INTERPRETACJA INDYWIUDALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana B., przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2008 r. (data wpływu do tut. Biura – 10 grudnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych eksploatowanych w sposób intensywniejszy niż przyjęty sposób używania tych środków - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej dla środków trwałych eksploatowanych w sposób intensywniejszy niż przyjęty sposób używania tych środków.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza nabyć środki trwałe (formy do produkcji materiałów metalowych oraz PCW), które będą służyły do produkcji przez jego podwykonawców wyrobów (prefabrykatów oraz elementów składowych systemów odprowadzania wody deszczowej). Po nabyciu środki trwałe będą oddawane podwykonawcom do używania na podstawie umowy najmu lub dzierżawy. Podwykonawcy będą używać środków trwałych w sposób bardziej intensywny niż przyjęty sposób używania tych środków trwałych. Zasady eksploatacji środków trwałych będą ewidencjonowane w sposób pozwalający oszacować faktyczną intensywność używania tych środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy może dokonać oceny pozwalającej na zastosowanie preferencyjnych stawek amortyzacyjnych w oparciu o informacje oraz ewidencję prowadzoną przez podwykonawców, którzy eksploatują środki trwałe na podstawie umów najmu lub dzierżawy...

Zdaniem wnioskodawcy, przepisy prawa podatkowego regulujące sposoby amortyzacji środków trwałych, tak w odniesieniu do osób fizycznych jak i osób prawnych przewidują możliwość podwyższenia stawki amortyzacyjnej, a w rezultacie przeprowadzenia przyspieszonej amortyzacji, w ściśle określonych przypadkach. Zgodnie z art. 22i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:

1. dla budynków i budowli używanych w warunkach:
   a) pogorszonych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,
   b) złych – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4,
2. dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4,
3. dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej „Klasyfikacją”, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu – przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.
   
   

Analogiczną regulację zawiera ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca nie znajduje natomiast, w przepisach prawa podatkowego dookreślenia, w sposób nie pozostawiający wątpliwości, warunków klasyfikowania środków trwałych do poszczególnych kategorii objętych możliwością dokonania przyspieszonej amortyzacji. Jego zdaniem w odniesieniu do prowadzonej działalności gospodarczej, rozważeniu podlega możliwość skorzystania z podwyższenia stawki amortyzacyjnej przewidzianej w art. 22i ust. 2 pkt 2 ww. ustawy – dla środków trwałych używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej lub podwyższenia określonego w punkcie trzecim tego przepisu – dla maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu. W tych przypadkach zgodnie z ustalonym i utrwalonym stanowiskiem organów podatkowych wynikającym z interpretacji prawa podatkowego, to na podatniku spoczywa obowiązek ustalenia, że zachodzą okoliczności uzasadniające zastosowanie podwyższonej stawki amortyzacyjnej. Pewną pomocą w tym zakresie jest definicja zawarta w objaśnieniach do Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego załącznik nr 1 do ww. ustawy, zgodnie z którą są to te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie. Natomiast przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT), poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.

Jednak nadal rozstrzygnięcie o przynależności amortyzowanych środków trwałych do jednej z powyższych grup pozostawione jest uznaniu podatnika. Zrozumiałym jest, że oceny środków trwałych należy dokonywać z uwzględnieniem powyżej wskazanych definicji oraz dostępnej wiedzy technicznej, niemniej jednak ustawodawca pozostawia w tej materii pewien margines swobody. Z tym że, podatnik powinien mieć, w takiej sytuacji, możliwość przedstawienia dowodów na poparcie słuszności zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej. W ocenie wnioskodawcy, takim dowodem może być stosowna ewidencja prowadzona w oparciu o informacje od podwykonawców.

W związku z powyższym zdaniem wnioskodawcy, samodzielne dokonanie przez podatnika zaklasyfikowania wykorzystywanych środków trwałych do jednej z grup objętych możliwością przeprowadzenia przyspieszonej amortyzacji jest słuszne i w pełni uzasadnione.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca powołał postanowienia w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego oraz interpretację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, a mianowicie:

• Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 21 czerwca 2007 r. IIUS.I/415-42/07, wydane przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie
• Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 22 lipca 2005 r. DG-II/005/35/2005, wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Poznaniu – Winogrady
• Postanowienie w sprawie interpretacji prawa z dnia 16 czerwca 2005 r. 1472/ROP1/420-147-134/05/AJ, wydane przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie
• Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 7 marca 2007 r. U.S.IA/1/415/5-IP/2007, wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łańcucie
• Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 21 lutego 2007 r. IX-005/743/Z/K/07, wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Łodzi – Widzew
• Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 17 listopada 2004 r. USPD/415/T-114/51/04, wydaną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Tychach
• Informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 7 września 2004 r. I/415/21/04/SŁ, wydaną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Sieradzu
• Interpretację indywidualną z dnia 5 grudnia 2007 r. IPPB1/415-208/07-4/AŻ, wydaną przez działającego w imieniu Ministra Finansów Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.