INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17.03.2010 r. (data wpływu 22.03.2010 r.) uzupełnionego w dniu 07.06.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 20.05.2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości refakturowania paliwa - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.03.2010 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony w dniu 07.06.2010 r. (data wpływu) na wezwanie z dnia 20.05.2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości refakturowania paliwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka .. S.A. posiada kilka spółek zależnych, w których jest udziałowcem. W związku z tym, że Spółka dysponuje liczną flotą samochodową jest równocześnie znaczącym partnerem negocjacyjnym dla dystrybutorów paliw. Spółka .. S.A. planuje podpisać w przyszłości ze spółkami zależnymi umowy na najem samochodów, w związku z niniejszym ze względów organizacyjnych i biznesowych planuje zająć się logistycznymi aspektami dostawy paliwa do tych pojazdów. Za nabywane paliwo fakturą VAT obciążana byłaby Spółka .. S.A. na podstawie zużycia przyporządkowanego do kart paliwowych. Zakup paliwa przez ..S.A. i jego dystrybucja służyłaby jedynie zaspokojeniu zapotrzebowania na ww. przez spółki zależne. W momencie zakupu paliwa stanowiłby on dla .. S.A. pośredni koszt podatkowy, a w momencie odsprzedaży przychód równy cenie zakupu bez zysku dla refakturującego.

Refakturowanie należy do czynności, które nie zostały zdefiniowane w prawie podatkowym. Jednak przyjęta praktyka i orzecznictwo dopuszczają sytuację, w której koszty niektórych usług, których odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę poprzez wystawienie tzw. refaktury. Refakturowanie polegałoby na zafakturowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży. Celem refakturowania byłoby przeniesienie wyłożonych kosztów przez podmiot refakturujący, na podmiot, który z danych usług faktycznie by korzystał mimo, że podmiot refakturujący fizycznie danej usługi by nie świadczył. Refakturowanie usług nastąpiłoby pod następującymi warunkami: strony łączyłaby umowa określająca sprzedaż o charakterze zasadniczym, zaś refakturowanie byłoby jedynie sprzedażą uboczną służącą do realizacji zawartej umowy, odbiorca faktury byłby równocześnie odbiorcą refakturowanych usług oraz pomiędzy odbiorcą i wystawcą refaktury istniałaby umowa, z której wynikałoby, że taka usługa jest przedmiotem świadczenia i odrębnego fakturowania. Przyjęty sposób rozliczania wynikałby z zawartej umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym Spółka będzie miała możliwość refakturowania po cenach zakupu zatankowanego paliwa do samochodów przyporządkowanych do spółek zależnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie można refakturować zakupionego paliwa na inne podmioty, gdyż przyjęta praktyka jak i orzecznictwo dopuszczają jedynie możliwość refakturowania usług. Jednocześnie zgodnie z art. 32 ust 1 pkt 4 ustawy z dnia 10.04.1997 r. - Prawo Energetyczne obrót paliwami jest możliwy po uzyskaniu odpowiedniej koncesji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Polskie prawo podatkowe nie definiuje pojęć „refakturowanie kosztów” i „refakturowanie usług”. Regulacje w tym zakresie zostały natomiast zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006, Nr 347/1 ze zm.). Zgodnie z art. 28 ww. Dyrektywy w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W sytuacji, w której koszty niektórych usług, gdzie odbiorcą jest inny podmiot niż podmiot obciążony przez świadczącego usługę, są w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę, który z danych usług faktycznie korzysta, to podmiot biorący udział w świadczeniu usług, dokumentuje te czynności poprzez wystawienie faktury VAT. W rezultacie więc, ostateczne obciążenie spoczywa nie na pierwotnym nabywcy usługi, lecz na jej rzeczywistym użytkowniku. Powyższe regulacje odnoszą się jedynie do usług, nie mają natomiast zastosowania do towarów.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka ... S.A. posiada kilka spółek zależnych, w których jest udziałowcem. Spółka .. S.A. planuje podpisać w przyszłości ze spółkami zależnymi umowy na najem samochodów. W związku z niniejszym ma zamiar zająć się również logistycznymi aspektami dostawy paliwa do tych pojazdów. Będzie nabywać paliwo fakturą VAT, za które sama będzie obciążana. W momencie zakupu paliwa stanowiłby on dla .. S.A. pośredni koszt podatkowy, a w momencie odsprzedaży przychód równy cenie zakupu bez zysku dla refakturującego.

W oparciu o powyższe należy stwierdzić, iż czynnością podlegającą opodatkowaniu wykonywaną przez Spółkę na rzecz spółek zależnych jest usługa najmu samochodów, którą należy potraktować jako świadczenie główne. Nadmienić należy, że w przypadku gdy transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności istotne jest ustalenie po pierwsze czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane, jako świadczenie usług. Trzeba wskazać, że zarówno w orzecznictwie ETS, jak i sądów krajowych wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jednego świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług - stanowią jedną całość lub jedną usługę kompleksową.

Z powyższego wynika, iż Spółka .. S.A. ma zamiar wykonywać na rzecz spółek zależnych usługi najmu samochodów wraz z dostawą paliwa do tych pojazdów. Zatem mamy tu do czynienia z usługą kompleksową, w której skład będzie wchodzić najem samochodów i dostawa paliwa do tych pojazdów. W tak przedstawionej sytuacji koszty dostawy paliwa, którymi obciążane będą spółki zależne, winny być elementem podstawy opodatkowania usługi najmu samochodów i stanowić element kalkulacyjny należności.

W rozpatrywanym przypadku koszt dostawy paliwa będzie stanowił element cenotwórczy usługi najmu i nie może być przedmiotem refakturowania. Wobec powyższego przedmiotem opodatkowania będzie konkretna usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach czynności. Tym samym usługa najmu będzie stanowiła świadczenie główne, a dostawa paliwa - element rachunku kosztów w odniesieniu do całej usługi najmu.

Reasumując, mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, należy uznać, iż w przypadku świadczenia usługi najmu samochodów wraz z dostawą paliwa do tych pojazdów będziemy mieć do czynienia z usługą główną w postaci najmu i jej dopełnieniem - dostawą paliwa. Tym samym przedmiotowa dostawa paliwa nie może być przedmiotem refakturowania, stanowi ona bowiem element cenotwórczy usługi najmu samochodów dla Spółek zależnych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii obowiązku uzyskania koncesji na obrót paliwami należy zauważyć, iż tut. Organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w tym zakresie. Przedmiotowa interpretacja dotyczy jedynie obowiązków wynikających z wykonywania czynności, które są regulowane przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Na mocy ustawy z dnia 10 lipca 2008 r. o zmianie ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 141, poz. 888), która zmieniała treść art. 14f § 1 ustawy Ordynacja Podatkowa od dnia 20 września 2008 r. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Oznacza to, że wszystkie wnioski, które wpływają do organów od wymienionej daty podlegają opłacie w wysokości 40 zł. Stosownie do przepisu art. 14f § 2 w przypadku wystąpienia w jednym wniosku odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z uwagi na fakt, iż Strona opłaciła wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w kwocie 75 zł w dniu 19.03.2010 r., a wniosek dotyczy jednego zdarzenia przyszłego, różnica w kwocie 35 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa na numer konta wskazany we wniosku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.