INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2007r. (data wpływu 26 października 2007r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2008r. (data wpływu 22 stycznia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazywanych kwot pieniężnych między zakładem głównym kontrahenta a oddziałem w Polsce - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania przekazywanych kwot pieniężnych między zakładem głównym kontrahenta w oddziałem w Polsce. Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 17 stycznia 2008r. (data wpływu 22 stycznia 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu znak: IBPP2/443-234/07/EJ z dnia 9 stycznia 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zagraniczny przedsiębiorca – R. K. GMBH za pośrednictwem oddziału w Polsce, który jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT czynny prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług doradztwa z zakresu prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.14). Usługi te świadczone są na rzecz podatników mających siedzibę na terytorium Wspólnoty, ale nie w Polsce. Faktury za świadczenie tych usług wystawiane są przez zagranicznego przedsiębiorcę dla odbiorców mających siedzibę poza K., ale na terenie Wspólnoty. W związku z działalnością oddział w Polsce ponosi koszty związane z zakupem towarów i usług opodatkowanych podatkiem VAT na terenie kraju i inne. Zatrudnia na terenie kraju w swoim oddziale pracowników. Na pokrycie tych kosztów zagraniczny kontrahent przekazuje oddziałowi w Polsce co miesiąc określoną kwotę pieniędzy. Siedziba zakładu głównego mieści się w Niemczech. Składa miesięczne deklaracje VAT-7.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynności przekazywania co miesiąc pieniędzy z zakładu głównego do oddziału oraz inne rozliczenia pomiędzy zakładem głównym a oddziałem podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na terenie kraju...

Zdaniem Wnioskodawcy podatnikiem podatku VAT w Polsce nie jest sam z siebie oddział zagranicznego przedsiębiorcy, jako że formalnie jest tylko częścią przedsiębiorcy zagranicznego i nie jest odrębnym podmiotem prawa, lecz ten właśnie zagraniczny przedsiębiorca. W związku z tym czynności pomiędzy zakładem głównym a oddziałem nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Kwestię funkcjonowania oddziału podmiotu zagranicznego w Polsce regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.). Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Z kolei oddział zdefiniowany został w art. 5 pkt 4 jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Ponadto, zgodnie z art. 86 ww. ustawy oddział może prowadzić działalność wyłącznie w zakresie przedmiotu działalności przedsiębiorcy zagranicznego.W świetle powołanych unormowań podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, zarejestrowany dla potrzeb podatku od towarów i usług, traktowany jest jako jeden podmiot – przedsiębiorca zagraniczny. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego.

Zatem czynności wykonywane pomiędzy oddziałem przedsiębiorcy zagranicznego a zakładem głównym traktuje się jako czynności wykonywane w ramach tego samego podmiotu, nie można ich traktować, dla celów podatku VAT, jako czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Przez pojęcie towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.Z powyższej definicji wynika, że pieniądze nie są towarem w myśl ustawy o podatku od towarów i usług, a ich przekazanie między zakładem głównym a oddziałem w Polsce nie wypełnia dyspozycji ww. art. 5 ustawy o podatku VAT. Nie dochodzi bowiem w tej sytuacji do odpłatnej dostawy towaru lub odpłatnego świadczenia usługi. Zatem czynność przekazania kwot pieniężnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.