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez inne państwo członkowskie UE, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (Wnioskodawca sprawdza te podmioty w systemie VIES i przechowuje wydruk z tej informacji w zbiorze dokumentacji związanej z tą transakcją).

Faktura jest wysyłana nabywcy towaru pocztą tradycyjną wraz z kompletem dokumentów do potwierdzenia przez nabywcę, tj. wraz z dokumentem CMR – podpisanym przez przewoźnika, specyfikacją dostawy oraz dodatkowym potwierdzeniem otrzymania towaru na terytorium swojego kraju nabywcy z UE.

W odniesieniu do dokonywanych dostaw towarów, Wnioskodawca gromadzi dokumenty takie jak: faktura, specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku potwierdzona podpisem odbiorcy towaru oraz dokumenty transportowe CMR, w tym kopię dokumentu CMR podpisanego przez kierowcę przewoźnika odbierającego towar zaraz po załadunku z magazynu Wnioskodawcy, a także dodatkowy dokument potwierdzający otrzymanie towaru przez nabywcę pn. potwierdzenie (zdarza się, że na specyfikacji lub/i potwierdzeniu nabywca składa podpis i pieczęć potwierdzając odbiór towaru, lecz nie wpisuje daty dokonania tej czynności), dowód zapłaty na rachunek bankowy oraz dokumentację handlową.

Art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42 (art. 41 ust. 3 ustawy).

Należy zaznaczyć, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Podstawowe znaczenie dla udokumentowania wywozu towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, realizowanej z udziałem przewoźnika lub spedytora odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 – zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy – są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony),
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
(uchylony)

– z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednak w myśl art. 42 ust. 11 ustawy – w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana.

W przedmiotowej sprawie warunek ten będzie spełniony, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny oraz podatnik VAT UE i będzie dokonywał dostawy towarów na rzecz kontrahenta, zarejestrowanego na potrzeby podatku VAT UE, które w wyniku tej dostawy będą transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z terytorium kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Wobec tego, nie należy utożsamiać pojęcia „dokumentu przewozowego”, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Zatem dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

W powołanej przez Wnioskodawcę uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. sygn. akt I FPS 1/10, Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Podsumowując, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia z terytorium kraju i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca posiada następujące dokumenty (dowody) potwierdzające dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów:

faktura, dowód zapłaty, kopia dokumentu CMR podpisanego przez kierowcę odbierającego towar zaraz po załadunku, potwierdzenie odbioru towaru przez przewoźnika oraz otrzymany przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy drogą mailową skan dokumentu CMR oraz skan podpisanej przez kontrahenta z UE specyfikacji towarów, a także skan dodatkowego dokumentu potwierdzającego dostawę pn. potwierdzenie odbioru towaru przez nabywcę z UE;
faktura, dowód zapłaty, potwierdzenie odbioru towaru przez przewoźnika odbierającego towar zaraz po załadunku z magazynu Wnioskodawcy oraz otrzymany przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy drogą mailową skan podpisanej przez kontrahenta z UE specyfikacji towarów, a także skan dodatkowego dokumentu potwierdzającego dostawę pn. potwierdzenie odbioru towaru przez nabywcę z UE.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

W niniejszej sprawie – w sytuacji objętej pytaniem 2 – należy również zaznaczyć, że wywóz towarów z terytorium kraju w wyniku ich dostawy nie musi koniecznie oznaczać bezpośredniego transportu towarów od dostawcy do nabywcy. Na taką transakcję należy patrzeć globalnie, z punktu widzenia celu gospodarczego przyświecającego stronom i jego rezultatu w postaci ostatecznej dostawy towaru nabywcy. W przedstawionym przypadku nie ma wątpliwości, że podstawowym celem gospodarczym danej transakcji jest chęć dostarczenia konkretnego towaru nabywcy w dogodny dla stron sposób.

Biorąc pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę dokumenty należy stwierdzić, że będzie on posiadał dowody, że towary będące przedmiotem danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Wnioskodawca posiadając w szczególności specyfikację poszczególnych sztuk ładunku (dokument wymieniony w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy), kopię dokumentu CMR podpisanego przez kierowcę odbierającego towar zaraz po załadunku (dokument wymieniony w pytaniu 1), potwierdzenie odbioru towaru przez przewoźnika odbierającego towar zaraz po załadunku z magazynu Wnioskodawcy (dokument wymieniony w pytaniu 2) oraz skan dodatkowego dokumentu potwierdzającego otrzymanie towaru przez nabywcę pn. potwierdzenie (przedmiotowe potwierdzenie jest dowodem, o którym mowa w art. 42 ust. 11 pkt 4 ustawy), pomimo braku posiadania dokumentu CMR (sytuacja druga), będzie posiadał dokumenty, które łącznie potwierdzą fakt wywozu z terytorium kraju i dostarczenia towaru do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Dokumenty w formie elektronicznej mają moc dowodową (tak samo jak dokumenty papierowe) i tym samym stanowią podstawę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Tym samym nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej skanom tych dokumentów.

Mając na uwadze opis sprawy i powołane przepisy stwierdzić należy, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty (zarówno wymienione w pytaniu 1 jak i w pytaniu 2), uprawniają go do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Zatem skoro Wnioskodawca posiada dowody, z których wynika, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, to tym samym posiadane przez niego dokumenty w formie skanów przesłane zwykłym e-mailem lub na e-maila przeznaczonego do otrzymywania faktur elektronicznych stanowią podstawę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla realizowanej przez Wnioskodawcę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, także w przypadku braku otrzymania przez niego w terminie późniejszym oryginałów tych dokumentów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanami faktycznymi podanymi przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin