Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4510-1-60/15-2/DS
z 7 maja 2015 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 10 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów podatkowych w związku ze sprzedażą wierzytelności (pytanie nr 1) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 10 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:
- przychodów podatkowych w związku ze sprzedażą wierzytelności (pytanie nr 1),
- kosztów uzyskania przychodów w związku ze sprzedażą wierzytelności (pytanie nr 2),
- kosztów uzyskania przychodów w związku z odkupieniem wierzytelności (pytanie nr 3),
- rozliczenia odkupionych umów leasingu i najmu (pytanie nr 4).
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca jest spółką akcyjną, która prowadzi działalność gospodarczą i podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych („CIT”) od całości osiąganych dochodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W ramach prowadzonej działalności Spółka finansuje – w formie umów leasingu (operacyjnego oraz finansowego) – nabycie maszyn i urządzeń wykorzystywanych przez klientów na potrzeby prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Powyższe maszyny i urządzenia są również udostępniane przedsiębiorcom na podstawie umów najmu.
W ramach analizowanej transakcji Spółka dokonała i będzie dokonywała sprzedaży wierzytelności wynikających z zawartych przez spółkę umów leasingu operacyjnego, leasingu finansowego oraz najmu („wierzytelności”) na rzecz podmiotu mającego siedzibę w Polsce („Kupujący”). Kupujący posiada 100% akcji w kapitale zakładowym podmiotu, który z kolei jest jedynym akcjonariuszem Spółki.
Cena sprzedaży danej wierzytelności jest wyższa niż pozostała do spłaty wartość przedmiotu leasingu (suma rat kapitałowych) lub najmu, w związku z czym jest to tak zwana sprzedaż z premią. Cena sprzedaży wierzytelności odpowiada, co do zasady, sumie pozostałej do spłaty wartości części kapitałowych sprzedawanej wierzytelności oraz wartości przyszłych przepływów odsetkowych pomniejszonych o dyskonto (wynagrodzenie).
Zawierane przez Spółkę umowy leasingu (najmu) przewidują zmienne oprocentowanie. W związku z tym ostateczna wysokość konkretnej raty leasingowej (czynszu najmu) jest znana dopiero w momencie wymagalności tej raty. Podobnie ostateczna wartość dyskonta (wynagrodzenia) przyporządkowanego do konkretnej raty jest znana dopiero w momencie jej wymagalności.
Na skutek sprzedaży wierzytelności z tytułu opłat leasingowych nie dochodzi do przeniesienia własności przedmiotu umowy leasingu. Ponadto zawierane przez Wnioskodawcę umowy sprzedaży wierzytelności nie skutkują wygaśnięciem umowy leasingu (najmu) między stronami.
Wszystkie przyszłe należności pochodzące z wierzytelności będących przedmiotem cesji będą wpłacane przez leasingobiorców i najemców na wskazane konto bankowe. Następnie Spółka będzie przekazywała otrzymane kwoty na rzecz Kupującego. Spółka będzie zobowiązana również do przekazania na rzecz Kupującego wszystkich wymagalnych, a nie zapłaconych w terminie przez klientów rat leasingowych (czynszu najmu).
W przypadku powstania zaległości w spłatach Spółka będzie zobowiązana odkupić daną wierzytelność.
W przypadku poprawy parametrów wierzytelności po dokonanym odkupie, Spółka będzie mogła dokonać na rzecz Kupującego ponownej sprzedaży tej wierzytelności wraz z obowiązkiem jej ewentualnego odkupu w przyszłości (w przypadku powstania ponownych zaległości w spłatach).
Obecnie Wnioskodawca chciałby potwierdzić przyjętą metodologię stosowania przepisów ustawy o CIT w zakresie rozliczenia dla celów podatkowych analizowanych transakcji.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.
- Czy w przypadku sprzedaży wierzytelności cena sprzedaży wierzytelności nie będzie stanowić przychodu po stronic Wnioskodawcy, a przychodem Wnioskodawcy będą opłaty ponoszone przez leasingobiorców oraz najemców w dniu wymagalności ich zapłaty, przy czym w przypadku umów leasingu finansowego przychód Wnioskodawcy będzie stanowić jedynie część odsetkowa raty leasingowej?
Pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. - Czy w przypadku sprzedaży wierzytelności Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zapłacone na rzecz Kupującego dyskonto (wynagrodzenie), przy czym koszty uzyskania przychodów wynikające z dyskonta (wynagrodzenia) powinny być rozliczane przez Spółkę w czasie trwania umowy leasingu (najmu), w miarę przekazywania kolejnych rat leasingowych przez Spółkę do Kupującego.
Pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. - Czy w przypadku odkupienia od Kupującego wierzytelności, Spółka będzie uprawniona do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wartości zawartego w cenie odkupu dyskonta (wynagrodzenia) dotyczącego okresu pomiędzy przekazaniem przez Wnioskodawcę ostatniej raty leasingowej (czynszu najmu) do Kupującego a momentem odkupu wierzytelności od Kupującego?
Pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego. - Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczania odkupionych umów na zasadach ogólnych dotyczących umów leasingu i najmu, tj. powrócić do stosowania art. 17b (w przypadku umowy leasingu operacyjnego), art. 17f (w przypadku umowy leasingu finansowego) oraz art. 12 i 16a (w przypadku umowy najmu) ustawy o CIT?
Pytanie dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.
Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego. Wniosek Spółki w zakresie pytań nr 2, nr 3, i nr 4 w zakresie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi 7 maja 2015 r. odpowiednio nr: ILPB4/4510-1-60/15-3/DS, ILPB4/4510-1-60/15-4/DS oraz ILPB4/4510-1-60/15-5/DS.
Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży wierzytelności cena sprzedaży wierzytelności nie będzie stanowić przychodu po stronie Wnioskodawcy, a przychodem Wnioskodawcy będą opłaty ponoszone przez leasingobiorców oraz najemców w dniu wymagalności ich zapłaty, przy czym w przypadku umów leasingu finansowego przychód Wnioskodawcy będzie stanowić jedynie część odsetkowa raty leasingowej.
Uzasadnienie.
Sposób ustalenia przychodów podatkowych w przypadku sprzedaży wierzytelności wynikających z zawartych umów leasingu.
Zdaniem Wnioskodawcy skutki podatkowe sprzedaży wierzytelności wynikających z zawartych umów leasingu (operacyjnego oraz finansowego) powinny zostać ustalone – w zakresie przychodów podatkowych – na zasadach określonych w art. 17k ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 ustawy o CIT.
Zgodnie z art. 17k ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, jeżeli finansujący przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat leasingowych, jednocześnie nie przenosząc na tę osobę własności przedmiotu umowy leasingu, do przychodów finansującego nie zalicza się kwot wypłaconych przez osobę trzecią z tytułu przeniesienia wierzytelności.
Natomiast zgodnie z art. 17k ust. 2 ustawy o CIT opłaty ponoszone przez korzystającego na rzecz osoby trzeciej stanowią przychód finansującego w dniu wymagalności zapłaty.
W stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) będącym przedmiotem niniejszego wniosku dochodzi do przeniesienia na rzecz Kupującego wierzytelności z tytułu opłat leasingowych. Nie dochodzi natomiast do przeniesienia własności przedmiotu umowy leasingu. Spełnione są więc oba warunki zastosowania art. 17k ustawy o CIT.
W związku z powyższym, w przypadku sprzedaży wierzytelności wynikających z zawartych umów leasingu operacyjnego oraz finansowego, kwota uzyskana przez Spółkę ze sprzedaży nie będzie stanowić przychodu podatkowego. Przychód podatkowy po stronie Spółki będzie natomiast powstawać w dacie wymagalności konkretnych rat leasingowych.
W przypadku sprzedaży wierzytelności wynikających z umów leasingu operacyjnego Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania przychodu w wysokości wymagalnej raty leasingowej (tj. w wysokości zarówno części kapitałowej, jak i odsetkowej raty). Natomiast w przypadku umów leasingu finansowego, w związku ze specyfiką rozliczania tych umów na gruncie ustawy o CIT (tj. w związku z faktem, iż w przypadku leasingu finansowego, finansujący traktuje jako swój przychód podatkowy jedynie część odsetkową raty leasingowej, natomiast część kapitałowa jest dla niego podatkowo neutralna), Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania przychodu jedynie w wysokości części odsetkowej wymagalnej raty leasingowej.
Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż w przeszłości otrzymał interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego wydaną przez tut. Organ dotyczącą podobnego zdarzenia przyszłego (interpretacja indywidualna z dnia 16 czerwca 2009 r. sygn. ILPB3/423-218/09-3/EK), która potwierdziła wskazany poniżej sposób interpretacji art. 17k ustawy o CIT (powyższa interpretacja dotyczyła sprzedaży wierzytelności wynikających z umów leasingu finansowego).
Dodatkowo analogiczne stanowisko zostało potwierdzone między innymi przez:
- Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacjach indywidualnych z dnia 24 stycznia 2014 r. (sygn. ILPB4/423-430/13-2/MC), 27 sierpnia 2010 r. (sygn. ILPB3/423-459/10-5/MM) oraz 16 czerwca 2009 r. (sygn. ILPB3/423-218/09-3/EK),
- Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 23 sierpnia 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-1065/10/JD).
Sposób ustalenia przychodów podatkowych w przypadku sprzedaży wierzytelności wynikających z zawartych umów najmu.
Zdaniem Wnioskodawcy skutki podatkowe sprzedaży wierzytelności wynikających z zawartych umów najmu powinny zostać ustalone – w zakresie przychodów podatkowych – na zasadach określonych w art. 12 ust. 4b ustawy o CIT.
Zgodnie z powyższym przepisem, w przypadku gdy wynajmujący przeniósł na rzecz osoby trzeciej wierzytelności z tytułu opłat wynikających z umów najmu, a umowy te między stronami nie wygasają, do przychodów wynajmującego nie zalicza się kwoty wypłaconej z tytułu przeniesienia wierzytelności. Przychody podatkowe po stronie wynajmującego powstają natomiast w dniu wymagalności zapłaty opłat ponoszonych przez najemcę.
W stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) będącym przedmiotem niniejszego wniosku dochodzi do przeniesienia na rzecz Kupującego wierzytelności z tytułu opłat wynikających z umów najmu. Nie dochodzi natomiast do wygaśnięcia powyższych umów. Spełnione są więc oba warunki zastosowania art. 12 ust. 4b ustawy o CIT.
W związku z powyższym, w przypadku sprzedaży wierzytelności wynikających z zawartych umów najmu, kwota uzyskana przez Spółkę ze sprzedaży nie będzie stanowić przychodu podatkowego. Przychód podatkowy po stronie Spółki będzie natomiast powstawać w dacie wymagalności konkretnych rat czynszu najmu, w wysokości wartości raty.
Podsumowując Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż kwota należności wypłacona przez Kupującego do Wnioskodawcy za nabyte wierzytelności nie będzie stanowić przychodu po stronie Wnioskodawcy, a przychodem Wnioskodawcy będą opłaty ponoszone przez leasingobiorców oraz najemców w dniu wymagalności ich zapłaty, przy czym w przypadku umów leasingu finansowego przychód Wnioskodawcy będzie stanowić jedynie część odsetkowa raty leasingowej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Ponadto w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.
Interpretacja dotyczy:
- zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
- zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.