INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 19 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 17 maja 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z oddaniem do używania spółce cywilnej składników majątkowych nabytych przez jednego z jej wspólników ze środków finansowych otrzymanych z Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2010 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z oddaniem do używania spółce cywilnej składników majątkowych nabytych przez jednego z jej wspólników ze środków finansowych otrzymanych z Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 5 maja 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-163/10/AB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 17 maja 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w ramach trzyosobowej spółki cywilnej. Spółka cywilna nie jest podatnikiem VAT czynnym, prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów. Jeden ze wspólników spółki został beneficjentem pomocy de minimis, podpisał umowę o przyznanie środków finansowych na rozwój przedsiębiorczości w ramach działania 6.2 Projektu „...", realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego. Umowa została zawarta z Agencją Beneficjentowi pomocy w 2009 r. przyznano środki finansowe. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z 10 kwietnia 2009 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz.U. Nr 62, poz. 509), Beneficjent pomocy korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od przyznanych środków.

Beneficjent pomocy otrzymał z Agencji dokument, „Zasady zawierania spółek cywilnych z osobami spoza projektów realizowanych w ramach Działania 6.2, w których proces rekrutacji uczestników zakończył się przed dniem 30 września 2009 r.”, który mówi, że „zakładanie spółek cywilnych z osobami spoza projektu, co do zasady jest działaniem niewłaściwym, mając jednak na uwadze dotychczasowy brak jednoznacznych wytycznych w przedmiotowej sprawie, co nie może mieć negatywnego wpływu na sytuacje uczestników projektu, ustanawia się niniejsze zasady (…)."

W dokumencie tym w pkt 5 można przeczytać, że „do rozliczenia dotacji mogą zostać przedłożone dokumenty księgowe wystawione na spółkę cywilną zawierające dodatkowe oświadczenie wspólników określające źródła ich finansowania (np. czy faktura została zapłacona ze środków przyznanej dotacji, czy też innych)(…)." Dlatego też beneficjent pomocy zdecydował się zastosować do tego punktu i otrzymał wszystkie faktury dokumentujące wydatki na spółkę cywilną. Z otrzymanych środków finansowych zakupiono do spółki środki trwałe, oraz wartości niematerialne i prawne, które użytkowane są przez wszystkich wspólników spółki cywilnej, mimo, że Beneficjentem pomocy jest tylko jeden z nich. Zgodnie z umową o przyznanie środków finansowych na rozwój przedsiębiorczości w ramach działania 6.2 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, zakupione składniki majątku nie mogą być wniesione do spółki tytułem wkładu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodatkowo wskazała, że:

1. fakt oddania przez wspólnika będącego beneficjentem pomocy de minimis, wskazanych we wniosku składników majątku (których zakup został sfinansowany ze środków pochodzących z tej pomocy) do używania spółce cywilnej nie miał żadnego wpływu na wysokość udziału tego wspólnika w spółce, ani w wysokości jego udziału w zysku spółki. Umowa spółki cywilnej pozostała bez zmian w tym zakresie, wszyscy wspólnicy mają równe udziały w spółce oraz równy udział w zysku spółki. Zgodnie z umową o przyznanie środków finansowych na rozwój przedsiębiorczości w ramach działania 6.2 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, zakupione składniki majątku nie mogą być wniesione do spółki tytułem wkładu,
2. wspólnicy spółki niebędący beneficjentami pomocy de minimis, będą ponosić wszelkie koszty związane z utrzymaniem bądź eksploatacją ww. składników majątku. Ze względu na przewidywany okres użytkowania dłuższy niż rok, wszystkie zakupione składniki majątku, których zakup został sfinansowany ze środków pochodzących z pomocy de minimis udzielonej beneficjentowi, zostały zaliczone do środków trwałych bądź wartości niematerialnych prawnych. Z racji, że są to meble, urządzenia biurowe (gilotyna, bindownica, laminator, tablice, urządzenie wielofunkcyjne), laptopy wraz z oprogramowaniem, aparat fotograficzny, projektor multimedialny wraz z ekranem, dyktafon, kamera, mini wieża, klimatyzator, wiatrak, termowentylator, materace, autorskie prawo do strony internetowej wraz z logo firmy, przewiduje się iż koszty związane z utrzymaniem bądź eksploatacją ww. składników majątku mogą być następujące:

• materiały eksploatacyjne do laminatora,
• materiały eksploatacyjne do tablic (mazaki, gąbki),
• toner i inne materiały eksploatacyjne do urządzenia wielofunkcyjnego,
• dodatkowe oprogramowanie do laptopów,
• karta pamięci, baterie do aparatu fotograficznego,
• karty pamięci, baterie do dyktafonu,
• karty pamięci, baterie,
• aktualizacja strony internetowej,
• wszelkie koszty związane z naprawami i konserwacją urządzeń i sprzętu biurowego.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Jakie skutki wywołała zaistniała sytuacja dla Wnioskodawczyni, jako wspólnika spółki cywilnej, nie będącego beneficjentem pomocy na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy w tym przypadku powstaje przychód z nieodpłatnych świadczeń, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
3. Jeśli tak, to w jaki sposób ustalić wartość rynkową za udostępnianie rzeczy takich jak meble, sprzęt komputerowy z oprogramowaniem, sprzęt biurowy, sprzęt szkoleniowo-warsztatowy, strona internetowa, jeśli nie są znane ceny rynkowe, stosowane przez inne podmioty...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, w sytuacji tej nie ma zastosowanie art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący, że za przychody z działalności gospodarczej uważa się również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przepis ten miałby zastosowanie, gdyby wskazane towary zostały nabyte przez wspólnika, a dopiero później nieodpłatnie przekazane lub udostępnione spółce cywilnej. W ocenie Wnioskodawczyni, w przedstawionym stanie faktycznym ma zastosowanie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowi on, że za przychody z działalności gospodarczej uważa się dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem, gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionej sytuacji sfinansowanie zakupów spółki przez wspólnika (ze środków finansowych przyznanych na podstawie umowy) stanowi "inne nieodpłatne świadczenie otrzymane na pokrycie kosztów" ponoszonych przez pozostałych wspólników spółki, które generuje u nich przychód (proporcjonalnie do ich prawa do udziału w zysku spółki, zgodnie z art. 8 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) w zakresie, w jakim ze środków tych zostałoby zakupione wyposażenie spółki. W celu ustalenia tych przychodów należałoby oprzeć się o kwotę wydatków poniesionych na te zakupy przez wspólnika, nie zaś o wartość nabytych rzeczy (przepisy art. 11 ust. 2-2b ww. ustawy, mają zastosowanie tylko do przychodów, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8). W związku z tym, że dokonane zakupy zostały zakwalifikowane do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z działalności gospodarczej nie powstaje i jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 tej ustawy, odpisy amortyzacyjne od takich środków trwałych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Z kolei w myśl art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Ustawodawca nie precyzuje, co należy rozumieć pod użytym w cytowanych przepisach pojęciem „nieodpłatnego świadczenia”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń. Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle co: „nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

W świetle powyższego, uznać należy, iż dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Istotą nieodpłatnego świadczenia jest więc otrzymanie rzeczy do bezpłatnego używania, jednakże „bezpłatność" musi dotyczyć wszelkich elementów umowy, nie może zatem nakładać na biorącego do używania rzeczy obowiązku jakichkolwiek świadczeń na rzecz oddającego do bezpłatnego używania. O nieodpłatnych świadczeniach możemy mówić przede wszystkim w przypadku świadczenia na rzecz podatnika usług, przy czym może to być również usługa polegająca na zachowaniu biernym, polegającym na znoszeniu określonego działania. Kluczową cechą świadczenia nieodpłatnego jest to, aby miało ono konkretny wymiar finansowy, a przy tym, by otrzymujący takie świadczenie nie był zobowiązany do wykonania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jeden ze wspólników spółki cywilnej, będący beneficjentem pomocy de minimis, oddał wskazane we wniosku składniki majątku (których zakup został sfinansowany ze środków pochodzących z tej pomocy) do używania spółce cywilnej. Fakt ten nie miał żadnego wpływu na wysokość udziału tego wspólnika w spółce, ani na wysokość jego udziału w zysku spółki. Przedmiotowe składniki majątku nie zostały wniesione do spółki cywilnej tytułem wkładu, przy czym będą użytkowane przez wszystkich wspólników. Koszty związane z utrzymaniem bądź eksploatacją ww. składników majątku będą ponosić wspólnicy.

W ocenie tut. Organu udostępnienie spółce cywilnej składników majątku nabytych ze środków pochodzących z pomocy de minimis, w sytuacji gdy beneficjentem tej pomocy jest jeden z wspólników tej spółki, powoduje powstanie po stronie pozostałych wspólników spółki przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nieodpłatnym świadczeniem jest bowiem takie świadczenie, które nie powoduje powstania u otrzymującego obowiązku dokonania jakichkolwiek wzajemnych świadczeń na rzecz dającego. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż składniki majątku udostępnienie zostały nieodpłatne dla celów związanych z prowadzoną przez spółkę cywilną, działalnością gospodarczą.

Reasumując, wykorzystywanie przez wspólników spółki cywilnej, dla celów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej składników majątkowych, będących własnością jednego wspólnika, skutkuje powstaniem po stronie pozostałych wspólników, przychodu z nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w świetle art. 8 ust. 1 i 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskane przez wspólników spółki (z wyjątkiem wspólnika przekazującego składniki majątku), przychody z nieodpłatnych świadczeń należy rozliczyć u poszczególnych wspólników proporcjonalnie do ich prawa w udziale w zysku.

Zgodnie z cytowanym powyżej art. art. 11 ust. 2a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość tego przychodu powinna być ustalona na podstawie cen rynkowych stosowanych przy udostępnianiu rzeczy tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia (przykładowo, wspólnicy powinni we własnym zakresie ustalić, ile musieliby zapłacić za wynajem bądź wydzierżawienie od innych podmiotów takich samych lub podobnych składników majątku).

Należy również wskazać, iż spółka cywilna nie posiada podmiotowości prawnej. W przeciwieństwie do spółek osobowych prawa handlowego, spółka cywilna nie jest odrębnym podmiotem prawa i stanowi wyłącznie stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami umowy spółki cywilnej.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm. – dalej k.c.). Zgodnie z art. 860 § 1 k.c., przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Stosownie do art. 861 § 1 k.c., wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. Zauważyć przy tym należy, iż w Spółce Cywilnej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.

Jednakże, jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego zakupione ze środków pomocowych składniki majątku nie zostały wniesione do spółki tytułem wkładu. Nie zostały też przez tą spółkę (wspólników tej spółki) nabyte. Zatem udostępnione spółce przez jednego z jej wspólników składniki majątku nie stanowią współwłasności łącznej wspólników spółki cywilnej, co skutkuje tym, że nie mogą one zostać uznane za środki trwałe, czy też wartości niematerialne i prawne tej spółki.

Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania art. 14 ust. 2 pkt 2 oraz art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na które to przepisy powołuje się Wnioskodawczyni, jako podstawę do stwierdzenia, że w przedstawionym stanie faktycznym nie powstaje przychód z działalności gospodarczej. Wspólnicy nie będący beneficjentami pomocy „de minimis” mają bowiem wyłącznie prawo korzystania z udostępnionych im składników majątku, będących własnością jednego ze wspólników spółki. Nie nabyli oni, ani nie wytworzyli środków trwałych, czy też wartości niematerialnych i prawnych, w związku z czym nie mają prawa ich amortyzować.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.