Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-39/14-2/GJ
z 11 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2014 r. (data wpływu 14 stycznia 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej:

• podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych wydania udziałowcowi majątku w naturze w ramach postępowania likwidacyjnego (pytanie nr 1-3, 6-9) - jest prawidłowe,
• podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości złożenia zeznania rocznego przed końcem roku podatkowego (pytanie nr 4 i 5) – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 14 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (zwana dalej: „Wnioskodawcą” lub „Podatnikiem”) prowadzi działalność w zakresie obrotu, zarządzania oraz najmu nieruchomości. Jedyny wspólnik Wnioskodawcy planuje zakończenie prowadzenia działalności Wnioskodawcy w Polsce. W tym celu, jedyny wspólnik Wnioskodawcy zamierza otworzyć proces likwidacji Wnioskodawcy. W okresie przed otwarciem likwidacji lub po otwarciu likwidacji, ale przed podziałem majątku Podatnika, wspólnik Podatnika może zadecydować o połączeniu Podatnika z innymi spółkami należącymi do grupy kapitałowej. W ramach otwarcia likwidacji Podatnika, wspólnik Podatnika powoła likwidatora, którego zadaniem będzie wykonanie czynności likwidacyjnych przewidzianych w art. 282 § 1 Kodeksu Spółek Handlowych tj. zakończenie bieżących interesów spółki, ściągnięcie wierzytelności, wypełnienie zobowiązań i upłynnienie majątku Podatnika. W ramach czynności likwidacyjnych przeprowadzanych przez likwidatora Podatnika, część majątku Podatnika zostanie upłynniona czyli sprzedana przez likwidatora na rzecz podmiotów trzecich. Jednocześnie, w przypadku części majątku Podatnika, jedyny wspólnik Podatnika będący podmiotem zagranicznym z siedzibą w Luksemburgu może zadecydować o wydaniu majątku wspólnikowi w naturze. Z uwagi na obecną sytuację ekonomiczną na rynku nieruchomości, wartość majątku który może zostać wydany wspólnikowi z uwzględnieniem odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez Podatnika, najprawdopodobniej będzie niższa niż wartość wydatków poniesionych przez Podatnika na nabycie majątku. W trakcie roku podatkowego, w którym wspólnik Podatnika będzie przeprowadzał proces likwidacji Podatnika, Podatnik będzie płacił zaliczki na CIT z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej lub też z tytułu sprzedaży składników majątkowych w ramach procesu likwidacji Podatnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy wydanie udziałowcowi majątku w naturze w ramach postępowania likwidacyjnego jest dla Wnioskodawcy neutralne podatkowo? W przypadku gdyby w odpowiedzi na pytanie nr 1, Organ uznał, iż wydanie wspólnikowi majątku w ramach postępowania likwidacyjnego nie jest neutralne podatkowo dla Wnioskodawcy, Wnioskodawca prosi o udzielenie odpowiedzi na pytania:
   
2. W jakiej kwocie Podatnik będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w związku z wydaniem udziałowcowi w naturze majątku w postaci nieruchomości w ramach postępowania likwidacyjnego Podatnika?
   
3. Czy w przypadku, gdy koszt uzyskania przychodu rozpoznany przez Podatnika z tytułu wydania w naturze majątku wspólnikowi będzie wyższy niż przychód wykazany przez Podatnika za dany rok, Podatnik będzie uprawniony do rozpoznania straty podatkowej i uzyskania zwrotu nadpłaconego CIT wynikającego z zaliczek na CIT zapłaconych w trakcie roku podatkowego?
   
4. Czy Podatnik będzie uprawniony do złożenia zeznania rocznego CIT 8 przed końcem roku podatkowego w przypadku gdy będzie w posiadaniu wszelkich danych pozwalających na ustalenie wysokości zobowiązania podatkowego za ten rok podatkowy?
   
5. Czy w stanie faktycznym przedstawionym przez Podatnika złożenie zeznania rocznego CIT-8 przed końcem roku podatkowego spowoduje powstanie nadpłaty zgodnie z art. 73 § 2 Ordynacji Podatkowej?
   
6. Czy Wnioskodawca będzie obowiązany do przygotowania dokumentacji cen transferowych w zakresie wydania majątku wspólnikowi w ramach postępowania likwidacyjnego?
   
7. Czy organy podatkowe będą uprawnione do szacowania warunków wydania w naturze majątku udziałowcowi na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o CIT?
   
8. Czy organy podatkowe będą uprawnione do szacowania wysokości przychodu osiągniętego przez Wnioskodawcę z tytułu wydania majątku udziałowcowi na podstawie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy o CIT?
   
9. Czy w Przypadku gdy udziałowiec Wnioskodawcy zadecyduje o przerwaniu procesu likwidacji Wnioskodawcy już po wydaniu majątku udziałowcowi, Wnioskodawca będzie obowiązany do korekty złożonego zeznania rocznego CIT-8 za rok podatkowy, w którym majątek został wydany udziałowcowi?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1 Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wydanie udziałowcowi majątku w ramach postępowania likwidacyjnego nie jest neutralne podatkowo. Zgodnie z art. 7 ust 1 ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Jednocześnie, zgodnie z art. 7 ust 2 ustawy o CIT, dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Ustawa o CIT nie zawiera ogólnej definicji „przychodu” jednakże treść art. 12 ustawy o CIT zawiera przykładową listę przysporzeń majątkowych uznawanych za przychód podatnika. W szczególności, zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne w tym różnice kursowe czy też wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Na podstawie powyższego można stwierdzić, iż co do zasady, przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika mająca definitywny charakter, którą może rozporządzać jak własną. Przychód musi mieć charakter definitywny, mierzalny a także musi skutkować przyrostem majątku podatnika. W stanie faktycznym przedstawionym przez Podatnika, wskutek decyzji jedynego wspólnika Podatnika nakazującej przeniesienie na rzecz wspólnika części majątku Podatnika, jedyny wspólnik Podatnika zrealizuje swoje uprawnienie do uzyskania majątku likwidowanej spółki, podczas gdy Podatnik zrealizuje swoje zobowiązanie do przekazania wspólnikowi majątku. Tym samym wskutek wydania wspólnikowi majątku w naturze w ramach postępowania likwidacyjnego, Podatnik osiągnie przysporzenie majątkowe mające charakter definitywny i mierzalny w postaci wygaśnięcia albo też częściowego wygaśnięcia zobowiązania Podatnika do przekazania majątku wspólnikowi. Zdaniem Podatnika opisane powyżej przysporzenie majątkowe osiągnięte wskutek wydania wspólnikowi majątku w naturze w ramach postępowania likwidacyjnego Podatnika zawiera się w zakresie pojęcia przychodu określonego w art. 12 ustawy o CIT i tym samym nie jest neutralne podatkowo dla Podatnika. Podatnik wskazuje, że pomimo wydania w dniu 5 września 2013 r. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu prawomocnego wyroku (sygn. I SA/Wr 1021/13) stwierdzającego neutralność w zakresie CIT dla likwidowanej spółki wydania w naturze majątku udziałowcowi, brak neutralności podatkowej takiej operacji potwierdzają liczne interpretacje Ministra Finansów m.in. interpretacja z dnia 22 października 2013 r. (sygn. IPTPB3/423-297/13-2/MF) czy też interpretacja z dnia 29 lipca 2013 r. (sygn. IBPBI/2/423-556/13/PP).

Ad. 2 Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu z tytułu wydania wspólnikowi w naturze majątku w postaci nieruchomości w ramach postępowania likwidacyjnego Podatnika w kwocie odpowiadającej wydatkowi poniesionemu na nabycie nieruchomości pomniejszonej o ewentualne odpisy amortyzacyjne. Jak wskazał Podatnik w stanowisku do pytania nr 1, wydanie przez Podatnika majątku w naturze wspólnikowi Podatnika w ramach postępowania likwidacyjnego nie jest neutralne podatkowo. W konsekwencji, na podstawie przepisów ustawy o CIT Podatnik będzie obowiązany do wykazania przychodu podatkowego z tytułu wydania wspólnikowi majątku w naturze w ramach postępowania likwidacyjnego. Z obowiązkiem wykazania przychodu podatkowego, związane jest uprawnienie Podatnika do rozpoznania kosztu podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z zastrzeżeniem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zdaniem Podatnika, należy uznać, iż wydatki poniesione przez Podatnika na nabycie majątku, który zostanie wydany w naturze udziałowcowi Podatnika, są bezpośrednio związane z przychodem Podatnika wynikającym z wydania majątku w naturze udziałowcowi Podatnika. Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych wydatki poniesione na nabycie gruntów lub prawa użytkowania wieczystego gruntów jak również wydatki na nabycie, wytworzenie albo ulepszenie środków trwałych innych niż grunty są kosztem uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych bez względu na czas ich poniesienia. Biorąc pod uwagę powyższe, Podatnik stoi na stanowisku, iż będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w związku z wydaniem majątku w naturze udziałowcowi w ramach postępowania likwidacyjnego Podatnika w kwocie odpowiadającej wartości wydatków poniesionych na nabycie nieruchomości pomniejszonej o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Ad. 3 Podatnik będzie uprawniony do rozpoznania straty podatkowej i uzyskania zwrotu nadpłaconego CIT w przypadku, gdy koszt uzyskania przychodu rozpoznany przez Podatnika w związku z wydaniem w naturze majątku wspólnikowi w ramach postępowania likwidacyjnego, będzie wyższy niż suma przychodów osiągniętych przez Podatnika w roku podatkowym. Jak Podatnik wskazał w stanowisku do pytania nr 1, zgodnie z art. 7 ust 2 ustawy o CIT, dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. W konsekwencji w przypadku gdy suma kosztów uzyskania przychodu wykazanych przez Podatnika w związku z wydaniem w naturze majątku wspólnikowi jak również innych kosztów uzyskania przychodu rozpoznanych przez Podatnika w danym roku podatkowym, będzie wyższa niż kwota przychodów podatkowych rozpoznanych przez Podatnika w tym roku podatkowym, Podatnik będzie uprawniony do wykazania straty podatkowej za ten rok. Jednocześnie, zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji Podatkowej, za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Na podstawie art. 3 pkt 3 Ordynacji Podatkowej, art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji Podatkowej ma zastosowanie również do nadpłaconych lub nienależnie wpłaconych zaliczek na podatek dochodowy. Tym samym, w przypadku gdy w trakcie roku podatkowego Podatnik dokona płatności zaliczek na CIT, a ostatecznie kwota kosztów uzyskania przychodu za ten rok podatkowy będzie wyższa niż kwota przychodu podatkowego, Podatnik będzie uprawniony do uzyskania zwrotu nadpłaconego CIT.

Ad. 4 Podatnik będzie uprawniony do złożenia zeznania rocznego CIT-8 przed końcem roku podatkowego, w przypadku gdy Podatnik będzie w posiadaniu wszelkich danych pozwalających na ustalenie wysokości zobowiązania podatkowego za ten rok podatkowy. Zgodnie z treścią art. 27 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są zobowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym — do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę pomiędzy podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku. Treść art. 27 ust. 1 ustawy o CIT reguluje jedynie ostateczny termin złożenia zeznania rocznego nie wprowadzając ograniczeń co do możliwości złożenia zeznania rocznego wcześniej niż przed końcem roku podatkowego. Tym samym, zdaniem Podatnika, z przepisów ustawy o CIT nie wynika zakaz złożenia zeznania rocznego przed zakończeniem roku podatkowego. Faktycznym ograniczeniem możliwości złożenia zeznania rocznego wcześniej niż przed końcem roku podatkowego jest konieczność ujęcia w zeznaniu wszystkich operacji dokonywanych przez podatnika w danym roku podatkowym. Jednakże, ostatnią operacją która będzie miała wpływ na wysokość zobowiązań podatkowych Podatnika będzie wydanie majątku Podatnika wspólnikowi. W okresie po wydaniu wspólnikowi majątku w ramach postępowania likwidacyjnego, nie będzie możliwe prowadzenie przez Podatnika działalności gospodarczej włączając zaciąganie zobowiązań. W konsekwencji, od daty wydania w naturze majątku wspólnikowi, Podatnik będzie posiadał wszelkie dane pozwalające na ustalenie wysokości zobowiązania podatkowego Podatnika za dany rok podatkowy. Tym samym, Podatnik będzie uprawniony do złożenia zeznania rocznego CIT-8 niezwłocznie po ustaleniu wszystkich danych pozwalających na obliczenie wysokości zobowiązania podatkowego za rok podatkowy, bez konieczności czekania na koniec roku podatkowego.

Ad. 5 Złożenie przez Podatnika zeznania rocznego CIT-8 przed końcem roku podatkowego spowoduje powstanie nadpłaty zgodnie z art. 73 § 2 Ordynacji Podatkowej. Zgodnie z 73 § 2 Ordynacji Podatkowej, dla podatników podatku dochodowego nadpłata powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego. Jak wskazał Podatnik w stanowisku odnośnie pytania nr 4, z przepisów ustawy o CIT nie wynika zakaz złożenia zeznania rocznego przed upływem roku podatkowego, którego zeznanie dotyczy. W konsekwencji, złożenie przez Podatnika zeznania rocznego CIT-8 przed końcem roku podatkowego, spowoduje powstanie nadpłaty zgodnie z art. 73 § 2 Ordynacji Podatkowej.

Ad. 6 Podatnik nie będzie obowiązany do przygotowania dokumentacji cen transferowych w zakresie wydania majątku wspólnikowi w ramach postępowania likwidacyjnego. Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy dokonujący transakcji z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami w rozumieniu art. 11 ust. 1 i ust 4, są zobowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej (takich) transakcji. Na podstawie treści art. 9a ust. 1 ustawy o CIT, należy wskazać, iż obowiązek sporządzania dokumentacji cen transferowych dotyczy „transakcji”. Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji pojęcia „transakcji” dla potrzeb art. 9a ustawy o CIT. W konsekwencji, w celu ustalenia zakresu pojęcia „transakcji” dla potrzeb art. 9a ustawy o CIT należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia jak również do dorobku doktryny prawa podatkowego. Słownikowe znaczenie pojęcia „transakcja” to zawarcie umowy, zwłaszcza handlowej dotyczącej kupna lub sprzedaży; układ, porozumienie jako wynik rokowań (Słownik języka polskiego PWN, t. 3, red. M. Szymczak, Warszawa 1999, s. 485), ewentualnie „transakcja” to „operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży jakiś towarów” (Uniwersalny słownik języka polskiego, t. 4, red. S. Dubisz, Warszawa 2003, s. 850). Biorąc pod uwagę powyższe, należy zgodzić się z twierdzeniem, iż „Przez pojęcie transakcji należy rozumieć umowę lub umowy zawarte z tym samym partnerem lub tymi samymi partnerami, której lub których przedmiotem są dobra i usługi objęte jedną ceną. Zatem transakcją w rozumieniu tych przepisów może być np. umowa nabycia lub sprzedaży jednego dobra, umowa sprzedaży szeregu dóbr lub wykonanie szeregu usług, dla których określono łączną cenę, wieloletnia umowa dostawy za określoną cenę danego dobra lub szeregu dóbr bądź usług itp. Dotyczy to przykładowo umowy Cash-pooling. Także umorzenie wierzytelności oraz refakturowanie usługi nie oznaczają zawarcia transakcji. Za transakcje nie powinny być także uznane takie zdarzenia, jak wypłata dywidendy, wniesienie aportu czy też wynagrodzenie wypłacane na podstawie umowy o płacę oraz dopłaty do spółki, choć są to zdarzenia prawnie relewantne i doniosłe również z podatkowego punktu widzenia, to nie mieszczą się w pojęciu transakcji.” (Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz aut. Mariański A., Strzelec D., Wilk M., WKP 2012). W opinii Podatnika, wyplata dywidendy stanowiąca realizację korporacyjnych uprawnień wspólnika spółki kapitałowej jest zdarzeniem o analogicznym charakterze prawnym co do wydania w naturze majątku udziałowcowi w ramach postępowania likwidacyjnego. Analogicznie bowiem jak w przypadku wypłaty dywidendy, podstawą prawną wydania w naturze majątku udziałowcowi jest odpowiednia uchwała udziałowca likwidowanej spółki. W konsekwencji, zdaniem Podatnika, cytowane powyżej konkluzje odnośnie wypłaty dywidendy znajdują również zastosowanie do wydania w naturze majątku udziałowcowi w ramach postępowania likwidacyjnego jako nie mającego charakteru transakcji.

Ad. 7 Organy podatkowe nie będą uprawnione do szacowania warunków wydania w naturze majątku udziałowcowi na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o C IT. Zgodnie z treścią art. 11 ust.1 pkt 2 ustawy o CIT , jeżeli osoba fizyczna lub prawna mająca miejsce zamieszkania albo siedzibę (zarząd) za granicą, zwana dalej „pomiotem zagranicznym, bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego i jeżeli w wyniku tych powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podmiot nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podmiotu oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.” Uprawnienie organów podatkowych do szacowania warunków ustalonych pomiędzy podmiotami powiązanymi dotyczy transakcji zawartych pomiędzy podmiotami powiązanymi. Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w treści rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 września 2009 r. w spławie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych, wielokrotnie wskazującego, iż szacowaniu podlega wynik „transakcji” pomiędzy podmiotami powiązanymi. Jak zostało wskazane w stanowisku Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 6, wydanie w naturze majątku udziałowcowi nie może zostać uznane za „transakcję”. Tym samym, zdaniem Podatnika, na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o CIT, organy podatkowe nie są uprawnione do szacowania warunków wydania w naturze majątku udziałowcowi Podatnika.

Ad. 8 Organy podatkowe nie będą uprawnione do szacowania przychodu osiągniętego przez Podatnika z tytułu wydania w naturze majątku udziałowcowi na podstawie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy o CIT. W szczególności, należy wskazać, iż treść art. 11 ust. 1 ustawy o CIT stanowi lex specialis w stosunku do art. 14 ust. 1 i 3 ustawy o CIT. Oznacza to, iż zgodnie z zasadą lex specialis derogat legi generali, do transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi znajduje zastosowanie art. 11 ust. 1 ustawy o CIT podczas gdy możliwość szacowania przychodu podatnika z tytułu transakcji z podmiotem powiązanym na podstawie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy o CIT jest wyłączona. Powyższe znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 stycznia 2012 r. (sygn. II FSK 2068/10) czy też wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2010 r. (sygn. II FSK 1128/09). Niezależnie od powyższego, Podatnik pragnie wskazać, iż uprawnienie organów podatkowych do szacowania przychodu przewidziane w art. 14 ust 1 i 3 ustawy o CIT dotyczy „ceny określonej w umowie”. Jak zostało wskazane przez Podatnika w stanowisku do pytania nr 6, wydanie w naturze majątku udziałowcowi nie przybiera formy transakcji czy też umowy lecz następuje na podstawie uchwały udziałowca oraz notarialnego potwierdzenia przeniesienia praw do nieruchomości (jak w tym przypadku) i rejestracji we właściwych urzędach i sądach (np. do sądu wieczystoksięgowego w przypadku przekazania nieruchomości). Tym samym, zdaniem Podatnika nie można uznać, iż wartość majątku wydanego udziałowcowi w naturze jest „ceną określoną w umowie” podlegającą szacowaniu na podstawie art. 14 ust. 1 i 3 ustawy o CIT.

Ad. 9 W przypadku, gdy udziałowiec Wnioskodawcy zadecyduje o przerwaniu procesu likwidacji Wnioskodawcy już po wydaniu majątku Wnioskodawca nie będzie obowiązany do korekty zeznania rocznego CIT-8 za rok podatkowy, w którym majątek został wydany udziałowcowi. Zgodnie z art. 273 Kodeksu Spółek Handlowych do dnia złożenia wniosku o wykreślenie spółki z rejestru jednomyślna uchwała wszystkich wspólników o dalszym istnieniu spółki może zapobiec jej rozwiązaniu. Powyższe oznacza, iż proces likwidacji spółki może zostać odwrócony jednomyślną uchwalą wspólników podjętą już po wydaniu udziałowcowi majątku spółki w naturze, ale przed złożeniem wniosku o wykreślenie spółki z rejestru. W takim przypadku, przepisy Kodeksu Spółek Handlowych nie nakładają na udziałowca obowiązku zwrotu majątku otrzymanego w ramach procesu likwidacji spółki. W konsekwencji, dalsze prowadzenie działalności gospodarczej przez spółkę może być umożliwione przez udziałowca w formie wniesienia wkładu pieniężnego czy też aportu. Tym samym, wobec faktu, iż wydanie udziałowcowi majątku w naturze będzie miało charakter definitywny i trwały, Podatnik nie będzie obowiązany do złożenia korekty zeznania rocznego ClT-8 za rok podatkowy, w którym doszło do wydania udziałowcowi majątku w naturze w ramach procesu likwidacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w zakresie skutków podatkowych wydania udziałowcowi majątku w naturze w ramach postępowania likwidacyjnego (pytanie nr 1-3, 6-9) jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki zakresie możliwości złożenia zeznania rocznego przed końcem roku podatkowego i powstania w związku z tym nadpłaty (pytanie nr 4 i 5) – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej - updop), podatnicy. z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a i przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu (straty) osiągniętego w roku podatkowym (podkr. organu) - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku.

Rokiem podatkowym - zgodnie z art. 8 ust.1 updop, z zastrzeżeniem ust. 2, 2a, 3 i 6. jest rok kalendarzowy (podkr. organu), chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych.

Podobnie rok podatkowy określony został w art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.). Zgodnie z jego brzmieniem, rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej.

Nie budzi wątpliwości, że za rok kalendarzowy uznaje się okres pomiędzy 1 stycznia a 31 grudnia danego roku.

Tak więc, biorąc pod uwagę zarówno przepis art. 27 ust. 1 updop ustanawiający zasadę, że zeznaniem podatkowym za rok podatkowy obejmuje się dochody osiągnięte w roku podatkowym, jak i definicję roku podatkowego zrównującego go, co do zasady, z rokiem kalendarzowym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że zeznanie za dany rok podatkowy można złożyć przed jego zakończeniem. Przy czym bez znaczenie pozostają argumenty Spółki, że ostatnią operacją która będzie miała wpływ na wysokość zobowiązań podatkowych jest wydanie w naturze majątku wspólnikowi i w związku z tym „Podatnik będzie posiadał wszelkie dane pozwalające na ustalenie wysokości zobowiązania podatkowego Podatnika za dany rok podatkowy”.

To, że ustawodawca wprost określił końcowy termin na złożenie zeznania tj. do końca trzeciego miesiąca roku następnego, nie oznacza, że nie istnieje termin „początkowy”. Co do zasady rokiem podatkowym jest kolejnych 12 miesięcy. Idąc tokiem rozumowania Spółki za dopuszczalne należałoby także uznać złożenie zeznania za dany rok np. w pierwszym miesiącu tego roku, bo podatnik już wie, że więcej zdarzeń gospodarczych w danym roku nie wystąpi. Nie można także zapominać o innych konsekwencjach złożenia zeznania, jak chociażby 3-miesięczny termin do zwrotu ewentualnej nadpłaty wynikającej z zeznania, które np. zostało złożone w pierwszym miesiącu roku podatkowego a nadpłata zostałby zwrócona za rok podatkowy, który trwałby jeszcze wiele miesięcy.

Należy zauważyć, że co do zasady deklaracja podatkowa jest formą oświadczenia wiedzy podatnika dotyczącego faktów mających znaczenie dla powstania i wysokości zobowiązania podatkowego. Zeznanie podatkowe jako dokument, ze względu na zawartą w nim treść, stanowi dowód okoliczności mającej znaczenie prawne. Na jego podstawie dochodzi bowiem do rozliczenia finansowego między podatnikiem a organem podatkowym. Oświadczenie składane przez podatnika w zeznaniu podatkowym jako oświadczenie wiedzy, dotyczące roku podatkowego, nie może być złożone przed końcem tego roku.

Stanowisko organu potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 19.02.2014 r., sygn. akt III SA/Wa 1981/13.

Uznanie przez organ niemożności złożenia zeznania za rok podatkowy przed upływem tego roku, powoduje, że rozpatrywanie kwestii powstania nadpłaty w dniu złożenia zeznania rocznego przed zakończeniem roku podatkowego jest bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.