INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 29 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej:

• podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych sfinansowanych z ZFRON, jeżeli środki zgromadzone na tym funduszu pochodzą z wpłat:
  • podatku od nieruchomości - jest prawidłowe,
  • zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych – jest nieprawidłowe,
• ordynacji podatkowej w zakresie zastosowania się do postanowienia w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2011 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej:

• podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych sfinansowanych z ZFRON, jeżeli środki zgromadzone na tym funduszu pochodzą z wpłat:
  • podatku od nieruchomości,
  • zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych,
• ordynacji podatkowej w zakresie zastosowania się do postanowienia w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego.
  
  

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne:

Spółka posiada status zakładu pracy chronionej (dalej ZPCHR ), w związku z tym, zgodnie z ustawą o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, ma obowiązek tworzenia Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON ) oraz przekazywania środków tego funduszu na wyodrębnione konto bankowe.

Środki ZFRON-u pochodzą przede wszystkim, zgodnie z art. 33 ust. 2 pkt 2 w/w ustawy, z wpłat części zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, z wpłat części podatku od nieruchomości oraz niektórych innych opłat, mogą także pochodzić z dopłat, dotacji, np. PFRON-u. Środki tego funduszu mogą być wykorzystane tylko i wyłącznie zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ZFRON-u. Spółka ujmuje w kosztach podatkowych kwoty wynagrodzeń brutto (a zatem łącznie z zaliczką na podatek PIT4) w sposób zgodny z obowiązującymi przepisami. Następnie w ustawowych terminach zgodnie z obowiązującymi przepisami - jako ZPCHR- w odpowiedniej wysokości przekazuje tenże podatek na konto ZFRON-u.

Spółka posiada środki trwałe, których zakup sfinansowała ze środków pochodzących właśnie z ZFRON-u. Środki zgromadzone na koncie ZFRON-u, wydatkowane na zakup tych środków trwałych, pochodziły z tzw. własnych środków jednostki, tj. wyłącznie z wpłat podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od nieruchomości. Odpisy amortyzacyjne dokonywane od tychże środków trwałych zaliczone zostały do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z zasadami określonymi w art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka kierowała się obowiązującymi przepisami, a także otrzymaną interpretacją indywidualną (winno być postanowieniem) Naczelnika Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy spółka postępuje prawidłowo zaliczając w koszty podatkowe odpisy amortyzacyjne od środków trwałych sfinansowanych z ZFRON-u, jeśli środki zgromadzone na tymże koncie pochodzą z wpłat podatku od nieruchomości a także zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych...
2. W nawiązaniu do pytania 1 jak należy ustosunkować się do interpretacji Ministra Finansów z dnia 05 marca 2010 roku Znak DD6/8213/165/KWW/09/BMI9/11871, tj. czy spółka powinna nadal kierować się w/w otrzymaną interpretacją indywidualną (winno być postanowieniem w sprawie interpretacji prawa podatkowego), czy też interpretacją Ministra Finansów z dnia 05 marca 2010 roku, jeśli tak, to od kiedy należy stosować interpretację z dnia 05 marca 2010 r....
   
   

Zdaniem Spółki, stosując się do postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego postępuje prawidłowo, gdyż przepisy podatkowe w przedmiotowym zakresie nie uległy zmianie. Zatem odpisy amortyzacyjne od środków trwałych, sfinansowanych ze środków pochodzących z ZFRON-u, dokonywane zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowią koszt uzyskania przychodów, tym bardziej, że Spółka posiada interpretację indywidualną (winno być postanowienie), o której mowa wyżej.

Pojawił się jednak problem w marcu 2010 roku, kiedy to Minister Finansów wydał interpretację ogólną Znak DD6/8213/165/KWW/09/BMI9/11871. W tejże interpretacji Minister Finansów stwierdził, m.in." kosztami uzyskania przychodów są wynagrodzenia w kwocie brutto (wszelkie jego składniki). Kwota wynagrodzenia brutto pomniejszana jest o zaliczkę na podatek dochodowy. Oznacza to, że kosztem podatkowym jest cała kwota wynagrodzenia, od którego obliczana i odprowadzana jest przez płatnika zaliczka na podatek dochodowy. Dla uznania za koszt podatkowy omawianej zaliczki na podatek dochodowy bez znaczenia jest, czy zaliczka ta zostanie odprowadzona do budżetu, czy też pozostanie w zakładzie pracy chronionej (na ZFRON) lub zakładzie aktywności zawodowej (na ZFA), bądź zostanie przekazana (w części) na PFRON. Kosztem podatkowym zaliczka ta staje się już z chwilą zaliczenia wynagrodzenia (brutto) do kosztów uzyskania przychodów.

Nie może więc ona stanowić dodatkowo kosztu podatkowego w momencie przekazania jej na ZFRON (ZFA) i PFRON oraz wydatkowania z ZFRON (ZFA) środków pochodzących z tej zaliczki". Z wydanej interpretacji ogólnej wynika zatem, że środki wydatkowane z ZFRON-u, a pochodzące z wpłat zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych nie mogą stanowić kosztu podatkowego.

Zgodnie z art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej "zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej". Minister Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską, pismo z dnia 25 stycznia 2007 roku nr 5837, wskazał, iż "interpretacja przepisów prawa podatkowego jest wiążąca dopóki obowiązują przepisy, które wydana interpretacja wyjaśnia. Dopiero z momentem utraty ich mocy bądź ich zmiany przestaje ona wywoływać skutki na przyszłość, natomiast wywołuje ona skutki dla podatnika w odniesieniu do okresu, kiedy obowiązywały interpretowane przepisy”. Zdaniem Ministra Finansów, wyrażonym w tym piśmie, oczywiste jest, że taka interpretacja chronić będzie podatnika przez cały okres obowiązywania interpretowanych przepisów do czasu ich zmiany. Powołując się na powyższe, zdaniem Spółki, mimo wydania interpretacji ogólnej przez Ministra Finansów z marca 2010 r., nadal obowiązuje ją interpretacja indywidualna (postanowienie) otrzymana w 2005 roku, gdyż jak już wspomniano na początku przepisy podatkowe w tej materii nie uległy zmianie.

Na tle przedstawionych stanów faktycznych, stwierdzam co następuje:

Na wstępie należy podkreślić, że pomimo iż wniosek z dnia 10 listopada 2011 r. dotyczy dwóch stanów faktycznych (ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz Ordynacji podatkowej), całość zagadnień nim objętych zostanie omówiona w niniejszej interpretacji.

Ad. 1. Ocena stanowiska Spółki w zakresie możliwości zaliczania w koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od środków trwałych sfinansowanych z Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, jeżeli środki zgromadzone na tym Funduszu pochodzą z wpłat podatku od nieruchomości, a także zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (pytanie oznaczone we wniosku nr 1).

Prowadzący Zakład Pracy Chronionej jest zwolniony z podatku od nieruchomości - na zasadach określonych w odrębnych przepisach. Takim przepisem jest art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.), który stanowi, iż zwalnia się od podatku od nieruchomości prowadzących zakłady pracy chronionej lub zakłady aktywności zawodowej - w zakresie przedmiotów opodatkowania zgłoszonych wojewodzie, jeżeli zgłoszenie zostało potwierdzone decyzją w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej lub zakładu aktywności zawodowej albo zaświadczeniem - zajętych na prowadzenie tego zakładu, z wyjątkiem przedmiotów opodatkowania znajdujących się w posiadaniu zależnym podmiotów niebędących prowadzącymi zakłady pracy chronionej lub zakłady aktywności zawodowej.

Z zapisu art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) wynika m.in., iż płatnicy będący zakładami pracy chronionej kwoty pobranych zaliczek na podatek od przychodów z tytułów określonych w art. 12 oraz od zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, wypłacanych przez tych płatników:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, przekazują:
   • w 40% na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,
   • w 60% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych,
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę, o której mowa w lit. a), przekazują na zasadach określonych w ust. 1.

Zakład pracy chronionej obowiązany jest tworzyć zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON) i jest jego dysponentem. Ogólne zasady tworzenia i przeznaczenia środków funduszu określa art. 33 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 127, poz. 721 ze zm.).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 16 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Odnosząc się do kwestii wydatku związanego z podatkiem od nieruchomości, należy stwierdzić, iż podatek ten nie został wymieniony przez ustawodawcę w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jako niestanowiący kosztów uzyskania przychodu. Jednocześnie, z uwagi na przepisy ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, Spółka jest zwolniona z tego podatku, ale nie może pozostawić do własnej dyspozycji wartości „tego podatku”, tylko musi tą wartością zasilić ZFRON i PFRON.

Zatem to nie podatek od nieruchomości jest przekazywany na ZFRON i PFRON lecz środki pochodzące ze zwolnienia podatkowego (środki w wysokości podatku od nieruchomości, który nie został określony w wyniku zwolnienia). Kwota „obliczonego podatku” jest istotna tylko do ustalenia wysokości przekazywanej wpłaty.

Z ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie wynika, iż odpisy i wpłaty na ZFRON mogą obciążać koszty działalności, zatem odpisy te nie mogą być kosztem uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowy od osób prawnych. Dopiero wydatki poniesione ze środków ZFRON, z wyjątkiem określonych odpowiednio w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będą kosztami uzyskania przychodów. O ile brak jest podstaw do zaliczenia do kosztów podatkowych uzyskanych środków z wyżej wymienionego zwolnienia podatkowego w momencie ich przekazania na ZFRON, to nie ma przeszkód, aby tymi kosztami były wydatki sfinansowane z tego funduszu (w tym pochodzące ze środków z tego zwolnienia), o ile wydatki te spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przypadku wydatków inwestycyjnych, kosztami tymi będą odpisy amortyzacyjne, przy spełnieniu warunków przewidzianych w art. 16a-16m tej ustawy.

Stanowisko Spółki w tej części jest zatem prawidłowe.

Odmiennie należy jednak ocenić stanowisko Spółki w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od zakupionych z ZFRON środków trwałych, pochodzących z wpłat z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Od 1 stycznia 2009 r. pracodawcy będący podatnikami, zarówno podatku dochodowego od osób prawnych jak i od osób fizycznych, mają możliwość uwzględniania wynagrodzeń w kosztach podatkowych na zasadzie memoriału. Stanowią one zatem koszt podatkowy okresu (miesiąca), którego dotyczą, pod warunkiem, że zostały wypłacone (postawione do dyspozycji) w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W razie niespełnienia tego warunku rozlicza się je kasowo, tj. w okresie w którym zostały faktycznie zapłacone (postawione do dyspozycji). Stanowią o tym przepisy art. 15 ust. 4g oraz art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kosztami uzyskania przychodów są wynagrodzenia w kwocie brutto (wszelkie jego składniki). Kwota wynagrodzenia brutto pomniejszana jest o zaliczkę na podatek dochodowy. Oznacza to, że kosztem podatkowym jest cała kwota wynagrodzenia, od którego obliczana i odprowadzana jest przez płatnika zaliczka na podatek dochodowy. Dla uznania za koszt podatkowy omawianej zaliczki na podatek dochodowy bez znaczenia jest przy tym, czy zaliczka ta zostanie odprowadzona do budżetu, czy też pozostanie w zakładzie pracy chronionej (na ZFRON), bądź zostanie przekazana (w części) na PFRON. Kosztem podatkowym zaliczka ta staje się już z chwilą zaliczenia wynagrodzenia (brutto) do kosztów uzyskania przychodów.

Nie może więc ona stanowić dodatkowo (ponownie) kosztu podatkowego w momencie przekazania jej na ZFRON oraz wydatkowania z ZFRON środków pochodzących z tej zaliczki, co jak wynika z opisu stanu faktycznego czyni Spółka.

Reasumując powyższe rozważania należy stwierdzić, że stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od zakupionych z ZFRON środków trwałych, pochodzących z wpłat z tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest nieprawidłowe. Przyjęcie bowiem za słuszne takiego stanowiska skutkowałoby w efekcie dwukrotnym ujmowaniem w rachunku podatkowym tego samego kosztu (raz poprzez uznanie za koszt podatkowy wynagrodzenia brutto, drugi raz poprzez ujęcie w kosztach uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zakupionych z ZFRON).

Ad. 2. Ocena stanowiska Spółki w zakresie zastosowania się do postanowienia w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Zgodnie z art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007r., stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym (art. 14a § 1 ww. ustawy). Udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie (art. 14a § 4 ww. ustawy).

W myśl art. 14b § 1 i § 2 ww. ustawy interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu (art. 14b § 1). Interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5 (art. 14b § 2).

Jedyny zatem tryb zmiany lub uchylenia postanowienia wydanego na podstawie ww. przepisów, przewiduje art. 14b § 5 cyt. ustawy. Przepis ten nadaje uprawnienie do podjęcia działań zmierzających do zmiany lub uchylenia postanowienia organowi odwoławczemu, który w drodze decyzji może zmienić albo uchylić postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4:

• jeżeli uzna, że zażalenie wniesione przez podatnika, płatnika lub inkasenta zasługuje na uwzględnienie, lub
• z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.
  
  

Zmiana albo uchylenie postanowienia wywiera skutek począwszy od rozliczenia podatku za miesiąc następujący po miesiącu, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi, a gdy zmiana lub uchylenie postanowienia dotyczy podatków rozliczanych za rok podatkowy - począwszy od rozliczenia podatku za rok następujący po roku, w którym decyzja została doręczona podatnikowi, płatnikowi lub inkasentowi.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006r. Nr 217, poz. 1590) do Ordynacji podatkowej wprowadzono zmiany, które w odmienny od dotychczasowego sposób regulują kwestie związane ze stosowaniem instytucji interpretacji prawa podatkowego. Nowe przepisy weszły w życie z dniem 01 lipca 2007 r. W art. 4 tej ustawy zawarto jednak przepisy przejściowe co do obowiązywania poprzednich regulacji w sprawach wydawania, zmiany lub uchylenia pisemnych interpretacji. Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej, w sprawach zmiany lub uchylenia pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wydanych przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej stosuje się przepisy ustawy zmienianej (Ordynacji podatkowej), w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, z tym że wygasają one z mocy prawa w razie zmiany przepisów, które były przedmiotem interpretacji (ust. 2). Skutki prawne związane z wydaniem, na podstawie przepisów ustawy zmienianej (Ordynacji podatkowej) w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach, ocenia się wedle przepisów ustawy zmienianej (Ordynacji podatkowej), w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej (ust. 3).

Z treści przepisu art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej wynika zatem, że w sprawach zmiany lub uchylenia pisemnych interpretacji momentem decydującym o stosowaniu przepisów dotychczasowych lub nowych jest chwila wydania tej interpretacji, a więc sporządzenia postanowienia interpretacyjnego i skierowania go do wnioskodawcy. Jeżeli postanowienie to zostało wydane przed dniem 01 lipca 2007r., w sprawach jego zmiany lub uchylenia stosuje się przepisy obowiązujące do dnia 30 czerwca 2007 r., w tym art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu sprzed 01 lipca 2007r. i dopiero interpretacja wydana po tym dniu podlegała będzie zmianie przy zastosowaniu przepisów obowiązujących od 01 lipca 2007r.

Zatem organem uprawnionym do dokonania zmiany lub uchylenia interpretacji (postanowienia) wydanej przed 01 lipca 2007r. jest organ odwoławczy, a więc działający odpowiednio zgodnie z właściwością dyrektor izby skarbowej. Dopiero przepisy obowiązujące od dnia 01 lipca 2007r. uprawnienie do zmiany interpretacji nadają Ministrowi Finansów.

W opisanym we wniosku stanie faktycznym, wnioskodawca powołuje się na interpretację ogólną wydaną przez Ministra Finansów z dnia 5 marca 2010r., sygn. DD6/8213/165/KWW/09/ BMI9/11871. Jednakże tut. Organ wyjaśnia, iż wydanie interpretacji ogólnej nie skutkuje anulowaniem mocy wiążącej postanowień w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego (wydanych w stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2007 r.), a zatem i postanowienia wydanego w dniu 22 września 2005 r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego.

Podsumowując powyższe należy stwierdzić, że postanowienie o jakim mowa we wniosku może zostać zmienione lub uchylone wyłącznie przez organ odwoławczy, którym jest właściwy dyrektor izby skarbowej, w trybie art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007 r. Jednocześnie interpretacje wydane przed wejściem w życie ustawy zmieniającej wygasają z mocy prawa wyłącznie w razie zmiany przepisów, których dotyczyły. Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy należy zauważyć, że zmiana przepisów proceduralnych regulujących tryb wydawania interpretacji indywidualnych nie spowodowała utraty mocy wiążącej postanowienia w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanego w dniu 22 września 2005 r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego (zachowuje ono nadal moc wiążącą, aż do chwili jego zmiany, uchylenia lub zmiany przepisów materialnego prawa podatkowego, będących podstawą jego wydania).

Stanowisko Spółki w tym zakresie jest zatem prawidłowe.

Na marginesie powyższych rozważań należy zauważyć, że przedmiotem postanowienia z dnia 22 września 2005 r. wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, co wynika z jego treści, była wyłącznie kwestia możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od środków trwałych nabytych z ZFRON. Przedmiotowe postanowienie nie traktowało natomiast, w przeciwieństwie do interpretacji ogólnej Ministra Finansów, o ujmowaniu w rachunku podatkowym wydatków poniesionych na wypłatę wynagrodzeń brutto.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzeń w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.