INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2012 r. (data wpływu 23 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

X (dalej: Spółka) jest spółką prawa handlowego, prowadzącą podstawową działalność gospodarczą w zakresie kopalnictwa rud miedzi oraz produkcji z tych rud miedzi i innych metali, które to metale są przedmiotem sprzedaży. Działalność górnicza prowadzona jest w Spółce w trzech oddziałach górniczych wchodzących w Jej skład.

Warunkiem koniecznym dla prowadzenia działalności wydobywczej (tj. wydobywania rud miedzi) jest uzyskanie koncesji na tego typu działalność. Rodzaje działalności koncesjonowanej zostały wymienione w przepisach ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.) oraz w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2011 r. Nr 163, poz. 981 ze zm.), które regulują podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej na terytorium RP w tym zakresie. Stosownie do przepisów ww. ustaw, koncesji wymaga poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin, wydobywanie kopalin oraz magazynowanie i składowanie odpadów w podziemnych wyrobiskach górniczych.

Wnioskodawca posiada obecnie ważne koncesje na wydobycie kopalin (rud miedzi) z określonych obszarów górniczych - wydane na określony czas.

Ponieważ od 2013 roku ww. koncesje będą sukcesywnie wygasać, Spółka zamierza złożyć wnioski o wydanie nowych koncesji/bądź o przedłużenie ważności posiadanych obecnie koncesji na następne lata. Wraz z wygaśnięciem koncesji tracą moc umowy o użytkowanie górnicze dla obszarów górniczych objętych tymi koncesjami - których posiadanie warunkuje prawo do uzyskania koncesji.

Z uwagi na fakt, iż obecnie obowiązujący art. 21 ust. 4 ustawy Prawo geologiczne i górnicze przewiduje, że koncesja udzielana jest na czas oznaczony, przy czym termin obowiązywania koncesji nie może być krótszy niż 3 lata i nie dłuższy niż 50 lat, Spółka zamierza wnioskować do organu koncesyjnego o wydanie nowych koncesji (bądź przedłużenie posiadanych koncesji) na maksymalnie możliwy okres. Niemniej decyzja dotycząca okresu na jaki zostanie wydana koncesja leży wyłącznie w gestii organu koncesyjnego.

W związku z potrzebą uzyskania nowych koncesji (bądź ich przedłużenia) z maksymalnym możliwym terminem ich obowiązywania dla określonych obszarów górniczych Spółka ponosi i będzie ponosić wydatki niezbędne do uzyskania ww. koncesji, są to m.in. wydatki związane z:

• uzyskaniem raportów o oddziaływaniu na środowisko, analizą dokumentów planistycznych,
• uzyskaniem prognoz wpływów eksploatacji górniczej na środowisko,
• opracowaniem mapy ryzyk dla obszarów górniczych,
• zawarciem nowych umów o ustanowienie użytkowania górniczego i opłatami z tego tytułu,
• kosztami pracowniczymi (pracowników Spółki zaangażowanych w proces uzyskania nowych/wydłużonych koncesji).
  
  

Uzyskanie powyższych koncesji umożliwi Wnioskodawcy - zgodnie z wymogami prawa - kontynuowanie działalności gospodarczej, polegającej na wydobywaniu kopalin oraz produkcji z tych kopalin metali, będących przedmiotem sprzedaży w następnych latach.

Wobec faktu, iż Spółka prowadzi księgi rachunkowe według Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), według stosowanych przepisów rachunkowości (MSSF) wydatki powyższe dla celów bilansowych będą podlegać aktywowaniu (jako wartości niematerialne).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę, które mają na celu uzyskanie koncesji na dalsze wydobywanie rud miedzi, stanowią koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby źródło to przyniosło dochody także w przyszłości.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone w związku z ubieganiem się Spółki o koncesje na wydobywanie rud miedzi, jako związane z dalszym prowadzeniem działalności górniczej, skutkującej w przyszłości uzyskiwaniem przychodów i niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Co do momentu potrącalności kosztów stwierdzić należy, że ponoszone w toku działalności gospodarczej koszty podatkowe można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie, których moment potrącalności określono w art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podmiot gospodarczy, natomiast koszty pośrednie uregulowane w art. 15 ust. 4d i ust. 4e ww. ustawy, obejmują wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, lecz ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu.

W ocenie Spółki, wydatki określone w niniejszym wniosku, choć warunkują uzyskiwanie przychodów w przyszłości z tytułu sprzedaży metali wyprodukowanych z wydobytych rud, nie są bezpośrednio powiązane z tymi przychodami, gdyż nie są to wydatki bezpośrednio wpływające na wyprodukowanie przyszłych produktów, będących przedmiotem sprzedaży.

W przypadku wydatków związanych z ubieganiem się o koncesje nie znajdzie również zastosowania zdanie drugie art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym koszty, które dotyczą okresu dłuższego niż rok podatkowy winny być rozliczane proporcjonalnie w okresie, którego dotyczą.

Za brakiem takiego proporcjonalnego rozpoznania ww. kosztów przemawia fakt, iż w chwili ponoszenia tych wydatków nie jest możliwe ustalenie okresu uzyskiwania przychodów - nie wiadomo czy i na jaki okres zostanie wydana Spółce koncesja, czy złoża będą i jak długo zasobne w rudę miedzi wydobywaną przez Spółkę oraz czy eksploatacja będzie ekonomicznie opłacalna i Spółka nie wycofa się z eksploatacji złoża, przed datą obowiązywania koncesji. Ponadto, koszty te nie mogą być przyporządkowane do kolejnych lat również z uwagi na fakt, iż intensywność eksploatacji miedzi obszarów górniczych (objętych daną koncesją) uzależniona jest od rynkowego zapotrzebowania na miedź i jej wyroby. Zauważyć również należy, że przywołane powyżej przepisy prawa podatkowego jako jedyne regulują kwestie potrącalności przedmiotowych wydatków. Stąd też sposób ujęcia przedmiotowych wydatków, według przepisów prawa bilansowego, nie może decydować o kwalifikacji podatkowej tychże wydatków.

Z powyższych względów, w ocenie Spółki, wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, na uzyskanie koncesji na wydobywanie rud miedzi, stosownie do zapisu art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić będą koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (ujęcia w księgach rachunkowych), przy czym wydatki te nie będą podlegać rozliczeniu w czasie.

Stanowisko Spółki w tym zakresie znajduje potwierdzenie w wydanych interpretacjach indywidualnych m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPB3/423-162/11-3/PM z dnia 29 sierpnia 2011 r. oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPB3/423-882/10-4/KS z dnia 25 stycznia 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Z opisu sprawy wynika, iż warunkiem koniecznym dla prowadzenia działalności Spółki (tj. wydobywania rud miedzi) jest uzyskanie koncesji na tego typu działalność. W związku z potrzebą uzyskania nowych koncesji (bądź ich przedłużenia) Spółka ponosi i będzie ponosić wydatki niezbędne do uzyskania ww. koncesji, są to m.in. wydatki związane z:

• uzyskaniem raportów o oddziaływaniu na środowisko, analizą dokumentów planistycznych,
• uzyskaniem prognoz wpływów eksploatacji górniczej na środowisko,
• opracowaniem mapy ryzyk dla obszarów górniczych,
• zawarciem nowych umów o ustanowienie użytkowania górniczego i opłatami z tego tytułu,
• kosztami pracowniczymi (pracowników Spółki zaangażowanych w proces uzyskania nowych/wydłużonych koncesji).
  
  

Spółka wskazała, iż uzyskanie powyższych koncesji umożliwi Jej - zgodnie z wymogami prawa - kontynuowanie działalności gospodarczej, polegającej na wydobywaniu kopalin oraz produkcji z tych kopalin metali, będących przedmiotem sprzedaży w następnych latach.

Końcowo Spółka wyjaśniła, iż prowadzi księgi rachunkowe według Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), według stosowanych przepisów rachunkowości (MSSF) wydatki powyższe dla celów bilansowych będą podlegać aktywowaniu (jako wartości niematerialne).

Mając na względzie powyższe, w ocenie tut. Organu, wydatki poniesione przez Spółkę związane z uzyskaniem koncesji na dalsze wydobywanie rud miedzi, można uznać za koszty uzyskania przychodów Spółki. Spełnione bowiem zostaną przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z możliwością osiągania przychodów z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

Jednocześnie wskazać należy, iż wydatki poniesione przez Spółkę związane z uzyskaniem koncesji na dalsze wydobywanie rud miedzi, nie mieszczą się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, iż wydatki określone przez Spółkę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej związane z uzyskaniem koncesji na dalsze wydobywanie rud miedzi stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, koszty promocji i reklamy.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę, które mają na celu uzyskanie koncesji na dalsze wydobywanie rud miedzi, należy kwalifikować do kosztów „pośrednich”, gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

W tym miejscu wskazać należy, iż moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W przedmiotowej sprawie Spółka wskazała, iż prowadzi księgi rachunkowe według Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF) i wydatki niezbędne do uzyskania koncesji dla celów bilansowych będą podlegać aktywowaniu (jako wartości niematerialne).

W tym miejscu należy podkreślić, że wskazanie w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, iż dniem poniesienia kosztu jest dzień, na który ujęto koszt w księgach oznacza, że dla celów podatkowych koszt ten należy rozpoznać w oparciu o uregulowania wynikające z rachunkowości. Ujęcie w księgach rachunkowych (zaksięgowanie) kosztu na określony dzień decyduje o dacie i sposobie rozliczenia wydatku jako kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego. Nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach, tylko jego ujęcie jako kosztu, tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt z punktu widzenia przepisów o rachunkowości.

Zatem, skoro moment potrącenia kosztów poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków, które mają na celu uzyskanie koncesji na dalsze wydobywanie rud miedzi, stanowiących - jak wskazano powyżej - koszty „pośrednie”, uzależniony został od ujęcia w księgach rachunkowych, aktywacja przedmiotowych kosztów uzyskania przychodu dla celów podatkowych, z wyłączeniem kosztów pracowniczych, powinna się odbywać tak samo jak dla celów bilansowych. Inaczej mówiąc, skoro wydatki te dla potrzeb księgowych podlegają amortyzacji, to powinny one - zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - w tym samym czasie, z wyłączeniem kosztów pracowniczych, być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Wobec powyższego, nie można podzielić stanowiska Spółki, iż ww. wydatki nie będą podlegać rozliczeniu w czasie.

Natomiast odnośnie potrącalności kosztów pracowniczych (pracowników Spółki zaangażowanych w proces uzyskania nowych/wydłużonych koncesji), istotnym - na gruncie rozpoznawanej sprawy - jest, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawierają szczegółowe umocowania w tym zakresie.

Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 4g ww. ustawy, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Ponadto, na mocy art. 15 ust. 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów;
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

Oznacza to, że pracodawcy, którzy terminowo wypłacają ww. należności mogą je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów już w miesiącu, za który są należne (czyli na zasadzie memoriałowej). Dopiero w przypadku niedotrzymania terminu wypłaty tych należności regulacja prawna odsyła do art. 16 ust. 1 pkt 57 i art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się również nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek - art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wyżej wskazane artykuły są przepisami szczególnymi w stosunku do art. 15 ust. 4 - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z treści cytowanych przepisów wynika, że należności ponoszone na rzecz pracownika mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, jednak pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownika w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

Reasumując, poniesione przez Spółkę wydatki, które mają na celu uzyskanie koncesji na dalsze wydobywanie rud miedzi (z wyjątkiem kosztów pracowniczych), stanowią - stosownie do art. 15 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - „pośrednie” koszty uzyskania przychodów, które powinny zostać rozliczone dla celów podatkowych stosownie do przyjętego w Spółce ujmowania przedmiotowych wydatków w księgach rachunkowych wg Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (tak jak dla celów bilansowych). Natomiast koszty dotyczące pracowników Spółki zaangażowanych w proces uzyskania nowych/wydłużonych koncesji, biorąc pod uwagę treść art. 15 ust. 4g i art. 15 ust. 4h oraz art. 16 ust. 1 pkt 57 i art. 16 ust. 1 pkt 57a cyt. ustawy, Wnioskodawca powinien zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, jeżeli należności dla pracowników wypłacane są (lub postawione do dyspozycji) w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku niedochowania ww. terminów, zastosowanie znajdzie przepis art. 16 ust. 1 pkt 57 i art. 16 ust. 1 pkt 57a ww. ustawy.

Jednocześnie należy dodać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów), obciąża Podatnika.

Jak bowiem stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno też wynikać, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Ponadto, tut. Organ pragnie zauważyć, że pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Dokonując bowiem interpretacji indywidualnej organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek Spółki w zakresie opisu zdarzenia przyszłego został rozpatrzony odrębną interpretacją indywidualną wydaną w dniu 21 maja 2012 r. nr ILPB3/423-59/12-3/AO.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.