Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.872.2016.1.RM
z 14 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca reprezentowany przez doradcę podatkowego, którego pełnomocnictwo ogólne wpisane zostało do Centralnego Rejestru Pełnomocnictw Ogólnych w dniu 18 października 2016 r. jest Spółką, nieposiadającą siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, zarejestrowaną jako podatnik VAT czynny w Polsce.

Wnioskodawca dokonuje importu towarów oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów do magazynów firmy logistycznej znajdujących się w Polsce w celu dokonywania ich sprzedaży wysyłkowej.

Wnioskodawca prowadzi ją za pomocą portalu internetowego i są to następujące rodzaje sprzedaży wysyłkowej:

1. sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej znajdujących się i mieszkających w innych państwach członkowskich,
   
2. sprzedaż wysyłkowa „lokalna” na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej znajdujących się i mieszkających w Polsce,
   
3. sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej znajdujących się i mieszkających poza Unią Europejską.
   
   

Sprzedaż odbywa się w następujący sposób:

1. Towary Wnioskodawcy są prezentowane w katalogach wysyłanych pocztą i na portalach internetowych;
2. Klienci dokonują zamówień składając zamówienia w formie papierowej, przez telefon i Internet;
   
3. Zamówienia są wysyłane do firmy logistycznej w Polsce, która zgodnie z umową zawartą z Wnioskodawcą zajmuje się przygotowaniem i obsługą wysyłki, to jest m.in. pakowaniem i nadaniem paczek wykorzystując jej własną platformę magazynową znajdującą się w Sosnowcu;
   
4. Firmy transportowe odbierają przesyłki z Sosnowca i dostarczają odbiorcom.
   
   

Wnioskodawca nie utrzymuje w Polsce zaplecza personalnego w postaci własnych pracowników ani nie posiada stacjonarnej placówki handlowej to znaczy, że nie posiada (nie dysponuje) w Polsce żadnymi lokalami, nie zatrudnia pracowników, gdyż nie posiada żadnej infrastruktury ani zasobów technicznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących zgodnie z art. 111 ustawy o VAT dokonując sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mieszkających w innych państwach członkowskich?
2. Czy Wnioskodawca podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących zgodnie z art. 111 ustawy o VAT dokonując w Polsce lokalnej sprzedaży wysyłkowej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej znajdujących się i mieszkających w Polsce?
   
3. Czy Wnioskodawca podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących zgodnie z art. 111 ustawy o VAT dokonując sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej znajdujących się i mieszkających poza Unią Europejską?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do żadnego z wymienionych w pytaniach 1-3 rodzajów sprzedaży nie ciąży na nim obowiązek ewidencjonowania tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Zgodnie z treścią art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Z kolei art. 111 ust. 3a ustawy o VAT nakładają na podatnika prowadzącego ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących szereg obowiązków z tym związanych. W szczególności podatnik taki obowiązany jest, między innymi:

• udostępniać kasy rejestrujące do kontroli stanu ich nienaruszalności i prawidłowości pracy na każde żądanie właściwych (polskich) organów,
  

• zgłaszać kasy rejestrujące do obowiązkowego przeglądu technicznego właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących,
  

• dokonywać niezwłocznego zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy.
  
  
  

Podatnik dodatkowo obowiązany jest wskazać dokładny adres instalacji kasy. Analiza przepisów jak i interpretacje podatkowe w tym zakresie wskazują, że chodzi o miejsce na terytorium kraju, co nie jest możliwe w przypadku podmiotu nieposiadającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Wnioskodawca musiałby zainstalować kasę w kraju swojej siedziby, w tym przypadku we Francji i tym samym nie miałby fizycznej możliwości spełnić wymogów Ustawy o VAT, m.in. tych wskazanych powyżej.

Zdaniem Wnioskodawcy obowiązek ewidencjonowania dokonywanej sprzedaży towarów za pomocą kas rejestrujących dotyczy wyłącznie podatników mających siedzibę lub przynajmniej stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje poparcie w interpretacjach wydanych w imieniu Ministra Finansów w indywidualnych sprawach podatników, w podobnych stanach faktycznych.

W interpretacji IPPP3/443-615/10-2/KC z dnia 22 września 2010 roku, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów uznał, iż „mimo istnienia obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu za pomocą kas rejestrujących, w sytuacji, gdy sprzedaż dokonywana jest na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie posiadając żadnego fizycznego miejsca sprzedaży oraz siedziby bądź stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski nie ma możliwości jej zainstalowania a także co za tym idzie wypełnienia wszelkich obowiązków wynikających z przepisów dotyczących kas rejestrujących zawartych w ww. rozporządzeniach. Powyższe powoduje, że Wnioskodawca nie ma w tym przypadku obowiązku prowadzenia ewidencji swojej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, przy zastosowaniu kasy rejestrującej.”

Takie same stanowisko potwierdzające, że podatnicy nieposiadający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce nie są zobowiązani do prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej, zostało potwierdzone w innych interpretacjach wydanych w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: nr IPPP3/443-1231/10-4/JF z dnia 22 lutego 2011 r., nr IPPP2/443-709/11-4/MM z dnia 16 września 2011 r., nr IPPP2/443-719/12-2/KOM z dnia 20 września 2012 r., nr IPPP2/443-1271/13-5/DG z dnia 21 lutego 2014 r.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do żadnej dokonywanej przez niego, opisanej w stanie faktycznym, sprzedaży nie ma on obowiązku ewidencjonowania tej sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towaru;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
   
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają tylko te czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o eksporcie towarów - rozumie się przez to dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
   
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

- jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Wobec powyższego, aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

1. ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ustawy,
2. następnie, w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
3. wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
   
   

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 23 ustawy – rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

1. podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
   
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.
   
   

Sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju zachodzi wówczas gdy polski podatnik od towarów i usług dokonuje dostawy towarów, które są przez niego lub na jego rzecz wysyłane (transportowane) z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego, które jest miejscem przeznaczenia, zaś odbiorcą towaru jest podatnik podatku od wartości dodanej, który nie ma obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub inny podmiot, który nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Co do zasady, stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Odstępstwo od tej zasady przewidziano w art. 23 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów, z zastrzeżeniem ust. 2.

Stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju dostawę towarów uznaje się za dokonaną na terytorium kraju, jeżeli całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, jest mniejsza lub równa w danym roku od kwoty wyrażonej w złotych, odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów.

Przepis ust. 2 stosuje się pod warunkiem, że całkowita wartość towarów innych niż wyroby akcyzowe wysyłanych lub transportowanych do tego samego państwa członkowskiego w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju, pomniejszona o kwotę podatku, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej kwocie ustalonej przez państwo członkowskie przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów (art. 23 ust. 3 ustawy o VAT).

W przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w ust. 2, miejsce opodatkowania na terytorium państwa członkowskiego przeznaczenia dla wysyłanych lub transportowanych towarów obowiązuje, począwszy od dostawy, którą przekroczono tę kwotę (art. 23 ust. 4 ustawy).

Zgodnie z art. 23 ust. 5 ustawy o VAT podatnicy, do których ma zastosowanie ust. 2, mogą wybrać miejsce opodatkowania określone w ust. 1 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o skorzystaniu z tego wyboru (opcji), z zaznaczeniem nazwy państwa członkowskiego lub nazw państw członkowskich, których zawiadomienie to dotyczy.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem opodatkowania sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju jest państwo przeznaczenia towarów, wówczas gdy wartość sprzedaży wysyłkowej dla tego państwa przekracza określony w jego przepisach limit lub też jeśli jest ona niższa, lecz podatnik dokonał wyboru opodatkowania poza krajem. W pozostałych przypadkach sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju opodatkowana jest w Polsce.

Reasumując sprzedaż wysyłkowa ma miejsce wtedy, gdy transakcje dokonywane są pomiędzy podmiotami z różnych państw członkowskich, towar zaś jest faktycznie wysyłany czy też w inny sposób transportowany z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium drugiego państwa członkowskiego. Przemieszczenie towaru powinno nastąpić w ścisłym związku z dostawą lub w jej wyniku. Istotny jest też status nabywcy (są to bowiem podmioty niebędące podatnikami w ogóle lub będące podatnikami ale nie mającymi obowiązku rozliczania się z wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o VAT. W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku ewidencjonowania obrotu i podatku należnego przy użyciu kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dostawa towarów/świadczenie usług w części, w jakiej czynności te dotyczą podmiotów innych niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub rolnicy ryczałtowi.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym w Polsce czynnym podatnikiem VAT. Dokonuje importu towarów oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów do magazynów firmy logistycznej zlokalizowanych w Polsce w celu dokonywania ich sprzedaży wysyłkowej.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wysyłkową za pomocą portalu internetowego. Są to:

• sprzedaż wysyłkowa z terytorium kraju na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej znajdujących się i mieszkających w innych państwach członkowskich,
  

• sprzedaż wysyłkowa „lokalna” na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej znajdujących się i mieszkających w Polsce,
  

• sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej znajdujących się i mieszkających poza Unią Europejską.
  
  
  

Towary Wnioskodawcy są prezentowane w katalogach wysyłanych pocztą i na portalach internetowych. Klienci dokonują zamówień składając zamówienia w formie papierowej, przez telefon i Internet. Następnie zamówienia te są wysyłane do firmy logistycznej w Polsce, która zgodnie z umową zawartą z Wnioskodawcą zajmuje się przygotowaniem i obsługą wysyłki, wykorzystując w tym celu własną platformę magazynową znajdującą się w Sosnowcu. Firmy transportowe odbierają przesyłki z Sosnowca i dostarczają odbiorcom.

Wnioskodawca nie posiada na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Nie posiada na terytorium Polski żadnej infrastruktury, zasobów technicznych ani zaplecza personalnego, nie posiada stacjonarnej placówki handlowej oraz nie zatrudnia pracowników.

W tak przedstawionych okolicznościach sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości w kwestii obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej dla opisanych powyżej dostaw.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy zauważyć, że zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług jak również przepisy wykonawcze do niej, które nakładają na podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, obowiązek ewidencji tej sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej skierowane są, co do zasady, do podmiotów posiadających siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Polski. Powyższe wynika z faktu, że przepisy te wymagają, aby podatnicy zobowiązani do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej wykonywali szereg czynności technicznych wymienionych zarówno w przepisach ustawy jak również w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

I tak zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2, 3 i 4 ustawy, na który powołał się również Wnioskodawca, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są dokonywać niezwłocznego zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy, udostępniać kasy rejestrujące do kontroli stanu ich nienaruszalności i prawidłowości pracy na każde żądanie właściwych organów oraz zgłaszać kasy rejestrujące do obowiązkowego przeglądu technicznego właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących.

Z kolei z treści § 13 ust. 1 pkt 1 powołanego powyżej rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wynika, że rozpoczęcie prowadzenia ewidencji przez podatnika poprzedzone jest złożeniem zawiadomienia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, że będzie przez niego prowadzona ewidencja przy zastosowaniu kasy (...) zawiadomienie zawiera informację o liczbie kas i miejscu (adresie) ich używania. Ponadto, podatnik w terminie 7 dni od dnia zmiany miejsca używania kasy informuje o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego, składając zgłoszenie aktualizacyjne danych dotyczących kasy (…) (§ 14 ust. 5 cyt. rozporządzenia).

Poza tym, jak wynika z treści § 14 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia podatnicy stosujący kasy udostępniają kasy do kontroli stanu nienaruszalności kasy i prawidłowości jej pracy na każde żądanie właściwych organów.

Z powołanych przepisów ustawy oraz rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wynika więc, że każdy, na kim ciąży obowiązek instalacji kasy fiskalnej musi posiadać miejsce bądź miejsca jej fizycznego zainstalowania, czyli punkty sprzedaży, zgłoszone w odpowiednim urzędzie skarbowym. Również każdorazowa zmiana miejsca użytkowania kasy musi być zgłoszona do odpowiedniego serwisu i odnotowana w dokumentacji. Nie można również pominąć faktu, że podatnik zobowiązany jest udostępniać kasę rejestrującą do kontroli - na każde żądanie - upoważnionym do tego organom.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podatnikiem, który wykonuje na terytorium kraju - na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej - czynności podlegające opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy, tj. odpłatna dostawa towarów oraz eksport towarów (pod warunkiem, że wywóz towarów jest potwierdzony przez urząd celny). Jednocześnie Wnioskodawca nie posiada na terytorium Polski siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, nie posiada na terytorium Polski stacjonarnej placówki handlowej jak również nie zatrudnia pracowników.

Zatem mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że z uwagi na brak siedziby i stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, Wnioskodawca nie ma obowiązku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej dokonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności. Powyższe dotyczy dostaw dokonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zarówno tych znajdujących się i mieszkających na terytorium kraju, w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej jak również poza terytorium Unii Europejskiej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy zauważyć, iż wydając przedmiotową interpretację Organ podatkowy przyjął jako element stanu faktycznego, że Wnioskodawca nie posiada na terytorium kraju siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności.

Ponadto podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.