INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03.11.2009 r. (data wpływu 16.11.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków wypłacanych zgodnie z Regulaminem Wynagradzania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.11.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków wypłacanych zgodnie z Regulaminem Wynagradzania.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące zdarzenia przyszłe:

Spółka zatrudnia ponad 1800 pracowników. Zgodnie z Regulaminem Wynagradzania pracownikom Spółki oprócz miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego przysługuje:

• wynagrodzenie za prace w godzinach nadliczbowych (4-miesieczny okres rozliczeniowy),
• kwartalna premia uznaniowa,
• dodatek za pranie odzieży roboczej (raz na trzy miesiące),
• nagroda jubileuszowa za pracę na kolei (co 5 lat po 15-stu latach Stażu pracy),
• odprawa rentowa lub emerytalna, nagrody za odznaczenia państwowe i resortowe (raz w roku),
• nagrody roczne dla członków Zarządu (raz w roku),
• ekwiwalent za niewykorzystany urlop,
• wypłacane wynagrodzenia na podstawie wyroków sądowych,
• odprawy i dodatki wyrównawcze.
  
  

Wszystkie świadczenia wypłacane są łącznie z wynagrodzeniem za poprzedni miesiąc kalendarzowy. Termin wypłaty wynagrodzeń określa Regulamin Wynagradzania. Pracownik otrzymuje wynagrodzenie do 10-go dnia każdego miesiąca następującego po miesiącu, za które przysługuje to wynagrodzenie.

Z powodu przesunięcia, rok podatkowy Spółki w 2009 rozpoczął się w kwietniu (od 1 kwietnia 2009 r.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w czerwcu 2009 r. wydatki na wypłatę wynagrodzeń zasadniczych za czerwiec, wynagrodzeń za pracę w godzinach nadliczbowych, premii kwartalnej, dodatku za pranie odzieży roboczej „ odpraw rentowych i emerytalnych, nagród jubileuszowych, nagród rocznych dla członków Zarządu, ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, wynagrodzenia na podstawie wyroków sądowych, odpraw i dodatków wyrównawczych w przypadku, gdy świadczenia te będą wypłacone zgodnie z Regulaminem Wynagradzania 10-go lipca 2009 r. ...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654, z późn. zm.): 4g. Należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. l i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są, należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57. W opinii Spółki, ponieważ należności tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostaną wypłacone lub postawione do dyspozycji pracowników w terminie wykazanym w kodeksie pracy, koszty uzyskania przychodów z tego tytułu należy zaliczyć do miesiąca czerwca 2009 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Należy wskazać, iż kosztami podatkowymi są m. in. tzw. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników.

Istotnym w niniejszej sprawie jest, że myśl art. 207 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników poprzez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności pracodawca jest obowiązany:

• organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy,

• zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń,

• reagować na potrzeby w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy oraz dostosowywać środki podejmowane w celu doskonalenia istniejącego poziomu ochrony zdrowia i życia pracowników, biorąc pod uwagę zmieniające się warunki wykonywania pracy,

• zapewnić rozwój spójnej polityki zapobiegającej wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym uwzględniającej zagadnienia techniczne, organizację pracy, warunki pracy, stosunki społeczne oraz wpływ czynników środowiska pracy,

• uwzględniać ochronę zdrowia młodocianych, pracownic w ciąży lub karmiących dziecko piersią oraz pracowników niepełnosprawnych w ramach podejmowanych działań profilaktycznych,

• zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy,

• zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.
  
  

Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. W myśl art. 2378 § 1 Kodeksu pracy pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art. 2376 § 1 i art. 2377 § 1, oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego.

Natomiast w myśl art. 2379 § 3 Kodeksu pracy jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.

Co istotne, nie każde świadczenie na rzecz pracownika, które stanowi dla niego przychód, może być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Pracodawca może bowiem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko te wydatki na rzecz pracowników, które pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i z uzyskiwanymi przez niego przychodami, a jednocześnie wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy przy tym zaznaczyć, iż poniesione wydatki muszą być należycie udokumentowane.

W myśl art. 15 ust. 4g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należności z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. Jeżeli pracodawca uchybi temu terminowi, wypłacone wynagrodzenie zaliczy do kosztów podatkowych w miesiącu wypłaty.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art., 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy.

Jak wynika z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zatrudnia ponad 1800 pracowników. Zgodnie z Regulaminem Wynagradzania pracownikom Spółki oprócz miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego przysługuje:

• wynagrodzenie za prace w godzinach nadliczbowych (4-miesieczny okres rozliczeniowy),
• kwartalna premia uznaniowa,
• dodatek za pranie odzieży roboczej (raz na trzy miesiące),
• nagroda jubileuszowa za pracę na kolei (co 5 lat po 15-stu latach Stażu pracy),
• odprawa rentowa lub emerytalna, nagrody za odznaczenia państwowe i resortowe (raz w roku),
• nagrody roczne dla członków Zarządu (raz w roku),
• ekwiwalent za niewykorzystany urlop,
• wypłacane wynagrodzenia na podstawie wyroków sądowych,
• odprawy i dodatki wyrównawcze.
  
  

Wszystkie świadczenia wypłacane są łącznie z wynagrodzeniem za poprzedni miesiąc kalendarzowy. Termin wypłaty wynagrodzeń określa Regulamin Wynagradzania. Pracownik otrzymuje wynagrodzenie do 10-go dnia każdego miesiąca następującego po miesiącu, za które przysługuje to wynagrodzenie. Z powodu przesunięcia, rok podatkowy Spółki w 2009 rozpoczął się w kwietniu (od 1 kwietnia 2009 r.)

W oparciu przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż wydatki Spółki na wypłatę:

• wynagrodzeń zasadniczych za czerwiec 2009 r.,
• wynagrodzeń za prace w godzinach nadliczbowych,
• premii kwartalnych,
• dodatku za pranie odzieży roboczej,
• odpraw rentowych lub emerytalnych,
• nagród jubileuszowych,
• nagród rocznych dla członków Zarządu – o ile są pracownikami Spółki,
• ekwiwalentu za niewykorzystany urlop,
• wynagrodzeń na podstawie wyroków sądowych,
• odpraw i dodatków wyrównawczych
  
  

mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie, gdy przedmiotowe świadczenia staną się należne, tj. w miesiącu czerwcu 2009 r. - pod warunkiem, że zostaną wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z Regulaminu Wynagradzania Wnioskodawcy.

Jeżeli jednak pracodawca uchybi temu terminowi, wypłacane wynagrodzenia zasadnicze za czerwiec 2009 r., wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych, premie kwartalne, dodatek za pranie odzieży roboczej, odprawy rentowe lub emerytalne, nagrody jubileuszowe, nagrody roczne dla członków Zarządu – o ile są pracownikami Spółki, ekwiwalent za niewykorzystany urlop, wynagrodzenia na podstawie wyroków sądowych, odprawy i dodatki wyrównawcze Wnioskodawca zaliczy do kosztów podatkowych w miesiącu ich faktycznej wypłaty.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock