Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-890/13-2/DG
z 13 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28.06.2013r. (data wpływu 23.08.2013r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT umownego przystąpienia do długu oraz nieodpłatnego przekazywania środków pieniężnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.08.2013r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT umownego przystąpienia do długu oraz nieodpłatnego przekazywania środków pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz sprzedaży hurtowej i detalicznej napojów. Jako przedmiot działalności Spółki w rejestrze przedsiębiorców KRS figurują w szczególności produkcja soków z owoców i warzyw. Spółka przynależy do grupy kapitałowej zajmującej się przetwórstwem owoców i warzyw (dalej: Grupa). W ramach Grupy spółki współpracują ze sobą w celu uzyskiwania jak najlepszych wyników w branży spożywczej.

W 2010 roku jedna ze spółek przynależących do Grupy (dalej: Spółka z Grupy) zawarła kilka umów kredytowych z konsorcjum banków (dalej: Kredyt). Część kwoty zaciągniętego Kredytu stanowi kredyt rewolwingowy, którego bezpośrednim kredytobiorcą i beneficjentem jest również Spółka.

Oprócz kredytu rewolwingowego, Spółka nie ponosi bezpośredniego kosztu spłaty Kredytu. Pełni ona natomiast funkcję gwaranta oraz poręczyciela Kredytu.

Z uwagi na fakt, że od 2010 r. Spółka z Grupy ponosi straty podatkowe, natomiast Wnioskodawca dysponuje wolnymi środkami pieniężnymi, Grupa kapitałowa, do której należy Spółka, rozważa zawarcie porozumienia w zakresie objęcia kosztami spłaty Kredytu między innymi Wnioskodawcę.

Zgodnie z planowanym „Porozumieniem w sprawie partycypacji w kosztach finansowania” (dalej: Umowa), Wnioskodawca przystąpi solidarnie do części długu Spółki z Grupy wobec konsorcjum banków. Wysokość udziału w spłacie zobowiązania zostanie wyliczona na podstawie struktury majątku trwałego Spółki oraz pozostałych dłużników solidarnych na dzień spłaty.

Partycypująca w długu Spółka zobowiąże się do przekazania określonej w powyższy sposób kwoty środków pieniężnych na rzecz Spółki z Grupy w terminie 7 dni przed terminem określonym w bankowym harmonogramie spłaty zobowiązań. Konsorcjum banków, jako wierzyciel nie będzie stroną Umowy. Konsorcjum banków otrzymywać będzie jedynie środki pieniężne od Spółki za pośrednictwem Spółki z Grupy na skutek zawartej między spółkami Umowy. Porozumienie będzie miało charakter umowy nieodpłatnej, na mocy której Wnioskodawca nie będzie uprawniony do żądania wynagrodzenia za przystąpienie do długu i przekazanie określonej kwoty pieniężnej Spółce z Grupy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w warunkach przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego, przystąpienie przez Wnioskodawcę do długu Spółki z Grupy oraz nieodpłatne przekazywanie określonych kwot środków pieniężnych Spółce z Grupy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przystąpienie przez Wnioskodawcę do długu Spółki z Grupy oraz nieodpłatne przekazywanie określonych kwot środków pieniężnych Spółce z Grupy nie będzie stanowić dostawy towarów ani świadczenia usług, o których mowa art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z czym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z opisu przedstawionego zdarzenia przyszłego Spółka zobowiąże się do przystąpienia do długu Spółki z Grupy oraz nieodpłatnego przekazania środków pieniężnych. Rozważenia wymaga więc, czy powyższe czynności mogą być uznane za dostawę towarów lub świadczenie usług.

1. Jako, że prawo podatkowe nie daje definicji legalnej pojęcia towaru, należy w tej materii posiłkować się definicją rzeczy wynikającą z prawa cywilnego. Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny rzeczami są wyłącznie przedmioty materialne. Doktryna prawa cywilnego podkreśla, że rzeczy to materialne części przyrody, które w sposób naturalny lub sztuczny daje się wyodrębnić w stosunkach społeczno-gospodarczych, tj. te rzeczy, które posiadają przymiot samoistności.
   
   

W doktrynie, jak i orzecznictwie nie ma żadnej wątpliwości, że pieniądz jako środek płatniczy nie spełnia powyższych przesłanek. Równocześnie w odniesieniu do instytucji przystąpienia do długu trudno również o wskazanie materialnej części takiej czynności. W związku z powyższym, nie powinno budzić wątpliwości, iż zobowiązanie Spółki wskazane w opisie zdarzenia przyszłego nie będzie dostawą towarów.

2. Definicja świadczenia usług, zawarta została w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą uważa się za świadczenie usług każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
   1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
   2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
      
      

Zgodnie z powyższym, za świadczenie usług uznaje się wszystko, co nie jest uznane za dostawę towarów, jednakże nie można bezwarunkowo przyjąć, że każda czynność, która nie mieści się w definicji dostawy towarów uważana jest za opodatkowane świadczenie usług, na co wskazuje orzecznictwo oraz liczne w tym zakresie interpretacje podatkowe.

3. Konstrukcja umownego przystąpienia do długu nie stanowi świadczenia usług, a tym samym co do zasady nie podlega opodatkowaniu VAT.
   
   

Jak wskazał w swoim wyroku z 22 października 2012 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie sygn. akt VI ACa 516/12: „konstrukcja przystąpienia do długu ze swej istoty polega na tym, że wierzyciel zyskuje kolejnego dłużnika solidarnego”. Istotę solidarności dłużników wyraża art. 366 § 1 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że „kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (solidarność dłużników)”.

Oznacza to, że przystąpienie przez Spółkę do długu, będzie w istocie równoznaczne dokonaniu zmiany w sferze podmiotowej istniejącego zobowiązania, w wyniku której w stosunku zobowiązaniowym pojawi się obok dotychczasowego dłużnika, dłużnik nowy, tj. Spółka.

Również dotychczasowa praktyka organów podatkowych potwierdza, że tego rodzaju zdarzenie, nie stanowi czynności znajdującej się w zakresie VAT, a w szczególności nie może być uznane za świadczenie usług. Na przykład Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji z 28 października 2008 r. (sygn. ILPP1/443-735/08-2/BP), potwierdził, że przyjęcie na siebie odpowiedzialności z tytułu przystąpienia do długu (solidarności biernej), nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu ustawy o VAT. Sama czynność przystąpienia do długu, mająca za swą istotę wstąpienie przez Spółkę w rolę dłużnika solidarnego, nie może zatem być uznana za świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

W tym miejscu warto wskazać, iż w planowanej Umowie stroną nie będzie konsorcjum banków. Wobec tego transakcja w zasadzie sprowadza się do nieodpłatnego przekazania środków pieniężnych przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki z Grupy.

4. Ze świadczeniem usług nie mamy do czynienia w przypadku nieodpłatnego przekazywania środków pieniężnych, które wystąpi w ramach planowanego zdarzenia. Nie występuje tam bowiem żadne świadczenie, które można by powiązać z otrzymywanymi od Spółki płatnościami. Intencją Wnioskodawcy w nieodpłatnym przekazywaniu środków pieniężnych Spółce z Grupy na spłatę jej zobowiązań wobec konsorcjum banków jest wsparcie finansowe kontrahenta z tej samej grupy kapitałowej.
   
   

Spółka nie uzyska żadnego świadczenia zwrotnego czy to w postaci towaru czy też usługi. Trudno w takim przypadku przyjąć, że dokonywane przez nią płatności są zapłatą za jakiekolwiek świadczenie, które mogłoby podlegać opodatkowaniu. Sama zaś płatność nie może być uznana za opodatkowane podatkiem VAT świadczenie.

Identyczne stanowisko wyrażone zostało w licznych interpretacjach, m.in. w: indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 października 2011 r., sygn. IBPP4/443-1141/11/AŚ; indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 grudnia 2009 r., sygn. ILPP2/443-1171/09-6/EN; indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 maja 2012 r., sygn. ILPP1/443-212/12-4/NS; indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 listopada 2011r., sygn. ITPP2/443-757/09/RS; indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 25 stycznia 2008 r., sygn. IBPP2/443-234a/07/EJ).

We wskazanych powyżej interpretacjach organy podatkowe potwierdzają, że darowanie środków pieniężnych nie jest ani dostawą towarów ani świadczeniem usług, w związku z czym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 2 grudnia 2009 r., sygn. ILPP2/443-1171/09-6/EN wskazał: ,,(...) pieniądze, które zostaną wpłacone przez Zainteresowanego na wspólną realizację inwestycji nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) dokonana przez Wnioskodawcę wpłata pieniężna, dotycząca partycypacji w kosztach budowy wspólnego odcinka sieci kanalizacyjnej mająca na celu pomoc w zmniejszeniu kosztów inwestycji, ma charakter darowizny rozumianej jako dobrowolne i bezpłatne przysporzenie na rzecz innej jednostki. Wskazać należy, iż przekazana przez Zainteresowanego wpłata pieniężna stanowiąca współfinansowanie budowy odcinka sieci kanalizacyjnej nie stanowi dostawy towarów, gdyż „pieniądze” nie mieszczą się w definicji „towaru”, zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ponadto, zgodnie z przepisem art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Tym samym, w przedmiotowej sprawie przekazanie pieniędzy przez Wnioskodawcę w świetle zawartej umowy można uznać za darowiznę. W świetle powyższego stwierdzić należy, iż przekazane przez Wnioskodawcę środki pieniężne przeznaczone na wspólną realizację inwestycji budowy odcinka sieci kanalizacyjnej, nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Identycznie, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji podatkowej z 23 listopada 2011 r., sygn. ITPP2/443-757/09/RS: „Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Urząd otrzymuje od mieszkańców (…) darowizny w formie pieniężnej na poprawę infrastruktury drogowej. W zamian za otrzymane pieniądze Gmina nie świadczy żadnych usług, ani nie dokonuje dostaw towarów. Z powołanych regulacji wynika (z Ustawy o VAT), że dostawa ma miejsce, kiedy dotyczy towarów określonych w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a więc nie obejmujących pieniędzy. Z uwagi na fakt, że Gmina nie dokonuje jakiegokolwiek świadczenia na rzecz mieszkańców dokonujących wpłat, nie dochodzi z Jej strony ani do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, ani do świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 powołanej ustawy. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że otrzymywane środki pieniężne nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w konsekwencji czego Urząd nie ma obowiązku odprowadzenia podatku z tytułu otrzymanych środków pieniężnych.”

Mając na uwadze powyższe należy uznać, iż planowane umowne przystąpienie do długu sprowadzające się do nieodpłatnego przekazywania określonych kwot pieniężnych Spółce z Grupy przez Wnioskodawcę, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.