Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-60/15-4/DS
z 7 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 10 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w związku z odkupieniem wierzytelności (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• przychodów podatkowych w związku ze sprzedażą wierzytelności (pytanie nr 1),
• kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą wierzytelności (pytanie nr 2),
• kosztów uzyskania przychodów w związku z odkupieniem wierzytelności (pytanie nr 3),
• rozliczenia odkupionych umów leasingu i najmu (pytanie nr 4).
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką akcyjną, która prowadzi działalność gospodarczą i podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych („CIT”) od całości osiąganych dochodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W ramach prowadzonej działalności Spółka finansuje – w formie umów leasingu (operacyjnego oraz finansowego) – nabycie maszyn i urządzeń wykorzystywanych przez klientów na potrzeby prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Powyższe maszyny i urządzenia są również udostępniane przedsiębiorcom na podstawie umów najmu.

W ramach analizowanej transakcji Spółka dokonała i będzie dokonywała sprzedaży wierzytelności wynikających z zawartych przez spółkę umów leasingu operacyjnego, leasingu finansowego oraz najmu („wierzytelności”) na rzecz podmiotu mającego siedzibę w Polsce („Kupujący”). Kupujący posiada 100% akcji w kapitale zakładowym podmiotu, który z kolei jest jedynym akcjonariuszem Spółki.

Cena sprzedaży danej wierzytelności jest wyższa niż pozostała do spłaty wartość przedmiotu leasingu (suma rat kapitałowych) lub najmu, w związku z czym jest to tak zwana sprzedaż z premią. Cena sprzedaży wierzytelności odpowiada, co do zasady, sumie pozostałej do spłaty wartości części kapitałowych sprzedawanej wierzytelności oraz wartości przyszłych przepływów odsetkowych pomniejszonych o dyskonto (wynagrodzenie).

Zawierane przez Spółkę umowy leasingu (najmu) przewidują zmienne oprocentowanie. W związku z tym ostateczna wysokość konkretnej raty leasingowej (czynszu najmu) jest znana dopiero w momencie wymagalności tej raty. Podobnie ostateczna wartość dyskonta (wynagrodzenia) przyporządkowanego do konkretnej raty jest znana dopiero w momencie jej wymagalności.

Na skutek sprzedaży wierzytelności z tytułu opłat leasingowych nie dochodzi do przeniesienia własności przedmiotu umowy leasingu. Ponadto zawierane przez Wnioskodawcę umowy sprzedaży wierzytelności nie skutkują wygaśnięciem umowy leasingu (najmu) między stronami.

Wszystkie przyszłe należności pochodzące z wierzytelności będących przedmiotem cesji będą wpłacane przez leasingobiorców i najemców na wskazane konto bankowe. Następnie Spółka będzie przekazywała otrzymane kwoty na rzecz Kupującego. Spółka będzie zobowiązana również do przekazania na rzecz Kupującego wszystkich wymagalnych, a nie zapłaconych w terminie przez klientów rat leasingowych (czynszu najmu).

W przypadku powstania zaległości w spłatach Spółka będzie zobowiązana odkupić daną wierzytelność.

W przypadku poprawy parametrów wierzytelności po dokonanym odkupie, Spółka będzie mogła dokonać na rzecz Kupującego ponownej sprzedaży tej wierzytelności wraz z obowiązkiem jej ewentualnego odkupu w przyszłości (w przypadku powstania ponownych zaległości w spłatach).

Obecnie Wnioskodawca chciałby potwierdzić przyjętą metodologię stosowania przepisów ustawy o CIT w zakresie rozliczenia dla celów podatkowych analizowanych transakcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku sprzedaży wierzytelności cena sprzedaży wierzytelności nie będzie stanowić przychodu po stronic Wnioskodawcy, a przychodem Wnioskodawcy będą opłaty ponoszone przez leasingobiorców oraz najemców w dniu wymagalności ich zapłaty, przy czym w przypadku umów leasingu finansowego przychód Wnioskodawcy będzie stanowić jedynie część odsetkowa raty leasingowej?
   Pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.
2. Czy w przypadku sprzedaży wierzytelności Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zapłacone na rzecz Kupującego dyskonto (wynagrodzenie), przy czym koszty uzyskania przychodów wynikające z dyskonta (wynagrodzenia) powinny być rozliczane przez Spółkę w czasie trwania umowy leasingu (najmu), w miarę przekazywania kolejnych rat leasingowych przez Spółkę do Kupującego.
   Pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.
3. Czy w przypadku odkupienia od Kupującego wierzytelności, Spółka będzie uprawniona do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wartości zawartego w cenie odkupu dyskonta (wynagrodzenia) dotyczącego okresu pomiędzy przekazaniem przez Wnioskodawcę ostatniej raty leasingowej (czynszu najmu) do Kupującego a momentem odkupu wierzytelności od Kupującego?
   Pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.
4. Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczania odkupionych umów na zasadach ogólnych dotyczących umów leasingu i najmu, tj. powrócić do stosowania art. 17b (w przypadku umowy leasingu operacyjnego), art. 17f (w przypadku umowy leasingu finansowego) oraz art. 12 i 16a (w przypadku umowy najmu) ustawy o CIT?
   Pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 3 w zakresie stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego. Wniosek Spółki w zakresie pytań nr 1, nr 2, i nr 4 w zakresie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi 7 maja 2015 r. odpowiednio nr: ILPB4/4510-1-60/15-2/DS, ILPB4/4510-1-60/15-3/DS oraz ILPB4/4510-1-60/15-5/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku odkupienia od Kupującego wierzytelności Spółka będzie uprawniona do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wartości zawartego w cenie odkupu dyskonta (wynagrodzenia), dotyczącego okresu pomiędzy przekazaniem przez Wnioskodawcę ostatniej raty leasingowej (czynszu najmu) do Kupującego a momentem odkupu wierzytelności od Kupującego.

Uzasadnienie.

Kwalifikacja dyskonta (wynagrodzenia) jako kosztu uzyskania przychodów.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, iż dyskonto (wynagrodzenie) naliczone w okresie pomiędzy przekazaniem ostatniej raty leasingowej (czynszu najmu) a momentem odkupu wierzytelności, zawarte w cenie odkupu wierzytelności, spełnia definicję kosztów uzyskania przychodów a myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. W szczególności wydatek ten:

• jest rzeczywiście ponoszony przez podatnika (faktycznie obciąża jego zasoby finansowe w momencie odkupu),
• ma charakter definitywny i nie podlega refundacji,
• jest związany z działalnością gospodarczą Spółki,
• celem jego poniesienia jest osiągnięcie przychodów,
• jest należycie udokumentowany.
  
  

Ponadto wydatek związany z powyższym dyskontem (wynagrodzeniem) nie został wymieniony w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zamieszczonym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, kwota dyskonta (wynagrodzenia) należna Kupującemu nie powinna podlegać rygorom tzw. „niedostatecznej kapitalizacji” w myśl art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz art. 15c ustawy o CIT.

Stanowiące element ceny odkupu dyskonto (wynagrodzenie) dotyczące okresu pomiędzy przekazaniem ostatniej raty leasingowej (czynszu najmu) do Kupującego a momentem odkupu wierzytelności ma identyczny charakter jak dyskonto płacone Kupującemu w momencie przekazywania konkretnych rat leasingowych (czynszu najmu).

Skoro zawierane przez Wnioskodawcę i Kupującego umowy sprzedaży wierzytelności nie mogą być postrzegane jako udzielenie pożyczki Spółce (w tym zakresie pełne zastosowanie znajdują argumenty przedstawione przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu pytania nr 2), w konsekwencji stanowiące element ceny odkupu dyskonto (wynagrodzenie) dotyczące okresu pomiędzy przekazaniem ostatniej raty leasingowej (czynszu najmu) a odkupem nie stanowi odsetek od tej pożyczki, które podlegają rygorom tzw. „niedostatecznej kapitalizacji” w myśl art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 (zarówno na gruncie obecnie obowiązującego, jak i poprzedniego brzmienia tej regulacji) oraz art. 15c ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wydatek poniesiony na zapłatę dyskonta (wynagrodzenia) dotyczącego okresu pomiędzy przekazaniem ostatniej raty leasingowej (czynszu najmu) do Kupującego a momentem odkupu wierzytelności od Kupującego powinien zostać ujęty w kosztach uzyskania przychodów Spółki w momencie uiszczenia ceny odkupu.

Podsumowując Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przypadku odkupienia od Kupującego wierzytelności Spółka będzie uprawniona do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wartości zawartego w cenie odkupu dyskonta (wynagrodzenia), naliczonego w okresie pomiędzy przekazaniem przez Wnioskodawcę ostatniej raty leasingowej (czynszu najmu) do Kupującego a momentem odkupu wierzytelności od Kupującego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.