Działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na pismo z dnia 19.07.2004r., uzupełnione pismem z dnia 02.08.2004r. , tutejszy organ podatkowy wyjaśnia, co następuje:

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwanej środkami trwałymi.

Art. 22i ust. 1 wskazuje, iż odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Według art. 22i ust. 2 pkt 2 stawki te podatnicy mogą podwyższać dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4.

W zapytaniu z dnia 19.07.2004r. wskazano, iż przedmiotem amortyzacji będzie samochód osobowy wykorzystywany do działalności gospodarczej w zakresie nauki jazdy, w związku z czym podatnik zamierza zastosować przyspieszoną amortyzację.

Z objaśnień do wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych wynika, iż przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej o których mowa w ww. przepisie, rozumie się te obiekty, które używane są na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie. Natomiast objaśnienia te nie wyjaśniają pojęcia „używanych bardziej intensywne w stosunku do warunków przeciętnych”.

W związku z powyższym, na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia zasadności podwyższenia stawki podstawowej o wybrany współczynnik, jeżeli uznaje on, że środek trwały używany jest bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych.