Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-285/16-4/AG
z 1 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 13 maja 2016 r. (data wpływu 19 maja 2016 r.), uzupełnionym pismem (data nadania 16 czerwca 2016 r., data wpływu 20 czerwca 2016 r.) na wezwanie z dnia 10 czerwca 2016 r. Nr IPPB6/4510-285/16-2/AG (data nadania 10 czerwca 2016 r., data odbioru 13 czerwca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z funkcjonowaniem programu motywacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z funkcjonowaniem programu motywacyjnego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

P. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest podmiotem z międzynarodowej grupy kapitałowej P. (dalej: „Grupa P.”). Z powodu ekspansji rynkowej oraz rozwoju, została podjęta decyzja o uruchomieniu nowego programu motywacyjnego (dalej: „Program”), skierowanego do kluczowych osób zarządzających Spółką, tj. członków zarządu (dalej: „Uczestnicy”). Celem Programu jest zmotywowanie Uczestników do osobistego uczestniczenia w rozwoju i wzroście Spółki oraz Grupy P.. Założony cel ma zostać osiągnięty poprzez wykreowanie zachęty finansowej dla Uczestników, którzy przyczyniają się do sprawnego zarządzania i wzrostu wartości biznesu.

Programem w imieniu Spółki administruje spółka H. S.a. r.l. z siedzibą w Luksemburgu (dalej: „Administrator”), z którą Spółka podpisała umowę o współpracy. Umowa ta reguluje wzajemne rozliczenia wynikające z usług świadczonych przez Administratora dotyczących organizacji Programu (dalej: „Umowa Wewnątrzgrupowa”). Postanowienia programu motywacyjnego są zaś regulowane na podstawie umów, które zostały podpisane przez Administratora z Uczestnikami Programu („Umowy Uczestników”).

W ramach Programu, Uczestnikom przyznane zostały instrumenty pochodne (dalej: „Instrumenty”). Instrumenty mają charakter instrumentów finansowych w świetle polskiego prawa w rozumieniu art. 2 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j.: Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 ze zm.). Instrumenty reprezentują prawo Uczestnika do uzyskania wartości finansowej. Formuła jej kalkulacji opiera się o wzrost wartości Grupy P. w okresie pomiędzy przyznaniem Instrumentów danemu Uczestnikowi, a ich realizacją. Wysokość zwrotu uzyskiwanego w przypadku realizacji Instrumentu wynika z kalkulacji opartych o instrument bazowy, tj. wartość udziałów na określony w umowach moment.

Jak zaznaczono, Program na podstawie Umowy Wewnątrzgrupowej jest zarządzany przez Administratora. Administrator ponosi bezpośrednie i pośrednie koszty Programu, tj. koszty administracyjne, koszty czynności niezbędnych do wypełnienia ogólnych założeń Programu. Administrator w ramach zarządzania Programem świadczy usługi obejmujące m.in.:

1. organizację Programu,
2. działania związane z administracją i bieżącą obsługą Programu,
3. czynności związane z realizacją/kalkulacją zwrotu z Instrumentów,
4. inne działania niezbędne do realizacji ogólnych założeń Programu.
   
   

Wynagrodzenie Administratora jest kalkulowane jako składające się z dwóch elementów:

1. elementu odpowiadającego wysokości zobowiązania do wypłaty środków przez Administratora z tytułu realizacji Instrumentów przez Uczestników, oraz
2. elementu pokrywającego koszty Administratora związane z administrowaniem i zarządzaniem Programem powiększonego o ustaloną marżę.
   
   

Za swoje zaangażowanie przy realizacji Programu przeznaczonego dla członków zarządu Spółki, Administrator będzie wystawiał stosowne faktury na Spółkę w terminach określonych w Umowie Wewnątrzgrupowej (możliwe jest, że część tych kosztów będzie przez Spółkę refakturowana na inne spółki z Grupy P. w zakresie, w jakim Uczestnicy Programu przyczyniają się do ich wzrostu, pełniąc funkcję członków zarządu w tych spółkach). W oparciu o postanowienia Umów Uczestników, Administrator co do zasady zobowiązany jest do wypłat środków z tytułu realizacji instrumentów na rzecz Uczestników, jednak zgodnie z Umową Wewnątrzgrupową, dla uproszczenia przepływów pieniężnych, to Spółka wypłaca fizycznie wynagrodzenie należne Uczestnikom bezpośrednio na ich rzecz (w imieniu Administratora). W takiej sytuacji wartość tych wypłat jest rozliczana z zobowiązaniem Spółki do pokrycia kwoty widniejącej na wystawionej przez Administratora fakturze (obejmującej oba elementy, tj: zobowiązanie do wypłaty środków z tytułu realizacji Instrumentów przez Uczestników oraz pokrywającego koszty Administratora związane z administrowaniem i zarządzaniem Programem).

Wnioskodawca dodatkowo podkreśla, iż wystawienie faktury jest poparte stosowną dokumentacją wskazującą na sposób kalkulacji wypłaty oraz określającą kwotę przysługującą Uczestnikowi w wyniku realizacji Instrumentu, a także odpowiednią dokumentacją prezentującą poniesione przez Administratora koszty związane z realizacją Programu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na usługę Administratora w związku z udziałem Uczestników w Programie, tj. wydatki składające się z dwóch elementów (i) elementu odpowiadającego wysokości zobowiązania do wypłaty środków przez Administratora z tytułu realizacji Instrumentów przez Uczestników, oraz (ii) elementu pokrywającego koszty Administratora związane z administrowaniem i zarządzaniem Programem powiększonego o ustaloną marżę, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT?
2. Czy w przypadku prawidłowej odpowiedzi na pytanie 1, prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z Programem mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dniu, na który ujęto je w księgach na podstawie faktury otrzymanej od Administratora?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki poniesione na usługę Administratora, które są ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z udziałem Uczestników w Programie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”).

Spółka stoi na stanowisku, że wydatki, które ponosi na podstawie wystawianych przez Administratora faktur w związku z udziałem Uczestników w zorganizowanym Programie motywacyjnym, tj. wynagrodzenie Administratora jako składające się z i) elementu odpowiadającego wysokości zobowiązania do wypłaty środków przez Administratora z tytułu realizacji instrumentów przez Uczestników, oraz ii) elementu pokrywającego koszty Administratora związane z zarządzaniem Programem powiększonego o ustaloną marżę – powinny stanowić jej koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub jego zachowanie albo zabezpieczenie.

Kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, który spełnia łącznie następujące warunki:

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

1.

Zgodnie z ugruntowaną praktyką orzeczniczą art. 15 ust. 1 Ustawy CIT pozwala podatnikowi pomniejszyć przychody do opodatkowania o wszelkie poniesione przez niego wydatki, które według racjonalnej oceny podatnika powinny przyczynić się do powstania przychodu podatkowego. Przykładowo, taki pogląd potwierdził NSA w Lublinie w wyroku z 25 marca 1997 r. sygn. akt I SA/Lu 708/96 wskazując, iż: „Zakwalifikowania danego wydatku za koszt funkcjonowania osoby prawnej należy dokonywać indywidualnie w każdym przypadku, kierując się doświadczeniem życiowym i zasadami logiki. Niewątpliwie istotną kategorią tych ustaleń będzie przydatność owych wydatków dla właściwego funkcjonowania osoby prawnej”.

Spółka nadmienia, że aby dany wydatek stanowił koszt uzyskania przychodu nie musi wiązać się z konkretnym źródłem przychodu. Powyższe potwierdził NSA w wyroku z dnia 26 kwietnia 2005 r. (sygn. akt FSK 1966/04) wskazując, że „Treść art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w świetle art. 7 ust. 1 oraz innych przepisów regulujących przedmiot opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie daje podstaw do sformułowania tezy, iż dany wydatek tylko wtedy stanowić będzie koszt uzyskania przychodu, gdy faktycznie wiąże się z konkretnym przychodem. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż w przeciwieństwie do konstrukcji normatywnej podatku dochodowego od osób fizycznych, w podatku dochodowym od osób prawnych nie ma katalogu źródeł przychodów. W związku z tym, w podatku dochodowym od osób prawnych nie można odnosić poszczególnych wydatków (kosztów) do jakiegoś konkretnego źródła przychodów, dokonując na tej podstawie ich kwalifikacji z punktu widzenia treści art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, a więc uznawania ich za koszty pomniejszające przychody”.

W ocenie Spółki, wydatki, które ponosi w związku z finansowaniem udziału Uczestników, będących członkami Zarządu Spółki, w zorganizowanym Programie należy uznać za racjonalne, przydatne dla właściwego funkcjonowania firmy, ponoszone w celu zabezpieczenia źródła przychodu, a także przyczyniające się potencjalnie do zwiększenia uzyskiwanych przez Spółkę przychodów w przyszłości. Spółka stoi na stanowisku, że w związku z włączeniem Uczestników do Programu odnosi oczywiste korzyści. Podstawowym celem tego programu jest bowiem motywowanie adresatów Programu do wykonywania ich obowiązków z najwyższą możliwą starannością a jednocześnie związanie kluczowych osób dla Spółki na dłużej z działaniami na jej rzecz.

Dodatkowo wprowadzenie Programu zachęca osoby, które nie są nim objęte do podejmowania wysiłków, które mogą zostać zwieńczone przyznaniem prawa do udziału w Programie. Ze względu na fakt, że Uczestnicy objęci Programem wiążą się ze Spółką w dłuższej perspektywie czasowej, Spółka ma możliwość stworzenia doświadczonego, posiadającego dobrą znajomość rynku zespołu kadry kierowniczej, która będzie efektywnie nią zarządzać, wyznaczać jej strategię i kreować nowe produkty, usługi co z pewnością wpłynie na zwiększenie wysokości uzyskiwanych przez nią przychodów.

W świetle powyższego, w opinii Spółki, wydatki związane z wprowadzeniem nowego programu motywacyjnego mają charakter wydatków przyczyniających się do zabezpieczenia źródeł przychodów, a także wpływających na ich zwiększenie w przyszłości, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Przedstawiony powyżej pogląd znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe m.in.:

• w interpretacji indywidualnej z dnia 10 kwietnia 2013 r. (sygn. IPPB3/423-62/13-3/GJ), w której Dyrektor izby Skarbowej w Warszawie potwierdził stanowisko Spółki, zgodnie z którym „po zawarciu porozumienia z M o finansowaniu kosztów uczestnictwa jej pracowników w Plan, będzie uprawniona do rozpoznania wydatków, którymi będzie obciążana przez M, jako kosztów uzyskania przychodów”;
  

• w interpretacji indywidualnej dnia z 8 września 2011 r. (sygn. ILPB3/423-257/11-4/KS), w której Dyrektor izby Skarbowej w Poznaniu zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy zgodnie z którym „rozważane przejęcie ciężaru finansowania udziału Jej pracowników w SP będzie mieć charakter wydatków przyczyniających się do zabezpieczenia źródeł przychodów, a także wpływających na ich zwiększenie w przyszłości, które będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu”;
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 27 stycznia 2012 r. (sygn. IPPB5/423-1112/11-2/AS), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyraził pogląd, że: „Należy podzielić stanowisko Wnioskodawcy, iż koszty uczestnictwa pracowników Spółki w Programie, jako koszty o charakterze pośrednim, będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów (utrzymanie cennej kadry pozytywnie wpływa na poziom przychodów generowanych przez Spółkę) oraz zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów”, oraz zaakceptował zaliczenie przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów;
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2012 r. (sygn. IPPB5/423-1038/11-2/AS), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, stwierdził, że: „Udział w Programie minimalizuje ryzyko utraty pracowników cennych dla Wnioskodawcy, a taka utrata mogłaby spowodować utratę części przychodów Spółki lub konieczność poniesienia dodatkowych kosztów na rekrutację nowych pracowników. Ponadto, koszty, którymi Akcjonariusz obciąża i będzie obciążał Spółkę nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji istnieją zatem podstawy, by można było mówić o istnieniu związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a potencjalnym lub zwiększonym przychodem, dlatego też – co do zasady – wydatki poniesione w związku z realizacją Programu spełniające przedstawione powyżej kryteria, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”;
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 15 grudnia 2011 r. (sygn. IPPB5/423-1048/11-2/RS), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, że: „Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż przyznanie pracownikom nieodpłatnych akcji, praw do akcji czy opcji na akcje na zasadach obowiązujących w ramach obu Programów pełni istotną funkcję motywacyjną, gdyż pracownicy Spółki, stając się akcjonariuszami są dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez Spółkę. W konsekwencji, zwiększenie efektywności działań, pracy pracowników prowadzi do sprawniejszej, wydajniejszej realizacji celów biznesowych oraz zwiększenia wyników finansowych całej Grupy, w tym również Spółki. Tym samym przekłada się to pośrednio na zwiększenie przychodów generowanych przez Spółkę. W konsekwencji, zdaniem tut. Organu, istnieją podstawy, by można było mówić o istnieniu związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a potencjalnym lub zwiększonym przychodem. Dlatego też – co do zasady – wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z realizacją obu ww. Programów (koszty przyznanych nieodpłatnie akcji lub opcji na akcje), spełniające przedstawione powyżej kryteria, Spółka może zaliczać w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”;
  

• w interpretacji z dnia 29 stycznia 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPB3/423-195/07-2/HS), gdzie w podobnym do zaprezentowanego stanie faktycznym, organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem podatnika, w myśl którego ponoszone przez niego wydatki, w związku z finansowaniem udziału jego kluczowych pracowników w zorganizowanym na poziomie grupy kapitałowej pracowniczym planie przydziału akcji, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Organ uznał argumentację przedstawioną przez podatnika, że: „ponoszeniu kosztów planów Spółka zawdzięcza przychody z zaangażowania środków ludzkich, to jest w tym przypadku kadry zarządzającej objętej programem, polegające na możliwości takiego zorganizowania firmy przy pomocy kompetentnych pracowników, aby maksymalizować przychody ze sprzedaży oraz ograniczyć jej koszty”;
  

• w interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2008 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB3/423-1521/08-2/ER), w której organ podatkowy potwierdził pogląd podatnika, że wydatki poniesione w ramach realizacji pracowniczego programu akcjonariatu na nabycie akcji spółki powiązanej, w celu zbycia tych akcji na rzecz pracowników, podatnik będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania. Organ uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, który argumentował, że: „Celem programu będzie zacieśnienie więzów pomiędzy pracownikami, a Spółką poprzez umożliwienie pracownikom o odpowiednim stażu pracy w Spółce partycypacji w rozwoju i zyskach osiąganych przez grupę kapitałową, której częścią jest zarówno Spółka jak i spółka zagraniczna będąca emitentem akcji. Program pełnić będzie funkcję motywacyjną promując lojalność oraz współodpowiedzialność pracowników za rozwój przedsiębiorstwa i przyczyniając się tym samym do zwiększenia przychodów osiąganych przez Spółkę, a zatem, wydatki na nabycie akcji spółki zagranicznej, które to akcje następnie będą zbywane na rzecz pracowników Spółki, będą ponoszone przez Spółkę w celu uzyskania przychodów – spełniają więc warunek, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.
  
  
  

2.

Abstrahując od powyższego, należy wskazać, iż poniesiony wydatek spełnia pozostałe warunki do zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów tj. nie podlega wyłączeniu z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, jest poniesiony z zasobów majątkowych podatnika, definitywny oraz właściwie udokumentowany.

Charakteru tego nie zmienia w szczególności fakt potencjalnego dokonania zapłaty wynagrodzenia na rzecz Administratora bezpośrednio przez Spółkę do Uczestników Programu (w celu przyspieszenia wypłat). W tym wypadku zastosowanie ma forma przekazu. Biorąc pod uwagę stanowisko wyrażane przez organy podatkowe, co do zasady nie ma wątpliwości że instytucja przekazu może stanowić jedną z form wykonania określonego świadczenia w sposób definitywny z zasobów majątkowych podatnika.

Takie stanowisko prezentuje np. Interpretacja wydana 5 grudnia 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. IPTPP1/443-689/13-2/MW): „Możliwość zastosowania przekazu przy wykonywaniu zobowiązań wiąże się z faktem, że obowiązujące prawo zasadniczo nie wymaga ani tego, by dłużnik osobiście spełniał świadczenie (art. 356 Kodeksu cywilnego), ani tego, by wierzyciel osobiście świadczenie odbierał (art. 452 Kodeksu cywilnego). W tych warunkach świadczenie należne w ramach stosunku zobowiązaniowego może być przez dłużnika spełnione („przekazane” wierzycielowi) przy pomocy innego podmiotu. Osoba będąca wierzycielem w jednym stosunku i zarazem dłużnikiem w innym stosunku może w szczególności „przekazać” swojemu dłużnikowi spełnienie świadczenia do rąk swego wierzyciela z tym skutkiem, że pierwszy z nich będzie upoważniony do spełnienia świadczenia zgodnie z przekazem, a drugi do jego przyjęcia. Zastosowanie się do przekazu spowoduje zwolnienie z długu dłużników w obu stosunkach. Powyższe oznacza, że instytucja przekazu jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania określonego świadczenia”. Pomimo faktu, iż przedmiotowe pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi dotyczyło interpretacji przepisów w podatku od towarów i usług, nie powinno podlegać wątpliwości, że wartość zaspokojonego zobowiązania w ramach umowy przekazu może stanowić koszt uzyskania przychodu w związku faktem wygaśnięcia zobowiązania wobec Administratora.

Spełniona również jest przesłanka udokumentowania biorąc pod uwagę fakt gromadzenia przez Spółkę stosownej dokumentacji stanowiącej o rzeczywistym wykonaniu usług wykazanych na fakturze wystawionej przez Administratora Programu.

Podsumowując, w świetle przytoczonych zasad wynikających z orzecznictwa sądów administracyjnych oraz praktyki organów podatkowych należy uznać, iż udział Uczestników w Programie wpływa na osiągnięcie oraz zabezpieczenie przychodów uzyskiwanych przez Spółkę. W szczególności wynika to z faktu, iż wprowadzany Program służy dodatkowej motywacji Uczestników do rozwijania biznesu Spółki oraz wzmocnieniu więzi istniejących pomiędzy Uczestnikami a Spółką w okresie trwania Programu. Tym samym w ocenie Spółki jest ona uprawniona do rozpoznania wydatków, którymi jest obciążana przez Administratora na podstawie Umowy Wewnątrzgrupowej, jako kosztów uzyskania przychodów.

Ad. 2

Wnioskodawca uważa, że wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z Programem stanowią w świetle przepisów Ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów o charakterze pośrednim, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, a w konsekwencji powinny być rozpoznane dla celów podatkowych w chwili poniesienia, tj. zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT w momencie, na który została zaksięgowania faktura wystawiona przez Administratora.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

1. bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód);
2. inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Pojęcie poniesienia kosztów zostało zdefiniowane w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Na podstawie tego przepisu za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W ocenie Spółki, wydatki, które ponosi w związku z usługą realizacji Programu należy potraktować na gruncie powyższych przepisów jako wydatki inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. Jednocześnie, jako że przedmiotowe wydatki nie będą dotyczyć żadnego konkretnego okresu (nie są to np. koszty usług świadczonych w konkretnych okresach rozliczeniowych), a mogą wpływać motywująco na pracowników w nieograniczonej perspektywie czasowej, nie znajduje do nich zastosowanie zdanie drugie przepisu art. 15 ust. 4d ustawy. Tym samym w ocenie Spółki wydatki te powinny zostać zaliczone do kosztów podatkowych w dniu, na który ujęto je w księgach na podstawie otrzymanej faktury.

Wnioskodawca podkreśla, że podobne stanowisko w zakresie pytań objętych wnioskiem zostało zawarte w interpretacjach wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 10 kwietnia 2013 r. (sygn. IPPB3/423-62/13-3/GJ) oraz przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 8 września 2011 r. (sygn. ILPB3/423-257/11-4/KS).

W obu rozstrzygnięciach, organy podatkowe zgodziły się ze stanowiskiem, że wydatki związane z udziałem pracowników w programach motywacyjnych mogą stanowić koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodem potrącalny w dacie poniesienia. Zgodnie potwierdzonym przez organy podatkowe stanowiskiem wyrażonym w przytoczonych wyżej interpretacjach:

„Wydatki, które Spółka będzie ponosić w związku z udziałem pracowników w pracowniczym programie motywacyjnym Ss Plan należy potraktować (...) jako wydatki inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami. (...) Jednocześnie, jako że przedmiotowe wydatki nie będą dotyczyć żadnego konkretnego okresu (nie są to np. koszty usług świadczonych w konkretnych okresach rozliczeniowych), a mogą wpływać motywująca na pracowników w nieograniczonej perspektywie czasowej, nie znajduje do nich zastosowania zdanie drugie zacytowanego przepisu. Tym samym, na podstawie zdania pierwszego, w opinii Spółki, będą one stanowić koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, ustalonej zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT”.

Podsumowując, w opinii Spółki, wydatki na finansowanie kosztów Programu powinny stanowić koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, ustalonej zgodnie z art. 15 ust. 4e Ustawy CIT, tj. w dniu, na który zaksięgowano fakturę otrzymaną od Administratora.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.