Wnoszący przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, że do magazynów Spółki było włamanie i skradziono kilka sztuk towarów handlowych. Policja umorzyła sprawę z powodu niewykrycia sprawcy. Towary nie były ubezpieczone, w związku z czym nie otrzymano żadnego odszkodowania.

Na tle takich okoliczności faktycznych podatnik formułuje stanowisko, iż przepisy prawa podatkowego skutkują tym, że wartość skradzionych towarów należy potraktować w całości jako straty nadzwyczajne i uznać za koszt uzyskania przychodu.

Organ podatkowy stwierdza, że powyższe stanowisko podatnika jest prawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego, tj. art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zastosowanie powołanych norm skutkuje dokonaniem powyższej oceny prawnej stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. W przepisach art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych są wymienione straty, które nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów, ale wśród tych kategorii kosztów nie ma strat w środkach obrotowych. Nie stanowi to jednak podstawy do zaliczania w każdym przypadku strat w środkach obrotowych do kosztów uzyskania przychodów. Zatem zaliczenie strat w środkach obrotowych powinno być każdorazowo oceniane indywidualnie z uwzględnieniem następujących przesłanek:

• całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika,
• okoliczności, które spowodowały powstanie straty,
• udokumentowania strat, np. protokołem opisującym zdarzenie, jego datę, przyczynę, dokładne obliczenie wielkości straty, uzupełnionym o protokół policji w przypadku kradzieży, bądź zgłoszenie szkody do instytucji ubezpieczeniowej.

Co do zasady można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów stratę będącą wynikiem zdarzenia losowego (np. kradzieży, powodzi, pożaru) wtedy, gdy podatnik dołożył należytej staranności w celu jej uniknięcia oraz udokumentuje fakt jej zaistnienia.

Kwestionowane są natomiast straty będące wynikiem nieracjonalnego działania podatnika i braku staranności w ich eliminowaniu (np. złej organizacji przyjmowania i wydawania towarów, czy też braku kontroli i nadzoru nad magazynem) lub nieodpowiednio udokumentowane.

Reasumując, jeżeli strata w towarach handlowych powstała pomimo, że spółka dołożyła należytej staranności w celu jej uniknięcia i odpowiednio ją udokumentowała to nie ma przeszkód aby uznać jej wartość za koszt uzyskania przychodu albowiem co do zasady poniesienie wydatków na nabycie środków obrotowych (towarów handlowych) ma na celu osiągnięcie przychodów.

Zatem mając na uwadze powyższe, w przedstawionym stanie faktycznym, zdaniem tut. organu podatkowego, wartość niedoboru w towarach handlowych o ile została odpowiednio przez spółkę udokumentowana w sposób powyżej opisany oraz nastąpiła bez winny podatnika tj. dołożono należytej staranności w celu jej uniknięcia, mogła zostać przez podmiot zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie udokumentowania.