INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani „X” przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2009r. (data wpływu 29 października 2009r.), uzupełnionym pismami z dnia 11 stycznia 2010r. (data wpływu 14 stycznia 2010r.), z dnia 11 stycznia 2010r. (data wpływu 26 stycznia 2010r.) oraz z dnia 28 stycznia 2010r. (data wpływu 1 lutego 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT w związku z dostawą pięciu działek przeznaczonych pod zabudowę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2009r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku VAT w związku z dostawą pięciu działek przeznaczonych pod zabudowę.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 stycznia 2010r. (data wpływu 14 stycznia 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-1099/09/AL z dnia 29 grudnia 2009r., pismem z dnia 11 stycznia 2010r. (data wpływu 26 stycznia 2010r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-1099/09/AL z dnia 19 stycznia 2010r. oraz pismem z dnia 28 stycznia 2010r. (data wpływu 1 lutego 2010r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca planuje w roku 2009 i 2010 sprzedać parę działek (nie więcej niż 5) wydzielonych z pola rolnego. Wnioskodawca mieszka w A. i na terenie tego miasta, w części peryferyjnej posiada trochę ziemi V i VI klasy.

Ziemię wraz zabudowaniami Wnioskodawca nabył aktem notarialnym z dnia 5 lutego 1986r. Wówczas po rozwodzie potrzebował gdzieś zamieszkać wraz z trójką dzieci stąd też ten zakup. Dzięki swojej pracy zawodowej oraz uprawianiu zakupionej ziemi udało się Wnioskodawcy wychować i wykształcić dzieci.

Obecnie Wnioskodawca ma 61 lat i pobiera rentę z KRUS. Jest osobą samotną i nie ma już siły uprawiać tego kawałka ziemi. Wraz z dziećmi (które z Wnioskodawcą nie mieszkają) zdecydowali się podzielić ziemię na działki.

Jedną z tych działek Wnioskodawca zamierza darować synowi a pozostałe 5 działek chciałby sprzedać a pieniądze przekazać dwóm córkom.

Jakąś kwotę Wnioskodawca planuje zostawić jako zabezpieczenie na „stare lata” i remont budynku mieszkalnego (budynek wybudowany przed II wojną światową). Córki nie mieszkają w A., więc Wnioskodawca nie bierze pod uwagę obdarowania ich działkami. Byłaby to dla nich duża niedogodność, gdyż przyszłość wiążą z innymi częściami Polski.

Już teraz Wnioskodawca zainwestował duże kwoty pieniędzy w podział geodezyjny wyżej omawianej ziemi. Wnioskodawca obawia się dalszych kosztów, które mogłyby pociągnąć za sobą jego poczynania.

Pani notariusz doradziła Wnioskodawcy aby zwróciła się do Urzędu Skarbowego w swoim miejscu zamieszkania z zapytaniem, czy nie będzie musiała zapłacić podatek VAT gdy zacznie sprzedawać te 5 działek. Pani kierownik komórki VAT nie była w stanie udzielić odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy i zaproponowała by Wnioskodawca zwrócił się o wydanie interpretacji w tym temacie do Izby Skarbowej.

W uzupełnieniu do wniosku, które wpłynęło do tut. organu 14 stycznia 2010r. Wnioskodawca wskazał, iż nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie prowadzi działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wykorzystywał teren na potrzeby własne, prowadząc na nich drobne uprawy. Nie uzyskiwał żadnych dopłat z Unii Europejskiej. Terenu tego nie oddawał w najem, ani w dzierżawę.

Wnioskodawca dokonał podziału działek tylko po to, aby uzyskać korzystniejszą cenę za 1 m#61447;. W momencie nabywania Wnioskodawca nie miał zamiaru dzielenia i sprzedaży, o czym świadczy fakt, że Wnioskodawca użytkuje go przez 23 lata. Tylko okoliczności życiowe (wiek, stan zdrowia) determinują konieczność sprzedaży.

Dokonując podziału działek Wnioskodawca dokonał także ich przekształcenia na teren przeznaczony pod zabudowę. Działki nie są i nie będą w momencie sprzedaży zabudowane budynkami ani budowlami.

Środki ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć w części na remont domu, w Wnioskodawca którym zamieszkuje, a w pozostałej części odłożyć i stopniowo przeznaczać na bieżące potrzeby, gdyż emerytura w wysokości niespełna 750 zł nie wystarcza na utrzymanie.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów, nie składał zgłoszenia VAT-R ani deklaracji VAT-7. Nie posiada innych nieruchomości.

Stan faktyczny i prawny, w jakim się znajduje jest podobny do rozpatrywanego w uchwale 7 sędziów NSA, sygn. FPS 3/2007.

W uzupełnieniu do wniosku, które wpłynęło do tut. organu 26 stycznia 2010r. Wnioskodawca wskazał, iż grunty rolne wraz z domem nabył po rozwodzie w 1986r. Nie było możliwości by kupić sam dom i częściowo za pożyczone pieniądze i przy pomocy rodziny Wnioskodawca zakupił całość celem zamieszkania ze swoimi dziećmi w wieku 16, 12, 3 lata. Dzieci Wnioskodawca wychowywał sam bez niczyjej pomocy.

Kiedy istniały Kółka Rolnicze ziemię uprawiali wszyscy tzn. Wnioskodawca wraz ze swoimi dziećmi. Wnioskodawca sprzedawał do Zakładu zboże z tej ziemi, jęczmień i owies, ponieważ jest to ziemia IV i V klasy. Uzyskane przychody z tej ziemi pomogły Wnioskodawcy w utrzymaniu dzieci i ich wykształceniu.

Wnioskodawca „dorabiał” jako sprzedawca w sklepie państwowym.

Jak wynika z powyższego Wnioskodawca nabył ziemie na własne potrzeby i stanowi jego majątek osobisty. Nie można zatem w żaden sposób mówić, iż ziemia ta stanowi towar. Wnioskodawca nie kupił jej bowiem w celu dalszej odsprzedaży. Z chwilą upadku Kółka Rolniczego Wnioskodawca nie miał możliwości dalszej uprawy i ziemia stała się ugorem. Wnioskodawca nie wykorzystywał tej ziemi do prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca opłacał składki KRUS i ze względu na stan zdrowia przyznano mu rentę w 2003r.

Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym i w tej chwili nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Wnioskodawca uprawia w przydomowym ogródku wyłącznie warzywa na potrzeby własne. Ze względu na pogarszający się stan zdrowia i wiek Wnioskodawca postanowił tę ziemię podzielić i sprzedać. Dwie działki sprzedać i przekazać pieniądze swoim dzieciom, ponieważ mieszkają daleko i w ten sposób pragnie im pomóc. Trzy pozostałe pragnie sprzedać, z tego dwie w tym roku na zakup mieszkania, ewentualnie remont domu, w którym mieszka.

Budynek w którym mieszka Wnioskodawca to dom przedwojenny. Ściany pękają, drewno jest zmurszałe, belki w pokojach powyginane, jest piec kaflowy, kuchnia węglowa i nie ma ciepłej wody, a Wnioskodawca nie daje sobie z tym wszystkim rady.

Jedną działkę Wnioskodawca ma zamiar sprzedaż w razie choroby lub bardzo złej sytuacji materialnej kiedyś w przyszłości.

Kupując ten dom z gruntem Wnioskodawca nigdy nie myślał o chęci zysku. Wnioskodawca jest kobietą samotną chorą wymagającą częstych rehabilitacji związanych z chorobą kręgosłupa. W chwili obecnej Wnioskodawcy jest bardzo trudno z obowiązkami dotyczącymi domu i dzieci. W tej sytuacji jedynym wyjściem stało się podzielenie pola na działki i sprzedaż.

Jednocześnie Wnioskodawca powołał wyrok NSA z dnia 29 października 2007r. sygn. FPS 3/2007, iż w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony musi być w momencie nabycia a nie w momencie jego sprzedaży.

Wnioskodawca kupił grunt 23 lata temu na cele osobiste i w dniu zakupu nie myślał o jego sprzedaży.

Analogiczny pogląd wyraziły także inne składy orzekające w sprawach dotyczących sprzedaży wydzielonych działek (wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 lutego 2008r., wyrok NSA w Warszawie z dnia 7 lutego 2008r.

W obowiązującym stanie prawnym Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT i nie powinien być obciążony obowiązkiem jego zapłaty. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wyroku WSA w Szczecinie z dnia 24 kwietnia 2008r. Sygn. I SA/Sz 826/07. Osoba fizyczna, która sprzeda kilka działek nie staje się z tego powodu podatnikiem VAT bo nie prowadzi działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu do wniosku, które wpłynęło do tut. organu dnia 1 lutego 2010r. Wnioskodawca wskazał, iż posiada gospodarstwo rolne ogółem 8.165 m#61447; w tym dom wraz z komórkami 1.239 m#61447;, działka syna 1.671 m#61447;, do sprzedania 5.255 m#61447;.

Grunt przed sprzedażą stanowił część zakupu w 1986r. jako gospodarstwo rolne i ziemia była uprawiana z pomocą Kółka Rolniczego do 1992r. Płody rolne tzn. zboże było sprzedane w Zakładach. Ziemie Wnioskodawca uprawiał przez okres 6 lat. Jest to ziemia IV i V klasy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek VAT w przypadku sprzedaży 5 działek wyodrębnionych z pola rolnego, jeżeli pole to nabył w celu zapewnienia miejsca zamieszkania rodzinie oraz w celu uprawiania płodów rolnych...

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien on płacić podatku VAT. Wnioskodawca nie zajmuje się handlem działkami zarobkowo. Sprzedaż tych paru działek, wynikać będzie z zaistniałej sytuacji socjalno-bytowej opisanej we wniosku. Nabywając działkę rolną w 1986 r. Wnioskodawca nie zamierzał jej podzielić i sprzedawać. Działka ta razem z domem i budynkami gospodarczymi służyła do mieszkania i uprawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

Stosownie do postanowień art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowych jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej czy gospodarczej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru. Nie można pominąć, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca nieprowadzący działalności gospodarczej oraz niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w dniu 5 lutego 1986r. dokonał zakupu gospodarstwa rolnego: ziemi wraz zabudowaniami. Powodem zakupu była konieczność znalezienia miejsca zamieszkania przez Wnioskodawcę i jego dzieci, która wynikła po rozwodzie Wnioskodawcy w 1986r.

Wnioskodawca zakupiony teren wykorzystywał na potrzeby własne, prowadząc na nim uprawy. W latach od roku 1986 do roku 1992 Wnioskodawca uprawiał na tym gruncie zboże (jęczmień i owies) przy pomocy Kółka Rolniczego a otrzymane płody rolne sprzedawał do Zakładów. Uzyskane przychody przeznaczał na utrzymanie siebie i swoich dzieci. Wnioskodawca „dorabiał” jako sprzedawca w sklepie państwowym.

Z chwilą upadku Kółka Rolniczego Wnioskodawca nie miał możliwości dalszej uprawy i ziemia stała się ugorem. Wnioskodawca nie wykorzystywał tej ziemi do prowadzenia działalności rolniczej. Wnioskodawca opłacał składki KRUS i ze względu na stan zdrowia przyznano mu rentę w 2003r.

Wnioskodawca nie uzyskiwał żadnych dopłat z Unii Europejskiej. Terenu gospodarstwa rolnego nie oddawał w najem, ani w dzierżawę.

Wnioskodawca nie jest i nie był rolnikiem ryczałtowym i w tej chwili nie dokonuje sprzedaży produktów rolnych. Wnioskodawca uprawia w przydomowym ogródku wyłącznie warzywa na potrzeby własne.

Ze względu na pogarszający się stan zdrowia i wiek Wnioskodawca postanowił ziemię składającą się na gospodarstwo rolne podzielić i sprzedać. Wnioskodawca dokonał podziału działek tylko po to, aby uzyskać korzystniejszą cenę za 1 m#61447;. W momencie nabywania Wnioskodawca nie miał zamiaru dzielenia i sprzedaży o czym świadczy fakt, że Wnioskodawca użytkuje go przez 23 lata. Tylko okoliczności życiowe (wiek, stan zdrowia) determinują konieczność sprzedaży.

Dokonując podziału działek, Wnioskodawca dokonał także ich przekształcenia na teren przeznaczony pod zabudowę. Działki nie są i nie będą w momencie sprzedaży zabudowane budynkami ani budowlami.

Środki ze sprzedaży dwóch działek Wnioskodawca ma zamiar przekazać w darowiźnie dzieciom, córki mieszkają bowiem poza A. Trzy pozostałe działki Wnioskodawca pragnie sprzedać, z czego środki uzyskane ze sprzedaży dwóch, Wnioskodawca przeznaczy na zakup mieszkania, ewentualnie remont domu, w którym mieszka, bowiem jest to dom przedwojenny, który znajduje się w bardzo złym stanie technicznym (ściany pękają, drewno jest zmurszałe, belki w pokojach powyginane, jest piec kaflowy, kuchnia węglowa i nie ma ciepłej wody).

Jedną działkę Wnioskodawca ma zamiar sprzedać w przyszłości, w razie choroby lub bardzo złej sytuacji materialnej.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży gruntów, nie składał zgłoszenia VAT-R ani deklaracji VAT-7. Nie posiada innych nieruchomości.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) Wnioskodawca dokonał w 1986r. zakupu gruntu wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego, które to wykorzystywał w latach 1986-1992 rolniczo, poprzez uprawę zbóż i ich sprzedaż do Zakładów. Po roku 1992r. grunt ten nie był przez Wnioskodawcę w żaden sposób wykorzystywany zarobkowo – nie dokonywano z niego sprzedaży produktów rolnych, grunt stanowił ugór. Wnioskodawca uprawia w przydomowym ogródku wyłącznie warzywa na potrzeby własne.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 cyt. ustawy o VAT, jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez produkty rolne – zgodnie z art. 2 pkt 20 cyt. ustawy o VAT - rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim. Natomiast przez usługi rolnicze (art. 2 pkt 21 ww. ustawy o VAT) rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Zatem właściciel gospodarstwa rolnego, dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, jest co do zasady rolnikiem ryczałtowym, posiadającym status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) stwierdzić należy, iż wprawdzie Wnioskodawca nabył w 1986r. gospodarstwo rolne w celu prowadzenia na nim działalności rolniczej, i działalność taką prowadził, bowiem dokonywał sprzedaży produktów rolnych (zbóż), jednakże działalność ta była prowadzona przez Wnioskodawcę do roku 1992r. Po tej dacie grunt nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę zarobkowo (nie był wykorzystywany rolniczo, nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy).

W świetle powyższego grunt powyższy był wykorzystywany rolniczo zarówno przed datą obowiązywania ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U Nr 54, poz. 535 ze zm.) jak i przed datą obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.).

Zatem zarobkowa uprawa gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, w latach 1986-1992 nie podlegała przepisom ww. ustaw i nie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów dot. podatku VAT.

Nie można uznać zatem Wnioskodawcy, w myśl cyt. przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług za rolnika ryczałtowego prowadzącego działalność gospodarczą - rolniczą, bowiem jak wskazał Wnioskodawca od 1992r. nie dokonuje on sprzedaży produktów rolnych a wykorzystywał przedmiotowe grunty tylko i wyłącznie na własne potrzeby.

Ponadto jak wskazano powyżej w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży.

A zatem zamiar dostawy gruntów pochodzących z gospodarstwa rolnego musiał by być ujawniony u Wnioskodawcy w momencie zakupu gospodarstwa rolnego.

Wnioskodawca gospodarstwo rolne (grunt z domem) kupił w 1986r. w celu osiedlenia się na nim wraz z dziećmi i w momencie nabycia w żadnej mierze nie zakładał jego zbycia, co zdaniem tut. organu wyklucza zamiar jego sprzedaży w momencie nabycia.

Jednocześnie jak wskazano powyżej dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności, jeśli np. osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego kontynuowania i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru.

W przedmiotowej sprawie dostawa wydzielonych z gospodarstwa rolnego pięciu działek będzie miała charakter incydentalny. Wnioskodawca nie dokonywał bowiem wcześniej sprzedaży działek, natomiast po dokonaniu sprzedaży pięciu, wskazanych we wniosku, Wnioskodawca nie ma już innych gruntów przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) nie można uznać by Wnioskodawca dokonując sprzedaży pięciu działek działał w charakterze handlowca.

Wnioskodawca zaznaczył ponadto, iż środki uzyskane ze sprzedaży dwóch działek przeznaczy na remont domu, w którym mieszka, ewentualnie zakup mieszkania. Środki uzyskane z następnych dwóch przekaże dzieciom w formie darowizny. Natomiast sprzedaży piątej dokona w przypadku wystąpienia bardzo złej sytuacji materialnej lub choroby.

Zatem środki uzyskane ze sprzedaży gruntów nie zostaną związane w żaden sposób z jakąkolwiek działalnością gospodarczą (rolniczą) prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Końcowo należy nadmienić, iż fakt poczynienia przez Wnioskodawcę kroków w celu podziału gruntu na mniejsze działki i jego przekształcenia na teren przeznaczony pod zabudowę nie ma zasadniczego znaczenia dla sprawy, bowiem działania te czynione były przez Wnioskodawcę w celu zrealizowania sprzedaży, zaś sama sprzedaż była zdeterminowana określonymi okolicznościami życiowymi Wnioskodawcy (wiek, stan zdrowia).

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych pięciu działek przeznaczonych pod zabudowę nie nosi znamion powtarzalności, tak więc warunek częstotliwości nie zostaje tu wypełniony. W świetle powyższego dostawy tych działek przeznaczonych pod zabudowę, wydzielonych z gospodarstwa rolnego, nie można uznać za działalność gospodarczą, bowiem czynność ta nie mieści się w definicji, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek. Tym samym dostawa przedmiotowych pięciu działek przeznaczonych pod zabudowę nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu dostawy pięciu działek przeznaczonych pod zabudowę.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo nadmienia się, iż w myśl w art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika więc, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.