P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Banku z dnia 28.06.2007r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj.:1.potwierdzenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rezerwy na kredyt stracony, którego nieściągalność została uprawdopodobniona,2.potwierdzenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów rezerwy na kredyt stracony, którego nieściągalność nie została uprawdopodobniona,3.potwierdzenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości nieściągalnych wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

znać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Bank jest podmiotem działającym w oparciu o ustawę z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe, uprawnionym na podstawie przepisów tej ustawy do udzielania kredytów (pożyczek) oraz gwarancji i poręczeń spłaty kredytów (pożyczek).Na podstawie art. 45 ust. la ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości, Bank sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości („MSR"). Ponadto, mając na uwadze regulacje art. 38b ustawy o pdop, pozwalające Bankowi rozpoznawać w rachunku podatkowym rezerwy zgodnie z przepisami art. 16 ust. l pkt 26, ust. 2a pkt 2, ust. 2b-2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f w/w ustawy, Bank prowadzi ewidencję kredytów (pożyczek) zgodnie z przepisami o rachunkowości (art. 16 ust. 3 ustawy o pdop). Bank posiada w swoim portfelu kredyty zaklasyfikowane do kategorii straconych. Portfel kredytów straconych obejmuje kredyty, których nieściągalność została uprawdopodobniona zgodnie z art. 16 ust. 2a ustawy pdop, jak i kredyty, których nieściągalność nie została uprawdopodobniona. Bank posiada także w bilansie kredyty, których nieściągalność została udokumentowana zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy pdop. Zgodnie z art. 38b ustawy pdop, banki, które na podstawie art. 45 ust. la i l b ustawy o rachunkowości sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie z MSR mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, odpowiadające równowartości rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, w wysokości i na zasadach określonych w art. 16 ust. l pkt 26, ust. 2a pkt 2, ust. 2b-2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f ustawy o pdop.

W świetle powyższego Bank zwraca się z prośbą o potwierdzenie stanowiska w następujących kwestiach, tj.:
Pytanie 1. Potwierdzenie momentu rozpoznania w rachunku podatkowym rezerwy na kredyt stracony, którego nieściągalność została uprawdopodobniona.Zdaniem Banku, możliwość zaliczenia utworzonych rezerw na kredyty do kosztów uzyskania przychodów jest uprawnieniem, nie zaś obowiązkiem podatnika. W związku z powyższym, spełnienie przesłanki uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności daje Bankowi możliwość rozpoznania w rachunku podatkowym rezerwy utworzonej na pokrycie tej wierzytelności, przy czym przepisy podatkowe nie zawierają ograniczenia, iż koszt taki powinien być uwzględniony wyłącznie w roku uprawdopodobnienia.W ocenie Banku, dokonując interpretacji przepisu art. 16 ust. l pkt 26 ustawy o pdop należy stwierdzić, iż przepis ten nie zawiera wymogu, aby zaliczenie rezerwy do kosztów uzyskania przychodu następowało w momencie spełnienia przesłanek uprawdopodobnienia nieściągalności. Istota tego przepisu sprowadza się do ustalenia, czy w momencie zaliczenia rezerwy do kosztów uzyskania przychodu spełnione są lub były przesłanki uprawdopodobnienia nieściągalności. Z przepisu wynika, iż rezerwa może być kosztem uzyskania przychodów tylko wtedy, jeżeli w momencie jej zaliczenia do kosztów podatkowych spełnione są przesłanki, a nie odwrotnie - spełnienie przesłanek nie jest motywem do zaliczenia rezerwy do kosztów uzyskania przychodów. Należy zatem wnioskować, iż skoro ustawodawca nie ustanowił dodatkowego wymogu w postaci obowiązkowego zaliczania rezerwy do kosztów uzyskania przychodów w roku spełnienia przesłanek uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności, przesłanki takiej nie można wywieść w sposób dorozumiany.Bank zwraca uwagę, iż rezerwy na kredyty nie są kosztami bezpośrednimi, gdyż nie mamy tu do czynienia z wydatkami w zwykłym sensie, lecz ze specjalnymi uprawnieniami do zaliczenia rezerw do kosztów podatkowych. Z reguły tworzone rezerwy mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych dopiero w tych okresach sprawozdawczych, w których udzielone kredyty nie generują już przychodów podlegających opodatkowaniu, np. z tytułu, opłat, odsetek (kredyty wątpliwe i stracone). Nie ma zatem podstaw, aby interpretować, iż rok podatkowy, w którym zaistniały przesłanki uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności, jest rokiem, którego dotyczą koszty rezerw.W opinii Banku, jedynym ograniczeniem uprawnienia podatnika w przedmiotowej sytuacji jest, w świetle art. 16 ust. l pkt 20 ustawy o pdop, przedawnienie wierzytelności. W przypadku bowiem przedawnienia wierzytelności następuje jej spisanie, a tym samym rozwiązanie rezerwy utworzonej na taką wierzytelność. Niemniej jednak, do momentu przedawnienia wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona oraz na którą utworzono rezerwę, Bank zachowuje prawo do uznania tejże rezerwy za koszt uzyskania przychodów.Zgodnie z powyższym, jeżeli Bank nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów rezerw na kredyty stracone w roku, w którym została uprawdopodobniona nieściągalność wierzytelności, ma prawo zaliczyć powyższe rezerwy w latach następnych, aż do momentu przedawnienia. Powyższa zasada, powinna być stosowana także w sytuacji, gdy rezerwa (uprzednio rozpoznana jako koszt podatkowy) została zwiększona (np. w wyniku zmniejszenia wartości zabezpieczenia). Dotworzona wartość rezerwy może stanowić koszt podatkowy lat następnych, aż do momentu przedawnienia.Dla potwierdzenia przedstawionego wyżej stanowiska Bank powołuje się na następujące pisma organów podatkowych w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego: - Postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 25 listopada 2005r. (sygn. 1471/DPD1/423/91/05/SG),- Postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 06 grudnia 2005r. (sygn. 1472/SOI/423-32/05/MS);- Postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 13 grudnia 2006r. (sygn. 1473/752/KDO/423/16/06/ES);- Decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Ośrodek Zamiejscowy w Bielsku-Białej z dnia11 stycznia 2006r. (sygn. PUB/421-90/05);- Postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 04 kwietnia 2006r. (sygn. DP/PD/423-004/06/AK).
Pytanie 2. Potwierdzenie momentu rozpoznania w rachunku podatkowym rezerwy na kredyt stracony, którego nieściągalność nie została uprawdopodobniona.Zdaniem Banku przepis art. 16 ust. 3f ustawy o pdop nie wymaga dokonania wcześniejszego zakwalifikowania kredytu do kategorii „wątpliwej", aby rezerwa ustalona zgodnie z przepisem art. 16 ust. l pkt 26 lit. d) ustawy o pdop mogła zostać zaliczona w ciężar kosztów podatkowych. Powyższy przepis stwierdza jedynie, że w razie zakwalifikowania kredytu do kategorii „straconych” (niezależnie, z której grupy), koszt podatkowy dla tego kredytu ustala się w sposób analogiczny, jak w przypadku kredytów „wątpliwych”.Powyższe stanowisko zostało w ocenie Banku podzielone przez Izbę Skarbową w Warszawie w piśmie z dnia 25 listopada 2005r. (sygn. 1401/PD-4230Z-96/05/KC).Bank zwraca uwagę, iż art. 16 ust. 3f ustawy o pdop, nie łączy momentu rozpoznania kosztu podatkowego, ani z momentem zakwalifikowania kredytu do kategorii „wątpliwych", ani z momentem zakwalifikowania do kategorii „straconych” (przepis został sformułowany „w przypadku zakwalifikowania kredytów <...>”, a nie „w momencie zakwalifikowania kredytów(...).W związku z powyższym, spełnienie przesłanki zakwalifikowania kredytu do kategorii straconych daje Bankowi możliwość rozpoznania w rachunku podatkowym rezerwy utworzonej na pokrycie tej wierzytelności, przy czym przepisy podatkowe nie zawierają ograniczenia, iż koszt taki powinien być uwzględniany wyłącznie w roku utworzenia rezerwy. Dopiero z chwilą zaistnienia tego zdarzenia Bank ma prawo (a nie obowiązek) zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów rezerw utworzonych na pokrycie wierzytelności straconych, których nieściągalność nie została uprawdopodobniona. W opinii Banku, argumenty odnośnie momentu rozpoznania rezerwy w rachunku podatkowym przytoczone przez Bank w Pytaniu I niniejszego wniosku będą miały zastosowanie do rezerw rozpoznawanych w rachunku podatkowym na podstawie art. 16 ust. 3f ustawy o pdop.
Pytanie 3. Potwierdzenie momentu rozpoznania kosztu podatkowego z tytułu spisania wierzytelności.Według DZ Banku, na podstawie art. 16 ust. l pkt 25 ustawy o pdop, ma on prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość nieściągalnych wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana (zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o pdop) w innym roku podatkowym aniżeli ten, w którym nastąpiło udokumentowanie tej wierzytelności, jednakże -w myśl art. 16 ust. l pkt 20 ustawy o pdop - nie później niż do czasu przedawnienia wierzytelności.Zdaniem Banku, możliwość zaliczania nieściągalnych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów podatnika jest uprawnieniem podatnika, nie zaś jego obowiązkiem. Zgodnie z art. 16 ust. l pkt 25 lit. b ustawy o pdop, Bank nabywa prawo do zaliczenia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów w momencie spełnienia przesłanek udokumentowania nieściągalności, określonych w art. 16 ust. 2 ustawy o pdop. Oznacza to, iż nieściągalna wierzytelność może stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile zostaną spełnione poniższe warunki:1.wierzytelność została odpisana jako nieściągalna;2.nieściągalność wierzytelności jest prawidłowo udokumentowana zgodnie z art. 16 ust.2 ustawy o pdop.Bank zaznacza, iż odpisanie wierzytelności stanowi czynność rachunkową, której dokonanie jest uregulowane w odrębnych przepisach.W opinii Banku, w momencie zaistnienia zdarzeń określonych w art. 16 ust. 2 ustawy o pdop, Bank ma prawo (a nie obowiązek) zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności. Tym samym, chwila udokumentowania nieściągalności wierzytelności wyznacza początkowy moment okresu, w którym Bank ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów kwoty wymagalnych a nieściągalnych wierzytelności. W świetle art. 16 ust. l pkt 20 ustawy o pdop, zaliczenie nieściągalności wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów nie może nastąpić po dniu, w którym nastąpiło przedawnienie wierzytelności. W związku z tym, ostatnim momentem, w którym Bank ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności jest dzień poprzedzający dzień przedawnienia wierzytelności.

Dla potwierdzenia przedstawionego wyżej stanowiska Bank powołuje się na postanowienie w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego wydane przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 11 grudnia 2006r. (sygn. 1472/SOI/423-26/06/DW).

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 38b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) banki, które na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (Dz.U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, o których mowa w art. 2 ust. 3 tej ustawy, mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, odpowiadające równowartości rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, w wysokości i na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 26, ust. 2a pkt 2, ust. 2b-2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f. Z powołanego przepisu wynika, iż bank dokonujący na podstawie MSR odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek ma możliwość uznania ich za koszt uzyskania przychodów, do wysokości rezerw tworzonych na podstawie polskich przepisów o rachunkowości, chyba, że wartość odpisów byłaby niższa od wartości rezerwy. Jednocześnie do odpisów zastosowanie mają zasady określone w przepisach podatkowych dotyczących rezerw.

Ad. 1.
Wymieniony w w/w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. a cytowanej wyżej ustawy stanowi, iż nie uznaje się za koszt uzyskania przychodu rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych rezerw utworzonych w bankach na pokrycie wymagalnych, a nieściągalnych kredytów (pożyczek) lub kredytów (pożyczek), zakwalifikowanych do kategorii straconych, udzielonych przedsiębiorcom realizującym program restrukturyzacji na podstawie odrębnych ustaw, pod warunkiem, że nie zostały one udzielone z naruszeniem prawa, o czym stanowi przepis art. 16 ust. 3c ustawy, zgodnie z którym przepisów ust. 1 pkt 26 nie stosuje się w przypadku rezerw utworzonych na pokrycie kredytów (pożyczek), gwarancji (poręczeń) wymienionych w ust. 1 pkt 26, które zostały udzielone z naruszeniem prawa, przy czym naruszenie to powinno być stwierdzone prawomocnym wyrokiem sądu. Nieściągalność wierzytelności przyjmuje się, zgodnie z art. 16 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za uprawdopodobnioną w następujących okolicznościach, jeżeli: dłużnik zmarł, został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej, postawiony w stan likwidacji lub została ogłoszona jego upadłość obejmująca likwidację majątku, albo zostało wszczęte postępowanie upadłościowe z możliwością zawarcia układu w rozumieniu przepisów prawa upadłościowego i naprawczego lub na wniosek dłużnika zostało wszczęte postępowanie ugodowe w rozumieniu przepisów o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków, lub opóźnienie w spłacie kapitału kredytu (pożyczki) lub odsetek przekracza 6 miesięcy, a ponadto:- wierzytelność jest kwestionowana przez dłużnika na drodze powództwa sądowego, albo- wierzytelność została skierowana na drogę postępowania egzekucyjnego, albo - miejsce pobytu dłużnika jest nieznane i nie został ujawniony jego majątek mimo podjęcia przez wierzyciela działań zmierzających do ustalenia tego miejsca i majątku.W kwestii określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w/w rezerw, należy stwierdzić, że ustawodawca w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymienił momentu, w którym zalicza się je do kosztów uzyskania przychodów. Jednakże z treści powołanego art. 16 ust. 1 pkt 26 ustawy podatkowej wynika, iż przepis ten możliwość zaliczenia przedmiotowych rezerw do kosztów uzyskania przychodów wiąże z momentem zaistnienia pewnego zdarzenia, tj. momentem uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności. Dopiero z chwilą zaistnienia tego zdarzenia Bank ma prawo odniesienia w ciężar kosztów uzyskania przychodów tychże rezerw. Równocześnie Bank nie ma obowiązku uwzględniania tychże rezerw jako kosztu uzyskania przychodu w roku ich uprawdopodobnienia, lecz może je zaliczyć do tych kosztów również w latach następnych, jednakże nie później niż do czasu przedawnienia wierzytelności. To czasowe ograniczenie wynika z art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności przedawnione.

Ad. 2.
W przypadku zaś rezerw, których nieściągalność nie została uprawdopodobniona należy mieć na względzie przepis art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. d ustawy o pdop, zgodnie z którym nie uznaje się za koszt uzyskania przychodu rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z wyjątkiem tych rezerw utworzonych w bankach na pokrycie 25% kwoty kredytów (pożyczek) zakwalifikowanych do kategorii wątpliwych oraz 25% zakwalifikowanych do kategorii wątpliwych należności z tytułu gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek – udzielonych przez Bank po dniu 1 stycznia 1997r. Jednocześnie przepis art. 16 ust. 3f w/w ustawy zezwala na zaliczenie w ciężar kosztów podatkowych rezerwy ustalonej zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 26 lit d w/w ustawy w przypadku zakwalifikowania kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek udzielonych przez bank ( z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 26 lit. a tiret drugie i lit. c w/w ustawy) do kategorii straconych, których nieściągalność nie została uprawdopodobniona. Zatem za koszt uzyskania przychodu bank ma prawo uznać, w świetle powyższego przepisu, wysokość rezerwy utworzonej na pokrycie 25% kwoty kredytu (pożyczki) oraz należności z tytułu gwarancji (poręczenia) spłaty kredytów i pożyczek udzielonych przez bank po dniu 1 stycznia 1997r. W opinii Naczelnika tut. Urzędu, przepis. art. 16 ust. 3f w/w ustawy nie wymaga dokonania wcześniejszego zakwalifikowania kredytu (pożyczki) do kategorii "wątpliwych", aby rezerwa ustalona zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 26 lit d w/w ustawy mogła zostać zaliczona w ciężar kosztów w przypadku kredytów straconych, których nieściągalność nie została uprawdopodobniona. Powyższy przepis stwierdza jedynie, że w razie zakwalifikowania kredytu (pożyczki) do kategorii „stracone”, którego nieściągalność nie została uprawdopodobniona, koszt podatkowy dla tego kredytu ustala się w sposób analogiczny, jak w przypadku kredytów (pożyczek) „wątpliwych”. Zatem w myśl powołanego przepisu art. 16 ust. 3f w/w ustawy Bank, dokonując kalkulacji kosztów uzyskania przychodów, w każdym przypadku, gdy dochodzi do utworzenia rezerwy celowej na wierzytelność zakwalifikowaną do kategorii "stracone", której nieściągalność nie została uprawdopodobniona, podatkowo winien, dla celów ustalenia prawidłowej wartości kosztów uzyskania przychodów, dokonać kalkulacji tejże rezerwy w sposób określony w art. 16 ust. 1 pkt 26 lit d w/w ustawy, a następnie ustaloną w powyższy sposób część obciążającej koszty Banku rezerwy celowej na wierzytelność zakwalifikowaną do kategorii "stracone", uwzględnić w kosztach podatkowych. Jednocześnie Bank nie ma obowiązku zaliczenia w/w rezerw do kosztów uzyskania przychodów w roku utworzenia tych rezerw, lecz także w latach następnych, aż do momentu przedawnienia wierzytelności.

Ad. 3.
W myśl art. 16. ust. 1 pkt 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem udzielonych przez jednostki organizacyjne uprawnione, na podstawie odrębnych ustaw regulujących zasady ich funkcjonowania, do udzielania kredytów (pożyczek) - wymagalnych, a nieściągalnych kredytów (pożyczek), pomniejszonych o kwotę nie spłaconych odsetek i równowartość rezerw na te kredyty (pożyczki), zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów oraz strat poniesionych przez bank z tytułu udzielonych po dniu 1 stycznia 1997 r. gwarancji albo poręczeń spłaty kredytów i pożyczek. Za wierzytelności, o których mowa powyżej, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana zgodnie z art.16 ust. 2 ustawy o pdop, tj.: 1.postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadającym stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo 2.postanowieniem sądu o: a.oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania, lub b.umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność wymieniona pod lit. a), lub c.ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo3.protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.Jak słusznie wnosi Bank we wniosku, z chwilą udokumentowania nieściągalności wierzytelności, zgodnie z art. 16 ust.2 w/w ustawy, podatnik ma prawo (a nie obowiązek) odniesienia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, przedmiotowych odpisów. Odpisanie nieściągalnej wierzytelności w koszty następuje, przy spełnieniu wyżej omówionych warunków, nie wcześniej niż w momencie, w którym podatnik uzna, że spełnione są wszelkie przesłanki by uznać ją za nieściągalną. Natomiast w opinii Naczelnika tutejszego Urzędu, górną granicę czasową zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności, których nieściągalność została prawidłowo udokumentowana, wyznacza przepis art. 16 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione. Zatem, z chwilą otrzymania dokumentów (o których mowa w art.16 ust.2 ustawy) potwierdzających nieściągalność wierzytelności, Bank uzyskuje prawo do ujęcia tych wierzytelności w podatkowych kosztach uzyskania przychodów, a prawo to wygasa w momencie przedawnienia rzeczonych wierzytelności.Reasumując, w ocenie Naczelnika tut. Urzędu ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych daje prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości rezerw na kredyty stracone, których nieściągalność została uprawdopodobniona, rezerw na kredyty stracone, których nieściągalność nie została uprawdopodobniona oraz wartości nieściągalnych wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana, jednakże nie później niż do czasu przedawnienia tych wierzytelności. Biorąc powyższe pod uwagę, Bank będzie uprawniony do zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów do momentu przedawnienia wierzytelności, której dany odpis dotyczy. Również w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana zgodnie z powołanymi powyżej przepisami, możliwość ich zarachowania w ciężar kosztów uzyskania przychodów istnieje do czasu ich przedawnienia.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.