INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 04 maja 2009 r. (data wpływu 08.05.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 2008 r. wydatków na wypłatę wynagrodzeń za miesiąc grudzień 2008 r. w przypadku, gdy wynagrodzenia te wypłacone zostały w 2008 r. – jest prawidłowe,

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 2009 r. wydatków na zapłatę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia społeczne finansowane przez płatnika składek, gdy składki te dotyczą wynagrodzeń za miesiąc grudzień 2008 r. wypłaconych w miesiącu grudniu 2008 r. – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 08 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 2008 r. wydatków na wypłatę wynagrodzeń za miesiąc grudzień 2008 r. w przypadku, gdy wynagrodzenia te wypłacone zostały w 2008 r.,

• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów 2009 r. wydatków na zapłatę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek na ubezpieczenia społeczne finansowane przez płatnika składek, gdy składki te dotyczą wynagrodzeń za miesiąc grudzień 2008 r. wypłaconych w miesiącu grudniu 2008 r.
  
  

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Stan faktyczny nr 1.

Spółdzielnia Mieszkaniowa jest spółdzielnią prowadzącą wyłącznie działalność statutową, polegającą na zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych swoich członków.

W wyniku przeprowadzonej kontroli w zakresie prawidłowości rozliczania składek ZUS za lata 1999 - 2006, Spółdzielnia po uregulowaniu swoich zobowiązań (w oparciu o decyzje pokontrolne), w roku 2008 zapłaciła również kwotę 7 893,00 zł – odsetek budżetowych.

Stan faktyczny nr 2.

Spółdzielnia w miesiącu grudniu 2008 r. dokonała wypłaty wynagrodzeń za m - c XII 2008, dokonując przelewów na konta bankowe pracowników w dniu 29.12.2008 r.

Natomiast podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki ZUS (pracodawcy) naliczone w koszty Spółdzielni, przelane zostały w terminach ich płatności, tj. w miesiącu styczniu 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółdzielnia Mieszkaniowa prowadząca wyłącznie działalność statutową jest zobowiązana do zapłacenia podatku dochodowego od osób prawnych od kwoty zapłaconych odsetek budżetowych...
2. Czy wynagrodzenia pracowników za m-c grudzień 2008 oraz składki ZUS (pracodawcy) stanowią koszty uzyskania przychodów miesiąca grudnia 2008...

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Zarządu Spółdzielni, jako płatnika podatku dochodowego od osób prawnych (obowiązek składania deklaracji CIT, zwolnienie z podatku dotyczące działalności statutowej), mając na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 2 § 2 - 3 ustawy Ordynacja podatkowa, zapłacone odsetki budżetowe podlegają opodatkowaniu (naliczeniu i zapłaceniu) podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Rady Nadzorczej Spółdzielni, Spółdzielnia prowadząca wyłącznie działalność statutową nie jest płatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i w nawiązaniu do tego nie jest obowiązana do płacenia podatku dochodowego od osób prawnych od zapłaconych odsetek budżetowych, które są jedynie stratą Spółdzielni.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Zarządu Spółdzielni, wynagrodzenie pracowników wypłacone w miesiącu grudniu 2008 r. jest kosztem uzyskania przychodu. Wynagrodzenie nie spełnia żadnego wymogu art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie Zarząd uważa, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57a ww. ustawy, składki ZUS (pracodawcy), zapłacone dopiero w miesiącu styczniu 2009 r. nie stanowią kosztów uzyskania przychodów roku 2008, ale jako koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów – przejściowe, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Składki te stają się kosztem uzyskania przychodów w roku 2009, tj. w momencie ich zapłacenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie pytania nr 2, uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Należy zauważyć, iż kosztami podatkowymi są m. in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółdzielnia w miesiącu grudniu 2008 r. dokonała w formie przelewu na konta pracownicze, wypłaty wynagrodzeń za miesiąc grudzień 2008 r. Natomiast podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki społeczne od przedmiotowych wynagrodzeń zostały zaliczone w koszty uzyskania przychodów w terminach ich płatności, tj. w styczniu 2009 r.

Podkreślić należy, iż do dnia 31 grudnia 2008 r. przy zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń pracowniczych stosowano wyłącznie metodę kasową. Taki sposób rozliczeń, dot. osób prawnych, wskazywały przepisy art. 16 ust. 1 pkt 57 i pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z brzmieniem ww. przepisu - obowiązującym do dnia 31 grudnia 2008 r. - nie uważało się za koszty uzyskania przychodów:

• niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy (art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy),

• nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek (art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy).
  
  

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedstawiona zasada zaliczania do kosztów podatkowych wynagrodzeń pracowników ma odpowiednie zastosowanie do podatkowego rozliczania składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez płatnika oraz składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Z powyższego przepisu wynikało, że przedmiotowe wydatki podlegały zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich faktycznego opłacenia.

Natomiast, zgodnie z brzmieniem ww. przepisu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 40 oraz art. 15 ust. 4h, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Od 1 stycznia 2009 r. zasada ta uległa istotnej modyfikacji. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1316) wprowadzono zmiany m. in. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych – obowiązujące od 1 stycznia 2009 r.

Zmiany te dotyczą także niezaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niewypłaconych wynagrodzeń i zasiłków na rzecz osób fizycznych oraz nieopłaconych składek obowiązkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

W myśl art. 15 ust. 4h tej ustawy, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 4g, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74, z późn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 16 ust. 1 pkt 40, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne - w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,
2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony - nie później niż do 15 dnia tego miesiąca.

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57a i ust. 7d.

Należy wskazać, że zgodnie z art. 14 ww. ustawy z 6 listopada 2008 r. zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawę o podatku dochodowym od osób prawnych nowe przepisy mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

Tut. Organ stwierdza, iż dla rozliczania wynagrodzeń należnych i składek w części finansowanej przez płatnika za rok 2008, nie mają zastosowania zmienione przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, art. 15 ust. 4g i ust. 4h, obowiązujące od dnia 01 stycznia 2009 r. Dla przedmiotowych kosztów zastosowanie ma zasada kasowa rozliczania kosztów uzyskania przychodów.

Wobec powyższego, Spółdzielnia prawidłowo zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów:

• miesiąca grudnia 2008 r. wydatki dot. wypłaty w miesiącu grudniu wynagrodzeń pracownikom za ten okres oraz

• miesiąca stycznia 2009 r. wydatki dot. naliczonych od ww. wynagrodzeń składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych,

w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 57 i pkt 57a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r.

Dodaje się, iż kosztem uzyskania przychodów jest wynagrodzenie brutto.

Nadmienia się, iż wniosek Spółdzielni, w zakresie opisanego stanu faktycznego, w części dotyczącej pytania nr 1 został rozpatrzony odrębną interpretacją wydaną w dniu 27 lipca 2009 r. nr ILPB3/423-331/09-2/KS.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.