INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 21 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Wnioskodawcę, w związku z zawarciem porozumienia o przejściu części zakładu pracy w trybie art. 23¹ k.p., wydatków na poczet zobowiązań pracowniczych, które zostały wypłacone pracownikom przez nowego pracodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Wnioskodawcę, w związku z zawarciem porozumienia o przejściu części zakładu pracy w trybie art. 23¹ k.p., wydatków na poczet zobowiązań pracowniczych, które zostały wypłacone pracownikom przez nowego pracodawcę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca świadczył na rzecz producenta samochodów osobowych usługi związane z odbiorem samochodów osobowych z placu i ich załadunkiem na wagony. Umowa na świadczenie w/w usług została rozwiązana w 2010 r. Działalność Wnioskodawcy w w/w zakresie została przejęta przez inny podmiot. W świetle przepisów prawa pracy nastąpiło przejście części zakładu pracy na innego pracodawcę zgodnie z przepisem art. 23¹ kodeksu pracy (w dniu 1 marca 2010 r.). Kontynuacja stosunków pracy pracowników Wnioskodawcy związana była ze zwiększonymi "kosztami" dla nowego pracodawcy; dotychczasowy pracodawca podjął rozmowy z nowym pracodawcą mające na celu uchylenie ewentualnych sporów na tle przejmowania części zakładu pracy. Po przeprowadzonych rozmowach w dniu 24 lutego 2010 r. Wnioskodawca wraz z nowym pracodawcą zawarł porozumienie, zgodnie z którym, w związku z przejściem pracowników w trybie przepisu art. 23¹ k.p. Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz nowego pracodawcy kwoty 239.568,71 zł na poczet zabezpieczenia i pokrycia zobowiązań wynikających ze stosunku pracy nawiązanego pomiędzy pracownikami a Wnioskodawcą.

Strony porozumienia posłużyły się w porozumieniu określeniem "przyszłe, ewentualne roszczenia" dlatego, że w chwili podpisywania porozumienia wymagalność zobowiązań na poczet, których przekazano środki pieniężne jeszcze nie nastąpiła, jednak w związku z kontynuacją stosunków pracy miała nastąpić po przejęciu pracowników (w ciągu 2010 r. oraz 2011 r. ).

Kwota 239.568,71 zł stanowiła połowę kwoty wszystkich ujętych w porozumieniu zobowiązań tj. kwoty 479.137,41 zł.

Na w/w sumę złożyły się zobowiązania z następujących tytułów:

1. wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy (dotyczące okresu pracy pracowników u Wnioskodawcy);
2. premia urlopowa za 2010 r. (na podstawie porozumienia przekazano nowemu pracodawcy 8/12 premii urlopowej odpowiednio do okresu od 07.2009 do 02.2010);
3. premia świąteczna za 2010 r. (na podstawie porozumienia przekazano nowemu pracodawcy 2/12 premii za 2010 r.);
4. nagrody jubileuszowe (nagrody wymagalne po przejęciu pracowników);
5. „dopłaty” do wynagrodzenia pracowników za soboty zbiorowe, koszty „dopłaty” do wynagrodzenia pracowników za pracę w soboty („dopłaty” oznaczają różnice na korzyść w wynagradzaniu pracowników pomiędzy dotychczasowym i nowym pracodawcą).
   
   

Kwota została zapłacona w dniu 25 lutego 2011 r.

Następnie pismem z dnia 7 września 2011 r. Wnioskodawca wystąpił o udzielenie szczegółowej informacji jakie zobowiązania wynikające ze stosunku pracy pracowników przejętych przez nowego pracodawcę od Wnioskodawcy, wskazane w załączniku nr 1 do porozumienia z dnia 24 lutego 2010 r. zostały dotychczas pracownikom wypłacone.

Nowy pracodawca sporządził na piśmie zestawienie wypłaconych kwot, z którego wynika, iż na dzień 22 września 2011 r. nowy pracodawca wypłacił pracownikom kwotę 198.693,99 zł (w sumie wypłacono 234.016,11 zł, z tym że 35.322,14 zł stanowiły premie z zysku za 2009 r. i 2010 r. oraz środki ZFŚS). Na kwotę 198.693,99 zł złożyły się wypłacone pracownikom, przejętym od Wnioskodawcy kwoty z następujących tytułów:

1. wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, wypłacone w okresie od 04.2010 r. do 09.2010 r. z podaniem kwot wypłaconych w każdym miesiącu;
2. premia urlopowa wypłacona 07.2010 r.;
3. premia świąteczna wypłacona 12.2010 r.;
4. nagrody jubileuszowe (nagrody wymagalne po przejęciu pracowników w 2010 r. wypłacone w czerwcu, lipcu i sierpniu 2010 r.);
5. „dopłaty” do wynagrodzenia pracowników za soboty zbiorowe, „dopłaty” do wynagrodzenia pracowników za pracę w soboty, z podaniem kwot wypłaconych w poszczególnych miesiącach od kwietnia 2010 r. do lipca 2011 r.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy poniesione w związku z zawarciem porozumienia o przejściu części zakładu pracy w trybie art. 23¹ k.p. przez wnioskodawcę wydatki (na poczet zobowiązań pracowniczych) w wysokości 198.693,99 zł, które zostały wypłacone pracownikom przez nowego pracodawcę, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z zawarciem porozumienia o przejściu części zakładu pracy w trybie art. 23¹ k.p. przez Wnioskodawcę wydatki w wysokości 198.693,99 zł mogą stanowić koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy.

Na wstępie należy wskazać, iż kosztami podatkowymi są m.in. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze oraz wszelkiego rodzaju nagrody, premie istotne jest aby wydatki na rzecz pracowników pozostawały w związku z prowadzoną przez pracodawcę działalnością gospodarczą i uzyskiwanymi przychodami. Jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Porozumienie zawarte pomiędzy pracodawcami dotyczyło właśnie "kosztów pracowniczych" czyli należności wynikających ze stosunku pracy. Jednocześnie istotne jest, że zobowiązania objęte porozumieniem dotyczyły okresu zatrudnienia pracowników u Wnioskodawcy, zapłacona kwota "związana" była zatem z przychodami uzyskanymi przez Wnioskodawcę. W niniejszej sprawie zastosowanie znajdują przede wszystkim przepisy art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 16 ust. 1 pkt 57 updop w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g updop w związku z art. 12 ust. 1, wynagrodzenie ze stosunku pracy oraz inne należności wynikające ze stosunku pracy wypłacone przez zakład pracy w terminie płatności są kosztem uzyskania przychodów zakładu pracy (podatnika) w miesiącu, za który są należne. Jeżeli jednak w/w wynagrodzenie i inne należności pracownicze nie zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów z prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich faktycznej wypłaty lub postawienia do dyspozycji podmiotów uprawnionych, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 updop.

Okoliczność, że "koszty pracownicze" wypłacone zostały przez podmiot przejmujący od Wnioskodawcy część zakładu pracy, nie stanowi przesłanki wykluczającej zastosowanie w/w regulacji prawnych albowiem prawo podatnika do zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów nierozerwalnie wiąże się z poniesieniem wydatku.

Jak wskazano wyżej Wnioskodawca przekazał nowemu pracodawcy na podstawie porozumienia kwotę 239.568,71 zł na poczet zobowiązań wynikających ze stosunku pracy przejmowanych pracowników. Nowy pracodawca sporządził na piśmie zestawienie wypłaconych pracownikom kwot, z którego wynika, iż na dzień 22 września 2011 r. wypłacił pracownikom kwotę 198.693,99 zł. Na kwotę 198.693,99 zł złożyły się wypłacone pracownikom należności z następujących tytułów:

1. wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, w okresie od 04.2010 do 09.2010 z podaniem kwot wypłaconych w każdym miesiącu;
2. premia urlopowa wypłacona 07.2010 r. ;
3. premia świąteczna wypłacona 12.2010 r.;
4. nagrody jubileuszowe (nagrody wymagalne po przejęciu pracowników w 2010 r.) wypłacone w czerwcu, lipcu i sierpniu 2010 r.);
5. „dopłaty" do wynagrodzenia pracowników za soboty zbiorowe, „dopłaty" do wynagrodzenia pracowników za pracę w soboty, z podaniem kwot wypłaconych w poszczególnych miesiącach od kwietnia 2010 r. do lipca 2011 r.
   
   

Mając na uwadze przytoczoną powyżej argumentację należy stwierdzić, iż kwota 198.693,99 zł przekazana przez Wnioskodawcę na poczet należności pracowniczych, która została pracownikom wypłacona przez nowego pracodawcę, stanowiąca „koszty pracownicze” spełnia wymogi określone w przepisach art. 15 ust. 4g udpop oraz art. 16 ust. 1 pkt 57 updop w zw. z art. 12 ust. 1 updof a zatem może stanowić koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi są m.in. tzw. koszty pracownicze.

Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Co istotne, nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy.

Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Z kolei w myśl przepisu art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Nadmienić w tym miejscu należy, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z treści art. 15 ust. 1 i ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w powiązaniu z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika zatem, że wynagrodzenie ze stosunku pracy oraz inne należności wynikające ze stosunku pracy wypłacone przez zakład pracy w terminie płatności co do zasady są kosztem uzyskania przychodów zakładu pracy (podatnika), w miesiącu, za który są należne. Jeżeli natomiast ww. wynagrodzenie i inne należności nie zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony, podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich faktycznej wypłaty lub postawienia do dyspozycji podmiotów uprawnionych, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy.

Należy zauważyć, że w rozważanym stanie prawnym ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera odrębnej, samodzielnej definicji „zakładu pracy” dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Stąd z odwołaniem do wykładni systemowej zewnętrznej zasadnym jest stanowisko, że pojęcie zakładu pracy należy rozumieć przy uwzględnieniu ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

Zgodnie z art. 23¹ § 1 i 2 Kodeksu pracy, w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy, z zastrzeżeniem przepisów § 5. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie. Z kolei stosownie do art. 3 Kodeksu pracy, pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników.

W świetle powyższego, w oparciu o przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że należności z tytułów, o których mowa w cytowanym wyżej art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który będą należne, na mocy art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, lub w momencie ich wypłaty lub postawienia do dyspozycji podmiotów uprawnionych, stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 57 tej ustawy.

Okoliczność, że wynagrodzenie oraz inne tzw. koszty pracownicze wypłacane będą przez podmiot przejmujący od Wnioskodawcy część zakładu pracy, nie stanowi przesłanki wykluczającej zastosowanie w przedmiotowej sprawie art. 15 ust. 4g, czy też art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Co do zasady samo prawo podatnika podatku dochodowego od osób prawnych zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów z istoty tej instytucji jest uwarunkowane poniesieniem wydatku. Brzmienie art. 15 ust. 1 i ust. 4g, jak również art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych również nierozerwalnie wiąże prawo podatnika podatku dochodowego od osób prawnych do zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów z poniesieniem wydatku.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zawarł porozumienie z nowym pracodawcą, zgodnie z którym w związku z przejęciem pracowników w trybie przepisu art. 23¹ kodeksu pracy, zobowiązał się do zapłaty na rzecz nowego pracodawcy (spółki z o.o.) kwoty 239.568,71 zł, tytułem zabezpieczenia i pokrycia przyszłych, ewentualnych roszczeń przejmowanych pracowników związanych lub wynikających ze stosunku pracy nawiązanego pomiędzy poszczególnymi pracownikami a Wnioskodawcą. Zobowiązania objęte porozumieniem dotyczą okresu zatrudnienia pracowników u Wnioskodawcy. Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, ponadto, iż nowy pracodawca sporządził na piśmie zestawienie wypłaconych pracownikom kwot, z którego wynika, iż na dzień 22 września 2011 r. wypłacił pracownikom kwotę 198.693,99 zł. z tytułu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy oraz ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, w okresie od kwietnia 2010 r. do września 2010 r., premie urlopową wypłaconą w lipcu 2010 r., premie świąteczną wypłaconą w grudniu 2010 r., nagrody jubileuszowe (nagrody wymagalne po przejęciu pracowników w 2010 r.) wypłacone w czerwcu, lipcu i sierpniu 2010 r., „dopłaty” do wynagrodzenia pracowników za soboty zbiorowe, „dopłaty” do wynagrodzenia pracowników za pracę w soboty, z podaniem kwot wypłaconych w poszczególnych miesiącach od kwietnia 2010 r. do lipca 2011 r.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym kwota 198.693,99 zł przekazana przez niego na poczet ww. należności pracowniczych, która została pracownikom wypłacona przez nowego pracodawcę, stanowiąca „koszty pracownicze” spełnia wymogi określone w przepisach art. 15 ust. 4g oraz art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem może stanowić koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.