Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB3.4510.1097.2016.2.MS
z 28 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2016 r. (data wpływu 15 grudnia 2016 r.) uzupełnionym na wezwanie z dnia 7 lutego 2017r. Nr 1462-IPPB3.4510.1097.2016.1.MS (data doręczenia 13 lutego 2017r.) pismem z dnia 17 lutego 2017r. (data nadania 20 lutego 2017r., data wpływu do BKIP w Płocku 22 lutego 2017r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie kosztów uzyskania przychodów. W związku z brakami formalnymi wniosek uzupełniono na wezwanie organu z dnia 7 lutego 2017r. Znak 1462-IPPB3.4510.1097.2016.1.MS (data doręczenia 13 lutego 2017r.). Uzupełnienie wpłynęło do BKIP w Płocku w dniu 22 lutego 2017r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

H. sp. z o.o., zwana dalej jako Podatnik lub Spółka, w 2009 r. odzyskała faktycznie wyrokiem Sądu Rejonowego Wydział Gospodarczy z dnia 16.02.2009 r. nieruchomość gruntową zabudowaną o charakterze wytwórczo-usługowym, dz. ew. nr 59 (59/1, 59/2, 59/3, 59/4, 59/5, 59/6) o powierzchni 3.684 m.kw.

Spółka utworzona została przez dwie osoby fizyczne w 1944 r. jako "H. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością" (akt notarialny z dn. 2 maja 1944 r.) i udziałowiec Jerzy M. wniósł jako aport przedsiębiorstwo H., zaś drugi udziałowiec Andrzej D. (działający w jego imieniu i na jego rzecz wymieniony w akcie Julian K.) wniósł wkład gotówkowy. Każdy ze wspólników objął po jednym udziale. W aktywach tego przedsiębiorstwa wykazano 5 nieruchomości, wcześniej nabytych przez Jerzego M.:

• 23 października 1942 r. grunty o powierzchni:
  528 m.kw. (tabela likwidacyjna nr 7),
  585 m.kw. (tabela likwidacyjna poz. 8) i 744 m.kw. (tabela likwidacyjna poz. 9)
  

• 29 października 1943 r. grunty o powierzchni:
  7/639 z 38342 m.kw. (tabela likwidacyjna nr 10),
  44/877 z 8771 m.kw. (tabela likwidacyjna nr 10).
  
  

Następnie udział w Spółce Jerzego M. nabył Zbigniew Z., a aktem notarialnym z 3 lipca 1944 r. Andrzej D. i Zbigniew Z. potwierdzili, że są jedynymi wspólnikami Spółki. H. sp. z o.o. została zarejestrowana 3 czerwca 1946 pod rejestrem handlowym postanowieniem Sądu Okręgowego Wydział Handlowy na podstawie zgłoszenia 2 członków zarządu z 14.05.1946 i przedstawionych przez nich odpisów aktów: z 2.05.1944, z 3.07.1944 i 14.05.1946. Zbigniew Z. 21 stycznia 1948 roku aktem notarialnym swój udział w spółce H. sp. z o.o. z wszelkimi przywiązanymi do tego udziału prawami podarował swojemu rodzeństwu: Ziemowitowi Z. i Jadwidze N.

W 1950 r. nad przedsiębiorstwem H. wraz z jego całą nieruchomością został ustanowiony przymusowy zarząd państwowy z klauzulą natychmiastowej wykonalności (Zarządzenie Prezesa Centralnego Urzędu Drobnej Wytwórczości z dn. 17.10.1950 r.).

Działalność Spółki uległa zawieszeniu, ale jej byt prawny w rejestrze handlowym został zachowany. W latach 2002-2003 nastąpiła reaktywacja działalności Spółki przez spadkobierców poprzednich udziałowców i powołanie nowego zarządu oraz wpisanie do KRS 9 maja 2003 r. Spółka podjęła działania w celu odzyskania przez nią przejętego przez państwo majątku Spółki. W 2004 r. decyzją z dnia 15.01.2004 Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej o stwierdzeniu nieważności zarządzenia Prezesa CUDW z 17.10.1950 w sprawie ustanowienia przymusowego zarządu państwowego nad przedsiębiorstwem H. , uzyskano prawo do przejętej w 1950 r. przez państwo nieruchomości określonej powyżej. Faktyczne otrzymanie zwrotu nieruchomości nastąpiło dopiero w 2009 r. wyrokiem Sądu Rejonowego Wydział Gospodarczy z dnia 16.02.2009 r. w postaci w/w nieruchomości z istniejącymi na niej obiektami (zabudową). Dla 5 działek o numerach ewidencyjnych nr 59/1, 59/2, 59/3, 59/4, 59/5 o łącznej powierzchni 2.758 m.kw., została 23.10.2008 r. przez Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych założona księga wieczysta i Podatnik wykazany został jako właściciel tych gruntów. Natomiast szósta działka nr 59/6 o powierzchni 926 m.kw. pozostawała we władaniu Spółki w wyniku w/w decyzji Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z powodu wspólnych naniesień budowlanych poczynionych w czasie upaństwowienia przedsiębiorstwa, aż do czasu wyroku Sądu Okręgowego Wydział Cywilny z dn. 20.05.2015 ustalającego prawo własności przysługujące spadkobierczyni poprzedniego jej prywatnego właściciela.

W 2009 r. Spółka w oparciu o odzyskane w części dokumenty Spółki, a w szczególności o bilanse za 1947 r. i za 1949 r. stwierdziła, iż w dokumentach tych wykazana jest nieruchomość (gruntowa odpowiadająca obecnym działkom 51/1, 59/2, 59/3, 59/4, 59/5) i wartość tej nieruchomości określona była na 974.372,- złotych (ówczesnych). W bilansach Spółki za 1947 r. i 1949 r., w pasywach, wskazana została jako różnica przeszacowania majątku kwota 1.035.690zł. Jeżeli uwzględnimy fakty, iż:

• 30 października 1950 r. dokonana została reforma walutowa na podstawie ustawy o zmianie systemu pieniężnego (Dz. U. z 1950 r nr 50 poz. 459),
  

• z dniem 1 stycznia 1995 r. dokonana została denominacja na mocy ustawy o denominacji z dnia 7 lipca 1994 (Dz. U. z 1994 r. Nr 84, poz. 386),
  

• a także aktualizacja wartości środków trwałych na mocy rozporządzeń Ministra Finansów jakie były dokonywane w tym okresie, to wartość historyczna nieruchomości w momencie zwrotu była znikoma. Spółka uznała, iż spełnione są wszystkie wymagania zawarte w art. 16 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i że może dokonać aktualizacji wartości nieruchomości wykazywanej w dokumentach księgowych roku 1947 i 1949.
  
  
  

W związku z powyższym na zlecenie Spółki został przez firmę A. wykonany Operat szacunkowy z dnia 24 czerwca 2009 r. - sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego Kazimierza C. posiadającego uprawnienia nr 2506 z dnia 24 czerwca 1997 r. nadane przez Prezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.

Spółka w księgach handlowych ujęła wartość środków trwałych w kwocie 1.471.061,36 PLN, wartość gruntów 1.354.017,36 PLN, oraz kapitał (fundusz) rezerwowy 1.471.061,36 PLN i w bilansach dla lat 2009-2015 Spółka wykazywała te wielkości. Spółka uznała, iż dokonana została aktualizacja wartości środków trwałych, o której jest mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto przeszacowanie wartości gruntu nie powodowało powstania przychodu podatkowego w Spółce (stanowisko takie wyrażone jest w interpretacjach podatkowych np.: IPPB5/423-389/10-4/DG Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 września 2010 r., ITPB3/423-598/10/MT Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 lutego 2011 r.). Uwzględniając jednak wyroku Sądu Okręgowego z dn. 20.05.2015 ustalającego prawo własności przysługujące spadkobierczyni poprzedniego jej prywatnego właściciela. Podatnik obecnie jest właścicielem 5 działek (59/1, 59/2, 59/3, 59/4 i 59/5) i w oparciu o operat szacunkowy z dnia 24 czerwca 209r. Dla w/w działek oraz działki 59/6 jaką Podatnik uzyskał do władania w 2009r. [jednakże wyrokiem Sądu Okręgowego Wydział Cywilny z dnia 20 maja 2015r. przyznano do niej prawo własności innej osobie] – ustalono średnią cenę za 1 m.kw. Powierzchni tych działek i wykorzystano ją do ustalenia wartości 5 działek, do których Podatnik miał w pełni należne prawo własności.

Podatnik zamierza przedmiotową nieruchomość tj.5 działek będących jego własnością w ciągu 12 miesięcy i uważa, że koszt uzyskania przychodu dla transakcji zbycia nieruchomości gruntowej będzie odpowiadał wartości wyliczonej zgodnie z mechanizmem opisanym powyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Podatnik wnosi o potwierdzenie jego uprawnienia wynikającego z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych co do sposobu ustalenia kosztu uzyskania przychodu dla transakcji zbycia nieruchomości składającej się z działek ewidencyjnych: 59/1, 59/2, 59/3, 59/4, 59/5 i uznania, że koszt uzyskania przychodu dla tej transakcji będzie wynosił jest wartością ustaloną zgodnie z mechanizmem opisanym powyżej?

Zdaniem Wnioskodawcy, może określony przez niego sposób ustalenia kosztu uzyskania przychodu dla transakcji zbycia nieruchomości składającej się z działek ewidencyjnych: 59/1, 59/2, 59/3, 59/4, 59/5 uznać jako koszt uzyskania przychodu dla tej transakcji wartość ustaloną zgodnie z mechanizmem opisanym powyżej. Zatem koszt uzyskania przychodu dla transakcji zbycia nieruchomości, której dotyczy wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej (działek ewidencyjnych: 59/1, 59/2, 59/3, 59/4, 59/5), ostatecznie będzie obliczony przy uwzględnieniu wyroku Sądu Okręgowego Wydział Cywilny z dn. 20.05.2015 r., a jego kwota będzie równa iloczynowi : średnia cena za 1m.kw. x obszar nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka w 2009 r. odzyskała wyrokiem Sądu Rejonowego Wydział Gospodarczy z dnia 16.02.2009 r. nieruchomość gruntową zabudowaną o charakterze wytwórczo-usługowym, dz. ew. nr 59 (59/1, 59/2, 59/3, 59/4, 59/5, 59/6) o powierzchni 3.684 m.kw. W 1950 r. nad przedsiębiorstwem H. wraz z jego składnikami majątkowymi na mocy Zarządzenia Prezesa Centralnego Urzędu Drobnej Wytwórczości z dnia 17.10.1950 r. został ustanowiony przymusowy zarząd państwowy z klauzulą natychmiastowej wykonalności. Wnioskodawca jest właścicielem pięciu działek o łącznej powierzchni 2.758 m.kw. Natomiast szósta działka o powierzchni 926 m.kw. pozostawała we władaniu Spółki z powodu wspólnych naniesień budowlanych poczynionych w czasie upaństwowienia przedsiębiorstwa, aż do czasu wyroku Sądu Okręgowego Wydział Cywilny z dn. 20.05.2015 ustalającego prawo własności przysługujące spadkobierczyni poprzedniego jej prywatnego właściciela.

W dokumentach Spółki (bilanse za 1947r. i 1949r.) wykazana jest nieruchomość gruntowa odpowiadająca obecnym działkom 51/1,59/2,59/3,59/4,59/5 i wartość tej nieruchomości określona była na 974.372 złotych (ówczesnych). Wartość historyczna nieruchomości w momencie zwrotu była znikoma. Wnioskodawcy dokonał aktualizacji wartości nieruchomości wykazanych w dokumentach księgowych roku 1947 i 1949. W księgach handlowych Spółka ujęła wartość środków trwałych w kwocie wynikającej z operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego z dnia 24 czerwca 2009 roku. Przeszacowanie wartości gruntu nie skutkowało powstaniem przychodu podatkowego w Spółce.

W przedmiotowym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości gruntowej składającej się z pięciu działek. Przygotowując się do transakcji zbycia ww. 5 działek Wnioskodawca przyjął następujący sposób ustalenia kosztów uzyskania przychodów:

1. ustalono wartość 1 m² gruntu (wartość operatu/łączną powierzchnię sześciu działek),
2. łączną wartość pięciu działek (łączna powierzchnia 5 działek x statystyczna wartość 1m² gruntu).
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, koszt uzyskania przychodu dla transakcji zbycia nieruchomości, tj. pięciu działek (59/1, 59/2, 59/3, 59/4, 59/5) może być ustalony, jako kwota równa iloczynowi: średnia cena za 1m.kw. x obszar nieruchomości.

Organ podziela pogląd Wnioskodawcy, że dokonanie wyceny (przeszacowania) wartości gruntu nie wiąże się z uzyskaniem jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego przez Spółkę, ze zmianą jego stanu posiadania. Spółka pozostaje właścicielem tych samych składników majątkowych. Wycena wartości rynkowej gruntu nie stanowi bowiem jakiejkolwiek formy realizacji zysków z tytułu wzrostu tej wartości.

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2016r., poz. 1888 ze zm.; dalej – updop).

Art. 15 ust. 1 updop określa co do zasady, jakie wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z jego brzmieniem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego przepisu wynika, że aby można było uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. koszt musi zostać poniesiony (memoriałowo lub kasowo),
2. celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może się znajdować na liście zawartej w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącej katalog wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.
   
   

Łączne spełnienie tych warunków jest konieczne, aby dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów.

Przyjęta na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych konstrukcja kosztów uzyskania przychodów oznacza, że do kosztów podatkowych podatnik zaliczać może jedynie wydatki faktycznie poniesione.

Zgodnie z art. 16 ust.1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
   
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zagadnienie aktualizacji wartości początkowej środków trwałych zostało unormowane w art. 15 ust. 5 updop. Zgodnie z jego brzmieniem, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa, w drodze rozporządzenia, tryb i terminy aktualizacji wyceny środków trwałych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i 2 pkt 1-3, wartości początkowej składników majątku, o której mowa w art. 16d ust. 1, jednostkowej ceny nabycia części składowych i peryferyjnych, o których mowa w art. 16g ust. 13, oraz wartości początkowej środków trwałych, o której mowa w art. 16j ust. 1 pkt 1 lit. a i b, jeżeli wskaźnik wzrostu cen nakładów inwestycyjnych w okresie trzech kwartałów w roku poprzedzającym rok podatkowy w stosunku do analogicznego okresu roku ubiegłego przekroczy 10%.

Tak wiec aktualizacji wyceny środków trwałych Spółka mogłaby dokonać jedynie w oparciu o odpowiednie rozporządzenie właściwego ministra. Ostatniej takiej aktualizacji podatnicy mogli dokonać w terminie do dnia 30 września 1995r. na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 stycznia 1995r. w sprawie amortyzacji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, a także aktualizacji wyceny środków trwałych (Dz.U. Nr 7, poz. 34 ze zm.). Powołany powyżej akt prawny został uchylony z dniem 1 stycznia 2001r. przez art. 1 pkt 18 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. 2000 , nr104, poz.1104).

Zatem aktualizacji wyceny środków trwałych można dokonać jedynie w ściśle określonych prawem przypadkach bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje możliwości wartości środków trwałych w oparciu o dokonaną przez rzeczoznawców majątkowych wycenę tych składników majątkowych. Aktualizacji wartości przedmiotowych działek można było dokonać w okresie obowiązywania Rozporządzenia, tj. od dnia 1 stycznia 1995r. do dnia 31 grudnia 2000r.

Z uwagi na fakt, że Spółka nie mogła (brak podstaw prawnych) dokonać podatkowej aktualizacji wyceny środków trwałych na dzień 24 czerwca 2009 r. tj. na dzień sporządzenia przez rzeczoznawcę majątkowego operatu szacunkowego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszt podatkowy powstały w związku z omawianą transakcją zbycia ww. działek powinien być ustalony zgodnie z mechanizmem opisanym we wniosku, tj. iloczyn: średnia cena 1 m² x obszar nieruchomości, należy uznać za nieprawidłowe.

Zdaniem organu, uwzględniając powyższe oraz przyjętą na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zasadę ujmowania w kosztach uzyskania przychodów jedynie wydatków poniesionych, Wnioskodawca ustalając koszty uzyskania przychodów w związku ze zbyciem przedmiotowych nieruchomości gruntowych winien wykazać ich „koszt historyczny”, tj. wartość tych nieruchomości określona w bilansach za 1947 lub 1949 rok przy uwzględnieniu skutków reformy walutowej przeprowadzonej na podstawie ustawy o zmianie systemu pieniężnego (Dz. U. z 1950 r nr 50 poz. 459) oraz denominacji przeprowadzonej na mocy ustawy o denominacji z dnia 7 lipca 1994r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 84, poz. 386).

Stanowisko organu jest zgodne z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 stycznia 2013r. Sygn. Akt III SA/Wa 1677/12, w którym czytamy, że „Należy więc raz jeszcze podkreślić, że zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 u.p.d.p. zasadą jest, że przy ustalaniu kosztu uzyskania przychodu podatnicy mają obowiązek uwzględniać wydatek stanowiący koszt w wysokości rzeczywiście poniesionej. W u.p.d.p. występują wyjątki w tym zakresie, np. w przypadku przeszacowania wartości początkowej środków trwałych w wyniku aktualizacji, o której mowa w art. 15 ust. 5 u.p.d.p,, jednakże w rozważnym stanie faktycznym ma zastosowanie wynikający z art. 15 ust. 1 u.p.d.p. koszt, określony przez organ w zaskarżonej interpretacji jako „koszt historyczny”.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.