Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 z późniejszymi zmianami), art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późniejszymi zmianami), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łańcucie, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 21.12.2006 r., uzupełnionego pismem z dnia 23.02.2007 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych postanawia uznać, iż stanowisko przedstawione w przedmiotowej sprawie jest nieprawidłowe.

Pan T. w dniu 21.12.2006 r. działając na podstawie art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa wniósł pismo z zapytaniem co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie przyjęcia stawki amortyzacyjnej podwyższonej współczynnikiem 1,4 dla środka trwałego - ciągnika siodłowego.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, że Podatnik prowadzi działalność w zakresie towarowego transportu drogowego pojazdami uniwersalnymi. W 2005 r. Pan T. zakupił nowy ciągnik siodłowy, który wprowadził do ewidencji środków trwałych i amortyzował przy zastosowaniu podstawowej stawki amortyzacyjnej. Natomiast od początku 2006 r. do amortyzacji w/w ciągnika zastosował podwyższoną współczynnikiem 1,4 stawkę amortyzacyjną.

W związku z powyższym Pan T. postawił pytanie: Czy słusznie od stycznia 2006 r. przy amortyzacji w/w ciągnika zastosowano współczynnik 1,4 podwyższający stawkę amortyzacyjną?

W przedstawionym przez siebie stanowisku Podatnik uznał, że ciągnik siodłowy od początku 2006 r. z uwagi na fakt używania go ze specjalistycznym taborem w transporcie międzynarodowym - naczepą ciężarową wykorzystywany jest bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych i z uwagi na zapis art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zastosowano dla w/w ciągnika siodłowego współczynnik 1,4 podwyższający stawkę podstawową określoną w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Na podstawie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łańcucie stwierdza, że w myśl art. 22i ust. 1 i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Podatnicy mogą podane w w/w Wykazie stawki podwyższać: dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4.

Zgodnie z art. 22i ust. 7 w/w ustawy wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn, urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych. Stosownie do pkt 3 objaśnień do Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy, rozumie się te obiekty, które używane są na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

Objaśnienia te nie wyjaśniają pojęcia środków trwałych używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. W związku z powyższym, na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia zasadności podwyższenia stawki podstawowej o wybrany współczynnik, jeżeli uznaje on, że środek trwały używany jest bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych.

W złożonych do wniosku wyjaśnieniach uzupełniających z dnia 23.02.2007 r. Podatnik nie wskazał faktów, które by potwierdzały używanie ciągnika siodłowego w warunkach wymagających od niego zwiększonej ponad przeciętną sprawności. Ciągnik siodłowy jest przystosowany do eksploatacji w połączeniu z naczepą ciężarową co jest naturalne i nie stwarza sytuacji nadzwyczajnej.

W oparciu o cytowane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łańcucie nie podziela stanowiska przedstawionego w piśmie Podatnika.