INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09.02.2010 r. (data wpływu 04.03.2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20.05.2010 r. (data wpływu 24.05.2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-215/10-2/JK z dnia 14.05.2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.03.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20.05.2010 r. (data wpływu 24.05.2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP3/443-215/10-2/JK z dnia 14.05.2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca kupuje towar handlowy (perfumy), który ma służyć działalności gospodarczej od firmy szwajcarskiej w Szwajcarii. Odprawa celna dokonywana jest w Austrii, następnie towar transportowany jest do firmy Wnioskodawcy w Polsce. Odprawy celnej dokonują Szwajcarzy. Firma Wnioskodawcy dokonuje płatności za towar na podstawie faktury wystawionej przez firmę szwajcarską oraz ponosi koszty transportu towaru na podstawie oddzielnej faktury wystawionej przez firmę szwajcarską. Przy czym na fakturze nie widnieje NIP unijny firmy szwajcarskiej, ponieważ Szwajcaria nie należy do Unii Europejskiej. Zainteresowany zakup towaru wykazuje w deklaracji VAT-7 w miesiącu otrzymania faktury w pozycji wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz w deklaracji podsumowującej VAT-UE w pozycji – informacja o wewnątrzwspólnotowych nabyciach towaru. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż faktura na sprzedaż towaru została wystawiona z datą 19.11.2009 r., odprawy celnej dokonano 24.11.2009 r., przemieszczenie towaru do Polski nastąpiło 27.11.2009 r. Jednocześnie Wnioskodawca poinformował, iż dla przedmiotowej transakcji posługuje się polskim numerem VAT-UE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy rozliczanie zakupionego towaru od firmy szwajcarskiej a odprawionego w Austrii powinno być sklasyfikowane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i rozliczane w odpowiednich pozycjach deklaracji VAT-7 oraz VAT-UE...

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku z dnia 20.05.2010 r.), zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się przemieszczanie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa nabyte i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Zatem w przedmiotowym przypadku ma miejsce nabycie wewnątrzwspólnotowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonał zakupu perfum od kontrahenta ze Szwajcarii, co jest udokumentowane fakturą. Przy czym na fakturze firma szwajcarska nie umieściła numeru NIP-UE. Niemniej jednak – jak wskazał Wnioskodawca – firma szwajcarska dokonała odprawy celnej przedmiotowych towarów w Austrii. Po czym przedmiotowe towary przemieściła z terytorium Austrii na terytorium Polski do firmy Wnioskodawcy. Wobec powyższego zauważyć trzeba, iż art. 2 pkt 7 ustawy zawiera definicję importu, za który uznaje się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju. Należy jednak zaznaczyć, że tylko wtedy, gdy określona procedura celna zostanie zakończona na terytorium Polski, będziemy mieli do czynienia z importem towarów (art. 36 ust. 1 ustawy). Jeśli natomiast procedura celna zostanie zakończona na terytorium innego państwa członkowskiego, import będzie dokonany w tym państwie. W przypadku, gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty, nie dochodzi do importu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższa definicja importu towarów stanowi implementację art. 30 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. L Nr 347/1 ze zm.), w myśl którego „import towarów” oznacza wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów, które nie znajdują się w swobodnym obrocie w rozumieniu art. 24 Traktatu. Poza czynnością, o której mowa w akapicie pierwszym, za import towarów uznaje się wprowadzenie na terytorium Wspólnoty towarów znajdujących się w swobodnym obrocie pochodzących z terytorium państwa trzeciego stanowiącego część terytorium celnego Wspólnoty.

Jak wynika z wniosku, firma szwajcarska, od której Wnioskodawca nabył towar dokonała w Austrii zgłoszenia towarów do odprawy celnej. Tak więc firma szwajcarska dokonała w Austrii odprawy towarów na swoją rzecz. Zatem na terytorium Austrii dokonała importu, co oznacza że przedmiotowe perfumy zostały dopuszczone do wolnego obrotu na terytorium Unii Europejskiej. W kontekście powyższego podkreślić należy, że o tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie będzie zarejestrowany w danym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto wystąpi jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, tj. importu towarów. Wskazać w tym miejscu należy, na treść postanowień Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Stosownie do art. 204 ust. 1 ww. Dyrektywy w przypadku gdy zgodnie z art. 193-197 oraz art. 199 i 200, osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik niemający siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny, państwa członkowskie mogą zezwolić temu podatnikowi na wyznaczenie przedstawiciela podatkowego jako osoby zobowiązanej do zapłaty VAT. Ponadto, w przypadku gdy podlegająca opodatkowaniu transakcja dokonywana jest przez podatnika niemającego siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny i gdy z państwem, w którym podatnik ten ma siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, nie istnieje żaden instrument prawny dotyczący wzajemnej pomocy o zakresie podobnym do przewidzianego w dyrektywie 76/308/EWG oraz w rozporządzeniu (WE) nr 1798/2003, państwa członkowskie mogą przyjąć przepisy stanowiące, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest przedstawiciel podatkowy wyznaczony przez tego podatnika niemającego siedziby. Państwa członkowskie nie mogą jednakże stosować możliwości, o której mowa w akapicie drugim, do podatników niemających siedziby na terytorium Wspólnoty w rozumieniu art. 358 pkt 1, którzy wybrali procedurę szczególną dla usług świadczonych drogą elektroniczną. Możliwość przewidziana w ust. 1 akapit pierwszy, w myśl ust. 2 cytowanego artykułu, podlega warunkom i procedurom określonym przez każde państwo członkowskie. Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż osobą zobowiązaną do zapłaty podatku z tytułu importu w danym państwie członkowskim, w przypadku, gdy osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik niemający siedziby w państwie członkowskim, w którym VAT jest należny, może być również przedstawiciel podatkowy, jeżeli to państwo członkowskie wprowadziło możliwość lub obowiązek ustanowienia przedstawiciela podatkowego na podstawie cyt. wyżej art. 204 Dyrektywy.

W niniejszej sprawie faktura za towar została wystawiona przez kontrahenta szwajcarskiego przed dokonaniem odprawy celnej sprowadzonego ze Szwajcarii towaru. W tym miejscu należy zwrócić uwagę na treść art. 22 ust. 4 ustawy, w myśl którego w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów. W związku z faktem, iż przedmiotowe towary zostały dopuszczone do obrotu na terytorium Austrii i podatnikiem z tytułu importu był podmiot szwajcarski miejscem dostawy towarów dla Wnioskodawcy jest kraj importu towarów tj. Austria. Transakcja polegająca na dostawie towarów na rzecz kontrahenta polskiego w wyniku, której towary są transportowane z Austrii do Polski ma charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej. Wnioskodawca jako podmiot nabywający towary dokonuje tzw. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium Polski. Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy. Przy czym przepis ust. 1 – na mocy art. 9 ust. 2 ustawy – stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   a) podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   b) osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   – z zastrzeżeniem art. 10;
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Podatnikami – w myśl art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Czynność wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów co do zasady wymaga istnienia dwóch stron transakcji: jeden podmiot nabywa towary, rozpoznając u siebie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (Wnioskodawca), natomiast druga strona dostarcza te towary, dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,

• po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

A zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki – transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy. Należy dodatkowo wskazać, że Wnioskodawca, w przedmiotowej sprawie, dla tej transakcji posługuje się polskim numerem VAT UE. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie dostawa przedmiotowych towarów zaimportowanych na terytorium Austrii przez podmiot dokonujący dostawy oraz w wyniku tej dostawy przetransportowanych z Austrii do Polski stanowić będzie dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, gdyż wypełnione są warunki wymienione w cytowanym wyżej art. 9 ustawy. Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 100 ust. 1 pkt 1 ustawy, stan prawny obowiązujący do dnia 31.12.2009 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 - 12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwane dalej „informacjami podsumowującymi”, za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. W ust. 3 omawianego art. 100 ustawy wskazano, iż informacja podsumowująca powinna zawierać w szczególności następujące dane:

1. nazwę lub imię i nazwisko podmiotu, o którym mowa w ust. 1 lub 2, oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9;
2. właściwy i ważny numer identyfikacyjny kontrahenta nadany mu w państwie członkowskim, z którego dokonywane jest wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów lub do którego jest dokonywana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;
3. kod kraju, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów lub do którego jest dokonywana wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;
4. łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wyrażoną zgodnie z art. 31, oraz łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że w informacji podsumowującej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy wskazać właściwy i ważny numer kontrahenta nadany w państwie członkowskim z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazuje, iż faktura nie zawiera numeru unijnego dostawcy, a zatem zdaniem tut. Organu w informacji podsumowującej jako numer kontrahenta należy wykazać numer przedstawiciela podatkowego, który posiada ważny numer nadany w państwie członkowskim, z którego dokonywana jest dostawa towarów tj. z Austrii.

Reasumując, nabycie towarów w wyniku transakcji dokonanej na rzecz Wnioskodawcy przez firmę szwajcarską, która jest jednocześnie podatnikiem z tytułu importu towaru na terytorium Austrii należy uznać za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy i winno być wykazane w deklaracji VAT 7, w miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy jak również przedmiotowa transakcja winna być uwzględniona w informacji podsumowującej VAT-UE. Ponieważ faktura nie zawierała numeru unijnego sprzedawcy jako numer kontrahenta można wskazać numer przedstawiciela podatkowego firmy szwajcarskiej. Z tego względu, że w swoim stanowisku Wnioskodawca uznał przedmiotową transakcję jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów dokonane na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy. tj. w związku z przemieszczeniem własnych, zaimportowanych przez siebie, towarów z terytorium Austrii na terytorium Polski należało uznać to stanowisko za nieprawidłowe. W sprawie wystąpi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jednakże na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy. Transakcję tę należy wykazać w poz. 33 i 34 deklaracji VAT-7 jako „wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów” oraz w informacji podsumowującej VAT-UE.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14 f § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł. Natomiast w przypadku wystąpienia w jednym wniosku odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (art. 14 f § 2 Ordynacji podatkowej). Z akt sprawy wynika, iż w przedmiotowym wniosku występuje jeden stan faktyczny. Zainteresowany uiścił w dniu 01.03.2010 r. opłatę w wysokości 120 zł tj. w wysokości odpowiadającej trzem stanom faktycznym. Wobec powyższego opłata w kwocie 80 zł zostanie zwrócona zgodnie z art. 14f § 2a ustawy Ordynacja podatkowa na numer konta bankowego wskazanego we wniosku, przekazem pocztowym na adres wskazany w części B.3 wniosku ORD-IN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.