INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 2010 r. sygn. akt I FSK 1520/09 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 21 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 525/08 (data wpływu prawomocnego wyroku 17 maja 2010 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2007 r. (data wpływu 29 listopada 2007 r.), uzupełnionym w dniu 29 stycznia 2008 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania własnych produktów i materiałów reklamowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2007 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 29 stycznia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania własnych produktów i materiałów reklamowych.

W złożonym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży wyrobów tytoniowych (m.in. papierosów). W celu reklamowania i informowania o produkowanych oraz sprzedawanych produktach, prowadzonych promocjach i innych działaniach bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, przekazuje nieodpłatnie należące do niej towary, tj.:

• papierosy (w paczkach) - wytworzone we własnym zakresie przez Spółkę,
• inne materiały reklamowe, promocyjne i informacyjne o wartości przekraczającej 5 zł - nabyte od podmiotów trzecich (np.: popielniczki, torby, kubki, koszulki, czapki, kurtki, pamięci masowe USB, płyty DVD itp,).

Wskazane wyżej towary, które nie są drukowanymi materiałami informacyjnymi, są przekazywane współpracującym ze Spółką sprzedawcom hurtowym i detalicznym oraz konsumentom z bazy danych Spółki. Przekazania te nie następują na cele osobiste Spółki lub jej pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków organów stanowiących. Spółka odlicza podatek naliczony związany z wytworzeniem bądź nabyciem wspomnianych towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane czynności, bezpośrednio związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę, polegające na nieodpłatnym przekazywaniu omawianych towarów kontrahentom, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy przekazywanie towarów należących do przedsiębiorstwa, w okolicznościach wynikających z opisanego stanu faktycznego, nie stanowi dostawy towarów i pozostaje poza zakresem opodatkowania.

Powołując treść art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), Spółka wskazała, że analiza ww. przepisów, zgodnie z podstawową zasadą wykładni prawa (wykładnia gramatyczna), prowadzi do wniosku, iż wszelkie nieodpłatne przekazania towarów należących do podatnika, na cele związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, nie stanowią odpłatnej dostawy towarów, a w konsekwencji nie podlegają przepisom ustawy.

Spółka zwróciła uwagę, iż taka wykładnia znajduje potwierdzenie w interpretacjach urzędów skarbowych i jako przykład zacytowała fragmenty postanowień: Naczelnika Kujawsko-Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy z dnia 21 sierpnia 2006 r. nr ZDE/443-152-86/06 oraz Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego z dnia 4 października 2005 r. nr PV/443-300/IV/2005/DP, a także Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kraśniku z dnia 26 lipca 2004 r. nr DP.III.443/45/04.

Wskazała, iż w odniesieniu do wykładni przepisu art. 7 ust. 2 ustawy, organy podatkowe prezentują rozbieżne stanowiska, co spowodowało, że kwestia prawidłowej wykładni przywołanego przepisu stała się przedmiotem analizy sądów administracyjnych, które prezentują w tym zakresie całkowicie jednolitą linię orzeczniczą - identyczną z wykładnią przyjętą przez Spółkę. Oznacza to, iż również w ocenie sądów administracyjnych z przepisu art. 7 ust. 2 ww. ustawy wynika, że wszelkie nieodpłatne przekazania towarów na cele związane z działalnością gospodarczą podatników, nie podlegają opodatkowaniu.

Jako przykład Spółka wskazała wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych: w Gliwicach z dnia 30 marca 2007 r. sygn. akt III SA/GI 133/07, we Wrocławiu z dnia 3 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 152/07. Dodała, że zgodnie z linią orzeczniczą wskazującą, iż nieodpłatne przekazania towarów na cele związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą nie podlegają opodatkowaniu, rozstrzygają także sądy administracyjne w najnowszych wyrokach (np. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 maja 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 2752/06 oraz z dnia 17 sierpnia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 984/07).

W konsekwencji, w ocenie Spółki, nieodpłatne przekazania wymienionych we wniosku towarów, jako ściśle związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W interpretacji indywidualnej z dnia 20 lutego 2008 r. znak ITPP2/443-221/07/JK oceniono stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę.

W dniu 18 czerwca 2009 r. do tut. organu wpłynął wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku z dnia 21 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 525/08 uchylający zaskarżoną interpretację.

Ww. wyrokiem Sąd uchylił zaskarżoną interpretację, stwierdzając, iż w przypadku Spółki, nieodpłatne przekazanie towarów wymienionych w stanie faktycznym, nie jest przekazaniem na cele inne niż związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, a tym samym czynności te – stosownie do art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług – nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 2010 r. sygn. akt I FSK 1520/09, została oddalona. W uzasadnieniu wyroku NSA podzielił pogląd wyrażony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku stwierdzając, iż skarga kasacyjna nie dostarcza uzasadnionych podstaw do uwzględnienia zawartych w niej żądań.

W dniu 17 maja 2010 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku z dnia 21 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 525/08 uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 marca 2010 r. sygn. akt I FSK 1520/09 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 21 maja 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 525/08 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.