INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05 lutego 2010r. (data wpływu do tut. Biura 18 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 14 kwietnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej różnic kursowych ustalanych na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości w odniesieniu do faktur zakupowych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2010r. do tut. Biura wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej różnic kursowych ustalanych na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości w odniesieniu do faktur zakupowych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 8 kwietnia 2010 r. Znak:IBPP1/443-156/10/LSz, IBPBI/2/423-288/10/JD wezwano do ich uzupełnienia.

Uzupełnienia wniosku dokonano w dniu 14 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest producentem szyb do samochodów osobowych, autobusów, pociągów i pojazdów rolniczych. W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje transakcji zarówno z kontrahentami krajowymi, jak i zagranicznymi.

Ponadto, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, Spółka realizuje także transakcje zakupowe, z tytułu których dostawcy wystawiają na rzecz Spółki faktury obejmujące kwotę polskiego podatku VAT ze wskazaniem kwot zobowiązań wyrażonych w walutach obcych. Spółka reguluje całe wynikające z takich faktur zobowiązania w walucie obcej. W odniesieniu do otrzymanych przez Spółkę faktur zakupowych wyrażonych w walucie obcej (obejmujących polski podatek VAT), zgodnie z zasadami rachunkowości, w momencie księgowania tych faktur Spółka przelicza pełną kwotę zobowiązania (czyli pełną kwotę uwzględniającą kwotę netto oraz kwotę podatku VAT naliczonego) na PLN wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski (dalej: NBP) w dniu poprzedzającym dzień poniesienia kosztu.

Następnie, zgodnie z zasadami rachunkowymi, w momencie dokonania zapłaty, następuje przeliczenie pełnej kwoty zobowiązania na PLN już po kursie faktycznie zastosowanym. Różnica pomiędzy kwotą zobowiązania (brutto) w PLN ujętą w księgach Spółki w momencie poniesienia kosztu a kwotą rzeczywistego kosztu (wg kwoty faktycznie zapłaconej) jest - dla potrzeb rachunkowych - traktowana jako różnica kursowa, odpowiednio przychodowa (jeśli kwota faktycznie zapłacona jest mniejsza niż kwota pierwotnie ujęta w księgach) lub kosztowa (jeśli kwota faktycznie zapłacona jest większa niż kwota pierwotnie ujęta w księgach).

Dla celów wyliczenia różnic kursowych Spółka stosuje rachunkową metodę wynikającą z art. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy - w odniesieniu do faktur zakupowych otrzymywanych przez Spółkę - w momencie dokonania zapłaty za fakturę walutową dla celów CIT powinna ona rozpoznać różnice kursowe (zaliczane odpowiednio do przychodów lub kosztów podatkowych) dotyczące całej wartości zobowiązania w walucie obcej (obejmującej kwotę netto oraz kwotę podatku VAT naliczonego - pytanie oznaczone we wniosku nr 3)...

Zdaniem Spółki, w przypadku otrzymywanych przez nią faktur zakupowych zawierających polski podatek VAT i wyrażonych w walutach obcych, w analizowanym stanie faktycznym, różnice kursowe rozpoznawane przez Spółkę dla celów rachunkowych w odniesieniu do pełnej kwoty zobowiązania wyrażonego w walucie obcej (obejmującej kwotę kosztu netto oraz kwotę podatku VAT naliczonego) stanowią różnice kursowe w rozumieniu art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. – dalej: ustawa o CIT) i w związku z tym powinny być ujmowane dla celów podatkowych odpowiednio jako przychód lub koszt.

Zdaniem Spółki, sposób ujmowania dla celów CIT różnic kursowych powstających w przypadku regulowania zobowiązań i otrzymywania należności wyrażonych w walutach obcych powinien być identyczny.

Tym samym, na rachunek podatkowy powinna mieć wpływ różnica pomiędzy pełną kwotą zobowiązania (obejmującą również podatek VAT) ujmowaną w księgach na podstawie otrzymanej faktury zakupu a kwotą faktycznie zapłaconą, która to różnica stanowi różnicę kursową w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości.

W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, różnica pomiędzy kwotą zobowiązania (brutto) ujętą pierwotnie w księgach, a kwotą zobowiązania faktycznie zapłaconą jest traktowana dla celów rachunkowych jako różnica kursowa, ponieważ podstawą jej wyliczenia są różne kursy walut pomiędzy dniem zarachowania kosztu i dniem jego zapłaty.

Ponadto, w przypadku wyboru metody przewidzianej w art. 9b ustawy o CIT nie ma potrzeby ani obowiązku każdorazowej weryfikacji, czy dana różnica kursowa jest naliczana od pozycji wpływającej na rozliczenia podatkowe czy też nie. W szczególności bowiem, do różnic kursowych, o których mowa w art. 9b ustawy o CIT, nie ma zastosowania art. 12 ust. 4 oraz art. 16 ust.1 tej ustawy.

W konsekwencji, wszystkie różnice kursowe ujęte w księgach rachunkowych, również różnice kursowe dotyczące pozycji niepodatkowych, takich jak kwota podatku VAT naliczonego (w zakresie, w jakim zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o CIT, nie stanowi ona kosztu podatkowego), powinny odpowiednio zwiększać lub zmniejszać wynik podatkowy Spółki. W związku z powyższym, w opinii Spółki, podejście zakładające ujęcie dla celów podatku CIT różnic kursowych wyliczonych od pełnej kwoty zobowiązań wyrażonych w walucie obcej (obejmujących w analizowanym stanie faktycznym również kwotę podatku VAT wykazaną na fakturach zakupowych zarówno w walucie, jak i w PLN) jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, o ile wskazane przez niego zasady przeliczania transakcji wyrażonych w walutach obcych generują różnice kursowe w rozumieniu ustawy o rachunkowości.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dokonując oceny stanowiska Spółki Organ ograniczył się jedynie do przepisów prawa podatkowego, nie odnosząc się do kwestii związanych z interpretacją ustawy o rachunkowości. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 w związku z art. 3 pkt 2 i 1 Ordynacji podatkowej nie jest on uprawniony, ani obowiązany do interpretacji przepisów ustawy o rachunkowości, gdyż nie jest to ustawa podatkowa o jakiej mowa w ww. przepisach.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji należy wskazać, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego interpretację.

Należy podkreślić, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1 i 2, wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.