INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku opatrzonym datą 26 marca 2006 r. (data wpływu do tut. Biura 2 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku kradzieży towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku kradzieży towarów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest firmą handlową zajmująca się sprzedażą towarów. W wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji towarów stwierdzono ich niedobory. Spółka przeprowadziła wstępne dochodzenie w wyniku, którego ustalono, że niedobory powstały na skutek kradzieży dokonanych przez pracowników Spółki. W obecnej chwili prokuratura prowadzi postępowania wyjaśniające w sprawie kradzieży, której mogli dokonać pracownicy. Na dzień złożenia zapytania postępowanie nie zostało zakończone. Spółka stosuje odpowiednie środki zabezpieczające (np. systemy kontroli pracowników) mające na celu zapobieganie kradzieżą. Pomimo stosowania tych środków zabezpieczających i zachowania w tym względzie najwyższej staranności Spółka nie była w stanie zapobiec kradzieżom towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy straty powstałe w związku z kradzieżą towarów handlowych Spółka może zaliczyć do swoich kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem wnioskodawcy straty powstałe w związku z kradzieżą towarów handlowych, w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki. W świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Podstawą działalności stano kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle art. 16 ust. 1 pkt 47 updop nie stanowią kosztów uzyskania przychodów straty powstałe w wyniku nadmiernych ubytków lub zawinionych niedoborów wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków lub niedoborów. Do kosztów uzyskania można bowiem zaliczyć tylko tą wartość niedoborów wyrobów akcyzowych, która nie przekracza wartości określonych w odpowiednim rozporządzeniu Ministra Finansów. W tym miejscu należy podkreślić, iż skradzione towary nie stanowiły wyrobów akcyzowych. Należy zatem stwierdzić, iż w katalogu wydatków negatywnych, nie stanowiących kosztów podatkowych, nie wymieniono niedoborów inwentaryzacyjnych powstałych na skutek kradzieży. W świetle wyżej przywołanej definicji kosztu podatkowego zawartej w art. 15 ust. 1 updop kosztami podatkowymi są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zaniechania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie ulega wątpliwości, iż nabycie towarów handlowych przez Spółkę miało na celu osiągnięcie przychodu podatkowego związanego ze sprzedażą tych towarów. Koszty poniesione na nabycie towarów handlowych należy uznać, za koszty bezpośrednio związane z przychodem. W świetle art. 15 ust. 4 updop koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Oczywistym jest, iż w związku z kradzieżą towarów Spółka nigdy nie osiągnie przychodów z ich sprzedaży. Tym samym Spółka, w świetle regulacji wynikającej z art. 15 ust. 4 updop, nie mogłaby uznać za swoje koszty podatkowe wydatków poniesionych na nabycie towarów. Dodatkowo w sensie ekonomicznym Spółka ponosiła stratę - wydatkowała na nabycie towarów określoną kwotę, której nie będzie w stanie „odzyskać" wobec oczywistego braku możliwości sprzedaży tych towarów. Ponoszenie strat jest nieodzownym elementem prowadzenia działalności gospodarczej. Straty stanowią więc pewnego rodzaju koszty związane z prowadzoną przez podmioty gospodarcze działalnością. Spółka podreśla, iż kradzież towarów, w sytuacji wskazanej w opisie stanu faktycznego, była zdarzeniem, które zaistniało niezależnie od woli Spółki. Nadto Spółka pomimo podjętych działań mających na celu zapobieżenie kradzieży nie była w stanie ich uniknąć. Przepisy updop nie rozstrzygają wprost kwestii zaliczenia strat do kosztów uzyskania przychodów. Trudno też znaleźć bezpośredni związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy poniesionymi stratami a przychodem. Tym niemniej poniesione wydatki na nabycie środków obrotowych (towarów) mają na celu osiągnięcie przychodów. Stąd poniesione straty w tych środkach obrotowych winny stanowić koszty podatkowe podatnika ponoszącego taką stratę (oczywiście pod pewnymi warunkami). Co do możliwości zaliczania do kosztów podatkowych poniesionych strat w środkach obrotowych wypowiedział się Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Zielonej Górze. W swoim postanowieniu z dnia 2 lutego 2006 roku (sygn. II-2/423/3/2006) organ podatkowy stwierdził, co następuje:„Zatem za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszelkie wydatki po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, tj. wymienionych w negatywnym katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami. Chodzi tu o koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz o koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy. Organ podatkowy potwierdza stanowisko podatnika, że straty w środkach obrotowych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Celowi osiągnięcia przychodów służy sama działalność gospodarcza a straty są ubocznym skutkiem tej działalności. Wg organu podatkowego powstała sytuacja wymaga indywidualnej oceny. Przyjmuje się, że dla celów podatkowych tylko kradzież powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidzianych nie do uniknięcia, można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadniają zaliczenie powstałej straty w środkach obrotowych w ciężar kosztów uzyskania przychodów."Podobne stanowisko w tej sprawie zajął Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w Szczecinie, który w swoim postanowieniu z dnia 9 listopada 2004 roku (sygn. IIIUS.DFP.2/16/423/7/04) wyraził następujący pogląd:„Reasumując, jeżeli strata w towarach handlowych powstała pomimo, że spółka dołożyła należytej staranności w celu jej uniknięcia i odpowiednio ją udokumentowała to nie ma przeszkód aby uznać jej wartość za koszt uzyskania przychodu albowiem co do zasady poniesienie wydatków na nabycie środków obrotowych (towarów handlowych) ma na celu osiągnięcie przychodów."Możliwość zaliczania strat w środkach obrotowych poniesionych przez podatnika potwierdzają w swoich orzeczeniach sądy administracyjne (przykładowo: wyrok z dnia 13 marca 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, sygn. akt l SA/Wr 53/2007 lub wyrok z dnia 18 marca 2004 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA 1996/2002).W celu zaliczenia określonego wydatku do kosztów podatkowych podatnik musi odpowiednio udokumentować fakt poniesienia kosztu. W tym miejscu należy podkreślić, iż ustawodawca nie określił rodzaju wymaganego dokumentu potwierdzającego fakt poniesienia kosztu. W świetle definicji zawartej w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. 2005 r. Nr 8 póz. 60 z późn. zm., dalej „OP") dowodem w sprawie może być wszystko to co przyczyni się do rozstrzygnięcia sprawy i nie jest sprzeczne z prawem. Stąd w ocenie Spółki dowodem potwierdzającym fakt dokonania kradzieży są m.in. akta postępowania prowadzonego przez prokuraturę, a mającego na celu ujawnienie sprawców kradzieży. W sprawie odpowiedniego udokumentowania, potwierdzenia faktu dokonania kradzieży towarów, w celu ujęcia w kosztach podatkowych wartości skradzionych towarów wypowiedział się m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. W swojej decyzji z dnia 22 maja 2006 roku organ podatkowych (sygn. 1401/PD-4230Z-23/06/KST) stwierdził, co następuje:„W przedmiotowej sprawie, z racji charakteru działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę, pomimo stosowania przez nią różnorodnych zabezpieczeń, nie jest możliwe całkowite wyeliminowanie strat towarów spowodowanych kradzieżami. Ujawnienie straty w towarach w większości przypadków następuje dopiero w momencie przeprowadzania inwentaryzacji po sporządzeniu spisu z natury. Przeprowadzenie przez Spółkę inwentaryzacji i jej udokumentowanie zgodnie z przepisami o rachunkowości oraz wyjaśnienie przyczyn powstania niedoborów nie jest związane z obowiązkiem skorzystania z określonych druków lub formularzy. Niezbędne jest jedynie, aby sporządzone przez podatnika dokumenty (niezależnie jak zostaną one przez podatnika nazwane) zawierały dane, wyjaśnienia i inne informacje pozwalające na ustalenie wysokości strat i ich przyczyn. Jeżeli Spółka będzie posiadała dokumenty spełniające powyższe warunki, to wykazane w nim rzeczywiste straty w środkach obrotowych niezawinione przez Spółkę będą mogły być uznane za udokumentowane, a tym samym zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Organ odwoławczy stwierdza jednocześnie, iż obowiązujące aktualnie przepisy nie dają podstaw do twierdzenia, iż dla udokumentowania strat spowodowanych kradzieżą konieczne jest posiadanie przez podatnika protokołu szkód potwierdzonego przez właściwe organy (np. Policję, instytucję ubezpieczeniową itp.)."Spółka dysponuje arkuszami inwentaryzacyjnymi oraz odpowiednimi dowodami udostępnionymi przez prokuraturę z prowadzonego postępowania. Dowody te potwierdzają, powstanie niedoborów w towarach oraz fakt ich kradzieży.Reasumując, koszty poniesione na nabycie towarów handlowych należy uznać za koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. W rezultacie kradzieży tych towarów Spółka poniosła stratę. Poniesiona strata powstała na skutek zdarzenia niezależnego od woli Spółki. Spółka dodatkowo stosuje środki zapobiegające kradzieżom. Nadto zdarzenie kradzieży potwierdzają akta sprawy prowadzonej przez prokuraturę. Stąd poniesione straty w towarach będące następstwem ich kradzieży należy w ocenie Spółki uznać za koszty uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Wśród wymienionych w tzw. negatywnym katalogu kosztów ujętym w art. 16 ust. 1 w/w ustawy nie wyszczególniono strat w środkach obrotowych. Oznacza to, iż co do zasady straty te, jako związane z prowadzoną działalnością, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Zaliczenie strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów powinno być jednak każdorazowo oceniane w aspekcie:

• całokształtu prowadzonej przez podatnika działalności,
• okoliczności, które spowodowały powstanie straty,
• udokumentowania straty,
• podjętych przez podatnika działań zabezpieczających.
  
  

Przyjmuje się, iż dla celów podatkowych tylko kradzież powstałą na skutek zdarzeń nieprzewidywalnych, nie do uniknięcia przez racjonalnie działający podmiot można uznać za zdarzenie losowe, które uzasadnia zaliczenie powstałej straty w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego tylko w przypadku, gdy strata powstała w wyniku, niezawinionych działań Wnioskodawcy i dołożenia przez niego należytej staranności w celu uniknięcia straty oraz prawidłowego udokumentowania faktu jej zaistnienia, będzie ona mogła zostać zaliczona przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.