2014.03.10 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-152/14/AK
z 10 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 grudnia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP za pośrednictwem platformy ePUAP 9 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pytania oznaczone we wniosku Nr 4, 5 i 6) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2013 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka powstała w 2006 r. W październiku 2006 r. 100 % udziałów nabyła czeska spółka A. Podstawowym przedmiotem działalności jest sprzedaż hurtowa sprzętu oświetleniowego (wg KRS produkcja sprzętu oświetleniowego i elektronicznego sprzętu oświetleniowego). Spółka jest wyłącznym dystrybutorem produktów grupy X w Polsce. A jest spółką córką spółki B z siedzibą we Włoszech. Została zakupiona przez spółkę B w 1999 r. Spółka ma znaczącą pozycję na rynku opraw oświetlenia awaryjnego i technicznego w Czechach i w Europie Środkowej i Wschodniej. Spółka B jest jednostką dominującą grupy X. Zajmuje się produkcją oświetlenia awaryjnego i technicznego. Posiada 8 fabryk z czego 4 we Włoszech, 1 w Czechach, 1 w Niemczech, 1 w Chinach i 1 w Kanadzie. Zważywszy na to, że spółka B z siedzibą we Włoszech jest właścicielem jedynych i w pełni zarejestrowanych znaków handlowych, patentów na wynalazki przemysłowe oraz modeli dekoracyjnych określonych odpowiednio w załącznikach A), B) i C), przyznanych na podstawie złożonych wniosków, a które wynikają z niniejszych załączników (zwanych dalej „markami", „patentami" i „modelami dekoracyjnymi") oraz posiada ważną wiedzę specjalistyczną dotyczącą produkcji i sprzedaży artykułów chronionych patentami wymienionymi w ww. załącznikach, ponadto zakończyła fazę początkową marketingu produktów oznaczonych znakami handlowymi i/lub określonymi ww. patentami (zwanych dalej „Produktami") poprzez Licencjobiorcę zamierza zdefiniować w formie umowy określenie opłaty licencyjnej do zapłaty przez Licencjobiorcę. Planowane jest zatem podpisanie umowy licencyjnej pomiędzy spółką B zwaną dalej „Licencjodawcą", a Spółką jako "Licencjobiorcą". Licencjodawca przyznaje Licencjobiorcy licencję na znaki handlowe oraz prawo sprzedaży Produktów zawartych w ww. patentach. Bez wyraźnej pisemnej zgody Licencjodawcy, licencja ta jest niezbywalna. Licencjobiorca nie ma prawa przyznawania pod-licencji bez wyraźnej pisemnej zgody Licencjodawcy. W zamian za przyznanie licencji na użycie znaków handlowych, patentów oraz projektów przemysłowych, Licencjobiorca zobowiązuje się dokonywać płatności w formie opłaty licencyjnej w wysokości 2% (dwóch procent) sprzedaży netto Produktów marki i/lub patentu spółki B. Uregulowanie opłaty licencyjnej następować będzie na końcu każdego roku finansowego. Licencjobiorca zobowiązuje się wysyłać do Licencjodawcy, w terminie 30 (trzydziestu) dni od zakończenia okresu raportowania, dokładny i wyczerpujący raport oraz zapłacić należne kwoty po wystawieniu przez Licencjodawcę faktury na podstawie należnej opłaty licencyjnej. Faktura wystawiona będzie zgodnie z warunkami określonymi w odpowiednich przepisach między firmami i płatna poprzez między-firmowy rachunek bieżący, jeśli taki istnieje, lub w innej formie płatności uzgodnionej przez Strony. Licencjobiorca zobowiązuje się używać znaków licencjonowanych w taki sposób, który nie nadszarpnie sławy i prestiżu Licencjodawcy, i będzie odtwarzał znak handlowy bez jakichkolwiek modyfikacji. Licencjobiorca wyraża zgodę na nierejestrowanie i nieużywanie, pośrednio czy bezpośrednio, jakichkolwiek znaków handlowych i/lub nazw handlowych, które mogłyby być mylone ze znakami czy nazwami Licencjodawcy. Licencjobiorca zobowiązuje się umożliwić Licencjodawcy przeprowadzenie audytu ilości sprzedaży, które stanowią podstawę wyceny opłaty licencyjnej oraz ich zgodności z księgą główną personelu i/lub doradców Licencjodawcy, wraz z zobowiązaniem zachowania informacji wynikających z tego audytu jako poufnych oraz do zapłaty kosztów takiej kontroli. Licencjobiorca przyjmuje do wiadomości, że Licencjodawca może zdecydować, według własnego wyłącznego uznania, o podjęciu wszelkich działań lub sprzeciwić się jakimkolwiek działaniom w celu ochrony znaków handlowych, będących przedmiotem licencji, przed fałszerstwem, falsyfikowaniem czy działaniom nieuczciwej konkurencji. Licencjobiorca zgadza się z tym, że Licencjodawca nie zapewnia gwarancji odnośnie ważności licencjonowanych znaków ani, że nie naruszają one praw osób trzecich. Licencjobiorca nie może wysuwać żadnych roszczeń w przypadku gdy Licencjodawca zdecyduje się nie podejmować się lub porzucić ochronę patentów, których dotyczy niniejsza licencja.

W dniu wygaśnięcia, postanowienia lub zakończenia niniejszej umowy, Licencjobiorca zobowiązuje się:

i.zaprzestać używania znaków handlowych;

ii.zmienić lub skasować wszelkie oznaczenia w nagłówku jego listów i wszelkich innych materiałów (ulotek, broszur, reklam, plakatów, przewodników, ksiąg pamiątkowych, itp.) pokazujących nawiązanie do przedmiotowych znaków handlowych;

iii.nie używać nazwy firmy, działalności czy domeny o brzmieniu takim samym lub myląco podobnym do tych znaków handlowych lub w jakikolwiek inny sposób powodujących dezorientację lub pomyłki ze strony konsumentów.

Licencjodawca zapewnia, w najlepszej wierze, że wszelkie opłaty związane z utrzymaniem ważności patentu w odpowiednich krajach zostały regularnie opłacane oraz, że prawa te nie są przedmiotem jakichkolwiek ustalonych wcześniej praw zastrzeżonych osób trzecich. Jeśli jeden z licencjonowanych patentów w ramach niniejszej umowy wykazany zostanie jako nieważny, umowa niniejsza pozostanie ważna w odniesieniu do innych patentów w niej zawartych. Ochrona patentu leży w kompetencjach Licencjodawcy, który ponosi także związane z tym koszty i za które wypłacane będą mu kwoty z tytułu odszkodowań.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy opłaty licencyjne wynikające z umowy licencyjnej będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w momencie poniesienia kosztu?
Czy też należy je odnieść do roku, za które zostały naliczone w związku z tym dokonać odpowiedniej korekty kosztów uzyskania przychodów za rok poprzedni?
Czy ewentualnie należy je amortyzować jako wartość niematerialne i prawne?

(pytania oznaczone we wniosku Nr 4, 5 i 6)

Zdaniem Wnioskodawcy, opis zdarzenia przyszłego wskazuje że, przedmiotem umowy licencyjnej mają być zarejestrowane znaki handlowe, patenty na wynalazki przemysłowe oraz modele dekoracyjne, przyznane na podstawie złożonych wniosków oraz posiadana ważna wiedza specjalistyczna dotyczącą produkcji i sprzedaży artykułów chronionych patentami. Wynagrodzenie za licencję na znaki handlowe oraz prawo sprzedaży Produktów zawartych w ww. patentach Spółka będzie dokonywać w formie „opłaty licencyjnej" w wysokości 2% sprzedaży netto Produktów marki i/lub patentu X.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., określanej w dalszej części skrótem „updop").

Konstrukcja art. 15 updop, daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów, niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop, pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Koszty opłat licencyjnych nie zostały wymienione w art. 16 updop, a ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą licencjobiorcy jest bezsporny ponieważ Spółka jako licencjobiorca rzeczywiście wykorzystuje zarówno „markę”, „patenty” jak i „modele dekoracyjne” oraz know-how czyli ważną wiedzę specjalistyczną dotyczącą produkcji i sprzedaży artykułów chronionych patentami w swojej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m powołanej ustawy.

Z treści art. 16b ust. 1 pkt 5 updop wynika, że amortyzacji podlegają m.in. nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy określonej w art. 17a pkt 1 updop.

Przyjętą za podstawę amortyzacji wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw, a jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę - przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Ad. 4

Reasumując, zgodnie ze stanem faktycznym (winno być: zdarzeniem przyszłym), wynagrodzenie licencjodawcy z tytułu udzielenia licencji Spółce na korzystanie z zarejestrowanych znaków handlowych, patentów na wynalazki przemysłowe oraz modeli dekoracyjnych, przyznanych na podstawie złożonych wniosków oraz posiadanej ważnej wiedzy specjalistycznej dotyczącej produkcji i sprzedaży artykułów chronionych patentami, uzależnione jest od wysokości sprzedaży osiągniętych przez Spółkę, zatem w obowiązującym stanie prawnym, opłaty licencyjne ponoszone przez Spółkę, nie stanowią wartości początkowej znaku towarowego używanego przez nią na podstawie umowy licencyjnej i nie podlegają amortyzacji. Natomiast wypełniają normy wydatków które należy kwalifikować bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 i art. 16 updop.

Ad. 5

W przypadku usług licencyjnych, istotne znaczenie ma określenie momentu powstania kosztu podatkowego, związanego z poniesieniem wydatków na nabycie tych usług. W celu ustalenia momentu potrącalności poniesionych wydatków związanych z opłatą licencyjną, należy prawidłowo określić ich charakter. Ustawa przewiduje dwie kategorie kosztów:

koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Opłaty licencyjne stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami, mimo tego, że ponoszone są w związku z korzystaniem z zarejestrowanych znaków handlowych, patentów na wynalazki przemysłowe oraz modeli dekoracyjnych, przyznanych na podstawie złożonych wniosków oraz posiadanej ważnej wiedzy specjalistycznej dotyczącej produkcji i sprzedaży artykułów chronionych patentami. Nie da się ich powiązać z powstaniem konkretnych przychodów pomimo, że wysokość tych kosztów uzależniona jest od ściśle określonych przychodów. Jednak wysokość wynagrodzenia może być w dowolny sposób kształtowana i nie ma wpływu na rzeczywisty charakter związku kosztu z przychodem.

Opłaty licencyjne są przykładem kosztu poniesionego w celu osiągnięcia długofalowych korzyści, a nie konkretnego przychodu, dlatego też opłaty licencyjne należy zakwalifikować do kosztów pośrednich, a co za tym idzie, powinny zostać potrącone w dacie ich poniesienia.

W myśl przepisów koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się natomiast dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawę otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e updop).

Z powyższego wynika zatem, że pod pojęciem „dzień poniesienia kosztu pośredniego" rozumieć należy dzień, na który podatnik uwzględnia koszt w prowadzonych przez siebie księgach rachunkowych, za wyjątkiem kosztów ujętych jako rezerwy bądź bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. Sposób kalkulacji opłaty licencyjnej w żadnym wypadku nie wpływa na ocenę tego wydatku jako kosztu innego niż bezpośrednio związanego z przychodem. Wartość sprzedaży zrealizowanej przez Spółkę w danym okresie jest jedynie wskaźnikiem służącym obliczeniu wynagrodzenia. Nie przekłada się to w żadnym wypadku na możliwość powiązania danego, konkretnego przychodu z opłatą licencyjną.

Data poniesienia kosztu została zdefiniowana przez ustawodawcę w art. 15 ust. 4e updop, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h updop, jako dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury/rachunku bądź innego dowodu księgowego. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych. I tak, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z 18 czerwca 2008 r. (znak: IBPB3/423-228/08/BG) stwierdził, że ponoszone przez Podatnika opłaty licencyjne za użytkowanie znaku towarowego, mogą być zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Podobnie ten sam organ w piśmie z 22 października 2010 r. (znak: IBPBI/2/423-971/10/MO) zgodził się ze stanowiskiem podatnika, wskazując, że mając na uwadze, iż opłaty ponoszone w związku z ww. umową sublicencyjną stanowią dla Spółki koszty pośrednie, potrącalne na zasadach wskazanych w art. 15 ust. 4d u.p.d.o.p., należy stwierdzić, że będą one podlegały zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Resumując, stwierdzić należy, że biorąc pod uwagę wszystkie przytoczone powyżej argumenty, zasadne jest rozpoznanie ww. wydatków, jako kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz zaliczenie ich w całości do kosztów uzyskania przychodów na moment ujęcia w księgach rachunkowych Spółki.

Ad. 6

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Z treści art. 16b ust. 1 pkt 5 updop wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W myśl art. 16g ust. 14 updop, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że planowane jest podpisanie umowy licencyjnej pomiędzy spółką B, a Spółką. Licencjodawca przyzna Licencjobiorcy licencję na znaki handlowe oraz prawo sprzedaży Produktów zawartych w ww. patentach. Bez wyraźnej pisemnej zgody Licencjodawcy, licencja jest niezbywalna. Licencjobiorca nie ma prawa przyznawania pod-licencji bez wyraźnej pisemnej zgody Licencjodawcy. W zamian za przyznanie licencji na użycie znaków handlowych, patentów oraz projektów przemysłowych, Licencjobiorca zobowiązuje się dokonywać płatności w formie opłaty licencyjnej w wysokości 2% (dwóch procent) sprzedaży netto Produktów marki i/lub patentu spółki B. Uregulowanie opłaty licencyjnej następować będzie na końcu każdego roku finansowego. Licencjobiorca zobowiązuje się wysyłać do Licencjodawcy, w terminie 30 (trzydziestu) dni od zakończenia okresu raportowania, dokładny i wyczerpujący raport oraz zapłacić należne kwoty po wystawieniu przez Licencjodawcę faktury na podstawie należnej opłaty licencyjnej. Faktura wystawiona będzie zgodnie z warunkami określonymi w odpowiednich przepisach między firmami.

W świetle art. 16 ust. 14 updop, skoro wysokość ponoszonych opłat licencyjnych uzależniona jest od wysokości przychodów ze sprzedaży produktów których dotyczy licencja, opłaty te nie będą wpływały na wartość początkową licencji. Tym samym będą podlegały zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop.

W celu ustalenia momentu potrącalności poniesionych wydatków związanych z opłatą licencyjną należy prawidłowo określić jej charakter. Updop przewiduje bowiem dwie kategorie kosztów:

koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami,
koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Jak wynika z art. 15 ust. 4 updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów.

Natomiast w świetle art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

W nawiązaniu do powyższego koszty opłat licencyjnych należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

Tym samym będą one podlegały zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

Stanowisko Spółki należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, 2, 3, 7, 8, 9 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin