INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 9 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania na rzecz udziałowca dywidendy likwidacyjnej w formie:

• pieniężnej – jest prawidłowe,
• niepieniężnej (w tym udziałów w Spółce Węgierskiej) – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2013 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania na rzecz udziałowca dywidendy likwidacyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Obecnie jedynym wspólnikiem Spółki, tj. posiadającym bezpośrednio 100% udziałów w jej kapitale zakładowym jest spółka będąca szwajcarskim rezydentem podatkowym (dalej: „Wspólnik”).

Spółka jest właścicielem mniejszościowego udziału (0,2%) w zarejestrowanej na Węgrzech spółce kapitałowej, będącej szwajcarskim rezydentem podatkowym (dalej: „Spółka Węgierska”). Pozostałe udziały w Spółce Węgierskiej są własnością Wspólnika Spółki.

W najbliższej przyszłości, planowane jest uproszczenie struktury własnościowej grupy. W tym celu Spółka ma ulec rozwiązaniu w drodze likwidacji (postępowanie likwidacyjne jest w toku). Efektem tego działania będzie przekazanie Wspólnikowi majątku Spółki (w tym udziałów w Spółce Węgierskiej) w formie tzw. dywidendy likwidacyjnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przekazanie Wspólnikowi majątku Spółki (w tym udziałów w Spółce Węgierskiej) w formie dywidendy likwidacyjnej wywoła po stronie Spółki konsekwencje podatkowe w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych i doprowadzi do powstania przychodu podatkowego po stronie Spółki...

W opinii Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przekazanie Wspólnikowi majątku Spółki (w tym udziałów w Spółce Węgierskiej) w formie dywidendy likwidacyjnej nie doprowadzi do powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu po stronie Spółki.

Likwidacja Spółki jest przeprowadzana z zachowaniem przepisów ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94. poz. 1037 z późn. zm., dalej: „KSH”), tj. po zakończeniu postępowania likwidacyjnego Spółki, majątek likwidacyjny (w tym w szczególności udziały w Spółce Węgierskiej), pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu ewentualnych wierzycieli Spółki, zostanie przekazany Wspólnikowi stosownie do regulacji KSH i postanowień umowy Spółki.

Przepisy Ustawy CIT nie zawierają ustawowej definicji przychodu podatkowego. Art. 12 i 14 Ustawy CIT zawierają jedynie niewyczerpujący katalog poszczególnych zdarzeń kreujących powstanie przychodu i nie odnoszą się przy tym wprost do kwestii opodatkowania likwidowanej spółki, która przekazuje majątek likwidacyjny swojemu wspólnikowi.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 Ustawy CIT, Spółka powinna co do zasady dokonać poboru zryczałtowanego podatku od przekazywanego Wspólnikowi majątku likwidacyjnego Spółki (tzw. dywidendy likwidacyjnej). Jednakże, powyższy obowiązek Spółki (jako płatnika) jest bezpośrednio związany z opodatkowaniem Wspólnika jako otrzymującego majątek likwidacyjny (a nie z opodatkowaniem spółki w likwidacji występującej w charakterze podmiotu przekazującego majątek likwidacyjny).

Należy podkreślić, ze zgodnie z jednolitym stanowiskiem zajmowanym przez sądy administracyjne w wydawanych wyrokach, a także prezentowanym przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, przychód podatkowy występuje w następujących przypadkach:

1. trwałego i nieodwracalnego przysporzenia (przyrostu wartości aktywów, np. w wyniku odpłatnego zbycia prawa majątkowego w myśl art. 14 ust. 1 Ustawy CIT), lub
2. zwolnienia z długu skutkującego zmniejszeniem zobowiązań podatnika bez zaspokojenia roszczeń wspólnika przez podatnika.
   
   

Spółka pragnie podkreślić, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przekazanie Wspólnikowi składników majątku (w tym m.in. udziałów w Spółce Węgierskiej) nie będzie skutkować ani przyrostem aktywów Spółki, ani zwolnieniem jej z długu.

W związku z tym, przekazanie Wspólnikowi majątku likwidacyjnego Spółki (w tym przekazanie udziałów w Spółce Węgierskiej w formie rzeczowej) nie powinno wywołać powstania przychodu podatkowego po stronie Spółki.

Powyższe stanowisko uzasadnione jest następującymi względami:

Ad 1) Brak przysporzenia majątkowego.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 Ustawy CIT, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.

W opinii Spółki, analiza powyższego przepisu prowadzi do konkluzji, że przychód ze zbycia rzeczy ruchomych/ nieruchomości powstaje, o ile:

1. przekazanie rzeczy/prawa majątkowego prowadzi do przeniesienia prawa własności (na przykład w przypadku umowy sprzedaży), oraz
2. umowa lub porozumienie stron przewiduje zobowiązanie do zapłaty ceny sprzedaży (odpłatne zbycie).
   
   

Co więcej, wymogi przedstawione powyżej w punktach 1) i 2) powinny zostać spełnione łącznie. Spółka pragnie podkreślić, że przekazanie Wspólnikowi majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu ewentualnych wierzycieli Spółki (z tzw. kwoty likwidacyjnej), jest obowiązkiem przewidzianym w mających zastosowanie w przedmiotowej sytuacji przepisach KSH.

Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w doktrynie polskiego prawa spółek handlowych „podział majątku (między wspólników) może zostać dokonany poprzez wypłatę dywidendy likwidacyjnej w formie rzeczowej lub pieniężnej” („Kodeks spółek handlowych. Tom II. Komentarz do artykułów 151-300”; Wydawnictwo C.H. Beck; Warszawa 2005).

Należy również zaznaczyć, że zgodnie z postanowieniami KSH, spółka dokonująca przeniesienia majątku w formie płatności sum należnych wspólnikom w pieniądzu lub też w formie rzeczowej (w ramach procesu likwidacji) nie otrzymuje w zamian jakiegokolwiek przysporzenia/korzyści od wspólników. Innymi słowy, jednostronna czynność prawna polegająca na przeniesieniu własności majątku (jako dywidendy likwidacyjnej) przez spółkę w likwidacji nie implikuje istnienia zobowiązania po stronie wspólników takiej spółki do zapłaty na jej rzecz jakiegokolwiek wynagrodzenia. Tym samym, pomimo iż podział majątku likwidacyjnego spółki z o. o. poprzez wydanie poszczególnych jego składników rzeczowych lub też w pieniądzu, powoduje przeniesienie prawa własności (aktywów), nie powinno ono zostać uznane za odpłatne zbycie w rozumieniu art. 14 ust. 1 Ustawy CIT.

Ponadto, Spółka chciałaby wskazać, że niezależnie od tego czy majątek likwidacyjny jest przekazywany wspólnikowi w formie rzeczowej czy pieniężnej, przekazanie takie nie będzie stanowić otrzymania pieniędzy, wartości pieniężnych ani żadnego innego rodzaju przychodu wymienionego w art. 12 Ustawy CIT (takiego jak przykładowo różnice kursowe albo wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw) dla Spółki.

W związku z powyższym, w opinii Spółki, przekazanie majątku likwidacyjnego (w tym udziałów w Spółce Węgierskiej) nie będzie skutkować przyrostem wartości aktywów Spółki, niezależnie od formy w jakiej takie przekazanie nastąpi (czy to w formie pieniężnej czy rzeczowej, poprzez przekazanie poszczególnych składników majątku).

Powyższe stanowisko (w sprawie o analogicznym stanie faktycznym i w identycznym stanie prawnym w zakresie mających zastosowanie przepisów podatkowych) zostało niedawno potwierdzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 1 lutego 2013 r. (sygn. akt. III Sa/Wa 2078/12), w którym Sąd stwierdził, że „(...) opisana w stanie faktycznym czynność nie wiąże się z powstaniem po stronie Spółki jakiegokolwiek przysporzenia. Trudno mówić bowiem, że Spółka w związku z przekazaniem majątku jedynemu Wspólnikowi, osiągnie jakąkolwiek korzyść majątkową. Przeniesienie na Wspólników prawa własności nie jest zbyciem, w wyniku którego powstaje po stronie skarżącej Spółki przychód gdyż przekazanie majątku nie stanowi odpłatnego zbycia praw. Z tego względu brak jest podstaw do zastosowania w analizowanym stanie faktycznym - zdarzeniu przyszłym opisanym we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej - przepisu art. 14 ust. 1 u.p.d.p.”

Stanowisko Spółki, zaprezentowane powyżej, zostało również potwierdzone w licznych wyrokach sądów administracyjnych, wydanych w analogicznych sprawach dotyczących przekazania dywidendy w formie rzeczowej. Sądy administracyjne wielokrotnie potwierdzały w takich przypadkach przede wszystkim, że niezależnie od formy w jakiej przekazywana jest dywidenda (rzeczowa lub pieniężna), czynność taka nie powinna zostać uznana za formę odpłatnego zbycia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie spółki wypłacającej. Spółka dystrybuująca dywidendę nie uzyskuje bowiem w takiej sytuacji żadnego przysporzenia w majątku, a dywidenda taka może stanowić przychód jedynie dla jej wspólników.

Takie stanowisko jest szeroko reprezentowane w wyrokach Wojewódzkich Sądów Administracyjnych oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, m.in. w orzeczeniach:

• z dnia 17 kwietnia 2013 r. (sygn. akt II FSK 1638/11),
• z dnia 19 marca 2013 r. (sygn. akt II FSK 1437/11),
• z dnia 12 czerwca 2012 r. (sygn. akt II FSK 1260/11),
• z dnia 8 lutego 2012 r. (sygn. akt II FSK 1384/10).
  
  

Ad 2) Brak zwolnieniu z długu.

a.Wierzytelności niepowiązanych wierzycieli.

Zgodnie z aktualnie obowiązującymi przepisami KSH oraz postanowieniami umowy spółki, majątek (w tym, w szczególności udziały w Spółce Węgierskiej) pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu roszczeń ewentualnych wierzycieli Spółki zostanie wydany na rzecz Wspólnika. Z tego względu, majątek likwidacyjny przekazany Wspólnikowi będzie wolny od jakichkolwiek obciążeń na rzecz osób trzecich. W konsekwencji, przekazanie majątku likwidacyjnego Wspólnikowi nie powinno być rozpatrywane jako forma zwolnienia z długu lub umorzenia długu Spółki w stosunku do niepowiązanych wierzycieli.

b.Wierzytelności Wspólnika.

Płatność sum należnych wspólnikom w pieniądzu lub poprzez przeniesienie na nich własności poszczególnych składników majątku stanowią alternatywne formy zaspokojenia roszczeń wspólnika względem spółki w likwidacji, do czego niniejsza spółka jest zobowiązana na mocy przepisów KSH, regulujących kwestie dotyczące likwidacji spółki z o. o.

Z powyższego wynika, ze zarówno przekazanie składników majątku jak i zapłata jego wartości w pieniądzu skutkować będzie spełnieniem przez Spółkę ustawowego obowiązku zaspokojenia roszczeń Wspólnika.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że wydanie majątku likwidacyjnego (w tym udziałów w Spółce Węgierskiej) nie powinno zostać uznane za zwolnienie z długu, które ze swojej natury, prowadziłoby jedynie do wygaśnięcia zobowiązania bez zaspokojenia roszczeń Wspólnika (wierzyciela).

Zaprezentowany powyżej pogląd został potwierdzony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 1 lutego 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 2078/12), w którym sąd orzekł, że: „nie można też przyjąć tak jak uczynił Minister Finansów w zaskarżonej interpretacji, że dokonanie czynności przekazania majątku likwidowanej Spółki na rzecz jej jedynego Wspólnika, w związku z likwidacją stanowi zwolnienie z długu, o jakim mowa w art. 508 Kodeksu cywilnego. Jest to jednostronna czynność, w wyniku której Wspólnik nie jest zobowiązany do świadczenia wzajemnego, chociażby poprzez zapłacenie ceny. W przypadku odpłatnego zbycia dochodzi do dwustronnej czynności odpłatnej, a przysporzeniem po stronie Spółki byłaby cena, którą zobowiązany jest uiścić nabywca. Sąd stwierdza ponadto, że wydanie majątku wspólnikom w ramach likwidacji przewidzianej w Kodeksie spółek handlowych, jest w zasadzie ostatnią czynnością poprzedzającą złożenie wniosku o wykreślenie spółki z rejestru. Z momentem tego wykreślenia spółka zostaje rozwiązana i ustaje byt osoby prawnej. W konsekwencji w momencie, w którym kształtuje się zobowiązanie podatkowe i powstaje obowiązek zadeklarowania i uiszczenia podatku, podatnik zobowiązany do zapłaty może już nie istnieć. Co więcej, nie ma również żadnego podmiotu który byłby następcą prawnym spółki, w szczególności brak unormowania, które czyniłoby takimi następcami byłych wspólników. Ten ostatni fakt powoduje również, że w razie braku dobrowolnej zapłaty podatku, przez rozwiązywaną spółkę, w późniejszym okresie nie ma już prawnej możliwości wyegzekwowania zaległości. Postępowanie w sprawie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej nie może bowiem zostać wszczęte przed dniem doręczenia decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, nie ma zaś możliwości takiego doręczenia, jeśli podatnik został już zlikwidowany.”

W świetle powyższych rozważań i zważywszy, że:

1. wydanie majątku likwidacyjnego (w tym udziałów w Spółce Węgierskiej) na rzecz Wspólnika nie będzie skutkować przyrostem wartości aktywów Spółki, niezależnie od sposobu, w jaki podział ten zostanie dokonany (w formie dywidendy likwidacyjnej rzeczowej, czy też pieniężnej), oraz
2. wypłata dywidendy likwidacyjnej (w tym w postaci udziałów w Spółce Węgierskiej) na rzecz Wspólnika nie powinna być kwalifikowana jako zwolnienie z długu/umorzenie długu Spółki,

a także biorąc pod uwagę brzmienie obowiązujących przepisów Ustawy CIT w zakresie będącym przedmiotem niniejszego wniosku, przekazanie aktywów w ramach podziału majątku likwidacyjnego jest po stronie Spółki neutralne z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych i może jedynie prowadzić do opodatkowania dochodu uzyskanego przez Wspólnika.

W opinii Spółki, przyjęcie odmiennego stanowiska mogłoby prowadzić do wielokrotnego opodatkowania tej samej transakcji i nie może zostać uznane za dopuszczalne ani zgodne z właściwymi przepisami prawa podatkowego.

Zaprezentowane przez Spółkę stanowisko w zakresie pytania zadanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, znajduje również odzwierciedlenie w licznych interpretacjach organów podatkowych oraz wyrokach sądów administracyjnych, takich jak przykładowo:

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 2073/12),
• wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lutego 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 2061/12, III SA/Wa 2063/12, III SA/Wa 2077/12),
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 stycznia 2011 r. (sygn. akt I SA/Wr 1294/10),
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu dnia 24 sierpnia 2010 r., znak: ILPB3/423-460/10-4/MM,
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 czerwca 2010 r., znak: IPPB3/423-232/10-2/JB,
• interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie dnia 14 kwietnia 2009 r., znak: IPPB3/423-82/09-2/ER.
  
  

Należy podkreślić, że powołane powyżej interpretacje indywidualne wydane zostały w tym samym stanie prawnym - w zakresie przepisów mających zastosowanie w przedmiotowej sprawie, tj. art. 12 ust. 1 i art. 14 ust. 1 Ustawy CIT - co aktualnie obowiązujące regulacje Ustawy CIT.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 286 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. nr 94, poz. 1037, ze zm.; dalej „KSH”), majątek spółki z ograniczoną odpowiedzialnością nieupłynniony w toku likwidacji tej spółki może być podzielony między wspólników tej spółki. Dokonanie podziału nie jest możliwe przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli, a roszczenia wierzycieli spółki muszą być zaspokojone lub zabezpieczone. Majątek ten dzieli się między wspólników proporcjonalnie do posiadanych udziałów, chyba że umowa spółki przewiduje inne zasady podziału (art. 286 § 2 i § 3 KSH). W związku z powyższym bezspornym jest fakt, że możliwe jest przeniesienie składników majątku spółki będącej w likwidacji na udziałowca, przy uwzględnieniu jednak wskazanych przepisów.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w likwidacji – zakłada, iż po przeprowadzeniu likwidacji pozostanie majątek, który przekazany zostanie na rzecz jedynego udziałowca Spółki. W skład majątku Spółki wchodzić będą m.in. udziały w spółce kapitałowej. Zdaniem Wnioskodawcy, czynność ta będzie dla Spółki neutralna podatkowo.

Zdaniem Organu podatkowego, stanowisko Spółki nie jest prawidłowe w pełnym zakresie. Jeżeli chodzi o przekazanie majątku pozostałego po likwidacji Spółki w postaci środków pieniężnych, rzeczywiście nie można mówić o powstaniu z tego tytułu przychodu po stronie Wnioskodawcy. Rozważenia wymaga jednak fakt, czy przekazanie dywidendy likwidacyjnej w formie niepieniężnej (w tym udziałów w Spółce Węgierskiej) w ramach podziału majątku będzie neutralne podatkowo dla likwidowanej spółki. Przepisy prawa podatkowego nie regulują w sposób szczególny czynności polegającej na przeniesieniu na dotychczasowego wspólnika własności składników nieupłynnionego majątku spółki kapitałowej, która podlega likwidacji. Nie oznacza to jednak, że obowiązek podatkowy po stronie Spółki nie powstanie. Ustawy podatkowe, w tym ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., nr 74, poz. 397 z późn. zm.; dalej „updop”), określają zdarzenia, które powodują powstanie obowiązku podatkowego czyli powinności przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem tych zdarzeń. Ustalają, kiedy i w jakich sytuacjach powstanie obowiązek podatkowy. Oznacza to, że powstaje on w okolicznościach wskazanych przez prawo, niezależnie od woli podlegających mu osób czy podmiotów. Na gruncie ustaw podatkowych abstrakcyjny obowiązek podatkowy przekształca się w skonkretyzowane zobowiązanie podatkowe, czyli zobowiązanie do zapłacenia podatku. Z powyższego wynika, że podstawową przesłanką, której zaistnienie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego a następnie zobowiązania podatkowego jest zaistnienie określonego w przepisach zdarzenia.

W niniejszej sprawie kluczowe znaczenie ma fakt, że w wyniku przekazania Wspólnikowi majątku Spółki dojdzie do przeniesienia własności określonych składników majątkowych – udziałów spółki kapitałowej. Nie jest zatem, w opinii Organu podatkowego, zasadny argument podniesiony przez Spółkę, iż przeniesieniu własności, o którym mowa nie będzie odpowiadać po stronie likwidowanej Spółki żadne przysporzenie.

Zdaniem Organu podatkowego opisaną we wniosku czynność należy rozpatrywać na gruncie prawa podatkowego w oparciu o interpretację przepisu art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 updop. Ustawodawca w wykazie zdarzeń, zawartym w art. 12 ust. 1 updop, uznanych przez niego za przychody u podatników podatku dochodowego od osób prawnych nie wymienia przeniesienia własności składników majątku podczas likwidacji spółki jako zdarzenia rodzącego taki przychód. Należy jednak zauważyć, że katalog wymienionych w tym przepisie zdarzeń rodzących przychód nie ma charakteru wyczerpującego, lecz jedynie przykładowy. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 sformułowania, że przychodami są „w szczególności” zdarzenia gospodarcze w przepisie tym wymienione. Jednocześnie sposób ustalania wielkości przychodu będącego następstwem zbywania rzeczy lub praw majątkowych, a więc przenoszenia własności takich rzeczy lub praw majątkowych, wskazuje art. 14 przedmiotowej ustawy. Stanowi on, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, a jeżeli cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, to przychód ten określa organ podatkowy w wysokości ich wartości rynkowej. W tym miejscu wskazać należy, iż pojęcie „zbycie” nie oznacza tylko umowy sprzedaży w rozumieniu Kodeksu cywilnego, w której z jednej strony następuje wydanie rzeczy, a z drugiej zapłata ceny tj. określonej kwoty pieniężnej. Cena nie zawsze musi być wyrażona w pieniądzu. Może również przybrać postać zwolnienia danego podmiotu (dłużnika) z ciążących na nim zobowiązań wobec innego podmiotu.

W przedmiotowej sprawie w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy w planowanym zdarzeniu przyszłym dojdzie do skutecznego przeniesienia własności składników majątkowych (udziałów spółki kapitałowej) posiadanych przez Spółkę na jej udziałowca. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że tak. W tym zakresie musi bowiem dojść do przeniesienia własności poprzez dokonanie odpowiedniej czynności prawnej przenoszącej własność przedmiotowych akcji. Zbycie tych praw w przedmiotowej sprawie nie będzie jednak umową sprzedaży w rozumieniu art. 535 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Tak rozumiejąc umowę sprzedaży należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przeniesienie własności akcji nie ma charakteru umowy sprzedaży. Spółka tytułem dokonanego zbycia nie otrzyma od wspólnika zapłaty w formie przekazania mu bezpośrednio, czy w drodze przelewu konkretnej kwoty środków pieniężnych. Przeniesienie własności składników majątkowych nastąpi w celu wykonania obowiązku Spółki polegającego na zaspokojeniu roszczenia wspólnika opartego na podstawie przepisu zawartego w art. 286 KSH. Omawiane składniki majątkowe stanowią składnik aktywów Spółki. Biorąc powyższe pod uwagę w ocenie organu w pełni uprawnione jest stanowisko, że przeniesienie własności tych składników majątku jako „wypłata” pokrywająca roszczenie wspólnika wypełnia hipotezę art. 14 ust. 1 updop, gdzie mowa o „odpłatnym zbyciu rzeczy lub praw majątkowych”. Czynność prawna jest odpłatna, jeżeli podmiot, który dokonał przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia. W ocenie organu Spółka osiąga korzyść majątkową o konkretnym wymiarze. Poprzez zbycie udziałów Spółka „otrzymuje” ekwiwalent w postaci zmniejszenia się jej zobowiązań. Przesunięcie składnika majątkowego z aktywów Spółki do aktywów udziałowca rodzi skutek rozporządzający powodując przejście własności tych składników. Powoduje to uzyskanie przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 updop.

Reasumując, w ocenie organu podatkowego w Spółce powstanie przychód podatkowy z tytułu odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych w wysokości wartości rynkowej omawianych składników majątkowych. Nieprawidłowe jest zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przekazanie na rzecz udziałowca udziałów w toku likwidacji majątku nie spowoduje powstania po stronie Spółki przychodu podatkowego.

Jednocześnie w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych oraz orzeczeń sądów administracyjnych należy stwierdzić, że są to rozstrzygnięcia, które zostały wydane w indywidualnych sprawach, osadzonych w konkretnych stanach faktycznych i nie są wiążące dla tutejszego organu wydającego przedmiotową interpretację. Ze względów wskazanych powyżej tut. Organ nie podziela zawartego w nich stanowiska.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych przekazania na rzecz udziałowca dywidendy likwidacyjnej w formie:

• pieniężnej – jest prawidłowe,
• niepieniężnej (w tym udziałów w Spółce Węgierskiej) – jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.