INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17.07.2012 r. (data wpływu 23.07.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia terminu otrzymania faktury VAT w rozumieniu art. 86 ust. 2 pkt 1 i ust. 10 ustawy, w przypadku jej doręczenia pełnomocnikowi Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.07.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia terminu otrzymania faktury VAT w rozumieniu art. 86 ust. 2 pkt 1 i ust. 10 ustawy, w przypadku jej doręczenia pełnomocnikowi Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

P. Spółka Akcyjna zlecił spółce K. Sp. z o. o. szereg usług polegających na prowadzeniu ksiąg P., w tym również ewidencji na potrzeby rozliczeń podatku od towarów i usług (VAT). Faktury VAT dokumentujące poczynione przez P. zakupy towarów i usług fizycznie wpływają obecnie do P. (przybijana jest na nich pieczęć wpływu do P. wraz z datą), a dopiero po tym przekazywane są do K. celem wprowadzenia ich do systemów finansowo-księgowych P. (w tym do ewidencji zakupów prowadzonej na potrzeby rozliczania podatku VAT).

Wnioskodawca rozważa jednak zmianę takiego modelu obiegu dokumentów mającą na celu jego usprawnienie. Rozważane do wprowadzenia w przyszłości rozwiązanie zakłada, że zakres usług świadczonych na rzecz P. przez K. zostałby rozszerzony (na mocy aneksu do istniejącej umowy lub na mocy nowej umowy) o odbieranie przez K. w imieniu P. wystawianych przez podmioty trzecie faktur VAT (w tym faktur korygujących), w treści których P. wskazany jest jako nabywca towarów lub usług. Tak więc faktury VAT w ogóle mogłyby nie wpływać fizycznie do P., ale także (lub nawet jedynie) do podmiotu wyznaczonego przezeń do ich odbioru, czyli do K.. Na papierowej fakturze VAT nanoszona byłaby zatem jedynie pieczęć wpływu do K. wraz z datą. Dane z takiej faktury oraz skan jej obrazu zamieszczane byłyby następnie przez K. w systemach finansowo-księgowych P.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym będzie można przyjąć, że fizyczne otrzymanie przez K. faktury VAT, w której P. wskazany jest jako nabywca towaru lub usługi, jest równoznaczne z otrzymaniem tej faktury przez P. (jako podatnika) w rozumieniu art. 86 ust. 2 pkt 1 i ust. 10 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) ...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054), dalej: „UPTU”, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika. Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 UPTU prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (o kwotę podatku naliczonego) powstaje co do zasady w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę. Mając więc na uwadze fakt, iż Wnioskodawca planuje upoważnić K. do odbioru faktur VAT (w tym faktur korygujących) w jego imieniu, niezbędne jest ustalenie, czy fizyczne odebranie faktury przez K. w imieniu P. będzie rodziło w świetle przepisów UPTU takie same konsekwencje, jakby to P. sam odebrał taką fakturę.

Ponieważ przepisy UPTU nie zawierają definicji pojęcia „otrzymania” faktury, należy odwołać się do jego definicji słownikowej. Zgodnie z definicją zawartą w Uniwersalnym Słowniku Języka Polskiego pod red. prof. S. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, str. 1342, „otrzymanie” oznacza dostanie czegoś, bycie odbiorcą czegoś. Z definicji słownikowej nie wynika zatem, że otrzymanie musi nastąpić osobiście. Wymogu osobistego otrzymania faktury nie nakładają też na podatnika przepisy UPTU.

Tak więc, w opinii Wnioskodawcy, nie ma przeciwwskazań, aby faktura VAT mogła być odebrana w imieniu P. przez inny podmiot (czyli K.), który otrzymał w tym zakresie od P. umocowanie umowne.

W opinii P. fakt, że przepisy UPTU nie regulują wprost zasad upoważnienia przez podatnika innego podmiotu do odbioru faktur VAT, nie skutkuje brakiem możliwości zastosowania takiego rozwiązania w praktyce. Nie ma bowiem przeszkód, by upoważnienie takie zostało wydane na podstawie przepisów prawa cywilnego. Co więcej, w praktyce obrotu gospodarczego zlecenia wykonywania analogicznych czynności na rzecz podatnika są bardzo często stosowane. Ponadto, w opinii Wnioskodawcy, ważnym argumentem za powyższym stanowiskiem jest też zasada neutralności podatku VAT, której realizacja następuje poprzez umożliwienie podatnikom prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług. Zasada ta powinna być interpretowana m.in. w taki sposób, aby nie utrudniać bezpodstawnie podatnikom możliwości prowadzenia działalności gospodarczej w najbardziej efektywny sposób. W wielu przypadkach, kiedy podmioty gospodarcze chcą zoptymalizować lub przyspieszyć obrót dokumentami, niezbędne jest upoważnienie innego podmiotu do odbierania tych dokumentów w imieniu podatnika (w tym między innymi do odbierania faktur VAT).

W świetle powyższego, w ocenie P., nie ma przeszkód, aby podatnik mógł zlecić wybranej przez siebie osobie prawnej do odbioru faktur VAT w jego imieniu. Jednocześnie, w opinii Wnioskodawcy, otrzymanie faktury VAT (faktury korygującej) przez K. powinno rodzić dla niego takie same konsekwencje na gruncie przepisów UPTU jak otrzymanie faktury przez P. (jego pracownika) „do rąk własnych”. W szczególności, dotyczy to momentu odliczenia podatku VAT przez Wnioskodawcę.

Końcowo warto zauważyć, iż stanowisko analogiczne do przedstawionego przez Wnioskodawcę powyżej wielokrotnie prezentowane było w wydawanych w imieniu Ministra Finansów indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego (choćby interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 grudnia 2011 r. nr IPPP1/443-1449/11-2/EK oraz z 28 lipca 2010 r. nr IPPP1/443-526/10-2/ISz, interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 27 października 2011 r. nr ILPP4/413-532/11-2/ISN oraz z 19 sierpnia 2010 r. nr ILPP1/443-596/10-2/MK), a także w orzecznictwie sądów administracyjnych (choćby wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 października 2006 r. sygn. akt I FSK 83/06).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.