Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4014.16.2017.2.MZ
z 17 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2017 r. (data wpływu 3 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 27 kwietnia 2017 r. (data nadania 29 kwietnia 2017 r., data wpływu 4 maja 2017 r.) na wezwanie z dnia 21 kwietnia 2017 r. Nr 0114-KDIP3-2.4014.16.2017.1.MZ (data nadania 21 kwietnia 2017 r., data doręczenia 26 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania środków pieniężnych na przechowanie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania środków pieniężnych na przechowanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni zawarła ze swoimi Rodzicami umowę przechowania regulowaną w art. 835 i następne Kodeksu cywilnego.
Zgodnie z wolą Stron dający do przechowania wypłacili z rachunku bankowego środki pieniężne będące ich oszczędnościami na starość i stanowiącymi zabezpieczenie na konieczność ponoszenia kosztów leczenia itp. Ze względu na podeszły wiek oraz pogorszenie stanu zdrowia oraz ryzyko konieczności przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego – dający do przechowania przekazali oszczędności na rzecz córki, która zobowiązała się do pokrycia wszelkich kosztów związanych z chorobą dających do przechowania. Okres choroby mógł uniemożliwić dającym możliwość skorzystania z tych środków. Jednocześnie dający do przechowania posiadają prawo dysponowania rachunkami przechowawcy.

Strony założyły, że po ustabilizowaniu stanu zdrowia środki zostaną im zwrócone. Przechowawca w żadnym wypadku nie mógł wykorzystać środków na inne cele niż pokrycie wydatków dających na przechowanie.

Wolą dających na przechowanie nie było w szczególności udzielenie pożyczki, ani darowizna na rzecz przechowawcy.

Przechowawca dotychczas nie wykorzystał powierzonych środków.

Do essentialia negotii zawartej umowy należało:

1. Przechowawca zobowiązał się do nieodpłatnego przechowania rzeczy.
2. Przechowawca zobowiązał się do zwrotu przedmiotu przechowania na każde żądanie oddających do przechowania.
3. Przechowawca zobowiązał się do uregulowania rachunków lub poniesienia innych kosztów dających do przechowania, zwłaszcza w zakresie choroby lub innej niemożności normalnego działania dających do przechowania wynikających z ich stanu zdrowia.
4. Przechowawca zobowiązał się do wpłacenia oddanych na przechowania środków na swój rachunek bankowy, ze względu na potrzebę zachowania bezpieczeństwa środków.
5. Przechowawca zobowiązał się do niewykorzystywania powierzonych środków na inne cele niż cele dających do przechowania, w szczególności do tego że nie będzie wykorzystywał tych środków na własne cele.
   
   

Pismem z dnia 21 kwietnia 2017 r. Nr 0114-KDIP3-2.4014.16.2017.1.MZ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego wezwania.

Wniosek należy uzupełnić poprzez:

1. Wskazanie w zakresie przepisów jakiej ustawy ma być wydana interpretacja indywidualna. W części A.1. wniosku ORD-IN Wnioskodawczyni zaznaczyła poz. 8 – podatek od czynności cywilnoprawnych. Ponadto w części E wniosku poz. 69 wskazano - art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 223 ze zm.). Natomiast ze sprecyzowanego pytania wynika, że interpretacja może dotyczyć przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.
2. A zatem, jeżeli interpretacja ma być wydana w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, to należy:
   • Podać datę zawarcia umowy przechowania pomiędzy Wnioskodawczynią a jej rodzicami,
     
   • Wskazać, czy umowa przechowania przybrała postać którejkolwiek z czynności wymienionej w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, np. umowy depozytu nieprawidłowego, umowy pożyczki, czy też umowy darowizny?
     
   • Sprecyzować pytanie podatkowe w indywidualnej sprawie Wnioskodawczyni w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, które winno być powiązane z przedstawionym stanem faktycznym i sprecyzowanym pytaniem.
3. Natomiast, jeżeli interpretacja ma dotyczyć przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, to należy:
   • Podać datę zawarcia umowy przechowania pomiędzy Wnioskodawczynią a jej rodzicami,
     
   • Wskazać, czy umowa przechowania przybrała postać umowy darowizny?
   • Sprecyzować pytanie podatkowe w indywidualnej sprawie Wnioskodawczyni w zakresie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, które winno być powiązane z przedstawionym stanem faktycznym i sprecyzowanym pytaniem.
4. Jeżeli interpretacja ma być wydana w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz w zakresie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, wówczas należy dokonać dodatkowej opłaty w kwocie 40 zł na rachunek bankowy Nr 25 1010 1212 0064 6422 3100 0000 i doręczyć kserokopię dowodu uiszczenia opłaty do tut. Organu.
   
   

Wnioskodawczyni w terminie ustawowym przesłała uzupełnienie, w którym wskazała, że:

• Interpretacja indywidualna powinna zostać wydana w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j ww. ustawy) oraz w zakresie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn.
  

• Umowa przechowania została zawarta 19 września 2016 r.
  

• Zawarta umowa przechowania nie przybrała postaci żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
  

• Zawarta umowa przechowania nie przybrała postaci umowy darowizny.
  

• Sprecyzowano pytania: w zakresie przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn i przedstawiono własne stanowiska w sprawie.
  

• Ponadto dokonano wpłaty dodatkowej opłaty w kwocie 40 zł.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przekazanie środków pieniężnych na przechowanie w przedstawionych warunkach nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?
2. Czy przekazanie środków pieniężnych na przechowanie w przedstawionych warunkach nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn jako darowizna?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od czynności cywilnoprawnych, w zakresie podatku od spadków i darowizn zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony zaistniały stan faktyczny wskazuje, iż umowa przechowania nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. Przede wszystkim należy wskazać, iż przepisy ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 223 ze zm. - dalej ustawa o pcc) w zamkniętym katalogu umów podlegających opodatkowaniu PCC nie przewidują umowy przechowania.

Katalog ten zawiera co prawda umowę depozytu nieprawidłowego (art. 1 ust. 1 pkt j ustawy o pcc), która jest zbliżona do umowy przechowania, są to jednak odrębne instytucje. Jak bowiem stanowi art. 845 K.c., jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Umowa depozytu nieprawidłowego ma specyficzny charakter łącząc w sobie umowę przechowania i umowę pożyczki. Przy czym strony zawierają umowę depozytu nieprawidłowego, jeżeli przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Możliwość rozporządzania powierzonymi pieniędzmi pozwala odróżnić umowę depozytu nieprawidłowego od pożyczki. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni nie miała możliwości nieograniczonego rozporządzania środkami pieniężnymi, które przyjęła do przechowania, a jedynie w ściśle określonym celu w zakresie regulowania ewentualnych należności dających na przechowanie (co dotychczas nie nastąpiło). Pieniądze ze względów bezpieczeństwa zostały przez nią wpłacone na konto bankowe, a do chwili obecnej nie zostały w żaden sposób wykorzystane. Wpłata środków na konto bankowe nie była przejawem dowolności w wyborze, lecz wynikała z zapisów umowy przechowania.

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 czerwca 2016 r., nr IBPB-2-1/4514-192/16/AD, wydanej w analogicznym jak opisany we wniosku - stanie faktycznym.

Organ podatkowy stwierdził bowiem, iż depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku.

Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne - sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi. Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką.

Zdaniem organu podatkowego czynność prawna polegająca na przekazaniu pieniędzy na przechowanie jest umową przechowania. A zatem, nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych. (podobnie: interpretacja z dnia 3 kwietnia 2012 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, ITPB2/436-1/12/TJ).

Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest konieczne dla istnienia depozytu nieprawidłowego. Jeżeli ten element nie występuje, o depozycie nieprawidłowym nie może być mowy, a co za tym idzie, nie wystąpi z tego tytułu także podatek od czynności cywilnoprawnych. Wnioski takie płyną z interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27.01.2015 r. nr ILPB2/436-306/14-2/WS.

A zatem w świetle przywołanych okoliczności zasadnym jest twierdzenie Wnioskodawczyni, iż opisana czynność powierzenia środków pieniężnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a w szczególności nie może być zakwalifikowana jako podlegający temu podatkowi depozyt nieprawidłowy.

Zgodnie z regulacją zawartą w ustawie Kodeks cywilny umowa depozytu nieprawidłowego stanowi szczególną odmianę umowy przechowania, w której przedmiotem depozytu nie jest rzecz oznaczona co do tożsamości, lecz pieniądze lub rzeczy oznaczone co do gatunku. Ponadto umowa depozytu nieprawidłowego zawiera uprawnienie przechowawcy do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi co do gatunku.

O tym więc, czy zawarta umowa kreuje stosunek prawny depozytu nieprawidłowego, decydują przepisy szczególne albo umowa stron albo ww. okoliczności, które w przypadku Wnioskodawczyni nie wystąpiły.

Nie można go natomiast domniemywać. Depozyt nieprawidłowy stanowi pewną szczególną odmianę umowy przechowania, jednakże odmienny jest cel gospodarczy tej umowy w porównaniu z klasycznym przechowaniem.

Przechowanie bowiem wykonywane jest w interesie składającego, ma na celu zaspokojenie jego interesu. A zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 223, z późn. zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona)
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Stosownie natomiast do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. j) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przedmiotem opodatkowania są umowy depozytu nieprawidłowego.

Zgodnie z art. 845 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459) – jeżeli z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku, stosuje się odpowiednio przepisy o pożyczce (depozyt nieprawidłowy). Czas i miejsce zwrotu określają przepisy o przechowaniu; przepisy te zawarte są w art. 835-844 Kodeksu cywilnego.

Depozyt nieprawidłowy uznawany jest albo za odmianę zwykłej umowy przechowania, instytucję odrębną od umowy pożyczki, albo odrębny typ umowy nazwanej. Uznaje się również, że depozyt nieprawidłowy (przechowanie nieprawidłowe) jest umową szczególnego rodzaju, zawierającą elementy przechowania i pożyczki. Przedmiotem depozytu nieprawidłowego mogą być wyłącznie pieniądze lub rzeczy oznaczone tylko co do gatunku. Osoba biorąca pieniądze (rzecz) do depozytu nieprawidłowego ma obowiązek oddać taką samą ilość pieniędzy (rzeczy), ale niekoniecznie tę samą.

Depozyt nieprawidłowy ma miejsce wtedy, gdy z przepisów szczególnych albo z umowy lub okoliczności wynika, że przechowawca może rozporządzać oddanymi na przechowanie pieniędzmi lub innymi rzeczami oznaczonymi tylko co do gatunku. Upoważnienie do rozporządzania oddanymi na przechowanie pieniędzmi jest dla bytu umowy depozytu nieprawidłowego konieczne – sam fakt oddania na przechowanie pieniędzy nie tworzy bowiem jeszcze stosunku depozytu nieprawidłowego z prawem rozporządzania nimi.

Przechowawca „nieprawidłowy” nabywa na własność przedmiot depozytu i może nim rozporządzać tak, jak w umowie pożyczki. Depozyt nieprawidłowy różni się jednak od pożyczki tym, że jest zawierany w interesie składającego. Nie można utożsamiać depozytu nieprawidłowego z pożyczką. Depozyt nieprawidłowy może być odpłatny lub nieodpłatny.

Z treści przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni zawarła umowę ze swoimi Rodzicami umowę przechowania regulowaną w art. 835 i następne Kodeksu cywilnego. Zgodnie z wolą Stron dający do przechowania wypłacili z rachunku bankowego środki pieniężne będące ich oszczędnościami na starość i stanowiącymi zabezpieczenie na konieczność ponoszenia kosztów leczenia itp. Ze względu na podeszły wiek oraz pogorszenie stanu zdrowia oraz ryzyko konieczności przeprowadzenia zabiegu chirurgicznego – dający do przechowania przekazali oszczędności na rzecz córki, która zobowiązała się do pokrycia wszelkich kosztów związanych z chorobą dających do przechowania. Okres choroby mógł uniemożliwić dającym możliwość skorzystania z tych środków. Jednocześnie dający do przechowania posiadają prawo dysponowania rachunkami przechowawcy. Strony założyły, że po ustabilizowaniu stanu zdrowia środki zostaną im zwrócone. Przechowawca w żadnym wypadku nie mógł wykorzystać środków na inne cele niż pokrycie wydatków dających na przechowanie. Wolą dających na przechowanie nie było w szczególności udzielenie pożyczki, ani darowizna na rzecz przechowawcy. Przechowawca dotychczas nie wykorzystał powierzonych środków. Do essentialia negotii zawartej umowy należało: 1.Przechowawca zobowiązał się do nieodpłatnego przechowania rzeczy. 2. Przechowawca zobowiązał się do zwrotu przedmiotu przechowania na każde żądanie oddających do przechowania. 3. Przechowawca zobowiązał się do uregulowania rachunków lub poniesienia innych kosztów dających do przechowania, zwłaszcza w zakresie choroby lub innej niemożności normalnego działania dających do przechowania wynikających z ich stanu zdrowia. 4. Przechowawca zobowiązał się do wpłacenia oddanych na przechowania środków na swój rachunek bankowy, ze względu na potrzebę zachowania bezpieczeństwa środków. 5. Przechowawca zobowiązał się do niewykorzystywania powierzonych środków na inne cele niż cele dających do przechowania, w szczególności do tego że nie będzie wykorzystywał tych środków na własne cele. Z przesłanego uzupełnienia wynika, że umowa przechowania została zawarta 19 września 2016 r. Zawarta umowa przechowania nie przybrała postaci żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

A zatem, przyjmując za Wnioskodawczynią, że umowa przechowania nie przybrała postaci żadnej z czynności wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, powyższa czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych w uzasadnieniu stanowiska, wskazać należy, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.