Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.497.2017.2.AT
z 31 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2017 r. (data wpływu 3 sierpnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 20 października 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku dla czynności wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz kontrahenta z kraju członkowskiego UE – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 20 października 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku dla czynności wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz kontrahenta z kraju członkowskiego UE.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca - Spółka „…” … Sp. z o.o. (dalej: Spółka) składa wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu, spedycji i logistyki dla kontrahentów krajowych i zagranicznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT). Spółka dokonuje także transakcji pozawspólnotowych, dostarczając towary (import i eksport) do państw znajdujących się poza granicami UE, przede wszystkim z/do Norwegii. Spółka posługuje się dokumentacją elektroniczną, w tym fakturami VAT w formacie PDF, która spełnia wymogi w zakresie odliczania podatku VAT naliczonego, zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 listopada 2011 r., sygn. ….. Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), Spółka posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej/pozawspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa innego niż terytorium kraju. W celu zastosowania 0% stawki VAT dla WDT, Spółka gromadzi dowody określone w ww. art. 42 ust. 3 ustawy o VAT. Jednocześnie Spółka posługuje się elektronicznym dokumentem – „PROOF OF DELIVERY/POTWIERDZENIE DOSTAWY” - (dalej: POD - wzór dokumentu w załączniku do wniosku). Jest to dokument w formie oświadczenia spedytora, zawierający wszystkie wymagane przepisami elementy listu przewozowego CMR, takie jak: nr przesyłki, wagę, miejsce odbioru, miejsce dostawy, datę dostarczenia przesyłki. Dokument POD jest dokumentem elektronicznym wystawianym jednostronnie przez upoważnionego przez Spółkę spedytora, po dostarczeniu towarów do odbiorcy. Opcjonalnie jako uzupełnienie dokumentu POD, Spółka dostarcza drogą elektroniczną zeskanowane dokumenty przewozowe CMR. Spółka w niektórych przypadkach napotyka na trudności związane z pozyskaniem kompletnego dokumentu przewozowego CMR, który zawierałby czytelny podpis odbiorcy towaru. W związku z tym na niektórych dokumentach CMR, w rubryce nr 24 znajduje się jedynie parafa z pieczęcią odbiorcy lub sama parafa zamiast podpisu, dokumenty te zawierają natomiast podpis/pieczęć Spółki oraz przewoźnika. Jednocześnie Spółka dysponuje innymi dokumentami potwierdzającymi w sposób jednoznaczny, że towary zostały dostarczone do odbiorcy (np. ww. POD, kopia faktury, dokumenty potwierdzające zapłatę za towar, korespondencja handlowa itp.).

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu do wniosku postawiono ostatecznie następujące pytania:

1. Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego posiadany przez Spółkę dokument – „PROOF OF DELIVERY/POTWIERDZENIE DOSTAWY” - wystawiony jednostronnie w formie elektronicznej przez upoważnionego przez Spółkę spedytora, potwierdzający dostarczenie towaru, zastępuje wymóg posiadania listu przewozowego CMR i uprawnia Spółkę do zastosowania 0% stawki VAT dla WDT?
2. Czy dokument przewozowy CMR bez czytelnego podpisu odbiorcy jest dokumentem uprawniającym Spółkę do zastosowania 0% stawki VAT dla WDT?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokument potwierdzający dostarczenie towaru „PROOF OF DELIVERY/POTWIERDZENIE DOSTAWY” (dalej POD) jest dokumentem uprawniającym Spółkę do zastosowania 0% stawki VAT dla WDT.

Zgodnie z art. 42 ust 1 pkt 2 ustawy o VAT, warunkiem zastosowania 0% stawki VAT dla WDT jest posiadanie przez podatnika, przed złożeniem deklaracji podatkowej dowodów, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Stosownie do art. 42 ust 3 ustawy o VAT, dowodami takimi są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju: dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi); kopia faktury; specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Jednocześnie ustawodawca przewidział możliwość pomocniczego posłużenia się innymi dokumentami (tzw. dokumentami uzupełniającymi). Możliwość ta wynika z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z powyższym w przypadku kiedy Spółka gromadzi dokumenty określone w ww. ustawie o VAT i jednocześnie posługuje się dokumentem POD, spełniającym wszystkie wymogi listu przewozowego CMR, dokument ten może zastąpić list przewozowy CMR. Tożsame stanowisko zostało potwierdzone w innej interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 stycznia 2008 roku, sygn ILPP2/443-71/07-2/14. Stanowisko Spółki potwierdza także pismo Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie z dnia 6 kwietnia 2007 r. nr D2/443-9/07/AR. Z przywołanych powyżej podstaw prawnych wynika, że prawo podatnika do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towarów z terytorium Polski. Należy zauważyć, że ustawodawca w powołanych wyżej przepisach nie określił w jednoznaczny sposób formy dokumentu potwierdzającego wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Jedynym warunkiem jest, aby podatnik posiadał w swojej dokumentacji wiarygodne dowody potwierdzające wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. Zatem, jeżeli zgromadzone przez Spółkę dokumenty, w tym dokument POD, spełniają wymogi określone w ww przepisach, to stanowią dowód w rozumieniu „ art. 43 ust. 3 ustawy o VAT”, uprawniający Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT dla WDT Zdaniem Wnioskodawcy, dokument „PROOF OF DELIVERY/POTWIERDZENIE DOSTAWY”, spełnia wszystkie wymogi określone przepisami dla listu przewozowego CMR, w związku z tym może zastąpić list CMR, jako równoważny dokument, pozwalający Spółce na zastosowanie stawki 0% VAT dla WDT.

W sprawie czytelności podpisu na dokumencie przewozowym CMR Wnioskodawca poniżej prezentuje swoje stanowisko. Zgodnie z art. 5 ust. 1 zd.1 Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (dalej: Konwencja CMR), list przewozowy wystawia się w trzech oryginalnych egzemplarzach, podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika, przy czym podpisy te mogą być wydrukowane lub też zastąpione przez stemple nadawcy i przewoźnika, jeżeli pozwala na to ustawodawstwo kraju, w którym wystawiono list przewozowy. Zgodnie z powołanym przepisem, potwierdzenie otrzymania towarów przez odbiorcę poprzez jego podpis, nie jest obligatoryjnym elementem listu przewozowego CMR. Na podstawie art. 6 Konwencji CMR, jeżeli Spółka posiada dokument CMR, zawierający wszystkie elementy wymienione z powołanym przepisie, na którym brak jest podpisu odbiorcy, uznać należy, że został spełniony warunek posiadania prawidłowego dokumentu przewozowego. Należy przy tym mieć na uwadze, że z reguły podpisy na liście przewozowym składane są przez osoby nie mające wyraźnego upoważnienia do reprezentowania odbiorcy. Podpis ten umieszcza na ogół osoba, która faktycznie odbiera towar. List przewozowy stanowi dowód na okoliczności w nim zawarte. Dlatego w sytuacji, gdy na liście przewozowym w rubryce 24 przeznaczonej do wypełnienia przez odbiorcę towaru widnieje nieczytelny podpis bez pieczątki, należy przyjąć, że osoba wskazana w liście przewozowym w rubryce 2 jako odbiorca towaru faktycznie go odebrała.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokument CMR bez czytelnego podpisu odbiorcy nadal stanowi dowód, uprawniający Spółkę do zastosowania stawki 0% VAT dla WDT. W opinii Wnioskodawcy, ze wszystkich dokumentów wskazanych w opisanym stanie faktycznym, jednoznacznie wynika, że będące przedmiotem WDT towary zostały dostarczone do odbiorcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku stan faktyczny i opinie poparte obowiązującymi przepisami, Wnioskodawca podtrzymuje swoje stanowisko, iż dokument – „PROOF OF DELIVERY/POTWIERDZENIE DOSTAWY” stosowany przez Spółkę, jest dokumentem potwierdzającym jednoznacznie fakt dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Jednocześnie dokument ten zawiera wszystkie wymagane prawem elementy listu przewozowego i może zastąpić dokument CMR, jako uprawniający Spółkę do zastosowania 0% stawki VAT dla WDT. Jednocześnie Wnioskodawca podtrzymuje swoje stanowisko, że czytelny podpis na dokumencie CMR nie jest jego obligatoryjnym elementem i w związku z tym dokument przewozowy CMR bez czytelnego podpisu odbiorcy, jest dokumentem uprawniającym Spółkę do zastosowania 0% VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r, poz. 1221, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez sprzedaż – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 22 ustawy – należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez terytorium kraju – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się – co do zasady – terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (pkt 3 ww. artykułu).

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Podatek od towarów i usług jest daniną o charakterze terytorialnym. Opodatkowaniu nim w danym państwie (na terytorium) podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane – na tle przepisów o miejscu świadczenia – za wykonane w tym państwie (na terytorium). Zatem określenie miejsca świadczenia determinuje miejsce opodatkowania.

Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie zostały zawarte m. in. w rozdziale 1 (Miejsce świadczenia przy dostawie towarów) działu V (Miejsce świadczenia) ustawy.

Na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

• towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy (pkt 1);
• towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy (pkt 3).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Według art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

• z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

1. okres kwartalny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;
2. okres miesięczny - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatnik za ten kolejny po następnym okresie rozliczeniowym okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2.

W przypadkach, o których mowa w ust. 12, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1 (art. 42 ust. 12a ustawy).

Na tle powyższego wskazać należy, że analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji – jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków, o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego.

Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, posiadany/posiadane przez podatnika dokument/dokumenty powinien/powinny być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy w powiązaniu z przedstawionymi we wniosku stanami faktycznymi stwierdzić należy, że:

• w zakresie pytania 1 – w przypadku dokonanej dostawy stanowiącej WDT, o której mowa we wniosku, Wnioskodawca uprawniony był do zastosowania stawki 0%, przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 42 ust. 1-3, przy stosownym uwzględnieniu przepisów ust. 11, 12 i 12a ustawy, adekwatnie do okoliczności. W konsekwencji, o ile faktura wystawiona przez Wnioskodawcę, POD, łącznie z pozostałymi dokumentami (Wnioskodawca zwraca uwagę, że „gromadzi dowody określone w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT”) – potwierdzają przyjęcie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju – to upoważniają Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku 0% dla dostawy wewnątrzwspólnotowej;
• w zakresie pytania 2 – w przypadku dokonanej dostawy stanowiącej WDT, o której mowa we wniosku, Wnioskodawca uprawniony był do zastosowania stawki 0%, przy spełnieniu warunków wskazanych w art. 42 ust. 1-3, przy stosownym uwzględnieniu przepisów ust. 11, 12 i 12a ustawy, adekwatnie do okoliczności. W konsekwencji, o ile faktura wystawiona przez Wnioskodawcę, CMR (w tym CMR bez czytelnego podpisu odbiorcy), łącznie z pozostałymi dokumentami (Wnioskodawca zwraca uwagę, że „gromadzi dowody określone w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT”) – potwierdzają przyjęcie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju – to upoważniają Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku 0% dla dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W przeciwnych natomiast wypadkach dla przedmiotowej dostawy zastosowanie znajduje właściwa stawka krajowa VAT, przy czym również w tej sytuacji otrzymanie przez Wnioskodawcę stosownych dokumentów uprawniających do zastosowania stawki VAT 0%, w późniejszym terminie, uprawnia do stosownej korekty w trybie art. 42 ust. 12a ustawy.

W rezultacie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zastrzec należy, że źródłem wiedzy na temat stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) sprawy nie może być dla organu wydającego interpretację podatkową jakakolwiek dokumentacja załączona do wniosku, ale jedynie oświadczenie wiedzy wnioskodawcy zawarte w tym wniosku, którego rzetelność jest gwarantowana jego podpisem lub osoby (osób) go reprezentującej (reprezentujących). Skoro zatem – zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej – wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dokumentów do niego załączonych, organ interpretacyjny nie dokonywał merytorycznej analizy wzoru dokumentu POD załączonego do wniosku. Tego typu analiza może zostać przeprowadzona wyłącznie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.