2012.09.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-621/12/BM
z 21 września 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2012r. (data złożenia w tut. organie 15 czerwca 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 września 2012r. (data wpływu 14 września 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu kawy, herbaty, soków, słodyczy, cukru, mleczka do kawy itp. przekazywanych w ramach poczęstunku kontrahentom i pracownikom oddelegowanym do przeprowadzenia negocjacji z kontrahentami oraz w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia ww. produktów spożywczych kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom i pracownikom podczas spotkań, szkoleń i narad w czasie pracy w firmie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 czerwca 2012r. złożono w tut. organie ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu kawy, herbaty, soków, słodyczy, cukru, mleczka do kawy itp. przekazywanych w ramach poczęstunku kontrahentom i pracownikom oddelegowanym do przeprowadzenia negocjacji z kontrahentami oraz w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia ww. produktów spożywczych kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom i pracownikom podczas spotkań, szkoleń i narad w czasie pracy w firmie.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 września 2012r. (data wpływu 14 września 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 4 września 2012r. znak: IBPP1/443-621/12/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i sprzedaż śrub oraz innych elementów złącznych. W związku z tym prowadzonych jest dużo rozmów handlowych z kontrahentami w siedzibie firmy, na których przedstawiane są oferty biznesowe i omawiane są warunki współpracy. Podczas takich rozmów Wnioskodawca serwuje nieodpłatnie zwyczajowy, drobny poczęstunek. W związku z tym nabywane są produkty spożywcze takie jak: kawa, herbata, mleczko do kawy, ciastka, cukierki, soki, cukier itp. Z tego poczęstunku korzystają zarówno kontrahenci jak i pracownicy firmy oddelegowani do rozmów. Artykuły te są również nieodpłatnie udostępniane pracownikom podczas spotkań, szkoleń i narad - w czasie pracy w firmie. Zasadniczo, jednostkowe ceny nabycia przedmiotowych towarów (bez podatku), określone w momencie ich udostępnienia, nie przekraczają 10 zł.

W momencie zakupu Wnioskodawca wie, że wymienione we wniosku towary nabywane są w celu zużycia podczas szkoleń, narad, spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy.

Zakup wymienionych we wniosku towarów jest dokumentowany fakturami VAT wystawianymi na Wnioskodawcę.

Przekazanie nabywanych artykułów spożywczych stanowiących drobny poczęstunek (kawa, herbata, mleczko do kawy, ciastka, cukierki, soki, cukier, itp.) ma dla kontrahentów/pracowników charakter nieodpłatny oraz zużycie ich następuje wyłącznie podczas spotkań pracowników z kontrahentami, narad, szkoleń w siedzibie firmy.

Zakup wszystkich towarów i usług, o których mowa we wniosku, ma związek wyłącznie z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy.

Zużycie ww. towarów nie następuje w celu zaspokojenia potrzeb osobistych pracowników/kontrahentów, gdyż ma miejsce w firmie podczas szkoleń, spotkań, narad. Zużycie jest, w tej sytuacji, ściśle związane z wykonywaniem obowiązków służbowych w odniesieniu do opodatkowanej działalności gospodarczej Spółki.

Poczęstunek kontrahentów oraz pracowników podczas m.in. rozmów handlowych jest działaniem standardowym przy przyjmowaniu gości w firmach. Podczas rozmów handlowych podpisywane są umowy na dostawy wyrobów Wnioskodawcy, czy też towarów co wiąże się z potencjalnym wzrostem przychodów Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka ma prawo odliczenia podatku od towarów i usług od zakupu kawy, herbaty, soków, słodyczy, cukru, mleczka do kawy itp. przekazanych w ramach poczęstunku kontrahentom i pracownikom oddelegowanym do przeprowadzenia negocjacji z kontrahentami?
Czy w obecnym stanie prawnym takie nieodpłatne udostępnianie ww. produktów spożywczych kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom, pracownikom podczas spotkań, szkoleń i narad - w czasie pracy w firmie - należy traktować jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Podatnik ma prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Poczęstowanie kontrahenta kawą, herbatą oraz słodyczami jest działaniem standardowym i nie ma cech okazałości czy wytworności. Jest typowym działaniem podejmowanym w związku z ustalaniem warunków współpracy z kontrahentami. Ma charakter kosztu pośredniego związanego z czynnościami opodatkowanymi. Zużycie tych towarów nie następuje na cele osobiste pracowników, ponieważ ma miejsce podczas pełnienia obowiązków służbowych. Wydatki te powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, a podatnik powinien mieć prawo odliczenia podatku naliczonego VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych.

Celem negocjacji z kontrahentami jest zawarcie umów sprzedaży produkowanych wyrobów, więc wydatki na nabycie przedmiotowych artykułów (kawa, herbata, mleczko do kawy, słodycze, cukier, soki) są ściśle związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wynikiem tego jest przysługujące Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w zakresie, o którym mowa w art. 86 ust. 1.

Ad. 2. W przedstawionym stanie faktycznym, w obowiązującym stanie prawnym nieodpłatne udostępnianie artykułów spożywczych kontrahentom, potencjalnym kontrahentom oraz pracownikom podczas spotkań, narad i szkoleń w czasie pracy w firmie nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W uzasadnieniu powyższego stanowiska należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W związku z powyższym opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają świadczenia odpłatne. Wyjątki od tej reguły ujęte są w art. 7 ust. 2 ustawy – w odniesieniu do towarów oraz art. 8 ust. 2 ustawy - w odniesieniu do usług.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 stosownie do zapisów art. 7 ust. 2 ustawy rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przy czym zgodnie z art. 7 ust. 3 przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek.

Przez prezenty małej wartości - art. 7 ust. 4 ustawy - rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób,
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Natomiast w art. 7 ust. 7 ustawy znajdujemy definicję próbki. Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

W art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca określił, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym, udostępnianie kontrahentom oraz pracownikom artykułów spożywczych podczas spotkań w siedzibie firmy, w trakcie których produkty te są konsumowane należy uznać za zużycie towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Przepisy prawne dotyczące podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia zużycie. Konieczne jest zatem sprawdzenie definicji „zużycia" w słowniku języka polskiego. Według słownika zużycie to: „wyczerpanie zasobu czegoś, zniszczenie przez długie używanie oraz spożytkowanie czegoś, zrobienie z czegoś jakiegoś użytku." Zgodnie z powyższą definicją w Spółce następuje „zużycie" przedmiotowych towarów a nie ich „przekazanie", gdyż nie są one przekazane wymienionym osobom do dalszego swobodnego dysponowania, a jedynie udostępniane do ewentualnej konsumpcji „na miejscu". Poddając analizie art. 7 ust. 2 ustawy, możemy wywnioskować, że opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle określonych podmiotów, jak również według pkt 2 ww. artykułu, wszelkie inne darowizny. Wynikiem tak sformułowanego art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług jest opodatkowanie podatkiem VAT wszelkiego przekazania towarów, natomiast zużycie tylko na cele osobiste osób wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Przenosząc powyższą analizę do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy uznać, iż zgodnie z obowiązującym stanem prawnym, nieodpłatne udostępnianie produktów spożywczych - ich zużycie przez kontrahentów, potencjalnych kontrahentów oraz pracowników, należy traktować jako czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nieodpłatne zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy nastąpiło na cele osobiste podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1. Natomiast w opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym zużycie ma miejsce podczas spotkań, szkoleń i narad, w czasie pracy w firmie - nie służy więc ono zaspokojeniu celów osobistych kontrahentów, potencjalnych kontrahentów oraz pracowników. Zużycie jest, w tej sytuacji, ściśle związane z wykonywaniem obowiązków służbowych w odniesieniu do opodatkowanej działalności gospodarczej Spółki.

Nawet, gdyby udostępnienie przedmiotowych artykułów spożywczych uznać za świadczenie usług, to również nie podlegałoby ono opodatkowaniu, gdyż zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu podlegają świadczenia nie związane z działalnością gospodarczą a w przypadku stanu faktycznego przytoczonego przez Wnioskodawcę udostępnienie ma ścisły związek z działalnością gospodarczą Spółki. Wnioskodawca podkreślił jednak, że jego zdaniem, w zaistniałej sytuacji dochodzi do zużycia towarów a nie świadczenia usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT od zakupu kawy, herbaty, mleczka do kawy, ciastek, cukierków, soków, cukru, itp. przekazywanych w ramach poczęstunku kontrahentom i pracownikom oddelegowanym do przeprowadzenia negocjacji z kontrahentami.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje wskazują, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył więc podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, iż dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością, przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary lub usługi służą np. dalszej odsprzedaży lub też są niezbędne do wytworzenia towarów lub wykonania usług będących przedmiotem sprzedaży. Bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami.

Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do obrotu osiąganego przez podatnika, np. poprzez odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Z wniosku wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy - zarejestrowanego czynnego podatnika podatku od towarów i usług jest produkcja i sprzedaż śrub oraz innych elementów złącznych. W związku z tym prowadzonych jest dużo rozmów handlowych z kontrahentami w siedzibie firmy, na których przedstawiane są oferty biznesowe i omawiane są warunki współpracy. Podczas takich rozmów Wnioskodawca serwuje nieodpłatnie zwyczajowy, drobny poczęstunek. W związku z tym nabywane są produkty spożywcze takie jak: kawa, herbata, mleczko do kawy, ciastka, cukierki, soki, cukier itp. Z tego poczęstunku korzystają zarówno kontrahenci jak i pracownicy firmy oddelegowani do rozmów. Zakup wymienionych we wniosku towarów jest dokumentowany fakturami VAT wystawianymi na Wnioskodawcę.

Przekazanie ww. nabywanych artykułów spożywczych stanowiących drobny poczęstunek ma dla kontrahentów/pracowników charakter nieodpłatny oraz zużycie ich następuje wyłącznie podczas spotkań pracowników z kontrahentami.

Zakup wszystkich towarów i usług, o których mowa we wniosku, ma związek wyłącznie z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy.

Podczas rozmów handlowych podpisywane są umowy na dostawy wyrobów Wnioskodawcy, czy też towarów co wiąże się z potencjalnym wzrostem przychodów Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis stanu faktycznego, w oparciu o wskazane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakupy ww. artykułów spożywczych przekazanych w ramach poczęstunku kontrahentom i pracownikom oddelegowanym do przeprowadzenia negocjacji z kontrahentami, w zakresie w jakim towary te są związane pośrednio z wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną.

Istotne jest przy tym aby nie zachodziły przesłanki wykluczające ww. prawo, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakupy ww. artykułów spożywczych przekazanych w ramach poczęstunku kontrahentom i pracownikom oddelegowanym do przeprowadzenia negocjacji z kontrahentami należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia ww. produktów spożywczych kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom i pracownikom podczas spotkań, szkoleń i narad w czasie pracy w firmie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 tej ustawy, ilekroć w jej przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 7 ust. 2 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepis art. 7 ust. 3 ustawy o VAT stanowi, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy o VAT przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Jak wynika z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Dokonując analizy powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego w pierwszej kolejności należy uznać, że nie mamy tu do czynienia ani z przekazaniem towarów ani też ze świadczeniem usług, lecz ze zużyciem towarów. Wnioskodawca udostępnia bowiem produkty spożywcze wyłącznie do konsumpcji „na miejscu” w firmie tj. w trakcie spotkań, szkoleń i narad w czasie pracy. Nie są one przekazywane wymienionym osobom do dalszego swobodnego dysponowania. Tak więc jeżeli to zużycie następuje w godzinach pracy w związku z odbywanymi w sprawach służbowych spotkaniami, naradami, szkoleniami, to nawet jeśli Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów przeznaczonych na ten cel, to ich zużycie nie podlega opodatkowaniu, gdyż nie stanowi zużycia na cele osobiste.

W tym przypadku, jak wskazał Wnioskodawca, zużycie tych towarów jest ściśle związane z wykonywaniem obowiązków służbowych. Zatem osobista korzyść pracownika ma charakter uboczny.

Odnośnie kwestii poczęstunku dla kontrahentów (lub potencjalnych kontrahentów) należy zauważyć, iż ustawodawca w ww. przepisie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT wskazał, iż zużycie towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele osobiste dotyczy konkretnych ściśle wymienionych w tym przepisie osób, tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. W przedmiotowym przepisie nie zostali wymienieni m.in. kontrahenci ani potencjalni kontrahenci, o których mowa we wniosku.

Z wniosku wynika, że ww. produktami spożywczymi częstowani są kontrahenci (lub potencjalni kontrahenci), w trakcie spotkań w siedzibie Spółki, na których przedstawiane są oferty biznesowe i omawiane są warunki współpracy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że zużycie towarów w postaci poczęstunku przez kontrahentów (lub potencjalnych kontrahentów) w trakcie spotkań służbowych należy uznać za zużycie związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, zatem nie stanowi ono zużycia ani przekazania ani też darowizny, które podlegałyby opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Tak więc zużycie takich produktów jak: kawa, herbata, mleczko do kawy, ciastka, cukierki, soki, cukier itp. przez pracowników podczas spotkań, szkoleń i narad, przez pracowników oddelegowanych do rozmów w firmie z kontrahentami oraz przez kontrahentów (potencjalnych kontrahentów) Wnioskodawcy podczas spotkań handlowych w siedzibie firmy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedstawionym stanie faktycznym, nieodpłatne udostępnianie artykułów spożywczych kontrahentom, potencjalnym kontrahentom oraz pracownikom podczas spotkań, narad i szkoleń w czasie pracy w firmie nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w opisie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja nie dotyczy zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków na nabywane produkty spożywcze, takie jak kawa, herbata, mleczko do kawy, ciastka, cukierki, soki, cukier itp., zużywane jako poczęstunek dla kontrahentów i pracowników oddelegowanych do rozmów z kontrahentami oraz zużywanych przez pracowników podczas spotkań, szkoleń i narad w czasie pracy w firmie, gdyż:

w poz. 55 wniosku ORD-IN Wnioskodawca zaznaczył, że sprawa dotyczy podatku od towarów i usług,
w poz. 61 wniosku ORD-IN Wnioskodawca wskazał art. 86 ust. 1, art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1 i 2, art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jako przepisy mające być przedmiotem interpretacji indywidualnej oraz
Wnioskodawca nie zadał pytania odnośnie zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin