Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-805/12/AK
z 5 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 02 lipca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 05 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki sfinansowane ze środków ZFRON, które pochodzą ze „zwolnień” w podatku dochodowym od osób fizycznych z wypłaconych wynagrodzeń lub zasiłków z ubezpieczenia społecznego, stanowią koszty uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 lipca 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki sfinansowane ze środków ZFRON, które pochodzą ze „zwolnień” w podatku dochodowym od osób fizycznych z wypłaconych wynagrodzeń lub zasiłków z ubezpieczenia społecznego, stanowią koszty uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia prowadzi działalność produkcyjną, usługową. Posiada status Zakładu Pracy Chronionej w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127 poz. 721 ze zm., dalej "ustawa o rehabilitacji") i zatrudnia pracowników. Spółdzielnia tworzy Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON), zgodnie z art. 33 ust. 2 ustawy o rehabilitacji między innymi z części zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i odprowadza na ten Fundusz 60% środków pochodzących ze zwolnień podatkowych. Ponadto uzyskane środki ze zwolnienia od podatku dochodowego w wysokości 40% Spółdzielnia zobowiązana jest przekazać na PFRON.

Przychodami ZFRON są zatem zwolnienia z zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i zasiłków z ubezpieczenia społecznego wypłaconych przez Spółdzielnię zatrudnionym pracownikom. Ponadto nadmienia się, iż:

• wypłacone wynagrodzenia w kwocie brutto są w chwili wypłaty zaliczone przez Spółdzielnię do kosztów uzyskania przychodów,
• wypłacone zasiłki z ubezpieczenia społecznego jako środki zewnętrzne nie stanowią dla Spółdzielni ani przychodów ani kosztów w rozumieniu bilansowym i podatkowym.
  
  

Na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4, 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245 poz.1810 ze zm., dalej: "rozporządzenie") uzyskane środki Spółdzielnia przeznacza na zakup i remont maszyn, urządzeń, finansowanie robót budowlanych, wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń do potrzeb osób niepełnosprawnych, finansuje szkolenia dla pracowników, finansuje modernizację, remont utrzymanie bazy rehabilitacyjnej. Wydatki te stanowią pomoc de minimis, zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia i stanowią koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Ponadto, dla niepełnosprawnych pracowników Spółdzielnia organizuje i finansuje z ZFRON imprezy turystyczne i rekreacyjne (wycieczki, imprezy plenerowe, itp) - zgodnie z pkt 10 rozporządzenia finansowanie to nie jest przysporzeniem dla pracodawcy, nie jest traktowane jako pomoc de minimis ale dokumentowane jest fakturami wystawionymi na Spółdzielnię.

W ramach pomocy indywidualnej, wymienionej w pkt 11 rozporządzenia Spółdzielnia finansuje zakup lekarstw, środków medycznych, turnusy rehabilitacyjne, dojazdy do pracy i z pracy - przejazdy w celach pozasłużbowych, zwrot kosztów ubezpieczeń komunikacyjnych, zakup sprzętu rehabilitacyjnego. Podstawą wypłaty tych świadczeń jest faktura imienna wystawiona na pracowników niepełnosprawnych, za wyjątkiem wydatków na przejazdy (ryczałt). Pomoc indywidualna przyznawana jest na wniosek pracownika, a jej wysokość uzależniona jest od sytuacji materialnej i losowej osoby niepełnosprawnej.

W ramach indywidualnych programów rehabilitacji mających na celu zmniejszenie ograniczeń zawodowych finansowane są koszty wynagrodzenia członków komisji rehabilitacyjnej (pkt 12 lit. d), dostosowania miejsca i stanowiska pracy do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności (pkt.12 lit. e) oraz inne ponoszone w ramach realizacji programów rehabilitacji (pkt 12 lit. f). Wydatki te stanowią pomoc de minimis - faktura wystawiona na Spółdzielnię. Wydatki określone jako pomoc de minimis, finansowane środkami pochodzącymi ze zwolnień, stanowią koszt uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Spółdzielnia finansuje także w ramach IPR pomoc socjalną dla pracownika niepełnosprawnego objętego programem - faktura wystawiona na osobę niepełnosprawną. Ewidencję przychodów i wydatków Spółdzielnia prowadzi analitycznie wg źródeł przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki sfinansowane ze środków ZFRON, które pochodzą ze zwolnień w podatku dochodowym od osób fizycznych z wypłaconych wynagrodzeń i zasiłków z ubezpieczenia społecznego, ponoszone w celu osiągnięcia przychodów oraz zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów stanowią koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Spółdzielni, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 roku nr 74 poz. 397), kosztami uzyskania są koszty poniesione m.in. w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Spółdzielnia jako prowadzący Zakład Pracy Chronionej na mocy art. 38 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwoty pobranych zaliczek na podatek od przychodów z tytułów określonych art. 12 oraz od zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego przekazuje w 40% na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) oraz w 60% na ZFRON. Środki zgromadzone na ZFRON nie powiększają majątku Spółdzielni, nie stanowią jej własności i nie może nimi swobodnie dysponować. Mają charakter publiczny, a za niezgodne dysponowanie tymi środkami na podstawie art. 33 ust. 4a ustawy o rehabilitacji, może być obciążona dotkliwymi sankcjami. Środki będące w dyspozycji Spółdzielni przeznaczone są na ściśle określone cele zawarte w ustawie i w rozporządzeniu. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 pkt 1. Wydatki de minimis sfinansowane z ZFRON związane z wyposażeniem stanowiska pracy osób niepełnosprawnych zakup, modernizację, remont maszyn i urządzeń, finansowanie robót budowlanych, wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń zakładu, tworzenie, modernizację, remont bazy rehabilitacyjnej szkolenia i przekwalifikowania w celu nabycia lub podnoszenia kwalifikacji zawodowych, działalność sportową, rekreacyjną i turystyczną związane są ściśle z funkcjonowaniem Spółdzielni oraz wywiązywaniem się z nałożonych obowiązków, w związku z powyższym stanowią koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Wydatki indywidualne świadczone pracownikom niepełnosprawnym stanowią koszt pośredni związany z funkcjonowaniem zakładu pracy chronionej. Udzielona pomoc ma na celu poprzez wsparcie finansowe na leczenie, rehabilitację i funkcjonowanie w środowisku utrzymanie zdolności zawodowej pracownika niepełnosprawnego w warunkach chronionych. Pomoc indywidualna przyczynia się do zmniejszenia absencji chorobowej a przez to poprawie efektywności pracy zapewnienia płynności produkcji, realizacji założonych zadań. Poniesione wydatki na poprawę warunków pracy i rehabilitację osób niepełnosprawnych w ramach IPR spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż zmniejszają ograniczenia zawodowe pracowników, a tym samym wpływają na osobisty rozwój pracownika, ale także zwiększają jego wydajność w pracy. Działania Spółdzielni skierowane dla pracownika niepełnosprawnego wpływają na zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy pdop, mogą więc stanowić koszt uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Bezpośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki, które mogą przyczynić się do powstania konkretnego przychodu osiągniętego w danym momencie. Pośrednimi kosztami uzyskania przychodów są wydatki związane z całokształtem działalności podatnika i wywiązywaniem się przez niego z obowiązków nałożonych innymi przepisami prawa.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, ze Spółdzielnia posiada status Zakładu Pracy Chronionej w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 127 poz. 721 ze zm.). Spółdzielnia tworzy Zakładowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON), zgodnie z art. 33 ust. 2 ww. ustawy o rehabilitacji między innymi z części zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych dot. zapłaconych pracownikom wynagrodzeń i zasiłków z ubezpieczenia społecznego.

Spółdzielnia wskazała również m.in., że:

• wypłacone wynagrodzenia w kwocie brutto są w chwili wypłaty zaliczono do kosztów uzyskania przychodów,
• wypłacone zasiłki z ubezpieczenia społecznego, jako środki zewnętrzne, nie stanowią dla Spółdzielni kosztów w rozumieniu podatkowym.
  
  

Na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1, 2, 3, 4, 6 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 245 poz.1810 ze zm., dalej: "rozporządzenie") uzyskane środki Spółdzielnia przeznacza na zakup i remont maszyn, urządzeń, finansowanie robót budowlanych, wyposażenie i dostosowanie pomieszczeń do potrzeb osób niepełnosprawnych, finansuje szkolenia dla pracowników, finansuje modernizację, remont utrzymanie bazy rehabilitacyjnej. Wydatki te stanowią pomoc de minimis, zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia i stanowią koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Ponadto, dla niepełnosprawnych pracowników Spółdzielnia organizuje i finansuje z ZFRON imprezy turystyczne i rekreacyjne (wycieczki, imprezy plenerowe, itp) - zgodnie z pkt 10 rozporządzenia finansowanie to nie jest przysporzeniem dla pracodawcy, nie jest traktowane jako pomoc de minimis ale dokumentowane jest fakturami wystawionymi na Spółdzielnię. W ramach pomocy indywidualnej, wymienionej w pkt 11 rozporządzenia Spółdzielnia finansuje zakup lekarstw, środków medycznych, turnusy rehabilitacyjne, dojazdy do pracy i z pracy - przejazdy w celach pozasłużbowych, zwrot kosztów ubezpieczeń komunikacyjnych, zakup sprzętu rehabilitacyjnego. Podstawą wypłaty tych świadczeń jest faktura imienna wystawiona na pracowników niepełnosprawnych, za wyjątkiem wydatków na przejazdy (ryczałt). Pomoc indywidualna przyznawana jest na wniosek pracownika, a jej wysokość uzależniona jest od sytuacji materialnej i losowej osoby niepełnosprawnej. W ramach indywidualnych programów rehabilitacji mających na celu zmniejszenie ograniczeń zawodowych finansowane są koszty wynagrodzenia członków komisji rehabilitacyjnej, dostosowania miejsca i stanowiska pracy do potrzeb wynikających z rodzaju i stopnia niepełnosprawności oraz inne ponoszone w ramach realizacji programów rehabilitacji (pkt 12 lit. d, e, f). Wydatki te stanowią pomoc de minimis - faktura wystawiona na Spółdzielnię.

W tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt, czy wydatki sfinansowane ze środków ZFRON, które pochodzą z zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych pobranych przez Spółdzielnię jako płatnika od wypłaconych wynagrodzeń i zasiłków z ubezpieczenia społecznego, ponoszone w celu osiągnięcia przychodów oraz zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów stanowią koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z przepisem art. 38 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej: „updof”), płatnicy będący zakładami pracy chronionej kwoty pobranych zaliczek na podatek od przychodów z tytułów określonych w art. 12 oraz od zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, wypłacanych przez tych płatników:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, przekazują w 10% na PFRON, oraz w 90% na ZFRON,
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę, o której mowa w lit. a), przekazują na zasadach określonych w ust. 1 (do urzędu skarbowego).
   
   

Od 1 stycznia 2009 r. pracodawcy będący podatnikami, zarówno podatku dochodowego od osób prawnych jak i od osób fizycznych, mają możliwość uwzględniania wynagrodzeń w kosztach podatkowych na zasadzie memoriału. Stanowią one zatem koszt podatkowy okresu (miesiąca), którego dotyczą, pod warunkiem, że zostały wypłacone (postawione do dyspozycji) w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W razie niespełnienia tego warunku rozlicza się je kasowo, tj. w okresie w którym zostały faktycznie zapłacone (postawione do dyspozycji). Stanowią o tym przepisy art. 15 ust. 4g oraz art. 16 ust. 1 pkt 57 updop.

I tak myśl art. 15 ust. 4g updop, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Natomiast stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 57 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 4g.

Kosztami uzyskania przychodów są wynagrodzenia w kwocie brutto (wszelkie jego składniki). Kwota wynagrodzenia brutto pomniejszana jest o zaliczkę na podatek dochodowy. Oznacza to, że kosztem podatkowym jest cała kwota wynagrodzenia, od którego obliczana i odprowadzana jest przez płatnika zaliczka na podatek dochodowy. Dla uznania za koszt podatkowy omawianej zaliczki na podatek dochodowy bez znaczenia jest, czy zaliczka ta zostanie odprowadzona do budżetu, czy też pozostanie w zakładzie pracy chronionej (na ZFRON) lub zakładzie aktywności zawodowej (na ZFA), bądź zostanie przekazana (w części) na PFRON. Kosztem podatkowym zaliczka ta staje się już z chwilą zaliczenia wynagrodzenia (brutto) do kosztów uzyskania przychodów. Nie może więc ona stanowić dodatkowo kosztu podatkowego w momencie przekazania jej na ZFRON (ZFA) i PFRON oraz wydatkowania z ZFRON (ZFA) środków pochodzących z tej zaliczki.

Analogiczne zasady dotyczą zasiłków z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, co wynika z literalnego brzmienia cytowanych powyżej przepisów. Zasiłki te stanowią zatem koszty uzyskania przychodów w kwocie brutto (wraz z zaliczką na podatek dochodowy), natomiast wydatki sfinansowane „zwolnieniem” w podatku dochodowym od osób fizycznych od tych zasiłków nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy wydatki sfinansowane ze środków ZFRON, które pochodzą ze „zwolnień” w podatku dochodowym od osób fizycznych z wypłaconych wynagrodzeń lub zasiłków z ubezpieczenia społecznego, stanowią koszty uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.