2017.01.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - 3063-ILPP1-3.4512.168.2016.1.KM

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP1-3.4512.168.2016.1.KM
z 19 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2016 r. (data wpływu 23 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa i terminu do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych w formie elektronicznej oraz prawa i terminu do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa i terminu do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych w formie elektronicznej oraz prawa i terminu do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada siedzibę w Polsce i jest zarejestrowany w Polsce dla celów podatku VAT. Prowadzi on działalność gospodarczą, w ramach której nabywa od dostawców („Dostawcy”) towary, które są następnie sprzedawane przez niego jego klientom w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Przedmiotowe transakcje, dokonywane przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy, są kwalifikowane dla celów podatku VAT jako:

wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów („WNT”) na terytorium kraju, albo
dostawa towarów na terytorium kraju.

Dostawy towarów na terytorium kraju podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, a do rozliczenia tego podatku zobowiązani są Dostawcy. W odniesieniu natomiast do WNT, Wnioskodawca uwzględnia w swojej deklaracji podatkowej podatek VAT należny z tego tytułu, w dacie powstania obowiązku podatkowego.

W związku z przedmiotowymi transakcjami Dostawcy sporządzają dokumenty w postaci elektronicznych komunikatów. Komunikaty te zawierają wszystkie dane wymagane dla faktur ustawą o VAT i przepisami wydanymi na jej podstawie, jeżeli dokumentują transakcje kwalifikowane jako dostawa towarów na terytorium kraju. Jeżeli natomiast komunikaty te dokumentują dostawę towarów na terytorium innego kraju UE (dalej: „WDT”), która odpowiada dokonywanemu przez Wnioskodawcę w Polsce WNT, wówczas zawierają one te dane, które są wymagane prawem państwa UE, w którym ma miejsce WDT (wszystkie wspomniane wyżej komunikaty, sporządzane przez Dostawców, określane są w dalszej części jako: „faktury”).

Wnioskodawca zlecił podmiotowi zagranicznemu („Usługodawca”) wykonywanie dla niego następujących usług:

przetwarzanie danych zawartych na fakturach,
przygotowywanie zestawień i podsumowań otrzymanych faktur,
zarządzanie płatnościami na rzecz Dostawców,
zarządzanie informacjami związanymi z otrzymywanymi fakturami.

Wnioskodawca upoważnia Usługodawcę do odbierania w jego imieniu faktur wystawionych przez Dostawców na jego rzecz. Na podstawie tego upoważnienia Usługodawca może umocować do odbierania faktur w imieniu Wnioskodawcy podmiot trzeci działający na zlecenie Usługodawcy („Podwykonawca”). Dostawcy są poinformowani przez Wnioskodawcę, że faktury wystawione przez nich na niego powinny być przesyłane do Usługodawcy lub do Podwykonawcy.

Faktury są przesyłane przez Dostawców do Usługodawcy lub do Podwykonawcy w formie elektronicznej, przy wykorzystaniu systemu elektronicznej wymiany danych (EDI), na podstawie umowy zgodnej ze wzorem umowy w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, których warunki wynikają z Zalecenia Komisji (Europejskiej) z dnia 19 października 1994 r. dotyczącego aspektów prawnych elektronicznej wymiany danych (94/920/WE) („Zalecenie Komisji Europejskiej”). W umowie ustalone są procedury gwarantujące autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury.

Po otrzymaniu faktury (w imieniu Wnioskodawcy) Usługodawca lub Podwykonawca dokonuje kontroli poprawności przesłanych danych. Jeżeli kontrola nie wykaże błędu, Usługodawca bądź Podwykonawca przekazuje do Wnioskodawcy faktury celem ich zaksięgowania oraz dane do ich rozliczenia, w szczególności całkowitą kwotę do zapłaty danemu Dostawcy. Przesłane faktury (w formie elektronicznych komunikatów) mogą zostać zwizualizowane (tj. przedstawione w formie graficznej), przy czym może się zdarzyć, że wizualizacja faktury u Wnioskodawcy różni się od jej wizualizacji u Dostawcy; w szczególności dane faktury mogą być rozmieszczone w inny sposób na wizualizacji u Wnioskodawcy i u Dostawcy.

Na wniosek Wnioskodawcy Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał w dniu 27 października 2011 r. interpretację indywidualną, która potwierdza możliwość odliczenia podatku VAT na podstawie faktur wystawionych przez Dostawców w formie papierowej i dostarczonych Usługodawcy lub Podwykonawcy działających w imieniu Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym faktur przesyłanych przez Dostawców do Usługodawcy lub Podwykonawcy w formie elektronicznej?
Czy w odniesieniu do transakcji dokonywanych przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy, kwalifikowanych jako dostawa towarów na terytorium kraju, Wnioskodawca może skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT w rozliczeniu za okres, w których faktura została otrzymana przez Usługodawcę lub Podwykonawcę, działających w imieniu Wnioskodawcy, lub w rozliczeniu za jeden z kolejnych dwóch okresów, przy założeniu, że obowiązek podatkowy powstał najpóźniej w okresie, w którym faktura została otrzymana przez Usługodawcę lub Podwykonawcę?
Czy w odniesieniu do transakcji dokonywanych przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy, kwalifikowanych jako WNT na terytorium kraju, Wnioskodawca może skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu WNT i Wnioskodawca nie ma obowiązku pomniejszenia kwoty tego podatku, jeśli faktura została otrzymana przez Usługodawcę lub Podwykonawcę, działających w imieniu Wnioskodawcy, w ciągu trzech miesięcy od końca miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu WNT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

ma on prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym faktur przesyłanych przez Dostawców do Usługodawcy lub Podwykonawcy w formie elektronicznej;
w odniesieniu do transakcji dokonywanych przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy, kwalifikowanych jako dostawa towarów na terytorium kraju, Wnioskodawca może skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT w rozliczeniu za okres, w których faktura została otrzymana przez Usługodawcę lub Podwykonawcę, działających w imieniu Wnioskodawcy, lub w rozliczeniu za jeden z kolejnych dwóch okresów, przy założeniu, że obowiązek podatkowy powstał najpóźniej w okresie, w którym faktura została otrzymana przez Usługodawcę lub Podwykonawcę;
w odniesieniu do transakcji dokonywanych przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy, kwalifikowanych jako WNT na terytorium kraju, Wnioskodawca może skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu WNT i Wnioskodawca nie ma obowiązku pomniejszenia kwoty tego podatku, jeśli faktura została otrzymana przez Usługodawcę lub Podwykonawcę, działających w imieniu Wnioskodawcy, w ciągu trzech miesięcy od końca miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu WNT.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jak wskazano w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, nabywane przez Wnioskodawcę od Dostawców towary są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych, co oznacza, że Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem tych towarów. Jednocześnie nie istnieją jakiekolwiek przesłanki negatywne, wyłączające lub ograniczające prawo do odliczenia, wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że podstawą do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z transakcji takich jak dostawy towarów na terytorium kraju, są otrzymane przez podatnika faktury dokumentujące nabycie przez niego towarów i usług. Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy o VAT, za fakturę uważa się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą o VAT i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wprost wynika, że sporządzane i przesyłane przez Dostawców dokumenty w postaci elektronicznych komunikatów, o ile dotyczące one transakcji kwalifikowanych jako dostawa towarów na terytorium kraju, zawierają wszystkie te dane, które są wymagane dla faktur mocą ustawy bądź wydanych na jej podstawie aktów, wobec czego należy przyjąć, że stanowią one faktury w rozumieniu ustawy o VAT i mogą być podstawą do odliczenia podatku VAT, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Z uwagi na to, że są wystawiane i otrzymywane w formie elektronicznej to stanowią one faktury elektroniczne, zgodnie z art. 2 pkt 32 ustawy o VAT.

W odniesieniu natomiast do VAT należnego z tytułu WNT, choć nie wynika to wprost z przepisów ustawy, należy przyjąć, że podstawą do jego odliczenia jest również faktura. Bowiem brak faktury w przewidzianym ustawą okresie czasu skutkuje, zgodnie z art. 86 ust. 10g ustawy o VAT, utratą prawa do odliczonego podatku VAT. Należy jednak zaznaczyć, że taka faktura nie może być wystawiana zgodnie z przepisami ustawy o VAT. Jak bowiem wynika z art. 106b ustawy o VAT, faktur się nie wystawia w odniesieniu do WNT. Wystawia się je natomiast, zgodnie z art. 220 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z dnia 11 grudnia 2006 r., L347/1, ze zm., dalej „Dyrektywa VAT”) oraz zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, w odniesieniu do transakcji takich jak WDT. Jednocześnie, zgodnie z art. 106a ustawy o VAT, polska ustawa o VAT nie ma zastosowania do faktur dotyczących WDT mających miejsce w innym kraju UE – zgodnie z art. 219a pkt 1 Dyrektywy VAT, do faktur takich stosuje się przepisy właściwe dla państwa, w którym miejsce ma dostawa towarów, czyli w tym przypadku WDT.

Powyższe stanowisko, zgodnie z którym przepisy polskiej ustawy o VAT nie mają zastosowania do faktur dotyczących WNT znajduje oparcie w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo, w interpretacji z dnia 15 grudnia 2014 r., sygn. ITPP3/443-578/14/AT Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów uznał, że:

„W kontekście powyższego podzielić również należy pogląd Wnioskodawcy, że wymogi formalne ustawy o VAT, dotyczące faktur, nie odnoszą się do faktur wystawianych przez podatników spoza Polski, w sytuacji wystąpienia u polskiego podatnika WNT”.

Należy zatem przyjąć, że faktury warunkujące odliczenie podatku VAT z tytułu WNT to faktury, które spełniają warunki przewidziane przez państwo członkowskie UE, na którego terytorium ma miejsce WDT. Jednocześnie z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wprost wynika, że dokumenty wystawiane przez Dostawców w związku z WDT, któremu odpowiada dokonywane przez Wnioskodawcę WNT, zawierają te dane, które są wymagane prawem państwa UE, w którym ma miejsce owo WDT. Oznacza to, że są one fakturami, o których mowa w art. 86 ust. 10b pkt 2 i ust. 10g ustawy o VAT i są podstawą do odliczenia podatku VAT.

W odniesieniu do wystawianych przez Dostawców faktur zapewnione są autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność, stosownie do art. 106m ust. 1 ustawy o VAT i art. 233 Dyrektywy VAT. Wynika to z faktu, że zgodnie z art. 106m ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT (i art. 233 ust. 2 lit. b Dyrektywy VAT), autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności w przypadku wykorzystania elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych. Tymczasem, jak wskazano w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, faktury są przesyłane przez Dostawcę przy wykorzystaniu systemu elektronicznej wymiany danych (EDI), na podstawie umowy zgodnej z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych określoną w Zaleceniu Komisji Europejskiej i umowa ta przewiduje stosowanie procedur zapewniających autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury. Natomiast fakt, że otrzymywane faktury w postaci komunikatów elektronicznych mogą zostać zwizualizowane, tj. przedstawione w formie graficznej dowodzi, że w odniesieniu do nich zapewniona jest ich czytelność.

W kontekście zapewnienia powyższych wymogów, tj. autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury bez znaczenia pozostaje okoliczność, że wizualizacja faktury u Wnioskodawcy może różnić się od jej wizualizacji u Dostawcy. Z samej istoty elektronicznej wymiany danych (EDI) wynika, że pomiędzy stronami przekazywane są dane takie jak np. nazwa towaru czy usługi, cena, wynagrodzenie itp. nie zaś sposób, w jaki te dane są umiejscowione na ekranie bądź kartce papieru i że dane te mają być czytelne dla komputera, nie zaś dla człowieka. Wynika to chociażby z art. 2.2. Aneksu I Zalecenia Komisji Europejskiej, zgodnie z którym Komunikat EDI:

„składa się z segmentów, uporządkowanych zgodnie z ustalonym standardem, utworzonych w formacie czytelnym dla komputera i umożliwiających ich automatyczne i jednoznaczne przetworzenie”.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie znajduje oparcie w uwagach wyjaśniających opracowanych przez Dyrekcję Generalną ds. Podatków i Unii Celnej w Komisji Europejskiej w odniesieniu do Dyrektywy Rady 2010/45/UE, która wprowadzała obecnie obowiązujące przepisy w zakresie fakturowania. W części dotyczącej integralności treści stwierdzono, że:

„fakt, że treść faktury nie ulega zmianie (integralność treści), nie dotyczy formatu faktury elektronicznej. Format, w którym zawarte są wymagane na mocy dyrektywy VAT dane na fakturze, może zostać przekonwertowany na inne formaty, pod warunkiem że dane te pozostaną niezmienione. Pozwala to odbiorcy lub dostawcy usług działającemu na jego rzecz na przekształcenie lub przedstawienie w inny sposób danych elektronicznych w celu ich dopasowania do własnego systemu informatycznego lub z powodu zaistnienia, wraz z upływem czasu, zmian technologicznych”.

Końcowo należy zaznaczyć, że w odniesieniu do faktur przesyłanych przez Dostawców spełniony jest warunek akceptacji stosowania formy elektronicznej, wynikający z art. 106n ust. 1 ustawy o VAT (i art. 232 Dyrektywy VAT). Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika bowiem, że Wnioskodawca księguje otrzymane faktury lub dokonuje zapłaty za nie, co stanowi dowód akceptacji formy, w jakiej są one przesyłane. W szczególności, celem zaakceptowania elektronicznego sposobu przesyłania faktur nie jest wymagane wyraźne (np. pisemne) oświadczenie nabywcy. Stanowisko to również znajduje oparcie we wspomnianych wcześniej uwagach wyjaśniających, w których w części dotyczącej akceptacji faktury stwierdzono, że:

„Biorąc pod uwagę, że faktury papierowe i elektroniczne powinny być traktowane na równi, akceptacja przez odbiorcę faktury elektronicznej może być określona w podobny sposób, jak w przypadku faktury papierowej, która zostałaby uznana za zaakceptowaną przez odbiorcę. Może to obejmować wszelkie pisemne formy akceptacji, zarówno formalne, jak i nieformalne, lub na zasadzie milczącego porozumienia poprzez, przykładowo, przetwarzanie lub płatność otrzymanej faktury”.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że wystawiane i wysyłane przez Dostawców komunikaty elektroniczne są fakturami w rozumieniu ustawy o VAT, w odniesieniu do których zagwarantowana jest autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność, i na przesyłanie których w formie elektronicznej Wnioskodawca wyraża zgodę. W konsekwencji, stanowią one podstawę do odliczenia podatku VAT, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT oraz zgodnie z art. 86 ust. 10g w zw. z art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy o VAT.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 2

Zgodnie z art. 86 ust. 10 oraz ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku VAT powstaje w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są jednocześnie dwa warunki: (i.) powstał obowiązek podatkowy, oraz (ii.) podatnik otrzymał fakturę.

Pierwszy z powyższych warunków jest spełniony, gdyż z treści samego pytania wynika, że obowiązek podatkowy powstał najpóźniej w okresie, w którym faktura jest otrzymywana przez Usługodawcę lub przez Podwykonawcę.

W kontekście drugiego z powyższych warunków należy zauważyć, że osoby prawne zasadniczo mogą dokonywać jakichkolwiek czynności jedynie za pośrednictwem osób fizycznych umocowanych do tych czynności. Takimi osobami są np. pracownicy tej osoby prawnej, ale mogą być nimi również inne osoby, o ile posiadają stosowne pełnomocnictwo, np. pełnomocnicy procesowi. W konsekwencji zatem, nie powinno budzić wątpliwości, że odbioru faktury w imieniu Wnioskodawcy może dokonać nie tylko pracownik Wnioskodawcy, ale również odpowiednio upoważniona inna osoba, w tym również inna osoba prawna (w imieniu której działa osoba fizyczna) i moment otrzymania faktury przez tę osobę będzie tożsamy z momentem jej otrzymania przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej wydanej dla Wnioskodawcy w dniu 27 października 2011 r. (sygn. ILPP4/443-532/11-2/ISN). Wprawdzie interpretacja ta dotyczyła faktur otrzymywanych przez podmiot trzeci w imieniu Wnioskodawcy w formie papierowej, to zdaniem Wnioskodawcy, przez wzgląd na konieczność równego traktowania faktur papierowych i elektronicznych nie istnieją podstawy, aby powyższe stanowisko nie miało zastosowania do faktur przesyłanych w formie elektronicznej przez Dostawców.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje również oparcie w innych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Ministra Finansów w podobnych stanach faktycznych, przykładowo:

w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 stycznia 2015 r., sygn. ITPP3/4512-590/15/AT,
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 19 czerwca 2013 r., sygn. IPTPP2/443-256/13-2/PR,
w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 października 2012 r., sygn. IPPP1/443-642/12-2/AS.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że może skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT w rozliczeniu za okres, w których faktura została otrzymana przez Usługodawcę lub Podwykonawcę, działających w imieniu Wnioskodawcy, przy założeniu, że najpóźniej w tym okresie powstał obowiązek podatkowy. Zgodnie z art. 86 ust. 19 ustawy o VAT, Wnioskodawca może również skorzystać z tego prawa w jednym z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 3

Zgodnie z art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 2 ustawy o VAT, prawo do odliczenia VAT należnego z tytułu WNT powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu pod warunkiem, że (i.) podatnik wykaże podatek należny w deklaracji VAT, oraz (ii.) podatnik otrzyma fakturę w ciągu 3 miesięcy począwszy od końca miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Pierwszy z powyższych warunków jest spełniony. Jak bowiem wynika z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca uwzględnia w deklaracji VAT podatek należny z tytułu WNT w dacie powstania obowiązku podatkowego.

Również drugi z powyższych warunków jest spełniony. Jak bowiem wynika z uzasadnienia do pytania nr 1, sporządzane przez Dostawców faktury stanowią podstawę do odliczenia VAT z tytułu WNT, a z treści samego pytania wynika założenie, że są one otrzymywane w ciągu 3 miesięcy od końca miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy. Wprawdzie są one otrzymywane przez Usługodawcę lub Podwykonawcę, lecz jak wynika z uzasadnienia do pytania nr 2, moment otrzymania faktury przez Usługodawcę lub Podwykonawcę jest tożsamy z momentem jej otrzymania przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że może skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu WNT, przy założeniu, że faktura została otrzymana przez Usługodawcę lub Podwykonawcę, działających w imieniu Wnioskodawcy, w ciągu trzech miesięcy od końca miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy u Wnioskodawcy. Skoro faktura została otrzymana w ciągu 3 miesięcy, to na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pomniejszenia kwoty tego podatku na podstawie art. 86 ust. 10g ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy, który określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak stanowi art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć jest mowa w przepisach ustawy o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Z kolei na podstawie art. 2 pkt 32 ustawy – przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Na mocy art. 106g ust. 1 ustawy – faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

W przypadku faktur przesyłanych w formie elektronicznej podatnik dokonujący sprzedaży lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia przesyła je lub udostępnia nabywcy, zachowując je jednocześnie w swojej dokumentacji (art. 106g ust. 3 pkt 1 ustawy).

Wskazać należy, że faktury elektroniczne traktowane są dla potrzeb dokumentowania transakcji podobnie jak faktury w formie papierowej. Ustawodawca nie różnicuje zastosowania odliczenia względem formy papierowej czy elektronicznej faktury, jednakże w świetle przytoczonych powyżej przepisów, aby faktura elektroniczna mogła zostać uznaną za dokument stanowiący podstawę do odliczenia podatku naliczonego, musi ona zostać otrzymana (udostępniona) w sposób i w formie zapewniającej autentyczność, integralność i czytelność.

Stosownie do art. 106m ust. 1 ustawy – podatnik określa sposób zapewnienia autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności faktury.

Art. 106m ust. 2 ustawy stanowi, że przez autentyczność pochodzenia faktury rozumie się pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy faktury.

Przez integralność treści faktury rozumie się, że w fakturze nie zmieniono danych, które powinna zawierać faktura (art. 106m ust. 3 ustawy).

Autentyczność pochodzenia, integralność treści oraz czytelność faktury można zapewnić za pomocą dowolnych kontroli biznesowych, które ustalają wiarygodną ścieżkę audytu między fakturą a dostawą towarów lub świadczeniem usług (art. 106m ust. 4 ustawy).

Poza wykorzystaniem kontroli biznesowych, określonych w ust. 4, autentyczność pochodzenia i integralność treści faktury elektronicznej są zachowane, w szczególności, w przypadku wykorzystania:

kwalifikowanego podpisu elektronicznego lub
elektronicznej wymiany danych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych, jeżeli zawarta umowa dotycząca tej wymiany przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność jej danych (art. 106m ust. 5 ustawy).

Powyższy przepis określa technologiczne sposoby przesyłu faktur w postaci elektronicznej (kwalifikowany podpis elektroniczny i system elektronicznej wymiany danych EDI), które mocą ustawy uznane zostały przez prawodawcę za zapewniające autentyczność pochodzenia i integralności treści faktur elektronicznych. Wykorzystując jedną z powyższych metod podatnik może mieć pewność, że zapewnia spełnienie ww. przedmiotowych cech faktur.

Na podstawie art. 106n ust. 1 ustawy – stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

Zatem stosowanie przesyłu elektronicznego faktur wymaga uprzedniej akceptacji przez odbiorcę dla takiego sposobu przekazywania tych dokumentów. Jednocześnie należy wskazać, że nie istnieją żadne szczególne wymogi dotyczące samej formy i treści akceptacji wysyłania, w tym udostępniania faktur w formie elektronicznej przez odbiorcę faktur. Szczegółowe kwestie w zakresie sposobu wyrażenia lub cofnięcia zgody przez odbiorcę na przesyłanie faktur w formie elektronicznej pozostają w gestii stron i stanowią element umowy przez nie zawartej.

Należy przy tym mieć na względzie, że wymóg akceptacji przez odbiorcę przesyłania faktur w formie elektronicznej, w tym udostępniania, które to faktury zostaną otrzymane przez odbiorcę wyłącznie w formie elektronicznej, znajduje swoje uzasadnienie głównie w technicznych wymogach koniecznych dla odbioru faktury przesłanej w formie elektronicznej i – w przypadku podatników będących odbiorcami tych faktur – w możliwości zapewnienia przez nich autentyczności, integralności oraz czytelności treści faktury. W każdym przypadku decyzja o stosowaniu faktur elektronicznych pozostaje ostatecznie kwestią porozumienia między stronami transakcji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca posiada siedzibę w Polsce i jest zarejestrowany w Polsce dla celów podatku VAT. Prowadzi on działalność gospodarczą, w ramach której nabywa od dostawców towary, które są następnie sprzedawane przez niego jego klientom w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Dostawy towarów na terytorium kraju podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce, a do rozliczenia tego podatku zobowiązani są Dostawcy. Dostawcy sporządzają dokumenty w postaci elektronicznych komunikatów. Komunikaty te zawierają wszystkie dane wymagane dla faktur ustawą o VAT i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Wnioskodawca upoważnia Usługodawcę do odbierania w jego imieniu faktur wystawionych przez Dostawców na jego rzecz. Dostawcy są poinformowani przez Wnioskodawcę, że faktury wystawione przez nich na niego powinny być przesyłane do Usługodawcy lub do Podwykonawcy. Faktury są przesyłane przez Dostawców do Usługodawcy lub do Podwykonawcy w formie elektronicznej, przy wykorzystaniu systemu elektronicznej wymiany danych (EDI), na podstawie umowy zgodnej ze wzorem umowy w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych.

Należy wskazać, że obecnie obowiązujące regulacje prawne dopuszczają możliwość otrzymywania faktur drogą elektroniczną. W związku z tym, że Wnioskodawca poprzez elektroniczny system wymiany danych (EDI) zapewnia autentyczność pochodzenia i integralność treści faktur elektronicznych oraz ich czytelność, to przedstawiony przez niego sposób ich otrzymywania jest zgodny z przepisami ustawy.

Ponadto jak wskazał Wnioskodawca, nabywane przez niego towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z otrzymywanych od Dostawców faktur w formie elektronicznej, przy wykorzystaniu systemu elektronicznej wymiany danych (EDI), w zakresie, w jakim towary udokumentowane tymi fakturami są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, pod warunkiem że nie występują przesłanki wyłączające prawo do obniżenia podatku wymienione w art. 88 ustawy.

Zatem Wnioskodawca ma będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT na podstawie opisanych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym faktur przesyłanych przez Dostawców do Usługodawcy lub Podwykonawcy w formie elektronicznej.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy (art. 86 ust. 10 ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy − prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Przepis art. 86 ust. 11 ustawy wskazuje dodatkowy termin obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, w sytuacji gdy podatnik nie dokonał tego obniżenia w terminie otrzymania faktury. W myśl art. 86 ust. 11 ustawy – jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z przytoczonych powyżej przepisów wynika, że z prawa do odliczenia podatku naliczonego podatnik może skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie następujące przesłanki:

powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług;
doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług;
podatnik jest w posiadaniu faktur dokumentujących te transakcje.

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Wynikająca z ww. przepisu generalna zasada wskazuje, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Zgodnie z tą regulacją, podatek staje się wymagalny w okresie dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady winien zostać rozliczony za ten okres rozliczeniowy. Oznacza to rezygnację z powiązania momentu powstania obowiązku podatkowego z datą wystawienia faktury. Dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności (dostawy towarów lub wykonania usługi) następuje z chwilą faktycznego jej dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment.

Zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą nabycia prawa do odliczenia wyrażoną w art. 86 ust. 10 ustawy, podatnik nabywa prawo do odliczenia w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy. Jednakże aby z tego prawa skorzystać, zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, musi on posiadać fakturę. Zatem podatnik dokonujący odliczenia podatku powinien mieć na uwadze moment powstania obowiązku podatkowego u dostawcy z tytułu dokonania sprzedaży towarów lub usług, a także moment otrzymania faktury z tytułu ich nabycia.

W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie istotne jest ustalenie momentu otrzymywania faktur przesyłanych Wnioskodawcy przez jego Dostawców w formie elektronicznej.

Zaznaczyć należy, że zarówno przepisy ustawy, jak i przepisy aktów wykonawczych do niej, bez względu na formę w jakiej faktury są otrzymywane przez podatnika, tego zagadnienia nie regulują.

Odwołanie się do gramatycznej wykładni pojęcia „otrzymać”, zgodnie z „Małym Słownikiem Języka Polskiego” pod red. E. Sobol (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1995, s. 576) wskazuje, że „otrzymać” oznacza stać się odbiorcą czegoś, dostać coś. Na podstawie definicji słownikowej nie można wyciągnąć jednoznacznych wniosków, że otrzymanie ma miejsce dopiero wówczas, gdy podatnik faktycznie wchodzi w fizyczne posiadanie czegoś, co otrzymuje (w tym przypadku faktury). Słownikowe rozumienie zwrotu „otrzymać” nie zakłada bowiem wzięcia w dzierżenie dokumentu faktury.

W związku z powyższym, kluczową kwestią jest określenie podmiotu upoważnionego do odbioru faktury (w szerszym kontekście) jak również momentu otrzymania faktury w kontekście osób ją odbierających. W niewielu bowiem przypadkach faktury są odbierane przez samych podatników (w przypadku podatników – osób fizycznych), czy też są odbierane przez osoby działające w charakterze organów danego podatnika. Przyjąć należy, że otrzymaniem faktury jest jej odebranie przez jakąkolwiek osobę, działającą w tym zakresie w imieniu i za wiedzą podatnika. I tak przykładowo, fakturą otrzymaną będzie faktura odebrana przez pracownika spółki – podatnika, czy też przez członka rodziny podatnika – osoby fizycznej. Zatem błędnym byłoby założenie, że otrzymanie faktur następuje dopiero wówczas, gdy faktury wpłyną do siedziby firmy (miejsca prowadzenia przez nią działalności), jeśli wcześniej zostały one odebrane przez upoważnioną do tego osobę lub jej przedstawiciela.

Uwzględniając powyższe, momentem otrzymania przez Wnioskodawcę faktur będzie ich odebranie przez upoważnionego przez Wnioskodawcę Usługodawcę bądź jego Podwykonawcę.

Zatem w odniesieniu do transakcji, dokonywanych przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy kwalifikowanych jako dostawa towarów na terytorium kraju, Wnioskodawca może/będzie mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT w rozliczeniu za okres, w których faktura została/zostanie otrzymana przez Usługodawcę lub Podwykonawcę, działających w imieniu Wnioskodawcy, lub w rozliczeniu za jeden z kolejnych dwóch okresów, przy założeniu, że obowiązek podatkowy powstał/powstanie najpóźniej w okresie, w którym faktura została/zostanie otrzymana przez Usługodawcę lub Podwykonawcę.

Stosownie do art. 20 ust. 5 ustawy – w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Na podstawie art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy – prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. c – powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik:

otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Z przytoczonych przepisów ustawy wynika, że z prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, podatnik może skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i pod warunkiem, że:

podatnik otrzymał fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy;
podatnik uwzględnił kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której był on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Jak stanowi art. 86 ust. 10g ustawy – w przypadku nieotrzymania w terminie, o którym mowa w ust. 10b pkt 2 lit. a, faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u podatnika wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, podatnik jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym upłynął ten termin.

W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów kwotą, która podlega odliczeniu jest kwota podatku należnego naliczona z tytułu tej transakcji. Jednym z warunków dokonania tego odliczenia jest aby podatnik był w posiadaniu faktury dokumentującej dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonuje również transakcje, które są kwalifikowane dla celów podatku VAT jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów na terytorium kraju. W związku z przedmiotowymi transakcjami Dostawcy sporządzają dokumenty w postaci elektronicznych komunikatów przy wykorzystaniu systemu elektronicznej wymiany danych (EDI), które zawierają te dane, które są wymagane prawem państwa UE, w którym ma miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Wnioskodawca uwzględnia, w swojej deklaracji podatkowej podatek VAT należny z tego tytułu w dacie powstania obowiązku podatkowego.

Tym samym w sytuacji, gdy otrzymane przez Wnioskodawcę dokumenty potwierdzające wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów są uznawane za faktury w państwach podatników którzy je wystawili, stanowią one podstawę do odliczenia podatku naliczonego związanego z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów.

Zatem w odniesieniu do transakcji, dokonywanych przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy kwalifikowanych jako WNT na terytorium kraju, Wnioskodawca może/będzie mógł skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT w rozliczeniu za okres, w którym powstał/powstanie obowiązek podatkowy z tytułu WNT i Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał obowiązku pomniejszenia kwoty tego podatku, jeśli faktura została/zostanie otrzymana przez Usługodawcę lub Podwykonawcę, działających w imieniu Wnioskodawcy, w ciągu trzech miesięcy od końca miesiąca, w którym powstał/powstanie obowiązek podatkowy z tytułu WNT.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin