Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.4.2017.1.AZ
z 13 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• określenia czy znajdą zastosowanie ograniczenia kosztów uzyskania przychodów związane z tzw. niedostateczną kapitalizacją z tytułu uiszczonych odsetek kuponowych i ustawowych od obligacji – jest prawidłowe,
• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pozyskiwaniem finansowania zewnętrznego w postaci odsetek kuponowych i ustawowych, dotyczących sprzedaży nieruchomości gruntowej samodzielnie lub łącznie z budynkiem – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia czy znajdą zastosowanie ograniczenia kosztów uzyskania przychodów związane z tzw. niedostateczną kapitalizacją z tytułu uiszczonych odsetek kuponowych i ustawowych od obligacji oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z pozyskiwaniem finansowania zewnętrznego w postaci odsetek kuponowych i ustawowych, dotyczących sprzedaży nieruchomości gruntowej samodzielnie lub łącznie z budynkiem.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca („Spółka”, „Wnioskodawca”) jest spółką, której 100% udziałów należy do Banku S.A. („Bank”). W całym okresie objętym zakresem niniejszego wniosku zarówno Spółka jak i Bank były polskimi rezydentami dla celów podatkowych i miały w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy. Przedmiotem działalności Spółki jest obrót nieruchomościami. Spółka koncentruje działalność na sprzedaży posiadanego portfela aktywów nieruchomościowych, które nabyła w latach poprzednich.

W maju 2001, w celu sfinansowanie nabycia przeznaczonej do zbycia nieruchomości gruntowej , Spółka wyemitowała obligacje serii B. Emisja została dokonana na podstawie uchwały Zarządu z dnia 17 kwietnia 2001 r. Obligacje serii B zostały w całości nabyte przez Bank. Warunki emisji zostały ustalone przede wszystkim w: zawartej pomiędzy Stronami umowie z dnia 25 maja 2001 roku o organizację i obsługę oraz gwarantowanie emisji obligacji, Propozycji nabycia obligacji serii B skierowanej przez Spółkę do Banku oraz przyjęciu przez Bank tej propozycji.

Dokumenty te przewidywały, że środki finansowe z emisji zostaną przeznaczone na sfinansowanie inwestycji polegającej na zakupie przez Spółkę nieruchomości gruntowej („Nieruchomość”). Zgodnie z nimi obligacje podlegały oprocentowaniu (według ustalonej stopy procentowej opartej o stopę WIBOR 6M) od Daty Emisji do Daty Wykupu lub Daty Wcześniejszego Wykupu, a „po Dacie Wykupu lub Dacie Wcześniejszego Wykupu Obligacje serii B nie są oprocentowane”. Termin wykupu obligacji przypadał na 28 listopada 2003 r. („Data Wykupu Obligacji”) i w tej dacie miała nastąpić płatność odsetek. W związku z tym w okresie do 28 listopada 2003 r. naliczane były odsetki kuponowe na warunkach przewidzianych w dokumentach emisyjnych.

Jako że w pierwotnie ustalonym okresie Spółka nie dokonała zbycia Nieruchomości i nie uzyskała środków na wykup obligacji, w kwietniu 2003 r. doszło do wykupu jedynie części obligacji oraz zapłaty związanych z nimi odsetek kuponowych. W Dacie Wykupu Obligacji, tj. w dniu 28 listopada 2003 roku, nie doszło do wykupu pozostałych 330 sztuk obligacji. Na tę datę dokonano kapitalizacji odsetek, skutkiem strony naliczały odsetki ustawowe z tytułu opóźnienia w płatności od kwoty kapitału obligacji podwyższonego o odsetki kuponowe naliczone do Daty Wykupu Obligacji.

Wykup obligacji serii B oraz spłata odsetek przez Spółkę nastąpiły:

1. w grudniu 2014 roku, gdy doszło do wykupu 25 obligacji wraz ze skapitalizowanymi odsetkami kuponowymi;
2. w listopadzie 2016 roku, gdy doszło do wykupu pozostałych obligacji w liczbie 305 szt. wraz ze skapitalizowanymi odsetkami kuponowymi oraz naliczonymi odsetkami ustawowymi.
   
   

Obecnie Spółka nie posiada już zadłużenia wobec Banku z tytułu obligacji serii B.

Spółka nadal pozostaje właścicielem Nieruchomości sfinansowanej poprzez emisję obligacji i zamierza w przyszłości dokonać jej zbycia. W razie trudności ze znalezieniem kupców, Spółka nie wyklucza możliwości dokonania inwestycji na posiadanym gruncie w celu późniejszego zbycia gruntu wraz z wybudowanymi na nim budynkami lub budowlami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy uiszczone przez Spółkę odsetki kuponowe i ustawowe od obligacji stanowią dla niej koszt uzyskania przychodów w całości, do którego to kosztu nie znajdą zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wprowadzające ograniczenia związane z tzw. niedostateczną kapitalizacją?
2. Czy poniesiony przez Spółkę koszt odsetek kuponowych i ustawowych uiszczonych na rzecz Banku stanowi koszt bezpośrednio związany z przychodem z tytułu sprzedaży nieruchomości gruntowej, który należy na podstawie art. 15 ust. 4b-4e ustawy PDOP odsunąć w czasie do momentu uzyskania odpowiadających mu przychodów ze zbycia tej nieruchomości (samodzielnie bądź w efekcie przeprowadzenia na niej inwestycji o charakterze budowlanym)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, uiszczone odsetki od obligacji stanowią koszt uzyskania przychodu Spółki. W ocenie Spółki, uiszczone przez Spółkę odsetki kuponowe i ustawowe od obligacji stanowią dla niej koszt uzyskania przychodów w całości, do którego to kosztu nie znajdą zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm.: dalej: ustawa PDOP), wprowadzające ograniczenia związane z tzw. niedostateczną kapitalizacją.

Przewidziana w art. 15 ust. 1 ustawy PDOP definicja kosztów uzyskania przychodów ma charakter ogólny. Wywodzi się z niej, że kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie następujące warunki:

1. zostały poniesione przez podatnika,
2. są definitywne, a więc bezzwrotne,
3. pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. zostały poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
5. nie są kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

Poniesione przez Spółkę odsetki mają charakter definitywny i pozostają w związku z prowadzoną działalnością. Poniesienie ich ma także wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródeł, jako że w związku z wykorzystaniem środków finansowych na nabycie nieruchomości gruntowej, nieruchomość ta jest obecnie utrzymywana w portfolio Spółki w celu sprzedaży z zyskiem. Powyższe sprawia, że wydatki te pozostają w związku z przyszłymi przychodami i bez ich poniesienia uzyskanie zamierzonego przychodu ze sprzedaży nieruchomości nie byłoby możliwe. Wydatki te spełniają zatem podstawowe wymogi uznania ich za koszty uzyskania przychodów.

Jednocześnie uwzględnienia wymaga czy w odniesieniu do tych płatności zastosowanie znajdą wyłączenia przewidziane w art. 16 ustawy PDOP, w szczególności przepisy ograniczające prawo do uznawania odsetek za koszty w razie zaistnienia tzw. niedostatecznej kapitalizacji (art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy PDOP). W tym zakresie istotne jest, że finansowanie Spółki w celu nabycia Nieruchomości zostało udzielone Spółce w maju 2001 roku, a kapitalizacja odsetek miała miejsce 28 listopada 2003 roku.

Zgodnie z obowiązującym w tym okresie art. 16 ust. 7a ustawy PDOP, „przepisów ust. 1 pkt 60 i 61 nie stosuje się do odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 1, nie korzystających z ulg i zwolnień w podatku dochodowym od osób prawnych”. Przy czym przez pożyczkę należało rozumieć każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy, w tym: emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę. W przypadku emisji obligacji, odnoszące się do pożyczkodawcy warunki o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy PDOP, musiały zostać spełnione w odniesieniu do ich nabywcy. W zakresie w jakim nabywca obligacji (tu: Bank) udzielający pożyczki Spółce był podmiotem mającym siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającym w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, do uiszczanych przez Spółkę odsetek nie znajdowały zastosowania ograniczenia niedostatecznej kapitalizacji.

Przepis art. 16 ust. 7a ustawy PDOP został uchylony z dniem 1 stycznia 2005 r., na mocy ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw z dnia 18.11.2004 r. (Dz. U. Nr 254, poz. 2533). W art. 9 ustawy zmieniającej wprowadzono jednak regulację przejściową, zgodnie z którą „przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy wymienionej w art. 1 nie stosuje się do odsetek od pożyczek (kredytów) udzielonych przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, przed dniem 1 stycznia 2005 r. W toku prac legislacyjnych (druk Nr 3221) wskazywano, że „wprowadza się (...) przepis przejściowy regulujący stosunki prawne zawarte przed dniem wejścia w życie nowych rozwiązań i respektujący zasadę ochrony inwestycji w toku”. Zatem dalsza możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek w pełnej wysokości uzależniona została od statusu pożyczkodawcy oraz faktycznej daty udzielenia pożyczki (kredytu).

Z porównania powyższych regulacji wynika, że ograniczenie fiskalnych skutków niedostatecznej kapitalizacji w okresie od 1 stycznia 2000 r. do 31 grudnia 2004 r. dotyczyło: udziałowców (akcjonariuszy), którzy nie podlegali nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i tych rezydentów, którzy korzystali ze zwolnień w podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast od 1 stycznia 2005 r. przepisy te objęły zakresem wszystkich udziałowców (akcjonariuszy), niezależnie od miejsca rezydencji, za wyjątkiem tych rezydentów, którym pożyczki zostały udzielone przed 1 stycznia 2005 r. Bez względu na to czy uznamy, że dniem „udzielenia” pożyczki w związku z emisją obligacji jest dzień zawarcia umowy, czy też data faktycznego otrzymania środków pieniężnych przez pożyczkobiorcę, w omawianym przypadku zdarzenia te wystąpiły na długo przed dniem 1 stycznia 2005 r. Nie ma przy tym wątpliwości, że finansowanie zostało udzielone przez polskiego rezydenta podatkowego - Bank. Z tego względu odsetki kuponowe i ustawowe uiszczone przez Spółkę nie będą podlegały ograniczeniom tzw. niedostatecznej kapitalizacji i będą w całości stanowić koszt uzyskania przychodów.

Koszt odsetek kuponowych i ustawowych uiszczonych na rzecz Banku, jako bezpośrednio związany z przychodem, należy odsunąć w czasie do momentu uzyskania odpowiadającego mu przychodu.

W ocenie Spółki, poniesiony przez Spółkę koszt odsetek kuponowych i ustawowych uiszczonych na rzecz Banku stanowi koszt bezpośrednio związany z przychodem z tytułu sprzedaży nieruchomości gruntowej, który należy na podstawie art. 15 ust. 4b-4e ustawy PDOP odsunąć w czasie do momentu uzyskania odpowiadających mu przychodów ze zbycia tej nieruchomości - samodzielnie bądź w efekcie przeprowadzenia na niej inwestycji o charakterze budowlanym.

Od 1 stycznia 2007 r. wprowadzono istotne zmiany w zakresie momentu rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów. W art. 15 ust. 4b-4e ustawy PDOP jednoznacznie rozróżniono pomiędzy:

1. kosztami bezpośrednio związanymi z przychodem, które przekładają się na wprost na uzyskanie konkretnych przychodów, rozpoznawanymi w roku osiągnięcia odpowiadających im przychodów, oraz
2. kosztami innymi niż bezpośrednio związane z przychodem, do których nie można przypisać konkretnego przychodu, ale ich ponoszenie służy zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów, rozpoznawanymi w momencie ich poniesienia.
   
   

Klasyfikacja danego wydatku do jednej z dwóch kategorii uzależniona jest od związku jaki ten wydatek ma z przychodem. Z kosztami bezpośrednimi mamy do czynienia wtedy, gdy można wskazać konkretny przychód, do którego odnoszą się koszty mające na celu jego generowanie albo zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów. W przypadku natomiast, gdy dany wydatek dotyczy szerszego spektrum aktywności gospodarczej podatnika, ma związek z całokształtem działalności podatnika i jego funkcjonowanie oraz nie można go powiązać ze skonkretyzowanym przychodem, zasadna jest jego kwalifikacja do kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodem (por.: wyrok NSA z dnia 21 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 338/13 oraz wyrok NSA z dnia 04 marca 2014 r., sygn. akt II FSK 1358/12).

W związku z powyższym należy dojść do wniosku, że odsetki od pożyczki zaciągniętej, na sfinansowanie konkretnego zadania inwestycyjnego, stanowią koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4 ustawy PDOP i powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów z chwilą uzyskania odpowiadającego im przychodu nie wcześniej jednak niż z chwilą zapłaty lub kapitalizacji odsetek (ze względu na brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 11 oraz art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy PDOP.

Ponoszenie wydatków z tytułu obligacji miało na celu osiągnięcie skonkretyzowanych przychodów, tj. przychodów ze sprzedaży nieruchomości gruntowej, co znajduje potwierdzenie w uchwale Zarządu Spółki oraz dokumentach emisyjnych. Z tego wynika, że uiszczone przez Spółkę odsetki zostały poniesione w celu nabycia nieruchomości a nie sfinansowania bieżącej działalności operacyjnej Spółki i nie zostałyby poniesione, gdyby nie zamierzona inwestycja zmierzająca do uzyskania w przyszłości przychodów ze sprzedaży nieruchomości gruntowej.

W interpretacjach Ministerstwa Finansów potwierdza się, że odsetki mogą stanowić koszt bezpośredni, jeżeli są powiązane z konkretnym przychodem do opodatkowania, szczególnie w odniesieniu do przypadków finansowania działalności deweloperskiej i polegającej na obrocie nieruchomościami.

Przykładowo, w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 11 czerwca 2011 r. wskazano, że odsetki od zaciągniętych kredytów/pożyczek finansujących konkretne zadania inwestycyjne „stanowią koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami i powinny być uznane za koszty uzyskania przychodu z chwilą uzyskania odpowiadającego im przychodu, tj. ze sprzedaży lokali, nie wcześniej jednak niż z chwilą zapłaty odsetek od pożyczek/kredytów”. (sygn. IPPB5/423-202/10-4/DG).

Z kolei w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 sierpnia 2016 r. wskazano, że „z punktu widzenia ekonomicznego sensu realizowanych przedsięwzięć Spółka ponosi koszty [wydatki z tytułu zapłaconych odsetek od kredytu (pożyczki) zaciągniętego w celu zakupu prawa wieczystego użytkowania gruntu] w bezpośrednim związku z prowadzeniem konkretnych inwestycji, z których uzyska przychód ze sprzedaży lokali. Możliwość bezpośredniego powiązania kosztów z przychodami osiąganymi ze sprzedaży konkretnie określonego lokalu mieszkalnego czy użytkowego przesądza, że ma do nich zastosowanie norma art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c”. (sygn. IBPB-1-1/4510-156/16-1/DW).

Analogiczne stanowisko zaleźć można także w interpretacjach:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 czerwca 2010 r.: „odsetki od kredytów/pożyczek zaciągniętych, na sfinansowanie konkretnego zadania inwestycyjnego, stanowią koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami i powinny być uznane za koszty uzyskania przychodu z chwilą uzyskania odpowiadającego im przychodu, tj. ze sprzedaży lokali, nie wcześniej jednak niż z chwilą zapłaty odsetek od pożyczek/kredytów”. (sygn. IPPB5/423-202/10-4/DG);
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 listopada 2014 r.: „koszty odsetek na sfinansowanie inwestycji nie powstałyby samoistnie, w oderwaniu od realizowanej inwestycji. Umożliwia to bezpośrednie powiązanie ich z przychodami osiągniętymi ze sprzedaży lokali mieszkalnych”. (sygn. ILPB3/423-388/14-2/KS);
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia dniu 24 maja 2010 r.: „ponoszenie odsetek na finansowanie inwestycji ma na celu osiągniecie wyłącznie skonkretyzowanych przychodów, tj. przychodów ze sprzedaży lokali w ramach konkretnej inwestycji. Przedmiotowe wydatki nie byłyby ponoszone, gdyby nie prowadzona inwestycja zmierzająca do uzyskania przychodów ze sprzedaży lokali. Zatem, powyższe argumenty przemawiają jednocześnie za uznaniem, że przedmiotowe wydatki należy zaliczyć do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”. (sygn. ILPB3/423-190/10-4/KS);
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 czerwca 2010 r.: „odsetki od kredytów/pożyczek zaciągniętych, na sfinansowanie konkretnego zadania inwestycyjnego, stanowią koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami i powinny być uznane za koszty uzyskania przychodu z chwilą uzyskania odpowiadającego im przychodu, tj. ze sprzedaży lokali, nie wcześniej jednak niż z chwilą zapłaty odsetek od pożyczek/kredytów”. (sygn. IPPB5/423-202/10-4/DG);
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 maja 2010 r.: „koszty finansowania (prowizje i opłaty za kredyty i pożyczki na konkretną inwestycję, opłaty bankowe) oraz nadzoru bankowego nad postępami inwestycji finansowanej kredytem bankowym doprecyzowanie Spółki, ponoszone na inwestycję deweloperską są bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami ze sprzedaży lokali, gdyż warunkują powstanie inwestycji. Wymienione kategorie kosztów należy zaliczyć do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”. (sygn. IPPB5/423-96/10-3/DG).
  
  

Powyższe prowadzi do wniosku, iż jako że celem emisji obligacji było nabycie nieruchomości gruntowej w celu jej sprzedaży z zyskiem, to poniesiony przez Spółkę koszt odsetek kuponowych i ustawowych uiszczonych na rzecz Banku, jako bezpośrednio związany z przychodem ze sprzedaży, należy na podstawie art. 15 ust. 4b-4e ustawy PDOP odsunąć w czasie do momentu uzyskania odpowiadających mu przychodów ze zbycia nieruchomości gruntowej (samodzielnie bądź w efekcie przeprowadzenia na niej inwestycji o charakterze budowlanym).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.