INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2009 r. (data wpływu 31 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia dochodu z tytułu zbycia Znaku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia dochodu z tytułu zbycia Znaku.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacji podatkowej, w związku z czym pismem z dnia 21 stycznia 2010 r., znak ILPB1/415-12/10-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 26 stycznia 2010 r., a w dniu 27 stycznia 2010 r. wniosek uzupełniono.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, przy czym poza prowadzoną działalnością gospodarczą wytworzył prawo do znaku towarowego (dalej: Znak). Znak ten stanowi majątek prywatny Wnioskodawcy.

W celu odróżnienia towarów i usług swojego przedsiębiorstwa od towarów i usług oferowanych przez inne podmioty funkcjonujące na rynku w tej samej branży, Wnioskodawca wykorzystywał Znak w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Znak ze względu na wytworzenie jego we własnym zakresie (nie został nabyty) i jego wykorzystywanie w ramach prowadzonej działalności nie zostało ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (dalej: Ewidencja).

Wnioskodawca planuje zarejestrować Znak w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej.

Wnioskodawca wraz z innymi osobami (fizyczną lub też prawną) planują powołać spółkę osobową w formie spółki komandytowej (dalej: Spółka Osobowa).

Wkładem podatnika do Spółki Osobowej będzie Znak. Wartość rynkowa Znaku zostanie określona w oparciu o niezależną i profesjonalną wycenę. Przedmiotem działalności Spółki Osobowej będzie udzielanie innym podmiotom licencji na wykorzystywanie towarów i praw majątkowych.

Prawo własności do Znaku zostanie przeniesione z Wnioskodawcy na Spółkę Osobową. Po ujawnieniu Znaku w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółka Osobowa rozpocznie jego amortyzację.

W przyszłości, wspólnicy Spółki Osobowej dopuszczają możliwość zbycia Znaku. Gdyby jednak doszło do takiej transakcji Wnioskodawca otrzyma środki pieniężne w związku ze zwrotem wkładu do Spółki Osobowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie ustalenia dochodu z tytułu zbycia Znaku.

Według jakich zasad należy ustalić wartość dochodu dla Spółki Osobowej z tytułu zbycia Znaku...

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód z odpłatnego zbycia Znaku stanowić będzie różnica między przychodem a kosztami uzyskania przychodu określonymi jako wartość Znaku w chwili jego wniesienia do Spółki Osobowej pomniejszona o wartość odpisów amortyzacyjnych.

W opinii Wnioskodawcy, dochód z tytułu sprzedaży Znaku stanowić będzie cena uzyskana od kupującego pomniejszona o koszt uzyskania przychodu stanowiący w tym przypadku wartość Znaku w chwili wniesienia go do Spółki Osobowej pomniejszony o wartość odpisów amortyzacyjnych dokonanych przez Spółkę Osobową.

Zgodnie bowiem z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (odpowiednio art. 14 ust. 1 ustawy o podatku od osób prawnych) przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Kosztem tym z kolei, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (odpowiednio art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od osób prawnych) będą wydatki poniesione na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych.

Powyższa argumentacja potwierdzona została w następujących indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 października 2008 r. (sygn. IPPB3/423-071/08-2/MS),

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 lipca 2008 r. (sygn. IBPB3/423-292/08/MO).
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Przy czym, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest między innymi pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 1500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

    - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

    - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do treści art. 24 ust. 2 zd. 2 ww. ustawy dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia, a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Odnosząc powyższe uregulowania do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż w przypadku późniejszej sprzedaży przez spółkę osobową Znaku towarowego - wniesionego do spółki w formie aportu, dochód wspólników spółki, w tym Wnioskodawcy, zostanie określony jako nadwyżka ceny sprzedaży ponad wartość Znaku towarowego wykazaną w ewidencji środków trwałych spółki (nie wyższą od wartości rynkowej z dnia aportu do spółki osobowej), powiększona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ informuje, że wniosek:

• w zakresie wniesienia przez Wnioskodawcę Znaku do Spółki Osobowej został rozstrzygnięty w dniu 23 lutego 2010 r. odrębną interpretacją nr ILPB1/415-12/10-3/IM,

• w zakresie ustalenia wartości początkowej Znaku został rozstrzygnięty w dniu 23 lutego 2010 r. odrębną interpretacją nr ILPB1/415-12/10-4/IM,

• w zakresie wycofania części lub całości wkładu wniesionego do Spółki Osobowej został rozstrzygnięty w dniu 23 lutego 2010 r. odrębną interpretacją nr ILPB1/415-12/10-6/IM.
  
  

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.