INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2010r. (data wpływu 20 kwietnia 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia charakteru czynności obrotu giełdowego uprawnieniami do emisji CO₂ oraz świadectwami pochodzenia energii – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 kwietnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia charakteru czynności obrotu giełdowego uprawnieniami do emisji CO₂ oraz świadectwami pochodzenia energii.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od lat, między innymi zajmuje się handlem emisjami CO₂ i świadectwami pochodzenia energii poprzez giełdy krajowe i zagraniczne. Do chwili obecnej obrót ww. prawami traktowany był dla potrzeb podatku od towarów i usług, jako świadczenie usług.

Od dnia 30 stycznia 2010r. obowiązuje Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2009r. w sprawie szczegółowego trybu i warunków wprowadzania do obrotu giełdowego praw majątkowych (Dz. U. Nr 6 poz. 30). Prawa majątkowe to w tym przypadku towary giełdowe niebędące instrumentami finansowymi, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości oznaczonych co do gatunku rzeczy, określonych rodzajów energii, mierników i limitów wielkości produkcji, czy emisji zanieczyszczeń.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle rozporządzenia, obrót emisjami CO₂ i świadectwami pochodzenia, dla celów podatku od towarów i usług należy traktować jako obrót towarami, czy świadczenie usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, obrót poprzez giełdy uprawnieniami do emisji CO₂ oraz świadectwami pochodzenia energii należałoby traktować jako obrót towarami, ponieważ ich ilość zależna jest od wielkości i rodzaju produkcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W pierwszym rzędzie tut. Organ pragnie podkreślić, iż w Dziale I ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, zatytułowanym „Przepisy ogólne”, ustawodawca wskazał m.in. definicje pojęć „towary” i „usługi”. Na gruncie podatku od towarów i usług znaczenie dla uznania danego przedmiotu za towar mogą mieć wyłącznie przepisy ustawy VAT. Normy innych aktów prawnych nie mają tutaj znaczenia.

Tym samym powołane przez Wnioskodawcę rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2009r. w sprawie szczegółowego trybu i warunków wprowadzania do obrotu giełdowego praw majątkowych (Dz. U. Nr 6 poz. 30), wzbudzające wątpliwości Wnioskodawcy w zakresie kwalifikowania czynności obrotu giełdowego uprawnieniami do emisji CO₂ oraz świadectwami pochodzenia energii, nie wywiera skutków w zakresie podatku od towarów i usług.

W celu ustalenia, czy obrót giełdowy uprawnieniami do emisji dwutlenku węgla oraz świadectwami pochodzenia energii stanowi dostawę towarów, czy też jest odpłatnym świadczeniem usług, należy odwołać się w tym zakresie do przepisów prawa podatkowego.

I tak, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do art. 8 ust. 1, 3 i 4 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Przy określaniu miejsca świadczenia usług, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca m.in. zajmuje się handlem emisjami CO₂ i świadectwami pochodzenia energii poprzez giełdy krajowe i zagraniczne. Zdaniem Wnioskodawcy, do chwili obecnej obrót ww. prawami traktowany był dla potrzeb podatku od towarów i usług, jako świadczenie usług.

W myśl art. 3 pkt 15 ustawy z dnia 22 grudnia 2004r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784 ze zm.), przez uprawnienie do emisji – rozumie się uprawnienie do wprowadzania do powietrza w określonym czasie ekwiwalentu w przypadku gazów cieplarnianych lub 1 Mg jednej z pozostałych substancji, które może być sprzedane, przeniesione lub umorzone na zasadach określonych w ustawie.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ww. ustawy o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji, przyznane dla instalacji uprawnienia do emisji na dany rok okresu rozliczeniowego mogą być:

1. wykorzystane na własne potrzeby prowadzącego instalację, odpowiadające rzeczywistej emisji danej substancji do powietrza;
2. sprzedawane;
3. wykorzystane w następnych latach okresu rozliczeniowego lub w następnym okresie rozliczeniowym.
   
   

Stosownie do art. 9e ust. 6 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006r. Nr 89, po. 625 ze zm. ), prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia są zbywalne i stanowią towar giełdowy, o którym mowa w art. 2 pkt 2 lit. d ustawy z dnia 26 października 2000r. o giełdach towarowych (Dz. U z 2005r. Nr 121, poz. 1019 ze zm.)

W świetle powyższego, prawa do emisji gazów, a także prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia, nie mieszczą się w definicji towaru w rozumieniu ustawy o VAT, a sprzedaż ww. uprawnień nie jest dostawą towarów. Tym samym w przypadku, gdy prawa te są przedmiotem odpłatnego przeniesienia przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach działalności gospodarczej na inny podmiot, stanowi to świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy. W związku z tym, zarówno sprzedaż uprawnień do emisji CO₂ jak i świadectw pochodzenia stanowi odpłatne świadczenie usług.

Należy również zauważyć, iż podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku – 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 199a ust. 1 Dyrektywy, państwa członkowskie mogą do dnia 30 czerwca 2015r. i na okres co najmniej dwóch lat postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik, na rzecz którego wykonywana jest dowolna usługa spośród poniżej wymienionych:

1. przeniesienie pozwoleń na emisję gazów cieplarnianych, o których mowa w art. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003r. ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie, które podlegają przenoszeniu zgodnie z art. 12 tej dyrektywy;
2. przeniesienie innych jednostek, z których mogą korzystać przedsiębiorcy w celu zapewnienia zgodności z tą samą dyrektywą.
   
   

Z powyższego przepisu w sposób jednoznaczny wynika, iż przeniesienie pozwoleń na emisję gazów cieplarnianych kwalifikowane jest na gruncie przepisów dotyczących podatku od wartości dodanej jako świadczenie usług. Tym samym przeniesienie ww. pozwoleń również na gruncie polskiej ustawy podatku od towarów i usług jest uznawane jako świadczenie usług.

Dodatkowo, w związku z faktem, iż w polu D.3. formularza ORD-IN („Wskazanie przepisów prawa podatkowego będących przedmiotem interpretacji indywidualnej”) Wnioskodawca oprócz art. 8 ust. 1 i art. 7 ustawy o VAT, wskazał również uchylone z dniem 1 stycznia 2010r. przepisy art. 27 ust 4 pkt 1 i art. 27 ust. 3 pkt 1 i 2 tej ustawy, tut. organ zauważa, co następuje:

Do końca 2009r. przepisy zawarte w art. 27 i 28 regulowały zasady ustalania miejsca świadczenia usług. Z dniem 1 stycznia 2010r. przepisy te zostały zastąpione nowymi regulacjami zawartymi w art. 28a–28o ustawy o VAT.

Uchylenie przepisów art. 27 ust 4 pkt 1 i art. 27 ust. 3 pkt 1 i 2 nie oznacza, iż wskazane w uchylonych przepisach usługi należy w obecnym stanie prawnym kwalifikować w odmienny od dotychczasowego sposób, tj. jako dostawę towarów.

Reasumując powyższe stwierdzić należy, iż czynności obrotu giełdowego uprawnieniami do emisji CO₂ oraz świadectwami pochodzenia energii dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług stanowią w dalszym ciągu w obecnym stanie prawnym odpłatne świadczenie usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.