2014.04.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-24/14/PS
z 14 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 15 stycznia 2013 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Polski oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych, a także jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej zawiera Umowy na realizację prac związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą („Umowy”).

Umowy przewidują zwykle, że płatności realizowane są przez Zamawiającego (w tym wypadku -Wnioskodawcę) przelewem bankowym w określonym terminie (zwykle jest to 30 dni) od daty otrzymania przez Zamawiającego (w tym wypadku - Wnioskodawcę) faktury wraz kompletem wymaganych dokumentów, w tym m.in. zatwierdzonym protokołem częściowego / końcowego odbioru Robót.

Przykładowo zawierane przez Wnioskodawcę (jako Zamawiającego) Umowy zawierają klauzule o następującej treści: „Zamawiający ma prawo do przesunięcia momentu rozpoczęcia biegu terminu płatności wynagrodzenia z ostatniej faktury wystawionej dla każdego Zlecenia w wysokości do 10% wartości Robót/Zlecenia jako zabezpieczenie usunięcia usterek nielimitujących zgłoszonych przy protokole Odbioru Końcowego. Termin płatności tej części wynagrodzenia rozpocznie bieg po pisemnym potwierdzeniu przez Zamawiającego usunięcia pełnego zakresu usterek, a płatność nastąpi w terminie 14 dni od podpisania przez Zamawiającego w/w potwierdzenia.”

Analogiczne zapisy stosowane są również w przypadku niedostarczenia wymaganych Umową dokumentów, jak na przykład gwarancji bankowej, weksla, czy też dowodów wykupienia przez kontrahenta polisy ubezpieczeniowej.

W praktyce występują także sytuacje, gdy Wnioskodawca otrzyma fakturę, jednak kontrahent nie dostarczył wszystkich wymaganych dokumentów, co skutkuje rozpoczęcie biegu terminu płatności części lub całości wynagrodzenia z faktury wraz z upływem okresu gwarancyjnego wynikającego z Umowy, np. z upływem „okresu dwunastu (12) miesięcy po terminie ostatecznego, pisemnego odbioru prac przez Zamawiającego.”

Wnioskodawca w momencie otrzymania faktury od kontrahenta ujmuje ją w całości w księgach rachunkowych i kwalifikuje jako koszt uzyskania przychodów / nakład inwestycyjny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, wynikające z Umowy rozpoczęcie biegu terminu płatności części wynagrodzenia z faktury wystawionej przez wykonawcę na rzecz zamawiającego (Wnioskodawcy) od momentu uzyskania kompletu dokumentów potwierdzających prawidłowe wykonanie wszystkich usług, a nie z momentem otrzymania (wystawienia) faktury, nie skutkuje w żadnym przypadku obowiązkiem po stronie Wnio¬skodawcy dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 15b ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, wynikające z Umowy przesunięcie początku biegu terminu płatności części należnego wynagrodzenia z faktury wystawionej przez wykonawcę na rzecz zamawiającego (Wnioskodawcy) na podstawie Umowy do momentu uzyskania kompletu dokumentów potwierdzających prawidłowe wykonanie wszystkich usług, nie skutkuje w żadnym przypadku obowiązkiem po stronie Wnioskodawcy dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 15b ustawy.

Wprowadzony od dnia 1 stycznia 2013 r. - art. 15b ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi: „W przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.”

Ww. przepis art. 15b ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprost wskazuje, iż nieuregulowanie kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności wynikającej z faktury (rachunku) bądź też innego dokumentu skutkuje powstaniem obowiązku zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów. W przypadku natomiast, gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni to zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów należy dokonać z upływem 90 dni od daty zaliczenia kwoty wynikającej z faktury (rachunku) bądź też innego dokumentu. Oznacza to zatem, iż obowiązek korekty przez podatnika kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z terminem płatności - upływem terminu płatności bądź też gdy termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.

Ww. przepisy wprowadzają więc swoistą sankcję dla dłużnika w zakresie obowiązku korekty kosztów| uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w razie niedokonania zapłaty w określonym umownie terminie w ramach limitu czasowego wynikającego z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak natomiast zostało wskazane przez Wnioskodawcę we Wniosku, płatności z tytułu Umów realizowane są w określonym terminie (zwykle jest to 30 dni) od daty otrzymania przez Wnioskodawcę faktury z zatwierdzonym protokołem odbioru Robót/Zamówienia. Dodatkowo, Umowy zawierają jednak klauzulę zabezpieczającą dobre wykonanie Umowy, przesuwającą moment rozpoczęcia biegu terminu płatności części należnego wynagrodzenia z faktury wystawionej dla Wnioskodawcy do momentu otrzymania kompletu dokumentów potwierdzających prawidłowe wykonanie wszystkich usług. Nie sposób jednak uznać, iż przesunięcie rozpoczęcia biegu terminu płatności na podstawie klauzul zawartej w Umowach wydłuża termin płatności powyżej 60 dni bądź też skutkuje upływem terminuj płatności. Ww. klauzula zawarta w Umowach przesuwa bowiem - za zgodą obu stron umowy – w czasie moment rozpoczęcia biegu terminu płatności części wynagrodzenia w analogiczny sposób jak to ma miejsce w przypadku potracenia z tytułu kaucji gwarancyjnej; natomiast ta klauzula nie wydłuża samego terminu płatności ponad termin określony w art. 15b ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (termin płatności po otrzymaniu potwierdzenia usunięcia ww. usterek jest bowiem krótszy niż 60 dni). Oznacza to zatem, iż przesunięcie początku biegu terminu płatności części należnego wynagrodzenia z faktury wystawionej przez wykonawcę na rzecz zamawiającego (w tym wypadku Wnioskodawcy) do momentu dostarczenia kompletu wymaganych dokumentów jako zabezpieczenie dobrego wykonania Umowy nie będzie skutkowało obowiązkiem po stronie Wnioskodawcy dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 15b ustawy.

Stanowisko Spółki potwierdza interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego wydana dnia 28 maja 2013 r., nr ITPB3/423-136c/13/PS przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w sprawie dotyczącej analogicznego zdarzenia. W przytoczonej interpretacji słusznie zauważono, iż zdarzenie, od którego liczony jest [np] okres 60 dni, o którym mowa w art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może być dowolnym zdarzeniem uzgodnionym przez dostawcę i odbiorcę.

W analogicznym stanie faktycznym wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 14.10.2013 r. (sygn. IPTPB3/423-274/13-2/IR), prezentując stanowisko zgodne z wyżej przedstawionym przez Spółkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b - 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych),
inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d - 4e ww. ustawy).

Mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) ustawodawca z dniem 1 stycznia 2013 r. wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulacje zmierzające do likwidacji tzw. „zatorów płatniczych” (art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Stosownie do tego unormowania w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik – w określonych ustawą terminach – zobowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

I tak, stosownie do brzmienia art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) – kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Z treści art. 15b ust. 2 ww. ustawy wynika natomiast, że jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Nowe regulacje wprowadziły zatem obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów, w przypadku gdy kwota wynikająca z faktury, umowy lub innego dokumentu nie została uregulowana w określonym przez ustawodawcę terminie.

Zatem, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia tych kosztów, jeżeli nie ureguluje kwoty zobowiązania w ciągu 30 dni od daty upływu terminu jego płatności. Natomiast, w sytuacji ustalenia przez strony terminu płatności dłuższego niż 60 dni, podatnik będzie zobowiązany do dokonania zmniejszenia kosztów podatkowych o kwotę wynikającą z faktury lub innego dokumentu z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli w tym terminie kwota ta nie zostanie uregulowana. Zmniejszenia kosztów podatkowych (ewentualnie zwiększenia przychodów podatkowych) należy więc dokonać w odniesieniu do tej kwoty wynikającej z faktury lub innego dokumentu, która została uprzednio zaliczona do kosztów podatkowych, a która nie została zapłacona w terminie 30 dni od upływu terminu płatności lub 90 dni od zaliczenia jej do kosztów podatkowych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni.

Zaznaczenia wymaga, że przepis art. 15b uzależnia termin dokonania zmniejszenia (korekty) kosztów podatkowych od terminu płatności określonego w fakturze bądź umowie i to strony ustalają ten termin w ramach stosunku cywilnoprawnego. Przepisy prawa podatkowego nie ingerują w ustalenia pomiędzy stronami, co do określenia terminu płatności (sposobu jego liczenia).

Przenosząc powyższe na grunt analizowanych przepisów konieczne jest wyjaśnienie, iż termin płatności oznacza dzień, w którym należy spłacić zobowiązanie lub jest to okres między dniem powstania a dniem wymagalności wierzytelności.

Należy zauważyć, że swoboda zawierania umów to jedna z fundamentalnych zasad prawa. Zasada ta zapisana jest w art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny

(Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.), który stanowi, że strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego,

Ważne jest, aby termin był wskazany w sposób konkretny. W przeciwnym razie znajdzie zastosowanie art. 455 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania (tj. po wykonaniu całości świadczeń określonych w umowie).

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej zawiera Umowy na realizację prac związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą („Umowy”). Umowy przewidują zwykle, że płatności realizowane są przez Wnioskodawcę przelewem bankowym w określonym terminie (zwykle jest to 30 dni) od daty otrzymania przez Wnioskodawcę faktury wraz kompletem wymaganych dokumentów, w tym m.in. zatwierdzonym protokołem częściowego / końcowego odbioru Robót.

W celu zabezpieczenia dobrego wykonania wszystkich robót i usług, w Umowach Wnioskodawca stosuje rozwiązanie polegające na tym, że otrzymanie kompletu dokumentów wraz z fakturą determinuje moment rozpoczęcia biegu terminu płatności całości wynagrodzenia z danej faktury. W efekcie, w przypadku dostarczenia faktury bez wymaganych dokumentów towarzyszących Wnioskodawca potrąca z płatności część wynagrodzenia na zasadzie kaucji gwarancyjnej, która podlega zwrotowi po otrzymaniu kompletu wymaganych dokumentów. Termin płatności tej części wynagrodzenia rozpocznie bieg po pisemnym potwierdzeniu przez Zamawiającego usunięcia pełnego zakresu usterek, a płatność nastąpi w terminie 14 dni od podpisania przez Zamawiającego ww. potwierdzenia.

Zatem odnośnie tej części wynagrodzenia, która podlega potrąceniu na zasadzie kaucji gwarancyjnej, która podlega zwrotowi po otrzymaniu kompletu wymaganych dokumentów, bieg terminu płatności rozpocznie się po pisemnym potwierdzeniu przez Zamawiającego usunięcia pełnego zakresu usterek, a płatność nastąpić powinna w terminie 14 dni od podpisania przez Zamawiającego ww. potwierdzenia.

Zatem dopiero nieuregulowanie tej części wynagrodzenia w terminie 30 dni od 14 –tego dnia następującego po pisemnym potwierdzeniu przez Wnioskodawcę usunięcia pełnego zakresu usterek jako momentu rozpoczynającego bieg tego terminu, Wnioskodawca zgodnie z art. 15b ust. 1 powinien dokonać zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tego potrącenia oczywiście pod warunkiem zaliczenia tej kwoty uprzednio do kosztów uzyskania przychodów.

Jak słusznie wskazuje Wnioskodawca, nie sposób uznać, że przesunięcie rozpoczęcia biegu terminu płatności na podstawie klauzuli zawartej w Umowach wydłuża termin płatności powyżej 60 dni bądź też skutkuje upływem terminuj płatności. Ww. klauzula zawarta w Umowach przesuwa bowiem w czasie moment rozpoczęcia biegu terminu płatności części wynagrodzenia.

Zatem stanowisko Spółki, w świetle którego wynikające z Umowy przesunięcie początku biegu terminu płatności części należnego wynagrodzenia z faktury wystawionej przez wykonawcę na rzecz zamawiającego(Wnioskodawcy) na podstawie Umowy do momentu uzyskania kompletu dokumentów potwierdzających prawidłowe wykonanie wszystkich usług, nie skutkuje w żadnym przypadku obowiązkiem po stronie Wnioskodawcy dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 15b ustawy – jest co do zasady prawidłowe.

Zastrzec należy w tym miejscu, że niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się wyłącznie do braku obowiązku dokonania zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie tej części wynagrodzenia, która ulega potrąceniu z całości wartości zlecenia jako zabezpieczenie usunięcia usterek, zgodnie z żądaniem zawartym w pytaniu Wnioskodawcy.

Wyeksponować należy również, ze przepisy art. 15b zastosowanie znajdują jedynie w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot wynikających z faktury lub innego dokumentu i nieuregulowania jej w określonym terminie.

Zaznaczenia wymaga więc, że tutejszy organ nie dokonał oceny prawidłowości zaliczania kwot wynikających z faktur otrzymywanych od wykonawców robót i usług w ramach umów opisanych we wniosku, do kosztów uzyskania przychodów, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem problemu interpretacyjnego Wnioskodawcy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika natomiast, że Wnioskodawca w momencie otrzymania faktury od kontrahenta kwalifikuje ją jako koszt uzyskania przychodów, tj. nakład inwestycyjny, a zatem, nakład, którego celem jest stworzenie nowych środków trwałych lub ulepszenie (przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja lub modernizacja) istniejących obiektów majątku trwałego, a także nakład na tzw. pierwsze wyposażenie inwestycji. Co do zasady zatem nakład inwestycyjny rozliczany jest podatkowo dopiero poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Ponadto w związku ze wskazaniem w stanie faktycznym, że Wnioskodawca potrąca z płatności część wynagrodzenia na zasadzie kaucji gwarancyjnej, wyjaśnienia wymaga również, że kaucja gwarancyjna jest często stosowanym zabezpieczeniem ewentualnych roszczeń inwestora wynikających z wad wykonanych usług, robót itp. W zależności od treści stosownych postanowień umowy o roboty budowlane może polegać ona na wpłacie określonej sumy przez wykonawcę na konto inwestora lub na zatrzymaniu przez tego ostatniego części należnego wykonawcy wynagrodzenia. Natomiast po pomyślnym upływie ustalonego w umowie okresu, kaucja jest wykonawcy zwracana i to najczęściej w kwocie nominalnej, chyba że co innego wynika z treści zawartego kontraktu. Z powyższego wynika wiec, że kaucja gwarancyjna nie stanowi co do zasady definitywnego przysporzenia ani definitywnego kosztu, gdyż ma charakter zwrotny.

Końcowo wskazać należy, że przepisy podatkowe nie regulują stosunków cywilnoprawnych (zasad zawierania umów cywilnoprawnych), ani nie mają wpływu na ich treść, w tym ustalenia dotyczące terminów płatności. Zgodnie z uprzednio wskazaną zasadą swobody umów, to strony umowy rozstrzygają między innymi zasady rozliczeń z tytułu zawarcia umów cywilnoprawnych.

Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęte w nich ustalenia, w tym zasady ustalania terminów płatności, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Zgodnie bowiem z art. 199a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Natomiast organ uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej nie ma prawnej możliwości ingerencji w treść tych umów. Z art. 14h Ordynacji podatkowej wynika bowiem, iż powołany przepis nie ma zastosowania w postępowaniu w przedmiocie wydawania interpretacji indywidualnej.

Odnośnie natomiast powołanych interpretacji indywidualnych, podkreślić należy, iż zostały one wydane indywidualnych sprawach, w określonych, odmiennych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Nie są jednak wiążące dla tut. organu, który wydał przedmiotową interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin