Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-180/16-4/AO
z 17 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 11 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty licencyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 1 czerwca 2016 r. (data wpływu 3 czerwca 2016 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty licencyjnej.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka” bądź „A”) będzie w zakładzie produkowała od września 2016 r. samochód „X”.

Samochód ten będzie produkowany na licencji. Licencjodawcą będzie Spółka „B” (dalej jako: „B”).

Opłata licencyjna będzie pobierana od każdego wyprodukowanego i sprzedanego samochodu X.

Podstawą obliczenia opłaty licencyjnej będą natomiast koszty poniesione przez B na:

• na stworzenie modelu samochodu,
• wyposażenie dostawców części do produkcji w narzędzia, które będą przez nich wykorzystywane przy produkcji części na rzecz A,
• usunięcie wad w modelu,
• usunięcie wad narzędzi.
  
  

W chwili obecnej szacuje się, że wszystkie koszty brane pod uwagę przy obliczeniu opłaty licencyjnej, jaka będzie pobierana od każdego wyprodukowanego i sprzedanego samochodu, będą znane dopiero w drugiej połowie 2017 roku. Do tej pory bowiem powinny do B wpłynąć rachunki zewnętrzne oraz rozliczenia wewnętrzne stanowiące podstawę ustalenia nakładów na wytworzenie tej licencji.

Wobec powyższego Strony umowy licencyjnej umówiły się, że wysokość opłaty licencyjnej na samochody X zostanie ustalona do końca 2017 roku a rozliczona do końca pierwszego kwartału roku 2018.

Tym samym rozliczenie nastąpi wstecz również od wartości samochodów wyprodukowanych i sprzedanych w roku 2016 i 2017.

W piśmie z 1 czerwca 2016 r. (data wpływu 3 czerwca 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że:

1. Zgodnie z umową licencyjną Wnioskodawca będzie korzystał z licencji należącej do B (nie nabędzie licencji) i będzie ponosił wydatki na opłaty licencyjne.
2. Opłata licencyjna płacona będzie od każdego wyprodukowanego samochodu; opłata ustalona jest jedną kwotą na samochód.
3. Na wartość opłaty licencyjnej składają się koszty poniesione przez B na opracowanie koncepcji pojazdu, przekazanie know-how do Wnioskodawcy, opracowanie narzędzi i wyposażenie w narzędzia dostawców części produkcyjnych. Wiąże się to po stronie B z zakupem usług od podmiotów trzecich. Ponadto, B po uruchomieniu serii próbnych i przeprowadzeniu testów usuwa usterki i wady konstrukcyjne co oznacza, że koszty stworzenia licencji a tym samym opłata na jednostkowy samochód ustalana jest przez pewien czas. W momencie kiedy B zbierze wszystkie koszty (przynajmniej 95%) ustalana jest opłata na samochód. Suma kosztów dzielona jest przez planowany wolumen produkcji i w ten sposób ustalana jest opłata przypadająca na jeden samochód. Jeżeli podziału dokona się na niepełnej sumie kosztów opłata jest nieprawidłowa. Dlatego B zbiera koszty i zgodnie z przewidywaniami suma tych kosztów powinna być znana do końca 2017 r., stąd obciążenie prawidłową opłatą licencyjną za lata 2016/2017 nastąpi do końca pierwszego kwartału 2018 roku.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych A będzie mogła zaliczyć opłatę licencyjną dotyczącą lat 2016 i 2017, którą A zostanie obciążona do końca pierwszego kwartału 2018 roku do kosztów uzyskania przychodu Spółki roku 2018?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego przepisu, za koszty uzyskania przychodów uznaje się wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągniecie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w przepisie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle natomiast przepisu art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Z kolei, przepis art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 16g ust. 14 cyt. ustawy, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Mając na względzie powyższe przepisy oraz fakt, że w przypadku Spółki wysokość licencji będzie uzależniona od ilości wyprodukowanych i sprzedanych samochodów zastosowanie znajdzie przepis art. 16g ust. 14 omawianej ustawy.

W świetle art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ze względu na fakt, że wysokość opłat licencyjnych, jakie będzie ponosiła Spółka uzależniona będzie od wysokości przychodów ze sprzedaży wyprodukowanych na licencji samochodów, opłaty te nie będą wpływały na wartość początkową licencji.

Licencja, jakiej udzieli Spółce B nie będzie więc podlegać amortyzacji podatkowej, a co za tym idzie wydatki poniesione z tytułu opłat licencyjnych, powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów Spółki na zasadach ogólnych.

Opłaty licencyjne, jakie Spółka będzie ponosić bez wątpienia spełniają bowiem przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie są one wyłączone z katalogu kosztów na mocy art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Prawidłowość powyższego stanowiska odnośnie zasad ujmowania w kosztach uzyskania przychodów wydatków na licencję w sytuacji, gdy nie ma możliwości ustalenia wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych potwierdzają również organy podatkowe, tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 16 czerwca 2015 r. (nr IBPBI/2/4510-326/15/BD) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 3 września 2014 r. (nr ITPB3/423-249/14/PS), czy też Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z 19 lutego 2010 r. o sygn. akt ILPB3/423-1092/09-2/ŁM.

Należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W świetle przepisu art. 15 ust. 4b ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

− są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Z kolei, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

W świetle natomiast przepisu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl przepisu art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zdaniem Spółki, opłaty licencyjne jakie Spółka poniesie, należy zakwalifikować w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszty pośrednie, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie ma bowiem możliwości powiązania przedmiotowych kosztów z powstaniem konkretnych przychodów pomimo, że wysokość tych kosztów uzależniona jest od ściśle określonych przychodów. Opłaty licencyjne są przykładem kosztu poniesionego w celu osiągnięcia długofalowych korzyści, a nie konkretnego przychodu, dlatego też należy zakwalifikować je do kosztów pośrednich, co potwierdzają organy skarbowe w wydawanych przez nie interpretacjach (np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 10 lutego 2015 r. o sygn. akt IPPB3/423-1235/14-2/MS, czy też Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 10 marca 2014 r. o sygn. akt IBPBI/2/423-152/14/AK).

Mając powyższe na uwadze oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia, zdaniem Spółki, opłaty licencyjne jakie zostaną ustalone i rozliczone z B w I kwartale 2018 roku, z racji tego, że nie zwiększają wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej Spółki i stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów powinny zostać zaliczone do kosztów podatkowych Spółki w dacie ich poniesienia, stosownie do regulacji zawartych w art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka będzie mogła zaliczyć opłatę licencyjną dotyczącą lat 2016 i 2017, którą zostanie obciążona przez B w pierwszym kwartale 2018 roku, do kosztów uzyskania przychodu Spółki roku 2018.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ustosunkowując się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy stwierdzić, że są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.